Ik zit erdoorheen...

Ik heb nog geen kindje dus geen tips maar ik vind het echt jammer voor je 🙁hopelijk wordt het gauw beter.

Wat vervelend dat het je zoveel verdriet geeft, en dat is ook begrijpelijk als het zo pittig is. Ik kan je gevoel niet wegnemen, maar voel je alsjeblieft niet als een gefaalde moeder! Dat ben je absoluut niet!! Als jij er eigenlijk klaar voor bent om over te stappen op kunstvoeding, is daar absoluut niks mis mee. Je kunt doorgaan met borstvoeding tot je breekt, of liever lekker genieten van de fles die je kunt geven aan je dochter.. een gelukkige moeder is zoveel meer waard en dat zal jouw dochter ook merken. Echt, voel je aub niet schuldig, je doet het goed mama. ♥️

Mijn vriendin zijn zweert bij een witte ruis apparaatje. Maar je kan ook dit eens proberen https://youtu.be/NzniZ0DZizw op tv of speaker aanzetten. Wat betreft je borstvoeding, stoppen bied geen garantie tot door slapen. Misschien eens proberen door een "laatste" voeding te geven om 00.00. En voor nu korte termijn en je mentale gezondheid een opa /oma, zus, broer of vriendin vragen of ze een nachtje op willen passen. Geloof me een nachtje doorslapen bied zoveel ruimte in je hoofd. Kolf wat af zo dat je dat mee kan geven. Je doet het goed, die eerste weken zijn intens. ❤️

Die laatste voeding bedoel ik kunstvoeding geven inpl van borst. Denk alleen niet dat het veel uitmaakt :-)

De eerste weken zijn erg pittig, het wordt echt beter! Ze zeggen dat het na 40 dagen beter wordt, toevallig sliep onze dochter op de 40e dag door 🤞🏻 Ik gaf ook borstvoeding, toen ik daarmee was gestopt vond ik het zo’n verademing en gaf mij (en haar) zoveel rust (Ja ik weet het borstvoeding is de beste voeding 🙄) en daardoor sliep ze ook ineens beter. Gun jezelf en de kleine tijd! Het is zwaar, maar heb vertrouwen! 😘

