Ik vertrouw opa niet als oppas

Simpel; niet doen! Jij bent de mama en jij beslist. Wat je wellicht wel kan doen, is zeggen dat je het spannend vind en daardoor een dag bij hem blijft en toekijkt hoe opa het doet. Misschien dat het je dan meer vertrouwen geeft (of juist niet) en daarna je beslissing maken! Dan heb je een dag gezien hoe hij de verzorging op zich pakt en kan je toch ingrijpen als er iets mis gaat. Ik had het zelf denk ik zo gedaan en anders mijn (onze) kind niet daar achter gelaten! Hoe graag sommige het ook willen, soms kan het niet. De opa en oma van mijn man willen ook oppassen en hebben dat al meerdere keren gevraagd (40weken zwanger nu), maar ik heb al besloten dat het niet gaat gebeuren. Omdat ze 1. Roken, 2. Honden hebben die enorm blaffen en ook kunnen bijten bin onverwachtse bewegingen 3. Ze wonen een uur van ons vandaan en ik wil gewoon niet dat ons kindje daar is vanwege enorme cultuur/opvoeding verschil! Heb het ze nog nooit gezegd, maar ze zijn zelf ook heel opdringerig. Bellen nu ook 4x per dag of de baby al geboren is en zeggen dat we ze foto’s MOETEN sturen ook al hebben we aangegeven geen foto’s te willen delen vanwege de privacy... dus herken je gevoel wel. Doen wat voor JOU goed voelt!

Dankjewel voor je bericht! Ik denk ook dat dat het beste is, zo lastig dit soort situaties.. Jou verhaal is idd ergens wel herkenbaar en lijkt me ook vervelend! Hopelijk respecteren ze je keuze en laten ze het los.

Indd ik zou het ook niet doen, jij moet er een goed gevoel bij hebben en als je dat niet heb dan voel je je waarschijnlijk helemaal kut als je je kind echt bij opa heb en jij aan het werk ben. Dan ligt je focus voornamelijk bij de vraag gaat het wel goed.

Het is voor hem ook wennen een baby, het is ook niet dat jij niet klungelig was in het begin, of wel? Mijn man en ik waren ook klungelig. Vind zelf dat je het ook wel een beetje kunt los laten hoe het op jouw manier moet, zijn zoon heeft zijn opvoeding ook overleefd? Sorry, maar ik zou er een moord om doen dat mijn vader de kleine kon vast houden, die is overleden toen ze 9 dagen oud was en vanwege vasculaire dementie zat hij in een zorgtehuis dus dan is het logisch dat oppassen er niet in zou zitten, was dat niet het geval geweest had ik hem echt wel laten oppassen, die band tussen de grootouders is ook belangrijk. (Hij was trouwens nog heel helder en is overleden aan plotselinge hartstilstand) kun je het voorstellen dat je op die leeftijd weigert omdat hij klungelig is en spontaan overlijd zoals mijn vader, dan is je man ook iets afgepakt en je opa ook. Mijn schoonouders mogen ook gaan oppassen, mijn schoonvader heeft hersenbloeding gehad en kan niet meer praten en begrijpt ook dingen wat langzamer of niet, maar uiteindelijk moet ik mij daar ook overheen zetten. Sorry lang verhaal en misschien niet wat je wilt horen/lezen, maar geef hem op zijn minst de kans..

Met de opmerking dat jij als moeder bepaalt, ben ik het echt niet eens. Jouw kind is net zo veel het kind van je man. De vader van je kind wil graag dat zijn ouders oppassen, dat kun je toch niet tegenhouden omdat schoonvader een beetje onhandig is met die baby? Hij kan het toch leren? Hij wil echt niet dat baby iets overkomt, lijkt mij. Ik zou het dus gewoon doen. Eerst een uurtje, een keer een middag. Dan krijgt iedereen er langzaam vertrouwen in. Maar nu al keihard nee zeggen, zonder reden... dat accepteert je man toch ook niet?

Sorry echt te oud om op te passen. Een baby verzorgen kost veel energie! En handigheid. Zou het echt niet doen. Mijn schoonvader is 78 en houd van hem en hij houdt van de baby en van ons en hij mag hem net zoveel dragen als die wil als we samen zijn, maar zou mijn zoontje er niet alleen laten. Gelukkig is dit ook geen discussiepunt

Als het niet goed voelt niet doen leg dit goed aan je man uit en ik hoop dat jullie hier samen uit kunnen komen! Ik zou persoonlijk ook niet gerust zijn om zijn leeftijd tuurlijk wilt dat niet alles zeggen maar 76 is toch behoorlijk oud.. en misschien niet meer zo mobiel ik zou me er voor een hele dag niet gerust op voelen maar dat is mijn mening

Misschien een dagje laten oppassen als de oma ook thuis is, gewoon even plannen en kijken hoe het wel werkt denk in oplossingen en zie niet gelijk 100 beren op je pad.

Als mama heb ik soms ook geen goed gevoel en dan volg ik veelal mijn gevoel. Tenslotte wil opa ook niet dat het kleintje iets overkomt. Dat hij te oud is vind ik geen reden, leeftijd is persoonsafhankelijk. Laat misschien jullie kindje even een namiddag in het weekend bij oma en opa, dan hebben jullie meer tijd voor jezelf en is opa ook tevreden (en oma is er bij).

