Ik val op vrouwen maar heb een man en kind

Ik heb 8 jaar een relatie gehad met een man en toen erachter gekomen dat ik verliefd was op een vrouw. Weleens waar geen kinderen toen maar toch lastig om alles 'weg te gooien'. mocht je het erover willen hebben, stuur me even een berichtje!

Wat een lastige situatie meis? Is er iemand waarmee je hierover kunt praten? Kan ook een professional zijn. Misschien geeft jou dat inzichten? Ben je nu ook verliefd op een vrouw? Dat zou voor mij eerder reden zijn om wellicht uit elkaar te gaan dan alleen het besef dat je op vrouwen valt. Je hebt het tenslotte over voogdij daarvan is geen sprake bij biologische ouders. Jullie hebben beiden gezag (neem ik aan) en dat blijft na een scheiding gewoon intact.

In jouw geval denk ik dat ik mezelf de vraag zou stellen: is prima goed genoeg, of ga ik voor geweldig? En de vraag: wat is het doel waarom je leeft? Om voor jezelf het hoogst haalbare te krijgen, of om juist van betekenis te zijn voor anderen en daardoor mogelijk jezelf soms weg te cijferen? Persoonlijk geldt voor mij dat laatste, maar ik weet ook dat het geen populaire mening is in de huidige maatschappij. Ik ken mijn oma alleen uit verhalen, maar ik weet dat zij best een zwaar leven had met mijn opa. Maar als ik hoor met hoeveel respect en bewondering haar kinderen over haar praten, hoe zij toch trouw bleef aan haar man, dan vind ik dat heel mooi. Op die manier kun je ook van betekenis zijn in het leven van de mensen om je heen. Waarom schrijf ik dit hier? Ja, weet ik eigenlijk niet goed, is misschien niet helemaal van toepassing op jouw situatie. Maar ik lees hier op het forum heel vaak als één van de argumenten om weg te gaan uit een minder goede/perfecte relatie dat het ook is om je kinderen een goed voorbeeld te geven van assertief zijn. Je kunt misschien soms nog wel een beter voorbeeld geven door voor het geluk van je kind te kiezen. Niet om het andere allemaal weg te wuiven, maar om ook deze kant een keer te belichten.

Bedankt voor jullie reacties. Ik had het zo graag eerder willen weten. Het is niet zo dat ik op dit moment verliefd ben. Soms vraag ik mezelf wel eens of ik bv op straatroof tijdens mijn werk vrouwen zie die ik echt heel aantrekkelijk vind maar ik kom daar ook niet echt ver mee. De zorg is vooral als we wel uitelkaar gaan dat de zorg 50/50 wordt. Ik kan echt geen dag zonder mijn kind ik zou dat echt niet kunnen. Maar onze relatie is niet wat ik ervan had gehad of wat ik zie bij anderen. Ik besef me dat het dus ook voor een deel aan mezelf ligt hierdoor.

Eigenlijk precies dit dus.

Hoe oud is je kind?

Reality check: de meeste mensen hebben geen geweldige relatie. Het gras lijkt vaak groener bij de buren maar dit is maar schijn. Het kan best dat je op mannen en vrouwen valt; maar stel je krijgt een relatie met een vrouw en die is leuk maar niet geweldig (na een aantal jaren). Wat dan?

Bedoel je dat je je alleen aangetrokken voelt tot vrouwen en dus niet tot je man? In dat geval vind ik dat de focus niet alleen zou moeten liggen op wat jij wil. Heb je je man ook gevraagd of hij tevreden is met een relatie waarin zijn vrouw zich niet tot hem aangetrokken voelt?

Ik snap uit je verhaal niet helemaal of je nou óók op mannen valt, of inmiddels misschien toch alleen op vrouwen? En als mannen wel nog een optie zijn: wil je je relatie nog oprecht een kans geven? En als je dat niet wilt, heeft dat dan te maken met je geaardheid of met deze specifieke man? Weet je man dat je op vrouwen valt? Als het meer gaat om ervaringen opdoen ('experimenteren' klinkt zo lullig): zou je man er misschien voor open staan als je eens afspreekt met vrouwen (voor seks dan, niet voor een serieuze relatie)? Het is heel scheef maar veel mannen vinden het best spannend als hun vrouw met een vrouw afspreekt (nee, zeker niet alle, dat weet ik heus wel, maar misschien die van jou wel). Sterkte en succes, ik hoop echt dat je een bevredigende oplossing vindt!

Wat pittig, maar ook in een relatie met een vrouw had je dit gevoel kunnen hebben denk ik. Dan misschien juist andersom. Zolang jullie het nog goed met elkaar hebben en er geen ander in het spel(zicht) is zou ik de stabiele situatie zo houden denk ik

Bestaat geweldig wel? Ik heb het idee dat er altijd wel iets beter kan. Het is een illusie om een perfect leven/relatie te hebben. De vraag is denk ik eerder, 'ben je gelukkig'? Ik ben echt niet altijd blij in onze relatie, maar besef me zeker dat het gras elders niet altijd groener is. Een relatie is gewoon hard werken, maar moet natuurlijk wel overwegend goed voelen. En wellicht kan TS binnen huidige relatie nog wel uiting geven aan het gevoel dat ze heeft. Vraag is, wat wil je bereiken? Wanneer ben je gelukkig? En hoe kan dat vorm krijgen binnen je huidige relatie of daar buiten? Succes in ieder geval TS!

