Ik zit er doorheen..

Helaas weinig tips, ik herken het wel van mijn ex schoonfamilie (niet bij mij want hun woonden in turkije) maar wel bij de andere schoondochter die er naar tie verhuisd is.. Maar volgens mij is de rol van oma ook erg belangrijk daar, ik zie het ook om mij heen.. Als je het zelf niet gewend bent dan benauwd dat inderdaad enorm, ik zou er ook niet aan moeten denken, aan de andere kant.. mijn (eigen) moeder geeft helemaal geen aandacht.. dat is ook frustrerend.. Hoop dat jullie tot een oplossing komen, maar dan wordt het denk ik van beide kanten veel geven en nemen?

Vervelend voor jou. Dit is echt een cultuur dingetje helaas. Kan je niks aan veranderen. Het enige wat belangrijk is, is dat jij en je man 1 front vormen, want alleen zul je haar nooit kunnen laten inzien en of veranderen. Aangezien het ook zijn cultuur is, is het voor hem ook lastig om zijn moeder te kwetsen door 1 front met jou te maken. Mijm cultuur komt ietswat overeen met die van de Turken en als ik terug kijk op wat mijn tantes hebben moeten verduren van hun schoonouders (mijn opa en oma) is dat jarenlang heel heftig geweest. Pas na jaren konden mijn ooms voor hun vrouw en gezin kiezen en konden ze hun leven leiden, maar dan heb ik het echt over 25 jaar ofzo. Het ligt echt in de man/zoons handen om het te veranderen. Sterkte!!!

Oei, oei, wat een schoonmoeder! Sorry! Dit hoeft niet altijd cultuur te zijn, maar ook karakter. De broertje van mijn man heeft ook een NL vriendin(superleuke dame, ik heb een betere band met haar dan met de schoonzussen en zou haar niet willen missen!) en de familie moest het maar gewoon accepteren volgens zijn broertje. En gelijk heeft hij! Zijn leven, zijn beslissingen, klaar! Dat zijn ouders typisch Turks zijn opgevoedt, betekent niet dat hij dit moet accepteren. Hij maakt zijn eigen keuzes en beslissingen. Misschien stelt het je gerust, maar ik moest mij ook altijd verantwoorden, en altijd maar langskomen en altijd video bellen en ik ben Turks. Deed ik dit niet? Tjah, dan was ik niet de goede bruid. Nou, prima dan! Lekker laten waaien. Ik leef niet voor haar: drukke baan, eigen leven, kindje, vrienden en tuurlijk maak ik uiteraard tijd voor haar, maar dat doe ik wanneer het mij uit komt. Ik negeerde haar gedrag compleet, waar nodig zei ik er ook wat van. Ik lees dat je vanuit jouw kant veel je best doet, maar hebben zij dat dan ook gedaan? Het is niet alleen jou accepteren, maar ook echt oprecht wat betekenen voor jou. Negeer ook sommige dingen, laat het waaien. Is ze boos dat je niet langs komt? Prima, haar woede, deal er maar mee. Je bent niets verplicht en ze moet zich kunnen inzien dat dingen niet meer zoals vroeger zijn. Je man mag hier best wat meer in betekenen en niet het jou laten oplossen, want als jij dat probeert, zit jij weer fout. Als ik naar de broertje van mijn man kijk, doet hij dit ook. 'tot hier, mam, niet verder, klaar.'

Je kon het niet beter verwoorden 👌,, idd heeft dit eigenlijk helemaal niks met cultuur te maken , maar met karakter,,, te bezitterig bahh ! Zou ik echt niet mee kunnen dealen !

Precies! Trouwens, mijn schoonmoeder accepteert de NL vriendin, net zoals dat ze mij accepteert. Ze wordt net zo goed behandelt. Maar dit neemt niet weg dat ze ook haar irritante kanten heeft. (dingen eisen, onaangekondigd langskomen, etc..) Dus karakter speelt hierbij een grote rol. En mijn eigen moeder is echt een schat en leeft met de tijd mee.. Dit was ik nog vergeten te typen😊