Sorry, maar ik ben het niet met je eens. Mama voelt beter aan wat er met de baby moet gebeuren en papa toch iets minder (over het algemeen hè). En het is niet opa’s kind waar dit over gaat, maar zijn kleinkind. Mijn man wilt ook graag dat zijn ouders oppassen, maar deze zijn ook halverwege de 70. En ik voel me er, net als onze bezorgde mama, ook niet goed bij. Daarbij, als opa een andere manier van verzorgen heeft dan papa en mama, kan het kind er onrustig van worden en zitten papa en mama met de gebakken peren ‘s avonds. Kortom, beide ouders moeten zich er goed bij voelen, en anders gaat het feest niet door. Ik snap dat opa wilt oppassen, maar opvoeden is meer dan het gunnen van dit voorrecht. Het gaat uiteindelijk om de verzorging van de baby en dát moet prio zijn.

Ik had het ook niet gedaan.. stel dat hij de baby laat vallen 🤯 Ipv daarvan zou ik proberen een extra bezoekje aan ze te brengen zodat de opa ook echt zn momentje met z’n kleinzoon heeft

Ik vind dat papa evenveel te zeggen heeft als mama. Ik vind ook dat beiden zich goed moeten voelen bij de verzorging van de kleine spruit. Je zou ze een uurtje kunnen laten oppassen als middenweg. Heb ik bij mijn schoonvader ook gedaan. Kleintje vond het prima, opa super en het was niet helemaal mijn stijl, maar niet erg. Onze zoon en zijn opa zijn nu helemaal weg van elkaar en nu hij twee jaar is ben ik er wat makkelijker mee. Blijft lastig hoor, de weg vinden van rekening houden met iedereen en tegelijk je eigen grenzen goed in de gaten houden.... 🙂🌸

Is het mogelijk om hen op te laten passen op momenten dat je schoonmoeder er ook is? Dus op een vrije dag/avond of af en toe in het weekend?

Ik zou hem niet alleen laten oppassen (een hele dag) als oma erbij is zou ik hier geen problemen mee hebben..

Als het niet goed voelt, dit bespreken met je man en eerlijk zeggen hoe en waarom. En niet doen. Belangrijkste is dat je je kind ergens veilig achter laat. Is het niet mogelijk dat oma erbij is, heb je dan wel een fijn gevoel?

Dat ligt echt aan de persoon! Mijn oma is 82, maar nog fit en past regelmatig op mijn zoon. En dat gaat prima! Leeftijd zegt niet alles. @topicstarter. Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Het is je grootste en meest waardevolle 'bezit' waar het om gaat. Misschien kan je met je schoonouders bespreken hoe zij het voor zich zien. Of eens een middagje proefdraaien.

Oei ben ik blij dat man en ik een gelijkwaardige relatie hebben en allebei voor onze dochter (kunnen) zorgen! Veel vrouwen trekken de verzorging van kinderen naar zich toe en mannen laten dit gebeuren. Weg gelijkwaardigheid. Het zou niet mijn relatie zijn. Ik vond nieuwe oppas met dochter ook spannend, wie dat ook was. Maar als je toegeeft aan die gevoelens, kom je nergens meer zonder kind. Je moet als ouder ook veel leren. Mijn man had er minder moeite mee en meer vertrouwen in de mensen die wel eens op onze dochter pasten. Hij zei dat wij qua liefde en verzorging voor dochter een 10 zijn en de anderen een 8. Maar een 8 is ook heel goed. Tuurlijk gaan dingen anders dan hoe jij ze doet, maar is dat erg? Als het niet schadelijk is voor het kind maakt dat toch niks uit? En over mogelijk schadelijk lees ik niks.

Ik denk niet dat allebei even veel voor een baby zorgen de enige maatstaf is voor een gelijkwaardige relatie 🤔 Mijn partner en ik hebben ook een gelijkwaardige relatie maar de zorg voor ons zoontje is absoluut niet 50/50 hoor. Zuiver bv geven zorgt al voor een verschuiving in proportie. Het is ook doodnormaal dat sommige babies soms enkel mama willen en ontroostbaar huilen tot ze 5sec bij mama liggen en KO in slaap vallen. Wat dan met fulltime huismoeders? Zijn die dan niet gelijkwaardig aan hun partner of andersom?😊 Die zorgen toch ook véél meer voor de kinderen dan de partner? Aan TS: ik begrijp je gevoel vollédig! Door hormonen of mijn persoonlijkheid of een combinatie ervan ben ik heel beschermend naar mijn zoontje toe en voel ik hem ook super hard aan. Ik zou mijn eigen gevoel NOOIT aan de kant schuiven om anderen hun zin te geven. Dus als jij je niet op je gemak voelt bij de situatie is er niemand die jou kan verplichten te kindje achter te laten bij iemand die je niet vertrouwt om welke reden dan ook. Mensen die zeggen van je moet het loslaten of je moet dit of je moet dat... je moet juist niks 😊 Praat erover met je partner en maak duidelijk dat je graag een oplossing wil vinden maar dat je he bij dit voorstel echt niet goed voelt. Probeer eventueel samen een oplossing te vinden waar hij ook mee akkoord gaat. Veel moed!🍀🤞🕯

Ik schrijf nergens evenveel.

Hoi ik snap je angst. Mijn gevoel zegt, stop! Een kans geven? Wat als het wel misgaat? Je hebt t over je kind he. Niet een mooi wijnglas wat niet erg is als t stuk valt op de grond... ik zou dan eerder ervoor kiezen dat hij een fles maakt en verschoont en in bed legt en omkleed en in de eetstoel zet. Als dat goed gaat is het oké. Maar ik zou zeker je gevoel volgen!! Wat als t toch misgaat... kan gebeuren geen probleem? Ik zelf zou nee zeggen bij zo'n leeftijd. Een no go. Succes meid🙂😘