Irriratie aan partner: Komt dit door hormonen?

Klinkt ook alsof je misschien een beetje touched out bent? Zeker bij borstvoeding, waarbij er constant veel lichamelijke aanraking en prikkeling is van je kindje, is het best logisch dat je dan even geen zin hebt in aanraking van een ander. Ik heb dit ook gehad zolang ik borstvoeding gaf. Kon zijn aanraking soms echt niet verdragen. Nu vaak nog irritaties omdat hij zijn geluid altijd zo hard heeft staan (terwijl de tv ook aan staat en het slaapmuziekje). Ik kan daar echt gek van worden en voel me dan compleet overprikkeld. Denk dat het heel normaal is met zo’n jonge baby die nog zo veel van je wil de hele dag, dat je dan op een gegeven moment even klaar bent met prikkels. Als je dan dus zelf rustig tv aan het kijken bent om tot rust te komen dan is het gewoon heel irritant als iemand er steeds doorheen gaat.

Hier ook irritaties (4 maanden) maar juist omdat hij niets uit voert, bord laten staan, vaatwasser niet inruimen en daarbij verslaafd aan zijn computer

Heel herkenbaar. Ik zag ook telkens alleen de dingen die hij fout doet en niet die hij goed doet, omdat ik zo gefocust was op "mijn" baby. Ik ben erop gaan letten en doe mijn best te zien welke dingen hij allemaal wel goed en fijn doet. Ik heb een hartstikke lieve man, die alle dingen die ik zeg wat betreft het opvoeden van ons kind ter harte neemt, dus het ligt echt niet aan hem. Sinds ik probeer te zien welke dingen hij wel fijn en goed doet, zijn mijn irritaties ook een stuk minder. Heb je het benoemd naar je partner? Dat was een van de eerste dingen die ik deed om het beter te maken. Hij is namelijk veel beter in rationaliseren dan ik, en door het vele praten kon ik beter begrijpen, maar ook benoemen, wanneer ik een bepaald gevoel had dat absoluut niet persoonlijk tegen hem was, maar gewoon nu even niet kan handelen. Dit gaat echt voorbij, maar het kan zijn dat je eraan moet werken.

Ik heb hier precies hetzelfde, hij kan in mijn ogen niks goeds doen. Hij doet echt niks slechts en heeft alleen maar goede bedoelingen, maar toch irriteer ik mij er mateloos aan. Ik vind het heel fijn om te lezen dat ik dus niet de enige ben. Ik kolf fulltime, maar ben wel aan het afbouwen. Hopelijk is het na het borstvoeding/kolf avontuur weer wat minder en begin ik zijn aanwezigheid wel te waarderen.

Ben je niet 'out of touch'? Dat je al zoveel aanrakingen hebt van de baby, en verantwoordelijkheden, prikkelingen, dat je eigenlijk gewoon rust wil. Behoefte hebt aan me-time. En dat is nu juist het moment dat je partner denkt gezellige we-time te hebben. Bij mij werd dit gevoel trouwens per direct minder toen ik stopte met borstvoeding. Dat was echt een groot deel van de overprikkeling qua aanrakingen. Vind het niet gek, veel vrouwen hebben dit. Heb je het ook met je man besproken dat je je zo voelt?

toevoeging: dus de gebroken nachten had ik toen nog wel. Maar het was echt de borstvoeding die mij zo deed voelen.

Iedereen super bedankt voor jullie berichten. Ik denk dat ik inderdaad een beetje touched out ben. Door de extra voedingen in de nacht zit ik soms weer op 8 voedingen per dag. Maar goed, gisteren zat er wonder boven wonder weer 6 uur tussen. Ik heb het met mijn man over gehad en hij was heel begripvol. Neemt niet weg dat ik het zielig vind naar hem toe. Maar goed, hij weet hoe belangrijk ik bv vind en hij gaf aan dat we het wel "overleven" en volhouden zolang ik nog voed. Daardoor voelde ik me minder rot. Ik krijg ook meer me time :)

Wat goed om te lezen en wat fijn dat je man begripvol is. Die van mij is dat ook en dat is nu (ben zwanger) echt goud waard!!

Hoe pak jij dit aan? Ik ben radeloos. Hij doet echt helemaal niks in het huishouden

Ik herken dit. Ik ben 5 maanden geleden bevallen. Geef sinds het begin kunstvoeding overigens. Z’n aanwezigheid irriteert mij al. We praten amper. We zijn amper samen. Hij gamed constant. Tenzij hij onze dochter verzorgt want dat doet hij zonder enige moeite. We merken allebei de afstand maar ik weet niet meer wat ik moet doen voor mezelf.

Wat toevallig.. hier nu ook 9 maanden postpartum en voel me hetzelfde. Kan die vent wel schieten.

7 mnd Pp en hetzelfde gevoel. Twijfel zelfs of ik moet stoppen met de BV omdat ik me afvraag of onze relatie dit gaat redden op deze manier. Ik schijn heel erg onredelijk te zijn. Ben ook snel geïrriteerd alleen als hij al gewoon op de bank zit irriteer ik me mateloos aan hem. Aan mijn zoontje overigens helemaal niet.

Haha ja herkenbaar. Het is bij mij nu pas (zoontje bijna 14 maand) minder. Heb nu ook ‘pas’ het gevoel echt ontzwangerd te zijn. Heb maar kort borstvoeding kunnen geven, maar merkte ook toen al wel verschil na het volledig stoppen. Maar bleef dus alsnog maanden aanhouden. Even volhouden dames 😆