ik wil niet meer werken

Herkenbaar! Ik ben nu zwanger van mijn eerste dus heb nog geen kids rondlopen, maar sinds mijn zwangerschap ben ik totaaal niet meer gemotiveerd voor mijn werk haha. Het liefst zou ik de hele dag op de bank liggen en helemaal niks doen!

Herkenbaar! Nu bijna uitgerekend van m’n derde kindje en ik heb er mede om deze reden voor gekozen om na mijn verlof stapsgewijs voor mezelf te beginnen. En dan op zo’n manier dat ik flexibel kan werken waar en wanneer ik wil. Dus alle tijd voor m’n gezin en wil het een dagje niet qua werk dan doe ik later wat extra. Misschien kun jij ook zoiets doen? Of ook gespreid je betaalde en eventueel onbetaalde ouderschapsverlof opnemen totdat het weer wat rustiger is?

Ik herken dit (nog) niet. Ik ben pas net weer 2 maanden aan de slag na ook een verlof van 7 maanden ongeveer. Bij mijn partner merk ik het wel. We werken allebei 4 dagen. Hij neemt soms een paar dagen vrij op de dagen dat onze dochter naar de opvang gaat. Voelt een beetje egoïstisch maar het is super normaal en gezond om een dag voor jezelf nodig te hebben. Is dat voor jou ook geen optie? Misschien kun je het zelfs aankaarten bij je leidinggevende en kunnen jullie tijdelijk wat regelen. Is voor hen ook van belang dat je weer plezier in je werk gaat vinden.

wat fijn dat dat lukt voor je! wij dragen onse lasten samen en als ik alle luxe eraf trek ik sowieso 2000 netto binnenharken. ik zie echt niet voor me hoe ik dat van de een op andere dag moet doen.. daarnaast vind ik in loondienst werken ook wel prettig qua zekerheid. m’n betaalde verlof is al op, onbetaald zit ik wel aan te denken. kost zoveel en werkdruk erbij 😟 maar goed misschien wel echt nodig

Ja dat van je man, dat doen we al wel eens. Dat werkt dus niet voldoende, daarom word ik er zo sip van, het stopt maar niet 😞

Ik zit nog middenin mijn verlof van de tweede (heb extra verlof en ga in september pas weer werken). Ik heb totaal geen zin om terug te gaan naar mijn werk maar ik vind mijn werk nu ook niet leuk. Momenteel bezig met een sollicitatie voor een nieuwe baan. Een baan die me mega leuk lijkt. Wat ik ook al jaren wil. Een baan waarvan ik al sinds ik gestart ben met mijn huidige werk van hoop dat die op mijn pad komt 😅 en in hoop dat ik word aangenomen. Maar tegelijk wil ik het ook niet want ik wil niet werken 😂 ik kijk er enorm tegenop dat ik dan weer alle tijd moet balanceren tussen werk, gezin, sociaal leven, zorgen voor mezelf (dus tijd maken voor sporten en zo). Ik zie daar echt tegenop. En tegelijkertijd word ik ook niet per se happy van fulltime thuis moeder zijn. Dus ik snap jou helemaal. Iemand hier stelde onbetaald ouderschapsverlof voor. Is dat een idee? Dat je er een paar maanden tussenuit gaat? Het klinkt alsof je je werk heel leuk vindt. En 100% thuis zie je ook niet zitten. Maar wellicht dat een tijdelijke pauze van werk je weer genoeg frisse energie geeft om er opnieuw tegenaan te gaan?

Of je neemt een tijd 1 dag in de week verlof op, op een dag dat de kinderen niet thuis zijn? Wij hebben dat in juli en augustus. Dan start de jongste op de opvang. Vriend heeft ook verlof opgenomen en dan zijn we twee maanden lang sowieso elke donderdag alleen thuis zonder kinderen. Klinkt wat gek misschien maar na een paar turbulente jaren zijn we daar zo gigantisch aan toe.

In zon geval zou ik het met je vriend/man bespreken, dan kan hij wat meer doen zodat jij meer tijd hebt. Ik zeg altijd "schat, ik ga niks aan je vragen maar als je zin/tijd hebt om de kids even mee te nemen naar buiten, daar heb ik echt behoefte aan" tja.. langdurig heb ik geen oplossing voor je maar snap je gevoel wel

Ja ik herken dit absoluut. Hierom heb ik het gehele eerste jaar 1 dag osv gehad op 1 van de dagen dat mijn dochter naar het kdv ging. Kon ik doen wat ik wilde, chillen, het huis, iets leuks voor mezelf. Heb dat echt nodig. Wel ben ik later overspannen geraakt (met een zelfde soort baan als jij, gezone stress en prima uitvoerbaar, maar echt niet meer blij daar en er sluimerden wat andere dingen). Kun jij geen osv opnemen voor wat meer rust?

