Inwonend bij ouders met baby

Het is lastig een mening te geven over een situatie die je niet kent. Maar omdat je om meningen vraagt: ik denk dat je jouw moeder eeuwig dankbaar mag zijn dat ze je in huis genomen/gehouden heeft en voor de stabiliteit zorgt. Zij heeft niet gekozen voor jouw situatie maar steunt je blijkbaar wel anders had je daar niet mogen wonen. Het is het huis van jouw moeder dus haar regels. Ik snap je moeder ook wel dat ze bezorgt is over jouw eventuele hereniging met je vriend. Zoals jij het schetst klinkt het niet als een stabiele basis met hem. Buiten dit alles: het maakt niet uit wat onbekende mensen op een random forum van deze situatie vinden. Het gaat erom wat jij er van vind.

Het is wel belangrijk om de hele achtergrond te schetsen. Nu lijkt je moeder inderdaad wat veel te bemoeien maar uit al je andere topics blijkt heel duidelijk waar dat door komt, niet zo eerlijk ten opzichte van je moeder zo.. Verder heb je in die topics ontzettend veel goede raad gehad, maar je wil er niet veel mee doen. Jouw goed recht natuurlijk maar dan begrijp ik niet meer zo goed waarom je de vraag stelt

helemaal mee eens, ik denk dat je moeder je probeert te beschermen, ze helpt je, je woont in haar huis en ze wil je waarschijnlijk gewoon even veilig houden je situatie klinkt onprettig maar advies hier op het forum vragen gaat je waarschijnlijk ook niet helpen

Is dat dezelfde guy die zo hard aan je moeders haren heeft getrokken tot bloedens aan toe, en dat de helft er daarna af moest? Dan begrijp ik je moeder 100%.

Er zijn niet enkel ruzies geweest tussen je vriend en je moeder. Hij heeft haar zwaar mishandeld en terwijl ze op de grond lag op haar hoofd gestompt tot bloedens toe. De situatie is iets anders dan het plaatje dat hier geschept wordt. Eerlijk: je vriend is een gevaar voor jou en vooral voor je kind. Als hij zo slecht zijn impulsen kan controleren moet hij niet bij een baby zijn. Dit is levensgevaarlijk! Waarom bescherm je je kind niet? Verder: de situatie met je moeder lijkt me ook niet ideaal. Maar ergens vraag ik me af of ze niet een beetje gelijk heeft. Je lijkt me nog vrij jong in je manier van denken, dus ze wil je waarschijnlijk beschermen tegen jezelf. Ik zou toch eerst proberen wat volwassener te worden en dan alles eens te herevalueren.

aiii ik had die andere topics niet eens geleze het is dat je het zegt hier. ik ben het met je moeder eens in dat geval

Dit dus.. ik geef je moeder ook 100% gelijk.. je moeder heeft het beste met je voor. En wilt je alleen maar helpen. En als ik je andere topics lees.. zou ik ook moeilijk doen over dat je terug bij je vriend zou willen inwonen.. je moeder is gewoon bezorgd!

Ik snap jouw moeder volledig! Hij heeft haar tenslotte flink mishandeld. Deze man is een grote bedreiging voor haar, voor jou en je dochter. Dit moet je toch niet willen voor je kind? Zet je roze bril af, waarbij de denkt dat hij gaat veranderen, af en waardeer de hulp die je ondanks alles van je moeder ontvangt. Ik denk dat het belangrijk is dat je in de komende tijd aan de slag gaat met zaken op een rijtje zetten zodat je uiteindelijk jezelf en ne dochter kunt voorzien van een eigen VEILIGE! plek. Als ik jou was zou ik al mijn energie daarin steken en stoppen met moeilijk doen als het gaat om teruggaan naar die vent. Hij biedt jullie echt niks goeds!

Ik sluit mij hier helemaal bij aan. Dat je 22 en volwassen bent wil niet zeggen dat je altijd verstandige keuzes maakt. Ik denk dat je -zoals de reactie hierboven - je eerst eens wat dingen goed op een rijtje moet zetten en misschien een idee om (psychologische) hulp daarbij te zoeken.

