Ik wil een kindje mijn vriend niet

Als hij echt niet wil.. uit elkaar gaan. Dit is niet iets waar je een compromis over kan maken. Hoe pijnlijk ook.

Als hij echt niet wilt, moet je hem niet willen overtuigen. Dan gaat hij het misschien alleen voor jou doen. Helaas denk ik dat je in deze situatie eigenlijk alleen maar uit elkaar kan gaan.. jij gaat je niet over je wens heen kunnen zetten en hij wilt het niet.

Mijn vriend wou ook nooit kinderen want dan had hij geen vrijheid meer etc etc heeft hij altijd gezegd en toen hij 31 jaar ongeveer was begon hij van gedachten te veranderen en toen wou hij toch een kind. Zelf heb ik hem nooit tot iets gedwongen of iets, ik heb hem gelaten en hij kwam er zelf mee. Mijn zwager heeft dit ook gehad, wou nooit kinderen en nu hebben ze er twee. Ik denk dat je het tijd moet geven en hem even moet laten. Hopelijk zoals mijn vriend en zwager komt hij tot bezinning en wil hij straks toch een kindje.

Eens je moet voor jezelf beslissen of dat dit echt breekpunt is.. misschien draait hij inderdaad bij over paar jaar maar dat kun je nooit zeggen.. Je zult echt zelf keuze moeten maken of je ook bij hem wilt blijven al zouden er nooit kindjes komen.

Als hij echt niet wil, moet je je afvragen wat groter is: jouw kinderwens of je liefde voor hem. Mijn ex vertelde na elf maanden proberen (en achteraf godzijdank niet zwanger) dat hij toch geen kinderen wilde. Mijn kinderwens bleek groter dan dat ik mijn leven met hem wilde delen. Paradoxaal genoeg had ik mijn kinderwens opgegeven voor mijn huidige vriend. Ik ben liever met hem. Gelukkig had mijn vriend wel een kinderwens. Overigens is dat niet altijd zo geweest. Vijf jaar geleden moest hij er niet aan denken. Het kan dus ook nog komen. In deze ieder geval: tijd voor een goed gesprek. Ik wens jullie veel wijsheid toe.

Ik denk niet dat blijven en hopen dat hij ooit nog bijdraait en van gedachten veranderd slim is. Als hij het uiteindelijk nooit wil heb je misschien jaren van je leven verspild met hopen en wachten. Ik denk dat erover praten het beste is, zo krijg je er misschien uit of hij het überhaupt ooit wel wil

Iemand overtuigen om iets te doen wat hij/zij niet wil lijkt mij persoonlijk nooit een goed idee , en zeker niet als het om een kindje gaat, dat is niet iets van tijdelijke aard , maar iets voor je hele leven. Het is niet helemaal eerlijk dat hij de ene keer aangeeft wel aan kinderen te willen beginnen en de andere keer weer zegt dat hij nooit kinderen wil. Zou hij nog twijfelen ? Zit er meer achter ? Bepaalde angsten wellicht. Zomaar een langdurige relatie beëindigen met een koophuis doe je ook niet zo makkelijk. Je bent gelukkig nog jong , dus wellicht draait hij bij. De vraag is wil je die gok nemen ? Mijn ouders hadden wel zo’n situatie. Mijn vader wilde absoluut geen kinderen , hij had er niets mee zei hij altijd. Mijn moeder wel , maar heeft deze wens aan de kant geschoven omdat ze haar leven wilde delen met mijn vader , dit woog voor haar op de moment blijkbaar zwaarder dan haar wens om moeder te worden. Mijn moeder is onverwachts zwanger geraakt van mij. En heeft er uiteraard voor gekozen om mij te houden. Mijn vader werd uiteindelijk huisvader en ik had werkelijk de liefste vader van de hele wereld. Als ik foto’s terugkijk en verhalen hoor zegt iedereen : niemand hield zoveel van zijn dochter als je vader van jou , en dat was ook zo , ik was werkelijk zijn schaduw, waar hij ging , ging ik en visa versa. Dus zo zie je maar , als het kindje er eenmaal is zal je vriend er waarschijnlijk onvoorwaardelijk van houden , maar dit kan ook niet het geval zijn. Dus hem overhalen / overtuigen om toch aan kinderen te beginnen lijkt mij persoonlijk een heel slecht idee ☺️

Wat een lastige situatie zeg! Ik denk dat het ten eerste heel belangrijk is dat hij nu echt gaat zeggen wat hij wil. Wil hij over een aantal jaar wel kinderen? Dan zou je kunnen wachten. Weet hij echt zeker dat hij het niet wil, dan moet jij dat echt weten vind ik. Jou laten wachten op misschien wel niks is niet eerlijk. Een vriendin van mijn moeder had een man die haar steeds liet wachten, want kon later wel. Toen ze 35 waren, gaf hij aan toch geen kinderen te willen. Toen zijn ze uit elkaar gegaan. Triest genoeg kwam ze nog geen jaar later in de vervroegde overgang en heeft hij alsnog kinderen gekregen met een nieuwe vrouw... Je weet nooit hoe het leven gaat lopen, maar dit is wel iets waar je echt op één lijn moet zitten. Hij kan jou niet dwingen om te blijven en jij kan hem niet dwingen om kinderen te willen. Ik hoop voor je dat jullie er samen uitkomen!

Halo, Ik spreek uit ervaring met mijn broer.. was juist hetzelfde verhaal. Maar mijn broer wou niet omdat hij schrik had om een slechte vader te zijn.. (slechte jeugd gehad) Mss heeft uw vriend ook wat angsten? Heel belangrijk spreek met hem en vraag hem wat er scheelt. Er is wel altijd een reden waarom een man geen kind(deren) wilt.. Veel succes nog!!

