Jaloezie tussen ouders om kind?

Werkt je vriend nu 5 dagen? Het klinkt alsof dit allemaal opgelost kan zijn als jullie allebei 4 dagen gaan werken. Dan hebben jullie allebei 1 dag alleen met jullie zoontje, kunnen jullie die dag alles op je eigen manier doen. Dat zorgt voor minder jaloezie en ergenis en meer balans.

Mijn man is heel erg jaloers geweest bij de oudste eerst kreeg hij alle aandacht toen moest hij delen heeft hij wel moeite mee gehad

Ik herken het niet. Ik werk 3 dagen en mijn vriend 4 dagen. We hebben sowieso minimaal 1 dag alleen met onze zoon en liggen goed op 1 lijn. Dit komt denk ik omdat wij veel en goed met elkaar praten. Het is ook een kwestie van elkaar die tijd gunnen en loslaten. Je vriend heeft zijn manier van omgaan met de kleine net zoals jij die hebt. Het wil niet zeggen dat de één beter is als de ander. Ik zou gewoon open in gesprek (zonder verwachtigen) en kijken wie wat erbij voelt en hoe jullie nader tot elkaar kunnen komen zodat iedereen tevreden is.

Ik herken het niet. Mijn vriend brengt en ik haal van de opvang. We hebben beide 1 dag alleen met ons zoontje en in het weekend doen we alles samen en wisselen we af. We hebben ook veel irritaties hoor, maar ga niet over ‘nu mag ik hem naar bed brengen want jij gisteren’. Het klinkt alsof jullie elkaar het niet helemaal gunnen. Gun hem zijn momenten, dan zal hij die jou ook gunnen.

Ik ben dus de min-of-meer de 'jarloerse' partner. Misschien ook goed voor de andere kant van het verhaal. Ik werk 4 dagen, man 5. Mijn moederdag vind ik heerlijk. Maar weekend minder. Want mijn man ziet niet wat er moet gebeuren in het huishouden. Dus lang gebeurde het dat ik 'automatisch' kook en afwas enzo terwijl hij met onze zoon zit te spelen. Ook na ophalen bij kdv/oma's. Hij krijgt dus meer tijd, ondanks dat ik er 1 dag per week meer ben. En mijn zoon krijgt altijd aandacht van mn man als hij thuis is, en niet altijd van mij. Mijn man is gelukkig begripvol en probeert dit te veranderen, en doordat we er beide mee bezig zijn is het 'probleem' minder aan het worden. Ook omdat ik me begrepen voel dat mn man dit serieus neemt. En ook omdat we dus de tijd wat beter verdelen en dat merk je aan mn zoon. Eigenlijk zat ik dus in de ouderwetse huismoeder situatie, maar dan met 4 dagen werk dus niet extra tijd. En dat was ook mijn fout. Mijn man wil wel helpen. Dat doen we nu beter. Als mijn partner hier niet begripvol voor zou zijn geweest, zou ik dat eerlijk gezegd enorm egoistisch vinden 😬, want hij heeft die tijd wel meer gepakt en heeft makkelijk praten. Ik bedoel, dat gevoel is echt enorm kut. Rust, reinheid en regelmaat zijn belangrijk enzo (wel steeds minder na 1 jaar hoor). Maar als mijn man dit gevoel minder serieus zou nemen dan een perfecte regelmaat, zou ik me afvragen of hij zijn prioriteiten wel goed op orde heeft.

En daarmee bedoel ik: als je iets van regelmaat 'moet' inruilen voor de band tussen je man en je kind, waarom niet?

Ik zou kijken naar wat kan de een en wat kan de ander doen op zulke dagen. Mijn partner brengt vaak ons zoontje naar de opvang en brengt hem vaak naar bed. Bij ons vormt zich dat wat meer natuurlijk. Ik werk 3 dagen en heb dan 2 dagen onze oudste voor mezelf. Ik vind het ook juist wel lekker om daarna in het weekend de zorg even bij papa te laten. Dan kan ik ook wat meer voor mezelf doen. En nu dat ik zwanger ben van nummer 2 vind ik het helemaal lekker om wat meer ontlast te worden.

En in het weekend doen we vaak ook een activiteit met z’n drieën, lekker even wandelen of iets. Heb je quality time met z’n drieën maar vaak ook even als partners merk ik, dan komen vaak de gesprekken met elkaar wel.

Jaloers of gewoon betrokken en wil hij tijd inhalen..?