Ik heb toentertijd een gedicht gedeeld in de geboortegroep. Misschien heb jij er ook wat aan. Ik kan er nog om janken 🙊❤️ : Lieve mama, Wil je even wakker worden? Ik weet dat het moeilijk voor je is om je ogen open te doen – we hebben nog niet zoveel geslapen vannacht. Maar mama, ik heb je eigenlijk even nodig. Het zit namelijk zo, ik voel me wat alleen. Ik lig hier in mijn bed, en ik heb het een beetje koud. >>> Dit bericht is de afgelopen jaren een grote steun voor vele moeders geweest. Ik schrijf deze artikelen voor moeders om ze te helpen en steunen, maar vind het fijn als je rekeninghoud met auteursrecht. Dus delen mag, maar altijd met een verwijzing of link <<< Ik wilde eigenlijk niet huilen, dus sorry dat ik dat deed. Maar ik probeerde je aandacht al even te trekken door wat geluid te maken. Je sliep alleen best diep, en je hoorde me niet zo goed. Ik weet niet hoe ik anders je aandacht kan krijgen. Overdag zie en hoor ik dat jullie allemaal geluid maken en goed op elkaar reageren. Je praat ook zo tegen mij. En ik doe heel erg mijn best, maar ik kan dat niet. Dus huil ik, zodat je naar me luistert. Mama, sorry dat ik huil. Zoals ik al zei: ik voel me wat alleen. Ik ben net negen maanden in je buik geweest waar ik me altijd veilig voelde. Ik vind het nogal eng, zo alleen in een groot bed. Ik mis het kloppen van je hart, het suizen van je bloed, de warmte en het eten. Ik mis het rijzen en dalen van je ademhaling, je hand die je beschermend om me heen legde toen ik in je buik zat. Dus mama, wil je even luisteren? Ik roep je op de enige manier dat mij dat lukt. Ik voel me echt alleen. Ik heb je warmte en je rust even nodig. Ik wil zeker weten dat je er nog bent. Mag ik even bij je liggen, om even je warmte te voelen? >> Lees ook: hoe de co-sleeper en het ledikantje leeg bleven << Even een knuffel Mama, wat is dit fijn. Als ik voel hoe je me vasthoudt en zachtjes wiegt, als ik je ruik en voel, dan voel ik me zo veilig bij je. Ik voel je hand op mijn rug, en mijn oor ligt precies goed bij je hart. Mam, dit is voor mij thuis. Weet je nog toen we altijd samen waren? Toen voelde ik me altijd zo. Soms heb ik heimwee naar die tijd. Het was zo fijn om dichtbij je te zijn. Ik hoor dat je zachtjes fluistert in mijn oor. “Alles is goed kleintje, alles is goed.” Je stem is zacht en zo vertrouwd. Je ruikt fijn mam. Een beetje naar mij, een beetje naar jou. Mama, hou je me nog even vast? Ik ben echt heel erg moe. Ik ontspan in je armen – het lijkt weer even net als vroeger. Ik doe eventjes mijn ogen dicht, oké? Mag ik alsjeblieft nog even bij je liggen om te genieten van je liefde? << Lees ook: Hoe echte baby’s slapen in het eerste jaar >> Mag ik nog wat drinken? Trouwens, mama, nu we toch zo liggen… mag ik je nog wat vragen? Ik weet het, het klinkt wat beroerd omdat ik nog niet zoals jij kan praten. Dus sorry dat ik weer huil. Maar mama, mag ik nog wat drinken? Mijn keel is droog, mijn maag is leeg, en nu we hier toch zijn… mag ik dan gelijk een slokje? Je melk smaakt zo heerlijk, en het is zo warm en vertrouwd. Dank je mam, dat doet me goed. Ik had echt heel erg dorst. Je vinger over mijn wang is trouwens zalig. En wat lach je mooi. Er is niks waar ik gelukkiger van wordt dan jouw lach, jouw aanwezigheid. Ik doe even mijn ogen dicht, oké? Leg me niet gelijk weg, ik vind het erg fijn om hier even weg te dommelen. Man, wat is dit goed. Mag ik hier niet een uurtje of wat liggen? We liggen toch fijn nu? Mijn buik doet zo’n pijn Hey, wat is dat?! Màm! Voel eens! Mam? Mijn buik doet pijn. Allemachtig, mijn buik doet pijn. Wat is er aan de hand? Help me alsjeblieft even, want ik weet niet wat er gebeurt! Ik heb nog nooit zoiets gevoeld als dit. Dank je wel dat je mijn buikje aait. Het is al laat, iedereen slaapt. Ik ben blij dat je er voor me bent. Ik zou niet weten wat ik zonder je moest mama. Mijn buik doet al wat minder pijn, en als je me zo streelt… ik ben best moe. Misschien doe ik toch nog eventjes mijn ogen dicht, hou je me alsjeblieft nog even vast? Mag ik nòg een knuffel? Fieuw, mama, dit geloof je niet! Ik ben een beetje bang! Ik schrok net wakker en wist even totaal niet waar ik was. Het was helemaal donker, en weer een beetje koud. Ik weet het, je bent moe. Maar ik miste je echt, mag ik weer even bij je zijn? Mama, ik zie dat je moe bent. Ik zie dat er tranen in je ogen staan en dat ze over je wangen lopen. Ik voel soms een traan op mijn hoofd als je me zachtjes wiegt. Het spijt me mama, maar ik voel me echt heel raar in deze wereld. Ik mis thuis, ik mis zo dichtbij je zijn. Ik voel hoe er tranen op mijn hoofd vallen als je me zachtjes wiegt. Je zingt een liedje voor me, dat ik weer mag gaan slapen. Je veegt de tranen weg met een hand. Dat voelt goed trouwens, zou je me nog eens willen aaien? Ik dommel weg op je borst. Je voelt zo fijn, zo zacht, zo vertrouwd. Er is nergens waar ik beter slapen kan dan hier. Mijn beentjes zijn opgetrokken, net als vroeger, toen ik nog bij je woonde. Ik hoor je hart weer kloppen, en ik beweeg mee op je ademhaling. >> Lees ook: Het vierde trimester – leven met een pasgeboren baby << Straks leer ik het wel Mama, je bent de beste plek om te zijn. Ik ben zo blij dat ik telkens weer bij je mag komen. Ik vind het ook vervelend dat ik het niet gewoon vragen kan, maar ik ben heel blij dat je luistert als ik roep. Straks kan ik er voor jou zijn. Of voor mijn broertjes of zusjes, of vriendjes op school. Je leert me als de beste hoe je goed voor iemand kan zorgen. Je leert me dat je luistert, zelfs als ik het niet vragen kan. Je leert me dat ik veilig ben, zelfs als ik me niet zo voel. Je leert me dat je van me houdt, zelfs als je heel erg moe bent. En mama, ik hou van jou.

