Jongensmoeder

ohhh ik ben hier ook zo benieuwd na, ik volg even mee haha! Heb nu 2 zoontjes en steeds meer kriebels voor een derde maar ergens ook die stille wens voor een meisje. Ben heel benieuwd na gezinnen met al 3 (jongens)

Ik volg! Altijd gedacht meisjes te krijgen. Ik heb twee jongens (3,5 en bijna 2 jaar). Nummer drie is onderweg en ik wil echt niet weten wat het wordt. Want ik weet dat het goed is als baby er is. Mijn voorgevoel zegt een jongen, maar misschien is dat ook wel een beetje ‘zelfbescherming.’ Ik geniet wel enorm van mijn mannen.

1 zoontje van 3, 2 bonuszoons van 14 en 19 dus wellicht iets anders dan eigen kinderen maar wek al 6 jaar in hun leven. Nu een dochter van 6 weken. Jongens zijn heerlijk, zoals meiden dat ook zijn. Ik zou niet perse weken wat het verschil zou moeten zijn, behalve interesses wel of niet in poppen etc en geen haren vlechten? Er zijn genoeg meisjes die dit ook niks vinden en niet van het trutten zijn. Elk kind is eigen en vooral het zien van alle verschillende fases, de ontdekking van de wereld en ze daarbij helpen vind ik erg leuk. Wat verwacht je zelf eigenlijk dat er anders is tussen een jongens en meisjes moeder?

hier een moeder van 4 jongens. 16, 15, 7 en 5 jaar zijn ze nu. ik vind het heerlijk, echte mama's jongens 😉 nu zwanger van nr. 5..... een meisje. die gaat ze vast allemaal om haar vinger winden haha

Zelf heb ik er 1 van 1,5. Maar een goede vriendin heeft drie jongens van inmiddels begin 20. Laatst hadden we het nog over het verschil met opgroeiende meiden. En ze zei dat haar jongens altijd zo lief voor haar zijn en haar op handen dragen. Terwijl bij vriendinnen in haar heen de dochters niet altijd even aardig voor hun moeder zijn/ waren.

Dank voor je reactie. Zelf weet ik ook niet zo goed wat het verschil zou wezen. Heb zelf ik een hele goede band met mijn moeder. Ik bel haar vaak en we gaan dagjes samen weg. De band met mijn vader is daarin heel anders. Ook als ik kijk naar mijn broertje en mijn man hebben zij beide veel minder contact met hun ouders. Miss ben ik bang dat mijn jongens ook dan minder contact zoeken. Daarbij hoor ik heel vaak dat moeders op handen gedragen worden door hun zoons maar mijn zoons zijn beide papa’s kindjes. Had denk in die zin gedacht dat ik een andere band zou hebben met een dochter.

Mijn ouders hebben 2 dochters En ik ben echt een vaders kindje.. En ik ken genoeg mannen die goed contact hebben met hun ouders. Ik denk dat contact meer ligt aan overeenkomsten, opvoeding en karakter dan in gender..

Hier ook drie jongens en ik vind het fantastisch. Ik heb nooit een voorkeur voor geslacht gehad en geen moment gebaald dat ik geen meisje heb. Ik heb toch echt drie verschillende kinderen. Daar is geen meisje voor nodig. Twee van mijn jongens zijn zelfs eeneiig en toch echt anders. Ik hoor wel eens de "awww geen meisje??" opmerkingen. Super irritant want het impliceert dat ik niet volledig gelukkig kan zijn of in ieder geval dat ik gelukkiger zou zijn geweest met een meisje. Ik vraag dan altijd wat ik van een meisje zou moeten verwachten wat ik niet van een jongen mag verwachten? Iets leukers? Iets beters? Hilarisch als mensen dan staan te stamelen over nagels lakken, haren vlechten, lekker shoppen, etc en zich realiseren hoe gek het eigenlijk klinkt. Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Ik heb 2 jongens van 15 en 19.. heerrrrlijk vind ik het! Ze zijn echt zorgzaam en beschermend, trekken ook meer naar mij naar hun vader!!en zorgen in het weekend altijd voor een ontbijtje op bed..het valt hún altijd op als ik mn haren heb geknipt of nieuwe kleren heb! Ik ben dus jarenlang jongensmoeder geweest, nu heb ik ineens een meisje… ff wennen en leuk! Maarrr een huis vol jongens zou ik ook geweldig vinden