Ik denk dat je iets meer vanuit zijn perspectief het zou kunnen bekijken. Stel je voor dat jij 5 dagen zou werken en hij 2 dagen alleen zou zijn met je zoontje. Zou je dan de tijd die je wel thuis bent ook niet volledig met je zoontje willen besteden? Ik denk dat vanuit die gedachte jullie een gesprek zouden moeten voeren over hoe je de opvoeding ziet. En natuurlijk oplossingen vinden bijv. Op de dagen dat jij vrij bent, zou je vriend jullie zoontje avondeten kunnen geven en op bed leggen incl verhaaltje voorlezen dan hebben ze toch even quality time.

Klinkt meer als een vader die veel werkt en de tijd dat hij vrij is juist zoveel mogelijk van zijn kind wil genieten. Ik zou er juist heel blij mee zijn, mijn man is ook zo. Ik laat hem dan juist lekker samen spelen met onze kinderen en ga zelf even wat anders doen. Of we doen met z'n 4en wat samen. Qua opvoeding/verzorging hebben wij elkaar altijd vrijgelaten. Ik merk in mijn omgeving dat het vaak de vrouw is die bepaald hoe alles gaat en als de man dan iets op zijn eigen manier doet is het ruzie. Verschrikkelijk lijkt me dat, dat zou ik mijn man nooit aandoen. Wij liggen wel ongeveer op één lijn, maar als ik voor onze kinderen zorg dan doe ik het op mijn manier en als mijn man voor onze kinderen zorgt op zijn manier. Waarom is de ene manier beter dan een andere? En waarom kunnen er geen verschillende manieren worden toegepast? (Buiten regels natuurlijk, die moeten voor iedereen hetzelfde zijn) maar probeer het allemaal wat los te laten, wordt je een relaxtere moeder van wat leuker is voor je man en je kind.

Hier herken ik me wel heel erg in. Ik vind het geen probleem dat m’n vriend extra tijd wil doorbrengen met de kinderen wanneer hij thuis is, omdat ik meer thuis ben. Maar dat moeten dan niet alleen de lusten zijn. Dus bad/douche is ook quality time. En heb je zelf je handen even vrij van een ‘verplicht’ onderdeel. Het wassen enzo komt ook meestal op mij aan, maar in het weekend wilt hij nog weleens helpen (moet ik wel voor lief nemen dat het minder netjes hangt, of ‘verkeerd’ is opgevouwen) Het lastige vind ik alleen, dat ik vaak dingen moet vragen. Die ik eigenlijk vanzelfsprekend wil. Als ik moet vragen of hij een volle wasmand mee wilt nemen (omdat ik nog veel rug en buikklachten heb sinds de bevalling) is het net een gunst ofzo. Terwijl, als ik het 1 keer heb gezegd, met de rede. Zou hij het eigenlijk gewoon uit zichzelf moeten doen. Maar dat lukt helaas nog niet.

Ik zou Willen dat mijn man hier last van had. (Snap dat het voor jou misschien vervelend is hoor!!) Mijn man doet juist helemaal niets met de kinderen als ik thuis ben. Hij vindt het wel lekker makkelijk. Weer het andere uiterste..

Ik doe automatisch ook het meeste voor onze zoon omdat ik meer thuis ben, maar dat betekend niet dat mijn vriend niet betrokken is. Mijn vriend werkt 5 dagen en zorgt daarnaast dat alle klussen in huis afgemaakt worden (dingen die ik niet kan) en ik doe daarnaast grotendeels de huishoudelijke taken. Maar als mijn vriend 's avonds thuis is dan brengt hij zijn tijd graag door met onze zoon en brengt hem vaak naar bed, soms moet ik hem wel eens vragen om iets te doen omdat hij dat zelf dan niet bedenkt op dat moment (douchen bijvoorbeeld) Verder breng en ik haal ik onze zoon van de opvang en bij mijn ouders. Dit is omdat ik daar zelf werk en mijn ouders huis op de route naar werk ligt. Maar als ik ziek ben past mijn vriend zich er wel op aan om onze zoon te kunnen brengen en halen. Verder overleggen we ook met elkaar, in het weekend doen we vaak dingen samen, maar gunnen het elkaar ook om eens met vrienden een dag weg te gaan. Zo te horen besteden jullie allebei graag tijd met jullie zoontje. Probeer hier wat regelmaat in te krijgen en overleg met elkaar en praat dingen uit. En probeer af en toe los te laten aan het 'ideaalbeeld' want wat is nu ideaal? En ja rust en regelmaat is belangrijk, maar even lekker stoeien net zo. Even tot 10 tellen en daarna weer rustig door 😙