Echt precies hoe jij het omschrijft! Dat onaangekondigd langskomen/opmerkingen maken/meningen opdringen/zeggen wat je fout doet ed heeft echt te maken met de persoonlijkheid van iemand. Soms wordt er wel teruggegrepen naar ‘bij ons gaat het zo’ of ‘ik deed het zo’ maar alles heeft te maken met karakter. Als mama’s weten wij zelf het beste wat goed is voor ons kleintje!! Luister echt naar je eigen gevoel en idd ook wat al werd gezegd; je man mag daar ook echt jou in steunen!! Zelf heb ik hier ook echt troubles over gehad hoor met die van mij, ben ook NL en mijn man TR en op alles wat ik deed kwamen ook op- en aanmerkingen vanuit de moeder. Ik merkte dat mijn man best onder de indruk was en haar (bewust/onbewust) volgde (of ook soms begon over iets (bijv bv blijven geven) waarvan ik gewoon wíst dat het van moeder af kwam) - echt.. gek werd ik ervan en zó kwaad. Zoals hier al werd aangegeven door een mama: volg je eigen gevoel, het gaat om jou en je kleintje en jouw keuzes die jij maakt zijn goed. Luister naar jezelf! 💕 als anderen problemen hebben met jouw keuzes, dan is dat hun probleem en jammer dan. (I know, makkelijk gezegd dan gedaan vanuit mij, ik ben inmiddels 2,5 jr verder 😅). Maar je doet het hartstikke goed! 😘

Als je misschien bedenkt dat het niet uit slechte intentie is. Helpt dat dan? Het is een hele andere cultuur en ik ben bang dat je schoonmoeder niet beter weet. Je zal haar ook niet kunnen veranderen maar misschien helpt om bij alles wat zij zegt te denken "zij bedoelt het goed, of weet echt niet beter" Wat betreft langskomen/ontvangen in huis, maak duidelijke afspraken met je man en spreek desnoods een vaste dag af dat ze langskomt en misschien even helpt met de baby. (Heb jij ook ff tijd voor jezelf) en als je bij haar langsgaat kan je het ook zien als een dagje dat je even niet hoeft te koken ofzo. Probeer het positieve erin te zien. Als dat lukt..?

Jeetje wat vervelend voor je zeg ❤️ Ik ben inmiddels 9 jaar met mijn Marokkaanse man. Ik ben ook al heel wat jaar moslim (waar ik heel blij mee ben) Maar aangezien ik me niet ophoud aan hun culturele overtuigingen (ik ben gewoon Nederlandse wel moslim dus ik volg het geloof zoals ik het lees in de boeken niet zoals cultuur dat soms brengt) en dat botst helaas soms. Heb een hele lieve schoonmoeder maar sommige dingen blijft ze heel moeilijk vinden. Toen mijn eerste dochter geboren zou worden wilde ze ook blijven overnachten. Toen ik zei dat dat niet dr bedoeling was was ze op z’n zachts gezegd not amused. Gelukkig liggen m’n man en ik over dit soort dingen op één lijn , ik zal zijn moeder ook zeker niet expres voor het hoofd stoten. Een klein beetje meer afstand heeft ons destijds goed gedaan. We zien elkaar nog steeds elke week, mijn man gaat soms tussendoor ook nog even langs om te checken hoe het gaat, maar we komen echt op bezoek, dus niet meer het “kind aan huis” gevoel. Je grenzen duidelijk aangeven zal soms moeilijk zijn voor haar maar voor jou wel heel belangrijk. Ik denk dat je man hierin ook een grote rol speelt. Het is immers zijn moeder dus zal voor haar makkelijker zijn om bepaalde dingen van hem te horen. Ik kan niet zeggen dat het makkelijker wordt maar je vind wel je weg er in. Succes❤️

Ik snap heel goed dat je er doorheen zit! Hoewel ik een lieve schoonmoeder heb, snap ik heel goed je benauwde gevoel. Mijn man komt uit Marokko en zijn hele familie woont daar nog. Bij onze eerste is mijn schoonmoeder twee weken gekomen toen onze dochter al een paar weekjes oud was. Nu wil hij het liefst dat ze al vóór de bevalling komt. Dat heb ik echt afgekapt, want ik wil me in alle rust voor kunnen bereiden op mijn bevalling, en iemand 24/7 in huis geeft me teveel stress (zelfs als het mijn eigen moeder zou zijn). De compromis is nu dat ze zsm na de bevalling komt, we hebben nog discussies over of ze twee of drie weken blijft. Mijn schoonmoeder is en schat die op haar tenen loopt om mij niet tot last te zijn. En toch voelt het allemaal heel beklemmend en benauwd, omdat ik zo moet vechten om mijn ruimte te kunnen nemen. Ze spreekt geen Frans of Engels, ik spreek maar een beetje Marokkaans. Dus we kunnen ook niet goed communiceren. Mijn man wilde na een week kraamverlof gewoon weer gaan werken, maar ik heb gezegd dat hij thuis moet blijven zolang zijn moeder er is. Na de bevalling wil ik niet verantwoordelijk zijn voor bezoek waar ik niet mee kan communiceren. Tegelijkertijd voel ik me heel schuldig omdat ik echt wel snap dat het belangrijk is voor mijn man. En omdat mijn schoonmoeder echt een heel lief mens is. Ze verdient het niet dat ik haar zo afhou. Ik heb helaas geen tips, behalve echt heel duidelijk je grenzen aangeven. En zo min mogelijk tijd steken in het proberen uit te leggen waarom. Zoals Tugba hier ook al schrijft: ze is een volwassen vrouw en moet zelf maar dealen met haar frustraties. Jij moet vooral genieten van je kindje.