Zijn er vrienden/familie die je kunnen helpen? Overdag pasde de opa's en oma's regelmatig op in ons huis zodat ik overdag wat kon slapen. Ook logeerde ik samen met de baby bij mijn ouders zodat zij konden helpen (en mijn man een nacht kon slapen). Ik kolfde fulltime (aan borst kon niet door medische redenen kindje). Uiteindelijk zal ij elke 3 á 4 uur huilend te kolven. Maar het moest van mezelf omdat ze al een zware start had gehad. Met veel moeite de knoop doorgehakt voor kv. Dit was een hele goede beslissing! Ik ging lekkerder in mijn vel zitten en had hierdoor meer energie om met haar te zijn. Ook was het hierdoor mogelijk de nachten te verdelen met mijn ma en bij logeren bij ouders zelf met oordopjes te slapen om even bij te komen en dat zij een keer de nacht deden. De laatste dagen kolven deed ik echt op mn tandvlees en ben eigenlijk te lang doorgegaan met mijzelf zo kapot te maken, elke dag (en vooral nacht) voelde voor mij als een marteling. Nadat ik (met 4 weken) de knoop had doorgehakt viel er meteen een lady van mij schouders, de week afbouwen ging daardoor goed. Achteraf gezien had ik die beslissing al een week eerder moeten nemen. Het is echt waar dat een blije mamma belangrijk is voor een baby. Ik herken het schuldgevoel maar voor mij is het juíst voor de baby een goede beslissing geweest te stoppen. Als je lichaam schreeuwt "ik wil dit niet meer" lijkt mij het een goede beslissing om te stoppen. Sterkte met deze worsteling ❤

Wat prachtig! Ik heb het met dikke tranen gelezen, maar jeetje wat mooi!

Ik begrijp je helemaal, zo voelde ik mij ook. Ik heb het 6 weken volgehouden en ben sinds een week gaan afbouwen naar kunstvoeding. En oh wat heb ik mij toch schuldig gevoeld. Maar nu hebben mijn baby en ikzelf zoveel meer rust. Wij doen nu kunstvoeding en sochtends en savonds een borstvoeding zodat ze toch nog mijn melk binnenkrijgt en we ons momentje samen hebben. Misschien dat dat voor jou ook een optie is? En als je niet wilt afbouwen, is kolven dan geen optie? Zodat je partner ook snachts kan voeden? Je faalt niet als je wilt overstappen lieve mama! Je doet het heel goed!

Lieve mama.... ik begrijp je bericht. Ik heb dit ook gehad. Als jij je beter voelt bij kunstvoeding moet je doen wat je wil. Ze worden ook groot... ik heb 1 dag bv geprobeerd maar door de zware bevalling ben ik gestopt van de pijn. Je kan dit. Praat erover met mensen❤

Ze is pas 3 weken...... ze heeft jouw gewoon nodig. Sorry kan echt niet tegen zulle berichtjes.

En ik kan niet tegen veroordelende berichtjes. Je kan niet oordelen als je niet in iemand anders z’n schoenen staat. Totaal onnodig jouw commentaar. TS zoek hulp. Het is absoluut geen falen als je overstapt op flesvoeding. Zo weinig slaapt dat breekt je op. En onthou: het komt echt goed 😊

Flesvoeding geven is echt niet falen. Ze heeft meer aan een blije mama. Ik heb opslot ook elke keer huilend borstvoeding gegeven, in de kraamweek nog overgestapt en wat een verschil was dat. Ik kon eindelijk van haar gaan genieten. Onze meid had in het begin erg last van krampjes, vooral de avonden was ze alleen maar aan het huilen 😔

Wat is dit nou voor gemeen antwoord. Reageer dan niet...

Misschien gaan kolven?

En op welk moment dacht je dat topicstarter hier wat aan zou hebben? Topicstarter: kan je het samen met je partner afwisselen? Het is ook pittig vooral die eerste weken. Als jij je niet meer happy voelt met bv dan is stoppen echt niet gek. Niemand veroordeeld je, en het zal misschien meer rust geven. Slaap je samen met je kindje? Dus bijvoorbeeld een co-sleeper?

Mijn zoontje vond geborgenheid erg fijn. Misschien is inbakeren een idee? Puckababy heeft ook inbakerzakken. En flesvoeding is zeker geen falen hoor, als het je meer rust geeft zeker doen