Ik herken dit helemaal niet. Wij dragen samen de lusten, maar ook de 'lasten' als je het zo wil zeggen. We hebben beiden zorgtaken, maar ook één op één speeltijd e.d. En daarnaast doen we ook ontzettend veel met z'n drie (zowel qua verzorging als gezellig spelen). Ik zou als ik jullie was wat meer met elkaar gaan praten. Oh, en laat dat 'perfecte plaatje' los; dat bestaat niet. En ja, rust/regelmatig is van belang, maar je hoeft je daar niet krampachtig aan vast te houden. Geef je partner ook de ruimte om e.e.a. zelf in te vullen. Hij zorgt op zijn manier en jij op de jouwe; er is geen goed of fout.

Wat ik hieruit opmaak is dat jullie allebei met alle liefde zoveel mogelijk tijd doorbrengen met jullie zoontje, die zal blij zijn met zulke ouders. Maar natuurlijk is het vervelend als de verdeling niet helemaal lekker loopt en dit voor een minder goede sfeer zorgt. Klopt het dat je man, zodra hij thuis komt, de 'leuke dingen' met je zoontje wil doen? Nadat jij een hele dag druk bent geweest met het zorgen en minder met spelen? Dat is wel iets wat ik bij ons in kleine mate herken, in het eerste jaar van de oudste. Ik zou even goed praten met elkaar, dat de zorgtaken en leuke taken/het spelen, eerlijk verdeeld worden. En het belang van het ritme even laten 'voelen'. Dus je man even het zorgmoment laten doen wanneer je kindje erg moe is en niet meer wilt spelen, heeft hij het ritme aan de laars gelapt, zal ie het merken (ipv dat jij dag weer oplost). Mijn man vergeet het hele schema de eerste paar keren ook hoor, als ik een dagje weg ben. Maar juist door dingen voor mezelf op te pakken en de deur uit te gaan, móet hij wel. Nu ziet hij hoe belangrijk (en zwaar) het zorgen voor 2 kindjes in je eentje is. Met mijn ervaring is er goede hoop toch? Succes in ieder geval!

Afspraken maken werkt hier het beste. Waarom neem je het er niet van als je vriend thuis is en de zorg van jullie zoontje op zich wil nemen? Dan ga je een middag iets voor jezelf doen en kan je vriend ook wat meer z'n eigen ding doen. Ik vind het belangrijk dat mijn man dagen zonder mij erbij heeft met ons kindje. Ik heb nogal de neiging om adviezen te geven en dat kan behoorlijk irritant zijn. Ik heb ook de neiging om de zorg op me te nemen als we allebei thuis zijn. Dus quality time vind ik ook belangrijk. Dat is goed voor ons alle 3

Zoals al gezegd wordt hierboven, ik zou er lekker van genieten. Klinkt als een betrokken vader die graag tijd met zn zoontje doorbrengt. Ik krijg eerder het idee dat jij de controle wilt houden, wat logisch is want jij bent vaker met 'm alleen maar het is zn vader en hij heeft de goede bedoelingen. Mijn man doet het ook anders dan ik, geeft potjes en 'vergeet' 'm op bed te leggen smiddags, ookal ben ik het daar niet helemaal mee eens, ik ben blij dat hij zo veel van hem houdt en tijd in hem steekt. Verder, zouden jullie niet meer samen kunnen doen? Zo kun je van elkaar leren en kunnen jullie hem letterlijk delen! Zo brengen wij hem altijd samen naar bed, en vaak kleden we hem ook samen aan, gewoon omdat het handig is en leuk voor ons mannetje.

Ik ben altijd blij als mn partner thuis komt en de kleine aandacht geeft, kan ik even mn eigen ding doen (lees, huishouden 😅)

Echt, Laat dat perfecte plaatje los, dat bestaat alleen in je hoofd. En daardoor waardeer je minder wat je wel hebt. Je vriend klinkt als een super betrokken papa, dat is toch geweldig!! Ik heb ook de neiging om er bovenop te zitten, maar ik hou me bewust in. Laat het een beetje los, bespreek waar je dan samen tegenaan loopt (kind lastig want hongerig/moe, ojee, er is nog niet gekookt, hoe lossen we dit op?). Maak dat soort dingen niet jouw probleem omdat hij ze (nog) niet ziet. Zo heb je ook wat meer tijd met z’n 3en. En neem op je mamadagen ook echt lekker de tijd voor je kleine, dat huishouden wacht wel.