Ik moet steeds aan mijn baas denken

Wat voor crush is het precies? Droom je over diegene? Zou je met diegene het bed in willen duiken? Misschien kun je iets meer context geven. Ik heb zelf namelijk ook een keer een crush gehad op een collega. Ik droomde echt bijna elke nacht over diegene (18+ 😂). Maar in real life vond ik hem helemaal niet heel aantrekkelijk. Ik raakte dus echt in de war en heb er ook niks mee gedaan. We hebben nog steeds wel een bepaalde chemie samen en kunnen het enorm goed vinden, maar ik zou mijn partner nooit voor hem verlaten. Er is ook nog nooit iets gebeurd tussen ons en we werken al heel erg lang samen.

Dat vind ik lastig. Ik droom er niet over maar in de fantasie wel, terwijl als ik er nuchter naar kijk, is ie wel charmant en aantrekkelijk qua looks, maar niet mijn type en ik zou er ook niet aan moeten denken met m t bed in te duiken (terwijl dat in de fantasie dus juist wel is) Haha ik hoop dat je er iets van snapt 🙈

Ik heb ook weleens van die dromen over collegas gehad hoor, en ik kan het supergoed met ze vinden, maar voel me eigenlijk verder niet tot ze aangetrokken. Gewoon genegeerd en dan ging het wel weer over. Ook nooit aan mijn man verteld, want er is echt helemaal niks gebeurd.

Ik denk niet dat het iets over je huidige relatie hoeft te zeggen. Soms kan de lente je wat verliefderig maken :). Dan heb je misschien meer een verlangen naar gewoon dat verliefde gevoel dan dat je werkelijk verlangt naar de persoon waarop dat gevoel is blijven plakken. Dikke kans dat het gewoon weer over gaat. Ik zou het dan ook niet zeggen tegen je partner eigenlijk. Maar blijf wel eerlijk tegen jezelf; als je het gevoel hebt dat het steeds erger wordt en je dus echt verliefd aan het worden bent, zou ik denk ik een manier gaan zoeken om van andere leidinggevende te veranderen. Ik weet niet hoe moeilijk dat voor jou is. Maar ik heb zelf liever een andere baan dan een andere geliefde

Het helpt denk ik juist om er samen met je vriend over te praten. Het is toch iets waar je mee struggled en als je je open stelt voor hem en je 'geheimen' ook deelt, brengt het jullie juist dichter naar elkaar toe. Nu zit je alleen met die gedachten en als je het verteld, dan kun je het samen oplossen. Ook al vind je dat spannend en pijnlijk voor je vriend. Het gaat uiteindelijk om wat je doet, en niet wat je denkt. Maar openheid in je relatie is wel heel belangrijk om dit soort 'problemen' aan te pakken. Als de situatie andersom was, dan wilde je toch ook dat hij het deelde zodat het geen geheim meer is?

Gaat vanzelf wel over joh. Zeker niet aan toe geven😅 en bespreken met partner is pijnlijk idd en dalijk wilt hij dat je ander werk gaat zoeken oid terwijl soon crush hoogstwaarschijnlijk vanzelf over waait!

Nou persoonlijk zou ik als mijn man totaal geen interesse heeft in die desbetreffende vrouw verder echt niet op die info zitten te wachten. Krijg dat vervolgens dan maar eens uit je hoofd 🙈 Open en eerlijkheid altijd goed maar dat zou wel grenzen hebben bij mij.

Gaat vanzelf wel weer over joh. Maar kan me voorstellen dat zo iets helemaal een eigen leven gaat leiden juist als je er niet aan wilt denken. Je geeft zelf al aan er verder niet aan te moeten denken dus dat zegt al voldoende 🤣

Gaat inderdaad vanzelf weer over. Gewoon je leidinggevende op afstand houden en professioneel blijven en je fantasie kun je toch niet tegenhouden, dus daar kun je losgaan. Het is gewoon een biologische reactie van het lichaam, niet meer, niet minder. Het betekent ook echt niet dat je aan de relatie met je partner moet werken, die kan al hartstikke goed zijn. Verliefdheidjes kunnen mensen gewoon altijd overkomen. Of ze er wat mee doen is het tweede. Soms is het ook zo dat je iets aantrekkelijk vindt in iemand wat je partner juist niet heeft. Bijvoorbeeld: je partner is 95% perfect, je leidinggevende heeft net die 5% die jij mist in je partner (bijvoorbeeld autoriteit uitstralen of charmant zijn of volop zelfvertrouwen hebben ofzoiets). En terwijl je rationeel weet dat je leidinggevende maar voor 5% bij je past, blijft hij toch maar opduiken in je gedachten. Wat heel irritant is, maar dat gaat vanzelf want: chemische stofjes in hersenen enzo. Waar je ook dat verliefde gevoel van kunt krijgen is als een man je bijvoorbeeld elke dag aan het lachen maakt of juist veel persoonlijke dingen aan je vraagt. Mensen worden verliefd op hun therapeut of kidnapper, terwijl ze weten dat dat niet zou moeten. Het zijn allemaal die hersenen die je verliefd laten voelen. Ook zonder duidelijke reden. Maar het gaat weer over en het is heel normaal. Misschien kun je er zelfs een beetje van genieten, van die kriebels in je buik.

Ik zou er niet met je partner over praten, maak je hem onnodig ongerust. Deel het met een vriendin, dan is het geen geheim meer en minder beladen. En dan kun je hopelijk door/ het loslaten. Het is een ander verhaal als je hotel de botel verliefd bent, maar dat lees ik niet?

