Ik wil zo graag een kindje

Wij zaten behoorlijk op één lijn, maar mijn tip is wel, begin er in ieder geval niet aan als hij er nog niet klaar voor is. Ik zou het ook niet teveel pushen. Je kunt wel tussen de regels door uitzoeken wat hij nog zou willen voordat er een kindje komt. Als jullie nog best jong zijn of kort bij elkaar zou ik het vooral wat tijd geven.

Lastig! Ik wilde ook veel eerder kinderen dan dat m’n vriend er aan toe was. Ik heb echt wel een jaar of 5 ‘gewacht’. Wij bleven er over praten. Onze gevoelens mochten er van beide kanten zijn. Mijn teleurstelling omdat hij er nog niet klaar voor was, zijn mening om er nog niet klaar voor te zijn. We wisten dat we bij elkaar zouden blijven no matter what. En onze basis is echt super sterk. Ik denk dat als ik m’n zin had doorgedreven en eerder aan een kindje was begonnen, dat hij een hele andere vader geweest zou zijn dan dat hij nu is.

Dat klinkt exact hetzelfde als mijn man, maar dan met condooms. Ik hoopte meteen op een kindje toen wij trouwden, leuk, lekker jong.. Maar hij wilde niet..Altans, nog niet. En elke keer als ik ook maar IETS zei over kinderen merkte je gewoon helemaal dat het niet goed zat. Ik heb toen gezegt dat ik het er gewoon echt een keer met em over moest hebben. Hij vertelde toen dat hij gewoon tijd nodig heeft om aan het idee te wennen. En het feit dat ik er steeds over begon stond hem in de weg. Zo kwamen wij tot de conclusie, hoe moeilijk ook, om even te wachten. En ik beloofde er niet te veel over te zeggen. Nu, ruim een jaar na ons gesprek, is hij er wat open in geworden. Hij heeft begin dit jaar ook zelf de keuze gemaakt om geen condoom meer te gebruiken, en gewoon af te wachten wat er gebeurd. Nu zijn wij nog niet zwanger geworden, maar ik merk dat hij steeds meer en meer aan het idee went. Hij zegt nu: als het komt is het goed. Dus ik zou zeggen, ga een gesprek aan, en geef hem de tijd en de ruimte on het te laten bezinken. Mannen hebben nou eenmaal soms wat meer moeite met zo' grote verantwoording dan vrouwen. Maar ik snap je helemaal❤️

Ik heb helaas in dezelfde situatie gezeten. Wat bij ons uiteindelijk heeft geholpen is om alle angsten op te schrijven en scenarios te bedenken. En inderdaad zorgen dat beide gevoelens mogen bestaan, is erg belangrijk (dat ging bij ons bijna fout).

Hij is ook geen voorstander van stoppen met de pil en condoom…

Als je partner er niet klaar voor is kan je hem niet dwingen. Ik denk ook hoe vaker je er over begint, des te meer het averechts werkt. Ik zou het voor nu even los laten en over een paar maandjes het gesprek weer een keer aangaan.

Tsja je hebt het ermee te doen. Mijn man wilde ruim 10 jaar voor onze eerste werd geboren al kinderen. Pech voor hem, want ik was er niet aan toe. Praat met je vriend over hoe hij jullie leven ziet op termijn. Zijn er bepaalde dingen die hij eerst wil hebben gedaan of bereikt? Ik vond zelf een goede basis bijvoorbeeld erg belangrijk. Dus een baan, een huis, stabiele langdurige relatie, getrouwd etc. We zeiden toen dat we ervoor zouden gaan als we getrouwd waren. Ook toen het er weer over gehad en toen toch nog een paar jaar uitgesteld nu we echt nog wensen hadden die moeilijker zouden worden met een baby. Ga vooral niet pushen. Als hij er niet klaar voor is kan het hem enkel in een oncomfortabele hoek drukken. Zorg wel dat je weet hoe hij erin staat, zodat je er rekening mee kunt houden.