Wat een lastige situatie! Ik zou het gesprek met hem aangaan en duidelijk tegen hem zeggen dat jij kinderen in jouw toekomst ziet. Als hij dat absoluut níét ziet dan met je echt een beslissing gaan maken wat je wilt. Ik ben in al mijn relaties vanaf dag 1 heel duidelijk geweest dat ik wel kinderen zie in mijn toekomst. Als hij dat niet zag dan zat er verder voor mij niets in. Ik wens je veel sterkte en wijsheid, en wees heel duidelijk tegen hem!

Jullie zijn nog relatief jong. 😉 Wellicht komt het nog bij hem naarmate hij wat ouder wordt. Misschien kunnen jullie eens een keer een heel goed gesprek voeren hierover; waarom wil hij het niet; waar ziet hij tegenop? Wat lijkt hem wel leuk aan het vaderschap? Wat zijn zijn verwachtingen over het ouderschap? Wellicht komt er zo wat duidelijkheid in zijn redenen om geen kinderen te willen. Vaak zijn mannen nogal teruggehoudend omdat ze als een berg op zien tegen de verantwoordelijkheid en de verminderde vrijheid. Mocht het dan echt zo zijn dat hij er heel zeker van is geen kinderen (ooit) te willen dan zal jij voor jezelf moeten nagaan of je hiermee kan leven. Om altijd met zijn tweeën te blijven. Zo niet, dan is er maar 1 oplossing en dat is uit elkaar gaan. Als je zelf heel sterk een kinderwens hebt en hij niet ga je het hem later denk ik toch onbewust verwijten dat je nooit kinderen hebt gehad.

ik zelf niet. mijn broer wil absoluut geen kinderen en heeft dat ookal vaak aangegeven tegen zijn (ex)vriendin(nen). nu ik zwanger ben wil mn schoonzus toch echt een kleine met mn broer. maar mn broer wil het niet. die wil alleen maar stoere oom zijn. zijn mening zal daarin ook niet veranderen. enige wat ik kan zeggen praat goed met elkaar.

Hier dezelfde situatie. Ik had mij er bij neergelegd om geen kinderen te nemen. Omdat ik van me vriend hou. 2 maanden later geluk bij een ongeluk ben ik zwanger geraakt een week voordat ik aan nieuwe anticonceptie zou beginnen. Hij heeft het heel moeilijk gehad ermee maar is er uiteindelijk echt blij mee nu. Inmiddels 38 weken

Twee jaar geleden ben ik gaan daten, met de expliciete wens een man te ontmoeten waarbij we echt van elkaar houden én ook samen kinderen willen. Als het niet zou lukken hem te ontmoeten zou ik alleen blijven en alleen een kind nemen/hopen te krijgen. Ik heb toen bij mijn datingprofiel ook goed aangegeven dat ik kinderen wilde en bij mijn dates ook naar hun toekomstwensen gevraagd. Aantal dates gaven aan inderdaad kinderen te willen, maar ik had ook een date die zei: “rustig aan, over vier jaar eens kijken of we kinderen willen” Ja ammehoela, dan zou ik 39 zijn! Ook zei hij “wil je alleen mijn sperma soms?” Nee, ik wil dezelfde toekomstplannen hebben. Lang verhaal kort: ik heb de allerliefste allerbeste man ontmoet, vorig jaar getrouwd, en nu (met behulp van IUI) zwanger van ons eerste kindje. We kijken er allebei erg naar uit ons zoontje te ontmoeten. Twee adviezen: - in een relatie is het essentieel dat jullie hetzelfde toekomstbeeld hebben. - als vrouw ben je niet eeuwig vruchtbaar, en zwanger worden is niet altijd even makkelijk. Dus kies voor jezelf en blijf niet uit angst voor het onbekende of met het idee dat je vriend ‘misschien nog wel veranderd’ in je huidige relatie.

Oef, erg lastig! Ik heb er zelf in gezeten.. Mijn man (36) en ik (29) hebben zo’n 4 jaar gescharreld voordat we echt de stempel “relatie” er op hebben gedrukt. Allebei wilden we niet opnieuw een relatie aangaan na wat we hadden meegemaakt. Op het moment dat we eindelijk de knoop hadden doorgehakt om samen verder te gaan gaf hij aan geen kinderen te willen.. Ik was op dat moment 24 en hij 31. Dat was voor mij echt killing want ik had wel een kinderwens. Ik heb daarom goed nagedacht “is dit dan wel wat ik wil?”. Ik heb dan ook uiteindelijk aangegeven dat ik daarom geen relatie met hem kan beginnen. Na een break van een paar dagen kwam hij hier op terug. Achteraf bleek dat hij graag veel jonger vader had willen worden en zichzelf inmiddels te oud vond. De liefde was toch sterker en we zijn er uiteindelijk voor gegaan. Zowel voor de relatie als uiteindelijk ook voor een kindje. Het zwanger worden heeft 1,5 jaar geduurd. Inmiddels zijn we 6 weken trotse papa en mama en kan ik mij geen betere man en papa van onze zoon wensen 💙. Achteraf is mijn man alleen maar blij dat hij op latere leeftijd vader is geworden. Een heel ander verhaal misschien maar ik wil je toch meegegeven goed na te denken en vooral duidelijk te zijn naar hem maar ook naar jezelf. Zowel een goede en gelukkige relatie als een kinderwens zijn twee enorme dingen en ik kan mij heel goed voorstellen dat het ene het andere in de weg kan gaan staan, en dan beide kanten op..

Op verzoek van TS gesloten