Joh iedereen kan zich wel eens aangetrokken voelen in een relatie tot een andere man/vrouw. Niks geks aan. Wordt echter wel een ander verhaal als er gevoelens bij komen kijken. Ik zou in dit geval er niet al te zwaar aan tillen, waait wel weer over. En er vooral niks over zeggen tegen anderen, want dan wordt het ineens een ding..

Zolang je er zelf verder geen aandacht aan besteed zal het wel loslopen denk ik😊 Het is lente, lentekriebels die horen erbij en daar kan dit ook onder vallen😅 Ik zou het lekker voor je houden en er verder geen aandacht aan besteden

Bedankt voor al jullie reacties! Dit heeft precies bevestigd wat ik diep van binnen al wist. Hopelijk helpt t met los laten 🙃

Absoluut niet met je partner over praten, dit geeft waarschijnlijk meer onrust dan jij het waard vind. Stel je voor dat je partner ‘s avonds na werk verteld dat hij zijn vrouwelijke leidinggevende aantrekkelijk vind. Ouch. Dan kunnen woorden als ‘maar zo leuk vind ik hem ook weer niet’ het écht niet meer goed maken, laat staan verzachten. Nee. Hou het voor jezelf en probeer je voor te stellen wat er mis zou kunnen gaan voor jou, je partner, en je kindje. Mocht het nou langer aanhouden kan je overwegen afstand te nemen van je huidige baan. Liever een nieuwe baan dan de onrust van een scheiding, kindje om het weekend en single leven toch? Klinkt dramatisch, I know. Maar blijf wel realistisch!

Ik heb wel eens van de uitspraak gehoord; alles wat je niet voedt sterft af. Dus zolang je er geen aandacht aan geeft en het niet voedt met je gedachten, dan verdwijnen de gevoelens vanzelf.

Het kan iedereen eens overkomen om een ander even aantrekkelijk te vinden zeker wanneer je relatie met je partner even niet is wat het moet zijn. Je kan verlangen naar bepaalde emoties die je op dat moment in je eigen relatie mist maar aub hecht hier niet teveel aandacht en waarde aan en spreek jezelf toe dat dit maar tijdelijk is. Ik zou proberen om zoveel mogelijk leuke dingen te doen met je partner, even verlof te nemen als het kan zodat je afstand kan nemen van je leidinggevende of zelfs overwegen om van baan te veranderen. We hebben allemaal gevoelens en bepaalde gevoelens kunnen ons later toch wel duur te komen staan. Je hebt een partner waar je van houdt en tevreden over bent en een kindje. Veel succes! ❤️

Ik zou juist niets vertellen daarover tegen de partner. Eerlijkheid en open zijn is oke maar dit kan wel schadelijk zijn voor hun relatie. Misschien is het gevoel dat ze heeft van korte duur, maar haar partner zal dan elke keer ze gaat werken wel aan haar baas denken en in zijn hoofd ook vanalles inbeelden. Wat normaal is.

Ik heb wel vaker een crush gehad maar zodra ik een andere baan had, was ik diegene al snel vergeten (ik ben een jobhopper). Het is lastig als je diegene elke dag ziet. Mocht het erger worden, dan zou ik ergens anders gaan werken. Het is het niet waard

Niet helemaal wat jij beschrijft, maar ik heb weleens seksuele fantasieën over een goede vriend van mijn man (met wie ik in een ver verleden meerdere keren gezoend heb, middelbare school, daarvan is m’n man op de hoogte). Nou, zolang ik daarvan geniet als ik in m’n eentje ben, vind ik niet dat het een probleem is. Een tijdje terug was het heel even een issue in mijn hoofd omdat ik er toen veel aan dacht omdat ik hem ook weer vaker zag en toen werden de fantasieën wat serieuzere verlangens. Maar dat waaide weer over. Dus nou ja ik wil maar zeggen… ik voel me niet schuldig over gedachten die ik heb. Zolang je er geen actie op onderneemt, is dat nergens voor nodig. Misschien dat als je jezelf er wat minder over opvreet, en jezelf toestaat om nu eenmaal te denken wat je denkt, dat je het dan ook kunt zien als “maar” gedachten, en je hoeft je eigen gedachten niet altijd serieus te nemen.

Ben ik het niet mee eens hoor. Als je van tevoren met elkaar bespreekt dat het een keer kan gebeuren dat je een ander leuk vindt, dan heb je al een ingang. Ik kwam ook professioneel gezien ineens een jeugdliefde tegen die inderdaad die 5% had die mijn huidige partner miste. We hebben het er toen een keer heel luchtig over gehad. Want zulke gesprekken voerden we toch al. Ik vroeg aan hem of hij zich al eens aangetrokken had gevoeld tot een ander, hij had dat niet. Maar hij stelde ook de wedervraag, en toen zei ik: 'Hoor je me soms niet giechelen met die aan de telefoon?' Hij vond het juist wel grappig en het haalde de kou ook uit de lucht. Want we waren er gewoon heel vroeg bij. Meteen was de ander wat minder interessant omdat het onderdeel was geworden van mijn relatie. Soms is het juist de eindeloze spanning en het geheim datgene wat het extra complex maakt. Gelukkig had ik met die jeugdliefde niet heel vaak contact, dat scheelt misschien. En uiteindelijk is dat contact opgedroogd (hij was een opdrachtgever en soms vermoed ik dat hij dezelfde spanning voelde als ik - hij had ook een vrouw en kinderen).