Ben het helemaal eens met de reacties hier onder. Mama’s zijn soms heel erg bezorgd en kunnen verkeerd overkomen. Ik weet 100% dat jou moeder aan jou veiligheid en die van jouw kind denkt. Blijf bij je moeder! En de opmerkingen die ze maakt, zo zijn alle oma’s bespreek het met haar en geef aan dat je het soms niet leuk vindt, ze gaat het vast begrijpen. Jij bent nu ook een moeder. Denk even na zou jij je kind terug sturen naar zo een man?

Bedankt voor de reacties. Ik begrijp het, ik weet het zelf ook wel, ergens blijf ik hoop houden. Het maakt het ook niet makkelijker dat mijn ouders nu zelf iedere dag ook ruzie maken. Het maakt de stemming niet beter, misschien dat ik daardoor ook zo geïrriteerd reageer.

Ik denk niet dat ik iets kan toevoegen aan voorgaande reacties maar ik vind er niets mis mee aan wat je moeder zegt en holy moly je vorige topics… sterkte met de situatie

En even uit eigen ervaring: ook volwassen dames van 22 hebben soms nog ouderlijk advies nodig🥲

Zelfs dames van 24 bellen nog vaak naar hun moeder voor advies🤫🤫 🙋‍♀️

Exact hahah

pff ben 32 en vraag me moeder nog heel vaak om advies 😂

Welke advies zou je zelf je dochter geven over 22 jaar? Zou je er dan ook niet alles aan doen om haar voor zo’n jongen te beschermen? Ik denk dat je moeder het heel goed bedoelt ook al snap ik dat het voor jou soms bemoeizuchtig overkomt. Maar geniet van de tijd dat je hulp hebt en wie weet sta je over een tijdje op eigen benen maar ik zou het werken plus alleen voor een kind en huishouden zorgen niet onderschatten. En oppassen dat je vriend (die dus schijnbaar geen eens werkt om voor z’n dochter te kunnen zorgen….) z’n intrek bij jou neemt en je dus voor 2 kinderen kan zorgen 🙈

Wow. Na het lezen van de reacties hier heb ik wat van je topics teruggelezen. Ik heb maar 1 advies: blijf op een veilige plek, werk met een professional aan jezelf zodat je niet op het rare idee komt om jezelf en je kind in gevaar te brengen door naar je 'vriend' terug te gaan. Mocht je toch terug gaan naar je vriend, dan is dat jouw keuze en niet die van je kind en zoek dan alsjeblieft een veilige en liefdevolle plek voor je kindje waar het kan opgroeien in een liefdevolle omgeving. Dat verdiend jouw kind. Als jouw liefde voor die vriend van je groter is dan voor je kind, gun je kind dan een betere plek. Ja dit zijn harde woorden. Ik hoop dat ze je wakker schudden.

Ik dacht ook dat ik volwassen was toen ik 22 was. Inmiddels 28 en heb nog steeds mijn mama nodig hoor. 😌 Even serieus: ik zou naar je moeder luisteren. Je hebt nu stabiliteit voor jou en je kindje. Die vriend van je moet eerst maar bewijzen dat hij is veranderd etc etc. Ik denk dat je nu te snel gaat en hem te snel gelooft. Voor je het weet sta je weer met je kindje bij je moeder aan te bellen. Neem geen overhaaste beslissingen. 👍🏻 Voor de rest moet je natuurlijk je eigen beslissingen nemen, maar je eigen mama heeft toch het beste met je over. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen.. je hebt nu zelf ook een kindje.

Hoi anoniempje, Ik heb je andere topics gelezen en denk dat je thuis bij je moeder een stuk beter af bent dan bij je vriend. Dat zij liever niet heeft dat jij teruggaat snap ik heel goed. Hij is agressief, heeft haar mishandeld en niet te vertrouwen. Je geeft aan dat je moeder zich veel met je bemoeit, maar ik zie eigenlijk alleen maar moederlijke interesse en liefde. Er is bij jullie veel gebeurd, door je vriend, en ze wil je beschermen. Ik denk dat als jij bewijst dat je op eigen benen kan staan en de knoop doorhakt door bij je “vriend” weg te gaan, je moeder je ook meer vrij zal durven laten. Je bent nog ontzettend jong en zit in een lastige situatie. praat met je moeder. Geef aan hoe jij haar hulp graag zou zien en wat over jouw grenzen gaat. Maar probeer ook te zien dat ze van je houdt en het doet om je te beschermen. Succes!