Jezelf 'mama' noemen (in 3de persoon)

Ik zeg het ook nooit. Het is altijd gewoon ‘ik’. M’n vriend doet t trouwens wel; ‘Papa gaat jou even een flesje geven’. Vind ik dan weer heel schattig. Overigens noemt iedereen mij nu mama dus zo leert ze vanzelf wel dat ik haar mama ben.

Hahaha ik doe dit wel als ik tegen mijn baby praat 🤣 vind ik persoonlijk heel natuurlijk voelen. Kom je even drinken bij mama, mama gaat even jouw luier verschonen, etc. Inderdaad best raar als je erover nadenkt maar voor mij gaat dit echt automatisch. Heb er wel allergie voor als partners zo tegen elkaar praten. Hé mama wil je ook wat drinken? 🧐🥴

Voor kleine kinderen is dat duidelijker. Die snappen nog niet dat ‘ik’ ik ben als ik het zeg, maar als zijn vader het zegt, is hij het. En kind zelf is ook nog ‘ik’, superverwarrend! Daarom praten veel ouders de eerste twee jaar in de derde persoon, daarna gaan kinderen snappen wat ik en jij is.

Lijkt me juist heerlijk om zo tegen m'n kleintje te praten! Ik ben toch zijn mama? Hoe kan hij leren dat ik 'mama' ben als ik dat nooit zeg? Ben nog zwanger maar noem mijn man ook al de leukste papa van de wereld :) en zeg tegen die kleine soms ook: zit je mama lekker te schoppen?! Terwijl ik zelf echt een heel nuchter en droog type ben haha. Ik heb wat jij hebt bijvoorbeeld met gedichtjes op geboortekaartjes. Waaaarom moet alles in rijm? Vind ik dan weer verschikkelijk haha. Dus ieder z'n ding ;)

Maar ben het helemaal met je eens dat het behoorlijk infantiel klinkt 😉

Ik krijg meer de kriebels als opa’s en oma’s dat doen 😅 Doe het zelf ook niet hoor. Alleen als ik het tegen me zoon hebt zeg ik wel van ga je ff naar papa ofso maar ga hem ook zeker niet papa noemen als ik het tegen hem heb.😅😅

Haha Buitenmama, 🤣 ik kreeg spontaan een glimlach als ik je post las. Ik begrijp je wel hoor 🙂 maar soms is het echt even voor het gemak. Baby, peuters, sommige personen met autisme en mensen met een mentale beperking (laag niveau) begrijpen de regels rond persoonlijke voornaamwoorden nog niet goed. De ontwikkeling van persoonlijke voornaamwoorden is tussen de 2 a 3 jaar. Ik werk zelf met personen met een mentale beperking en autisme..deze personen waarmee ik werk halen vaak het niveau niet voor deze ingewikkelde constructies want bv het woord 'ik' veranderd continu. Als ik het zeg bedoel ik ik...maar als jij het zegt bedoel je natuurlijk jezelf...begrijp je? Heel ingewikkeld allemaal vandaar dat ik tijdens mijn werk en bij heel jonge kindje gewoon mijn eigen naam gebruik. 'Kijk eens naar Famke'...'Famke gaat je eerst even helpen met die boterham'... Hieronder een heel duidelijk artikel over dit onderwerp 🙂 https://www.ouders.nl/vraagbaken/moet-ik-mijzelf-aanduiden-met-ik-of-met-pappa-2-jr

Hahaha ja ik ben dit wel gaan doen! Puur omdat ik opeens ‘de mama van Lenn’ genoemd wordt en ik daar zo aan moest wennen. Ik dacht; laat ik mijzelf zo af en toe mama noemen als ik tegen hem praat, misschien went het dan. 😂😂 Maar vind het zelf vreselijk!

Aha dat is zowaar een heel informatief artikel!

Ja heb het ook en dacht dit niet te doen. Maar ik doe het toch🙈 echt idioot om steeds over mezelf in De derde persoon te praten😋

Oh vreselijk die types he 👀 vond ik ook altijd en nu is het de hele dag 'mama is even bezig'.. 'mama komt eraan' bij wijze van. Ook van die moeders die aan de billen snuffelen om te checken of ze gepoept hebben, dat zou ik nooooooooit gaan doen. Jap doe ik ook en dan is het ohh jij hebt bah gedaan kom mama gaat je verschonen. Kortom ik ben alles wat ik dacht nooit te worden en waar ik ook de kriebels van kreeg 😂 en ik vind het heerlijk ♥️🤣

Ik ben heeel klef en tenenkrommend in dit soort dingen dus ik zeg ook mama over mezelf tegen mijn kind en mijn man ook over zichzelf, maar soms ook zelfs tegen elkaar en we vinden het heerlijk 😂 we hebben een hele fijne liefdevolle en gezonde relatie en dat kan best ongemakkelijk overkomen op een ander 🤣

HHahaha ooooh ik lees je reactie net nadat ik mijne heb geplaatst 😂 erg he, ik exact hetzelfde, snuffelen aan de billen ja, echt heel erg. Ik laat mezelf gaan en dit is het resultaat, zo’n kind verwijderd je schild echt compleet

Ik word er ook kriebelig van, misschien is het wennen? Bij het consultatiebureau zeggen ze het continue, heel irritant 🤨

Ik doe het, puur omdat 'ik' en 'jij' nog niet echt bestaat in die kleine hersentjes. Dat een tafel een tafel is, moeten ze ook nog leren. Maar die ziet er tenminste altijd hetzelfde (ongeveer) uit. Als 'ik' eruit kan zien als mama, papa, oma, baby zelf.. gaat ze dat niet zomaar snappen. Ik werk met jongeren met een verstandelijke beperking (niveau tot 3 jaar). Die snappen het oprecht niet, zelfs niet met al die jaren levenservaring. (Door die jaren kunnen ze vaak wel beter brood smeren ed als gewone kinderen van 3). Dus daar zeggen we ook altijd 'naam begeleider' gaat ... Ipv 'ik' ga .... Het klinkt raar.. dat ben ik wel met je eens. Maar het went snel ;)

Mischien omdat mama's graag aan hun kindje willen laten weten ik ben mama en mama moet dadelijk je eerste woordje zijn. Kan zo snel even geen andere reden verzinnen.

Hahaha ik doe het ook 🤣🤣🤣 Gaat automatisch 🤷🏼‍♀️

Je doet dit automatisch, vooral om dat je kind op die manier leert wie iemand is. Ik, jij, hij en zij zijn abstracte begrippen, kleine kinderen hebben het hier moeilijk mee. Oma/mama/papa/auto doet .... is eenvoudiger te begrijpen. Je kind leert dit het snelst als je hun op die manier aanspreekt en zegt wat je doet.

Whahaha!! Ik vind dat ook vreselijk!!! Sommigen doen dat nogal de kinderen al 12 zijn. Mijn schoonmoeder doet het ook steeds bij mijn zoontje van bijna 3. Ik krijg daar echt de kriebels van. Ik hou niet van betuttelend taalgebruik in het algemeen. Ik zeg ook dat ik z’n moeder ben en niet z’n mama. En dat dat de vader van zijn vriendje is en niet ‘de papa van...’ Begrijpt hij net zo goed, al vinden anderen het soms wat vreemd.

Mijn buurjongetje dacht vroeger dat hij ‘jou’ heette. Hij liet me eens heel trots een steen zien en zei ‘Voor jou!’. Ik pakte onwetend de steen uit zijn handen en begreep niet meteen waarom hij nou ineens zo hard moest huilen 😅