hi! Wat een lastige situatie. Als gescheiden biseksuele moeder met kind in co-ouderschap wil ik best eens met sparren als je berichtje wilt sturen :) Alvast wat overwegingen: - Openheid naar je partner toe lijkt mij belangrijk. Heel eng natuurlijk, maar als je relatie goed is moet je het hierover kunnen hebben. Het is mooi dat je nog niet in een situatie van verliefdheid / vreemdgaan zit, want dat maakt zo'n gesprek nog veel moeilijker en beladener. - Relatietherapie kan heel zinvol zijn om rustig en met respect je opties te onderzoeken. - Na goed overleg met je partner zou een open of poly relatie wellicht tot de opties kunnen behoren. Zou jij dat willen? - Uit elkaar gaan en co-ouderschap kan ook oké gaan als je het als exen met elkaar goed kan regelen. Ik vond het ook écht verschrikkelijk en vooral om mijn kind minder te zien. Uiteindelijk hebben mijn ex en ik twee huizen naast elkaar kunnen kopen en doen we meer 60-60 dan 50-50, d.w.z. ook nog veel samen. En het is wennen, maar een co-ouderschap bied ook weer andere mogelijkheden en vrijheden voor jou. - Maar het allerbelangrijkste hierin is een respectvolle goede relatie met je ex, danwel partner als je niet uit elkaar gaat. Dat is zowel voor je kind als voor jou als voor je partner/ex uiteindelijk het meest optimaal. Dus wat je ook besluit, ik zou in elk geval niet dingen achter zijn rug om gaan doen. Heel veel sterkte ermee!

Ik snap dat het gras niet altijd groener is. Het is gewoon een sterk gevoel dat ik heb. Eigenlijk zou ik het niet kunnen om te scheiden al is het alleen maar omdat ik echt niet zonder kind kan die is nu 3. Mijn man is niet heel erg betrokken bij de opvoeding en ik sta op dat gebied er veel alleen voor. Denk dat dat ook niet echt mee helpt. Ik probeer dan ook zelf zo veel mogelijk leuke momenten te maken dat ik samen met mijn kind ben. En eerlijk denk ik dat veel vrouwen en ook mannen naar anderen kijken en daar misschien een gevoel bij hebben die ze niet delen

En ik vind het fijn dat ik dit een keer ergens kan delen want ik ben vrij open maar dit kan ik met niemand delen behalve op deze plek

Even los van het feit dat je (ook) op vrouwen valt. Ik heb makkelijk praten want ik heb een gelukkig huwelijk, maar ik vind het echt triest dat tegenwoordig 1 op de 3 huwelijken strand. Begrijp me goed, het is ontzettend belangrijk om gelukkig te zijn en goed in je vel te zitten. Maar ik heb echt het gevoel dat tegenwoordig zo snel gedacht wordt: ‘ik ben niet meer zo verliefd/het is niet meer zo leuk als in het begin’ dus we gaan maar uit elkaar. Is er dan totaal geen besef wat je je kinderen aan doet? Ik heb het nu dus niet over de huishoudens waar elke dag ruzie is/ongelijkwaardigheid o.i.d. Soms is het beter om wel uit elkaar te gaan. Maar even terug naar jou. Het lijkt erop dat je wilt ontdekken of het gras ergens anders groener is. Stel dat dit niet zo is, blijf je dan liever alleen of toch liever bij je huidige partner? Met in je achterhoofd houdend dat je je kind nog maar de helft van de tijd ziet. Daarnaast ken ik je financiële situatie niet maar de kans is het grootst in deze tijd dat er geen 2 huizen gekocht kunnen worden.. Succes met je besluit

Ja eens. Ik weet dat geweldig wel bestaat, daar zijn mijn partner en ik nu, er kan écht niks beter, dat is ook een beetje eng haha maar ook niet altijd zo geweest. Onze relatie heeft slechtere fases gekend. Toch zou ik mee willen geven dat als je bij een persoon weet dat je nooit geweldig gaat bereiken, en het altijd maximaal ‘wel leuk’ of ‘prima’ gaat zijn, het toch zonde is om dan die liefde en euforie dus nooit in een relatie gevoeld te hebben. Misschien wil TS dit meewegen.

Ik heb geen ervaring, maar als je op beide geslachten valt denk ik dat er altijd een "gemis" zal zijn als je samen bent met 1 geslacht? Ga je nog vaak op date met je man?

Dat laatste klopt. Je zal ook heel je leven aangetrokken worden door anderen en je kan (meermaals) verliefd worden op iemand anders. Een partner kiezen en een relatie aangaan/ trouwen betekent elke dag opnieuw voor die persoon kiezen.

Misschien nog een leuke kijktip: het mooiste meisje van de klas aflevering Michelle (als ik het goed heb). Ze had een man en kinderen, niets bijzonders en opeens kwam er een vrouw in hun leven waar ze beide verliefd op werden. Geen idee of het wat voor jou is en misschien ook gek om ernaar te zoeken, maar vond het wel interessant om te zien. Ik kan me zelf echt niets voorstellen bij zo'n poly relatie en ik val sowieso alleen op vrouwen, maar ze zagen er gelukkig uit en ik dacht: waarom niet?

Ben je ook nog wel eens af en toe verliefd op je man of is het meer goede vrienden gevoel?