Ik kom zelf uit een Iraanse familie. Hoe jij je schoonmoeder omschrijft is vergelijkbaar met mijn eigen moeder. Deels is het cultuur en deels is het haar karakter. Zij vindt dus omdat zij mij gebaard heeft, zij het recht heeft om zich overal mee te bemoeien. Bovendien is ze een controlefreak en wil ze alles bepalen 😅. Met zulke karakters wil ik je adviseren om heel duidelijk je grenzen aan te geven. Ik heb zo vaak met mijn moeder gebotst, zoveel ruzies en zoveel gehuild maar ik bleef altijd op mijn strepen staan. Tot hier en niet verder. Nog steeds blijft ze het proberen hoor maar uiteindelijk is ze wel in gaan zien dat ik zelf mijn beslissingen maak (heeft me alleen zo een 18 jaar gekost 😂). Nou is het met een schoonmoeder wel heel anders dan dat het je eigen moeder was geweest. Wat ik wel geleerd heb is dat het heel lastig is om iemand te 'veranderen'. Mijn tip: (wat mijn broer overigens ook gedaan heeft) verhuizen 😂. Minimaal 3 kwartier tot een uur. Zo creer je letterlijk afstand. Bij mijn broer heeft het geholpen. Succes 👍

Mijn ervaring met mijn schoonmoeder ook uit een andere cultuur. Ik snap heel goed wat je bedoeld ik heb een hele lieve schoonfamilie maar bemoeien doen ze met alles. 🙈 Mijn man komt uit Algerije hij woont nu 5jaar met mij in Nederland we zijn gelukkig getrouwd en hij heeft een goeie baan hier. Ik ben 34jaar zelf in Rusland geboren maar merendeels hier opgegroeid in Nederland dus totaal 2 verschillende culturen waar we zelf geen probleem mee hebben maar zijn mama had liever een Algerijnse vrouw gezien voor hem ook al ben ik wel moslima alhamdullilah ik geloof op een andere manier dan hun doen ( dat heeft met hun cultuur te maken niet met de islam) Ook heb ik al een zoon uit een lang lang geleden relatie en daar was schoonmama zeker in het begin niet blij mee. Ik heb 6 maanden in Algerije gewoont met mijn zoon en mijn man en zijn familie dit waren mooie tijden maar ook voor mij hele zware tijden want ik had totaal geen privacy en alles werd bepaald. Zo mocht ik nergens alleen heen niet eens voor de deur van het huis🙈 en ook spreek ik geen Algerijns of Arabisch enkel een paar woordjes dus er was ook een communicatie probleem met zijn familie aangezien hun geen woord engels spraken. Dit was soms best frustrerend want ik heb geen flauw idee waar ze over spraken op enkele woorden na. Nu nog bemoeien ze het liefste met alles ook al wonen ze ver weg🙈Wat ik kook hoe ik mijn huis inricht hoe ik mijn kind opvoed ze willen alles weten wat ik doe. T liefst 24-7 en het liefst willen ze dat ik alles op zijn algerijns doe. Maar ik ben nu eenmaal geen Algerijnse en mijn man houd van mij hoe ik ben en doe. Mijn schoonmoeder en zijn zusje(24jaar) willen het liefst al een maand voor dat ik beval komen wat ik totaal niet zie zitten maar voor mijn man en vooral in zijn cultuur en islam is zijn moeder echt de belangrijkste persoon in zijn leven wat ik ook wel begrijp. Dus ik kan dit haast niet weigeren. Ze is heel lief en zorgzaam maar ze dwingt dingen zo veel op. En ze vind ook dat mijn man haar zoon te ver weg woont bij haar vandaan door mij😔 en dat hij haar te weinig aandacht geeft terwijl ze elke dag een uur of 2 aan het bellen zijn. Ik probeer mijn schoonmoeder ondanks alle frustratie die ik soms heb maar gewoom te accepteren zoals ze is. Zij is nu eenmaal heel anders opgevoed in haar cultuur. Het zijn gewoon cultuurverschillen die ons doen botsen maar voor de rest is ze een hele lieve zorgzame vrouw moeder en oma. Ik hou zielsveel van haar💕 ik zou alleen graag willen dat ze mij wat meer accepteerde als haar zoon zijn vrouw. Een echte tip heb ik niet wilde alleen mijn ervaring delen met een schoonfamilie met een andere cultuur probeer te begrijpen dat zij uit een andere cultuur komt .En met andere normen en waarden is opgegroeid. Mischien komen jullie dan dichter tot elkaar.