Ik wordt gek - onzeker - angsten

Wat naar voor je dat je je zo voelt, Ik had dat ook in het begin maar heb het op een gegeven moment helemaal los gelaten en ook niks meer opgezocht. Vooral mijn eigen gevoel gevolgd en ook het komt zoals het komt. Ik denk persoonlijk hoe meer je op zoekt en hoe angstiger je bent het ook veel erger wordt. Probeer het echt los te laten en te nemen zoals het komt. Succes mama! Je kan het!

Aww lieverd 😞 Dat is heel vermoeiend, al die gedachtes. Waar ben je bang voor? Wat gebeurt er met jou als zij niet goed slaapt/ eet of een Slaapregressie etc. heeft/zou hebben? Ik begrijp jouw situatie heel goed en herken mezelf daar ook wel in. Ik ben niet meer zo angstig, maar de eerste 6 maanden wel echt geweest. Ik heb ADD en ben bekend met angststoornis, dus ik ben op een gegeven moment wel in groepstherapie gegaan omdat het me te veel werd. Ik was 24/7 ermee bezig en had op een gegeven moment postnatale depletie. Ik lees dat je al behandelingen hebt. Kunnen zij jou helpen bij je angstige gedachtes?

Ohh, wat herken ik je verhaal 🤭 Ik ben bekend met angststoornissen etc en wat verschikkelijk is het dan om opeens moeder te zijn😅 Mijn zoontje is bijna 2 en ik blijf het met momenten echt wel lastig vinden, maar je gaat vanzelf een beetje je eigen weg leren vinden. Als je berichtje wilt sturen, dan mag dat😁

Ach mama toch! Wat fijn dat je al onder behandeling bent, ik hoop dat dat je al wat gaat helpen. Wat mij heeft geholpen voor mijn angstklachten was exposure/angst therapie, daarmee heb ik het piekeren ook onder de duim gekregen en ontdekt waar mijn onderliggende angst vandaan kwam. Ik hoop dat je je snel wat zekerder gaat voelen! 😘

Ahhh wat vermoeiend voor je dit 😔 Waarom denk je dat je een slaapregressie niet zou aankunnen? Het klinkt misschien heel bot, maar zo bedoel ik het echt niet: speelt er meer in je leven? Ben je bekend met bepaalde angststoornissen of schiet je door in het hebben van controle? Kinderen zijn heel onvoorspelbaar. Dan denk je dat je net een ritme hebt en je ze door hebt, waarna ze opeens weer hun ritme omgooien. Schema’s zijn een soort richtlijn, maar je er standvastig aan houden gaat je niet lukken. Ik zit momenteel met m’n dochter van 7 maanden die op m’n borst in slaap is gevallen. Ze heeft niks gedronken sinds 2:30 en is al vanaf 5:30 wakker. Ze heeft keelpijn waardoor ze waarschijnlijk niks wil slikken. Het is heel vermoeiend soms, maar het zijn dingen die erbij horen helaas. Ondanks dat ze m’n tweede is, voel ik me soms plots weer onervaren. Vaak hou ik me vast aan de gedachte dat dit niet jaren gaat duren en dat elke dag een nieuwe ronde en nieuwe kansen betekent. Je krampachtig vasthouden aan een bepaalde ritme is echt heel vermoeiend, zowel lichamelijk als mentaal. Heb je je angsten eens uitgesproken bij een huisarts of bij het consultatiebureau? Misschien dat je wat handvaten zal kunnen krijgen om hiermee om te kunnen gaan. Heel veel succes! 🫶🏻

Oo sorry, las dat je al onder behandeling bent! Ik heb je laatste zin niet gelezen. Wat fijn dat je hier hulp voor hebt. Ik hoop heel erg dat het snel iets beter met je zal gaan. Heel goed dat je hulp hebt gezocht. ❤️

Ah mama wat vervelend! Wel herkenbaar, had ik ook alleen toch op een gegeven moment los laten en je eigen gevoel en je kindje volgen. Zo'n schema kan wel dingen aangeven maar dat zijn vaak gemiddelden en hoeft niet te werken voor ieder kind. Ik heb een tweeling en ik merk nu al dat wat voor de ene werkt niet geldt voor de andere. Vertrouw op jezelf. Gebruik schema s en adviezen als richtlijn maar volg vooral je eigen gevoel en kijk naar wat je baby fijn vind🍀

Mijn eerste reactie is: gooi al die apps en info van internet de deur uit en kijk naar je baby. Die verteld je alles. Maar ik lees ook dat je meer speelt dus ik zou echt hulp zoeken. Heb je geen ervaren moeder in je omgeving die je om advies kan vragen en je kan helpen?

Ik zou allereerst een stoppen met lezen. Het doet je blijkbaar niet goed. Besteed die tijd met je kind en je leert haar vanzelf steeds beter kennen. Je mag ook vertrouwen op je eigen instict en de keuze die daaruit voortvloeien. Dit hoeft niet bevestigd te worden door een online artikel, forum of theorie.

Ik kan je uit ervaring vertellen dat hoeveel boeken, gidsen of online cursussen je ook volgt. Als je kindje niet wil werkt het niet. 😅 Ik ben er ook (nog steeds) wanhopig in en lees alles, maar zonder resultaat. Loslaten is moeilijk (dat lukt mij ook nog niet) maar wel het beste denk ik.