Als jouw partner er nog niet klaar voor is, dan zou ik me er bij neerleggen. Dit klinkt zo ontzettend moeilijk. Het krijgen van een kindje is namelijk zo’n verandering. Zowel de leuke dingen evenals de minder leuke dingen komen allemaal op het pad. Als je daar niet klaar voor bent of dit nu nog niet wil, dan gaat dit ooit tussen jullie in staan. Misschien is het goed om het gesprek aan te gaan hoe hij de toekomst voor zich ziet. En of er wel kinderen in dit plaatje passen. Er zijn namelijk mannen die uitstel gedrag vertonen omdat ze daadwerkelijk eigenlijk helemaal geen kinderen willen. En mocht hij wel kinderen willen hoe hij dit voor zich ziet.

Mijn man had dit eerst ook. We spraken af en toe een moment af om het er weer samen over te hebben, zodat hij nadenkruimte kreeg. Uiteindelijk kwam er een moment dat hij zei, weet je wat, we stoppen met condoom gebruiken en we zien wel of het ons gegund is. Een maand later was ik zwanger 🤭

Als ik het zo lees ontwijkt hij het niet en is zijn standpunt duidelijk. Hij wil wel kinderen maar nu jij niet en hij zou het niet fijn vinden als jij met de pil stopt. Wat is hetgeen jij vind dat hij ontwijkt? Wel natuurlijk vervelend dat jullie niet op 1 lijn zitten.

Hier was het hetzelfde. Ik heb op n gegeven moment wel gevraagd om een soort tijdlijn. Dan kon ik me daaraan vast houden en dat gaf me rust. Mss dat je dat eens kunt vragen? Mijn vriend zei toen over een jaar… en uiteindelijk is het zelfs wat eerder geworden

Hij is vrij duidelijk volgens mij! Als je geen kinderwens hebt heb je ook geen interesse om constant over dat soort dingen te praten denk ik. Mogelijk is het ook nog een afknapper als je er steeds op door blijft gaan Geef hem de tijd, je wil geen kind met iemand die het doet om jou te pleasen denk ik

Nee natuurlijk is hij dat niet, hij geeft duidelijk aan dat hij nog geen kind wil. Alle relevante tips zijn in de topic verder al gegeven

Ik zou wel vragen of hij een indicatie kan geven wanneer hij er klaar voor is, of wanneer jullie het er weer over hebben. Dat geeft jou ook rust

Stoppen met pil en condoom is actief proberen om zwanger te worden... logisch dus dat hij dat niet wil als hij duidelijk aangeeft nog geen kinderen te willen. Ik zou het voor nu proberen los te laten. Iemand pushen helpt vaak averechts.

😂

Lastig maar uiteindelijk moet je wel beiden klaar zijn voor een kindje. Een kindje is een grote stap en een grote verandering waarbij het dus logisch is dat sommige mensen iets langer aan het idee moeten wennen of wat langer willen wachten. Ik zou inderdaad vragen aan wat hij denkt, over hoelang zou hij (denkt hij nu) een mooie tijd vinden om te gaan proberen voor een kindje. Tegen die tijd kan je weer het gesprek aangaan. Ik was ook sneller klaar voor een tweede dan mijn man, het werkt alleen maar averechts om er continu over te beginnen.

18 jaar samen, een zoonte van 2 jaar en zwanger van 2e kindje. Ik had al veel vroeger in onze relatie een kinderwens. Hij was er nog niet klaar voor, zag zichzelf niet als papa, maakte zich ook zorgen om praktische zaken... toen afgesproken dat we er niet aan zouden beginnen tot hij 30 was. En hij werd 30. Ik blij, maar hij was er nog niet klaar voor met al zijn bezwaren. Hij werd 31, 32, 33... Uiteindelijk begon mijn biologische klokje toch te tikken en zat mijn kinderwens zo diep, dat het voor mij echt moest! Toen toch besloten om ervoor te gaan. En wat een fantastische papa is mijn man! Als hij er niet klaar voor was geweest had hij nooit met zo veel liefde en toewijding zo veel zorgtaken op zich genomen.

Want hij wil je de spiraal besparen? Lief toch?

Herkenbaar hoor. Hier hielp het dat er in onze omgeving baby's werden geboren en wij ook wel eens oppasten. We bleven erover praten en ik vroeg hem wel of hij erover na wilde denken wanneer hij het wel zou willen. Een half jaar later kwam hij er op terug en zei hij dat hij het wel over een aantal maanden wilde proberen. Half jaar later was ik zwanger en nu 2 kindjes Verder