Ja heel herkenbaar. Ik vind m’n werk ook niet vervelend, vrij leuk zelfs en de rest van je omschrijving past precies bij wat ik altijd zeg. Maar ik heb ook zó veel behoefte aan gewoon structureel meer voor mezelf. Vloog eind van het verlof twee keer tegen het plafond dus niet werken is het ook niet… maar altijd draait het om de kids, werk, het huishouden, verplichtingen 🙄. Ik neem nu af en toe een dag vrij op om zelf wat leuks te doen, dat helpt enorm. Dan maar financieel iets inleveren. Want we zijn net terug van 4 weken vakantie en ik ben serieus vermoeider dan toen we weggingen. Het was fantastisch en heerlijk, maar wel intensief 🤓

Toen ik dit voelde, had ik dit kunnen schrijven. Behalve dat ik één kind heb en drie dagen werkte. Mijn partner werkt vijf dagen per week en is soms ook in het weekend op reis. Dat zorgt dus ook voor wat verschil. Maar voor de rest: àlles hetzelfde. Uiteindelijk ben ik naar twee dagen werken gegaan. Op de dag dat ik niet werk, gaat ons kind 's ochtends naar de peuterspeelzaal. Die ochtend is dan voor mij, en 's middags ben ik samen met ons kind. Die ochtend is helemaal voor mij, zonder iemand om me heen. Dat doet me erg goed. Voor de rest ben ik dus 4,5 dagen samen met mijn kind, werk ik twee dagen en heb ik één halve ochtend voor mezelf. In het weekend lunch ik soms met een vriendin of heb ik 's avonds wel eens een oppas. Ik verdien nu wel minder, maar dat is maar voor één jaar. Daarna zien we weer verder. Mocht ik eerder behoefte krijgen aan weer drie dagen werken, kan dat ook. Zo heb ik het met mijn baas afgesproken. Die halve ochtend voor mezelf is echt wat ik nodig had.

Ik heb dus echt precies hetzelfde! Al dan geen leidinggevende functie en depressie erbij. Maar als ik wel minder dan 32 uur wil werken moeten wij zuiniger aan gaan doen en moet ik opzoek naar een andere baan en laat ik nou zeggen dat ik 1. mentaal niet gezond genoeg ben om op zoek te gaan naar wat anders en 2. Ik zou niet weten wat ik wel echt zou willen doen aan werk.

Daar liepen wij een tijd geleden tegenaan. Wij hebben nu als oplossing dat onze zoon 1 ochtend extra naar de psz gaat op onze roostervrije dag. Zo hebben wij beiden 1 ochtend dat we een uurtje of 4,5 voor onszelf hebben. De ene keer om net dat ene klusje te doen wat rust in het hoofd geeft en de andere keer gewoon bankhangen. Ook nemen wij eens in de zoveel maand een dag vrij als onze zoon de hele dag bij de psz/opvang is en gaan dan met z’n tweeën weg.

Kun je misschien een keer in je eentje een weekend weg? Even echt tijd voor jezelf. En dan natuurlijk partner aanbieden dat hij dat ook een keertje doet :) Wij hebben maar 1 dochter maar ik herken het erg. En een dagje vrij waarbij je thuis tegen de huishoudelijke klusjes aankijkt is toch niet zo ontspannend. Ik speel ook met de gedachte eens een kort yogaretreat voor mezelf te boeken. Maar dan moet ik eerst zorgen dat dochter ook zonder bv de nacht doorkomt 🙈

Ik ben ook niet meer zo gemotiveerd voor werk sinds ik een kindje heb. Ben ook minder gaan werken eerst 3/4 dagen in week en nu 2. Hopelijk kan ik in de toekomst gewoon stoppen.

Probeer inderdaad, zoals eerder aangegeven, tijd voor jezelf te nemen. Ga een weekend weg zonder kids. Het zou best kunnen dat, eenmaal thuiszitten, dit saai wordt en je toch weer de uitdaging wil hebben van een baan.

Wij delen de lasten ook, daarom doe ik het ook stapsgewijs. Ik blijf 2 dagen in loondienst werken en voor de andere dagen neem ik betaald ouderschapsverlof op. Zo heb ik rustig de tijd om wat voor mezelf op te zetten en hopelijk steeds minder in loondienst en steeds meer voor mezelf te kunnen werken ☺️

Is het een optie om (misschien via je werk?) eens met een coach te praten? Er verandert zoveel in je leven als je ouder wordt, je beschrijft dat het voelt als een vroege midlifecrisis, misschien is het fijn als er iemand even met je meedenkt? Wat vind je op dit moment in je leven echt belangrijk, wat heb je nodig en hoe kan je je leven meer daarnaar inrichten? Heel herkenbaar overigens.

Hier nu bijna aan t einde van m'n verlof van mijn eerste kindje. Ik heb mega veel zin om hem naar de opvang te brengen en ook weer om te gaan werken.. maar beiden tegelijk, daar zie ik tegenop. Goed idee km eens samen verlof op te nemen op een opvangdag! En stiekum ook blij dat ik niet de enige ben die tegen t plafond zit van deze dagen verlof.. thuis...

Toen onze eerste baby werd geboren had ik een supermooie baan met veel uren maar ook veel prestige. Ik dacht ook dat dit mijn droombaan was, want inhoudelijk was het geweldig. Op enig moment was ik burn-out (combinatie van ellende in ons gezin en die baan) en heb ik ontslag genomen, waarna ik met een loopbaancoach ben gaan kijken wat ik sou willen doen. Ik dacht dat ik de leukste en best passende baan had maar nu, in iets wat toch best anders is, zit ik pas echt op mijn plek! Ik wil dus alleen maar zeggen dat er soms ook andere dingen op je pad komen die nog beter/fijner/leuker zijn. :) En verder doe ik inderdaad wat al vaker is aangegeven: 1 dag per week ben ik alleen thuis en dat is echt mijn dag. Vaak nog wel wat kleine klusjes maar het feit dat niemand roept om mama/schatje scheelt veel ;)