En dat vind ik dus zo lastig. Want die schema’s zijn er niet voor niks? En dat max slapen op de dag? Dus waarom zou dat dan niet werken. Want als ik dat niet lees en ze slaapt overdag teveel bijvoorbeeld dan heb ik mezelf ermee 🤯

Ik zou dit probleem voorleggen bij je therapeut. Angst gedachtes zijn normaal maar niet als het je leven beïnvloed. Ik kan je wel zeggen laat het los maar ik heb zelf een paniekstoornis dus snap dat dat geen zin heeft 😂. Maar wat ik wel zou doen is kappen met googelen en gewoon gaan Netflixen of een goed boek lezen. Geen een kind is t zelfde! Dus al die schema’s is leuk maar het moet maar net kunnen. En die regressies geld ook niet voor iedereen sommige hebben het overdag sommige in de nacht, dus er is geen touw aan vast te knopen aan al die dingen op Google of dit forum. Sterkte 🌹

Dat is onzin! Dat bedoel ik te zeggen met laat je niet gek maken. Ieder kind doet waar die zich goed bij voelt. Soms doet mn zoontje een dutje van 3 uur lang terwijl die feitelijk met 6/7 mnd maar 3 uur hoef te slapen overdag. Nou meneer gaat rustig na 2,5 weer een dutje doen hoor en slaapt de hele nacht door. Dus dat slaat nergens op. Ieder kind is ander!

Ik heb nooit met een schema gewerkt. Hij at wanneer hij honger had en sliep wanneer hij moe was. Ik heb mezelf hier niet mee gehad hoor. Zou dus echt stoppen met lezen, want het beheerst je veel te veel.

Ik voel me precies het zelfde. Onze zoon is nu 4 weken oud en wil nu eigenlijk alleen maar slapen als hij op een van ons ligt, in de draagdoek of tijdens het wandelen in de kinderwagen. Ik maak mezelf helemaal gek met of hij wel genoeg slaapt. Zit de hele dag van alles op te zoeken en te lezen. Onze zoon is geboren met nog geen 3 kilo en tijdens de kraamweek werd er steeds benadrukt hoe klein hij wel niet was en dat hij snel moest aankomen. Ik denk dat dit mij een beetje onzeker gemaakt heeft. Ik probeer het wel een beetje los te laten, maar vind het nog moeilijk. Als je wilt praten mag je me altijd een berichtje sturen 🍀

Hee, ik denk dat die schema's helemaal niet voor elke baby hoeven te werken. Dus lekker loslaten die schema's. Jij kent je kind het beste! (Ja echt, probeer erop te vertrouwen dat jij het beter weet dan de adviezen op internet!!). En hoezo kan jij dat niet aan? Dat kan je zeker wel. Stap voor stap. één slaapje/voeding/troosten per keer. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je heel ver vooruit probeert te denken en alles goed wil doen/wil voorkomen/voorbereiden dat het overweldigend is. Maar probeer meer met de dag te kijken, dan merk je dat het je gewoon lukt, en het gaat zoals het gaat. Geen een baby slaapt/eet/huilt exact volgens een schema. Mijn tip zou dus zijn. Google niks, ga heel de dag lekker naar je kind kijken (die kan heel goed vertellen wat tie nodig heeft) en doen waar je zelf zin in hebt. En bespreek het inderdaad met je therapeut. Hou vol daar!! Komt echt goed

Misschien een beetje out of the box in verband met je vraag, maar probeer je de dag op de minuut in te plannen van wat je moet doen en wanneer je een moment voor jezelf hebt? Vooral met betrekking tot je eigen slaap en energiebehoefte. Ik leefde in mijn depressie echt op de klok en raakte enorm van slag als het anders ging of iets langer duurde. Heb op een gegeven moment alle wekkers uitgegooid en niet meer op de klok gekeken. In het begin was het wel wennen en gaf wat meer stress, maar uiteindelijk gaf het toch meer rust en begon ik beetje meer los te laten. Had wel een routine ingebouwd, maar niet meer zo strak

Klinkt een beetje als postnatale OCD.. Wil niet gelijk labels plakken, maar lees er maar eens over. Gaat vaak samen met postnatale depressie..

Dankjewel. Nee maar de maximum slaap uren toch wel ? En wakkertijd? Ik vind het gewoon heel lastig..

Ik herken dit helaas heel goed. Zelf 2 weken ook gediagnosticeerd met een (postnatale) depressie, maar moet nog starten met een behandeling. Wij hebben de eerste 4 maanden een huilbaby gehad, waarschijnlijk door oververmoeidheid en gebrek aan ritme. Daarom ben ik daar nu zo op gefixeerd dat ik helemaal in de stress raak als het anders gaat en ben elke dag bang dat we die kant weer op gaan (ze is nu 15 maanden). Voel me overall gewoon gefaald als moeder, ze kijkt meer tv dan ik zou willen, we zitten nu op 1 slaapje per dag, maar is dat wel goed. Als ze in de avond of nacht wakker wordt, raak ik in de stress want dan heb IK iets fout gedaan qua ritme etc. Ik typ dit terwijl de tranen me over de wangen heen gaan, ik hoop ook zo dat ik leer los laten en ga genieten van het moederschap. Niet de meest opbeurende woorden, maar je bent niet de enige. Dikke knuffel voor jou! ❤