Je doet het juist ontzettend goed! De eerste weken zijn ook echt heel zwaar! Vooral als je borstvoeding geeft en de nachten dus alleen doet. Je kan na de 4e week wat afkolven en je partner s' nachts een flesje laten geven. Dit kun je overdag even oefenen. Het wordt echt beter! Bij mij was dat rond 12 weken er begon een beetje een ritme te komen. Daarvoor wist ik het ook niet meer. Over de borstvoeding: wat ik al zei het wordt echt beter maar... Je moet wel lekker in je vel zitten. Je faalt echt niet als je ervoor kiest om kv te gaan geven! Ook hier worden kindjes groot van. Je zit nu vol met hormonen en bv geven verergert deze hormonen ook nog eens. Dit is ook nog een ding http://mamapraatjes.nl/wat-is-breastfeeding-agitation-en-wat-helpt-hierbij/ Heb je een partner en weet die hoe je je voelt? Praat er over met je naasten zij kunnen je ondersteunen evt. Dat (mocht je geen partner hebben) iemand bij je blijft slapen. De baby voor je oppakt en even troost als ze weer huilt. Werkt dit niet je kleine even bij je neerleg je voed haar en de ander pakt haar weer over zodat jij verder kan slapen en de ander haar vast houdt en over een tijdje weer weglegd. Dit heb ik ook zo gedaan, gewoon het feit dat je niet alleen bent en dat je iemand hebt tegen wie je je verhaal kan vertellen dat kan al de helft schelen. En houden deze gevoelens aan praat er dan over met je huisarts. Want er is niets over te schamen, maar je hormoonhuishouding is de komende tijd een rommel en helaas blijft dit ook nog even zo. Weinig slaap en stress maken dit alleen maar erger. Je bent niet alleen ik heb me ook zo gevoelt en zonder omgeving zou ik het een stuk moeilijker hebben gehad. Ik wil je heel veel sterkte en rust wensen!😘

Wat vervelend voor je dat je er doorheen zit. Je bent geen gefaalde moeder als je besluit over te stappen naar kunstvoeding. Jouw baby verdient ook de beste versie van jou en daarbij moet je een manier vinden die voor jullie beiden werkt. Je baby kan beter kunstvoeding met een mama die meer uitgerust is, krijgen dan een mama die kapot is maar wel borstvoeding krijgt. De baby voelt jouw emotie en dit zal ongetwijfeld invloed hebben op de emotie/reactie van je baby. Je hoeft ook niet geheel te stoppen met borstvoeding. Je kunt een combinatie doen met kunstvoeding. Zodat je baby toch nog jouw melk krijgt maar ook een uitgeruste mama. Verder is het denk ik belangrijk dat je probeert meer je rust te pakken. Heb je een partner die je kan helpen? Een vriendin of oma die een voeding kan overnemen overdag zodat jij een paar uurtjes kan slapen? Het is echt niet gek dat je er doorheen zit. Ik huil soms even lekker mee omdat ik het echt niet meer zie zitten. Maar slaap dat doet wonderen. Je doet het harstikke goed, lieve mama!

We negeren het bericht hierboven even 😊 En wat een mooie tekst heb je geschreven novemberbabylin!! Lieve Rosamina, het feit dat je dit hele bericht met je gevoel en al deelt vertelt precies dat je juist heel veel om de situatie en je baby geeft. ❤️ 3 tot 4 uurtjes slaap op een nacht, geen wonder dat je helemaal op bent meid, dat is toch heel logisch? Misschien toch kijken of je overdag als de baby slaapt mee kan slapen. Zet je huishouden lekker op een laag pitje en doe alleen het brood nodige. Of vraag iemand om je even een paar uurtjes in de week mee te helpen. Desnoods slaap je met je baby in je armen als ze niet alleen wilt slapen. Slaap is slaap en die moet nu even prioriteit krijgen zodat je aan kan sterken. Welnu borstvoeding. Ik ben zelf zwanger en ik heb gewoon (nog) niet het moeder gevoel dat ik iets aan m'n borst wil voeden. Als ik een lijst met redenen lees, lees ik eerder redenen om het niet te doen 🙄 heb het een en ander gelezen over FLESvoeding (kunstvoeding vind ik maar een raar woord, alsof je je baby nep voeding aan het voorschotelen bent.. ) en de voordelen daarvan. Je ziet hoeveel je kind daadwerkelijk binnen krijgt en je kind krijgt ritme en ritme is al-tijd goed voor babies (en kinderen). Daarnaast kan je flesvoeding uit handen geven. Het belangrijkste punt dat ik wil maken is dat borstvoeding rete veel energie kost. Als ik lees dat vrouwen die borstvoeding geven sneller op gewicht terug zijn omdat het zoveel energie kost, dan zegt dat genoeg. Je hebt al slaap tekort én geeft energierovende borstvoeding. Flesvoeding is echt geen falen als moeder zijnde. Er zijn een hoop vrouwen die geen melk kunnen produceren, falen zij ook? Nee natuurlijk niet. Laat die melkmoedermaffiaclub lekker lullen hoor. Je moet je eigen plan trekken en voor jezelf zorgen. Als dat met flesvoeding is, so be it. Als jij gestresst bent reageert je kindje daar ook weer op want zij pikt echt jou gevoelens op, ook al probeer je deze nog zo mooi te verbloemen. Nou meid, zet 'm op. Het begin zijn zware weken heb ik van horen zeggen, maar ook jij kan dit gewoon. Stel je prioriteiten en laat de rest die minder belangrijk is lekker los. En vind een manier om meer slaap te krijgen (zag hier boven al goede tips voorbij komen). Hele dikke knuffel en sterkte 🤗