Ik ben mama van 2 fantastische jongens waarvan 1 een peuter en een baby🥰. Ben er zo gek van en voel me ook wel stoer als moeder van de mannen. Heb ook nog een man die ook meetelt als kind🤣het hyped elkaar allemaal op ze kunnen allemaal super druk zijn. Ook zit de peuter is fases van dino’s en graafmachines. Ik ga er maar in mee maar soms denk ik weleens “goh wat leuk een pony en een Barbie” als ik in de winkel sta 😅Als ik dan hoor dat mijn peuter op de opvang rondloopt met een kleine kinderwagen en pop dan smelt ik net zo goed 😍 Die meisjes komen wel, in de vorm van schoondochters 😊

Hier ook een boysmom. Heb 3 jongens van 6jr, 3jr en 4 maanden. Ze zijn mijn alles🥰. Het gevoel van een meisje missen herken ik wel, anderszijds zou ik mijn jongens voor geen goud meer willen ruilen voor een meisje. De oudste twee zijn twee totaal verschillende kinderen. De derde zal ook vast weer een leuke mix zijn van alles. En bovenal de broers zijn gek met elkaar. Met jongens kun je net zo goed een band opbouwen, het hebben van jongens zegt niks over hun voorkeuren (ik lak hier ook nagels en ze hebben ook gewoon een pop om mee te spelen) Dat meisjes van roze, barbies en shoppen houden is ook echt stereotypering. En dat je met je dochters per definitie een andere band zou hebben betwijfel ik ook. Denk dat het ook heel veel te maken hebt met hoe je er zelf in staat. Ik kijk niet naar mijn jongens als 3 'dezelfde'. Ze zijn 3 verschillende kinderen, met verschillende karakters en voorkeuren. Ik ben er van overtuigd dat als je je kinderen meegeeft dat je onvoorwaardelijk van ze houdt (en dat ook daadwerkelijk doet en dus niet afkeurd omdat ze een ander pad willen bewandelen wat jij voor ogen hebt) dat je kinderen onvoorwaardelijk van jou houden en die band echt niet zomaar ophoud met bestaan als ze groter worden. Maar je moet wel investeren. Als karakters blijken te botsen misschien wel een beetje meer investeren dan je gewend bent. Maar als je dat doet zullen kinderen je altijd op handen blijven dragen. Dus geen afwijzing, was je maar een meisje,was je maar wat meer zorgzaam, ik had gehoopt dat je advocaat zou worden omdat mama dat vroeger niet is gelukt. Maar het kind zelf laten ontplooien en daar steun en ruimte in geven. Het heeft mij wel geholpen om eens goed na te gaan waar bijpaalde voorkeuren of gedachtes vandaan komen. Het feit dat wij geen meisje hebben is eigenlijk niet eens perse een gemis voor mezelf. Vooral de buitenwereld vind dat zielig en laat het ook niet na om dat hardop te zeggen (ziek wordt ik ervan, alsof je steeds moet verdedigen dat 3 jongens ook perfect volmaakt is). En het feit dat iemand er dus iets van vind raakt mij en maakt dat ik voel dat mijn gezin er minder toe doet. Maar dat is toch eigenlijk te gek voor woorden😅. Mijn 3 prachtige jongens zijn mijn grootste geschenk en ik barst uit elkaar van liefde en geluk. Hoezo zou een meisje dat anders maken? Als je je hele leven alleen maar gehoord had dat 3 jongens het ultieme geluk is zou je dat waarschijnlijk nastreven😉. Dat het niet hebben van een meisje (of beide geslachten)een gemis is, is een overtuiging, geen waarheid🫣 Dat je het even moet verwerken....helemaal niks mis mee. Je moet wellicht een toekomstbeeld in plaatje in je hoofd bijstellen. Maar dat komt echt goed!!! Het zijn hoe dan ook jou kinderen, jou bloedmooie en perfecte mini creaties van jezelf en je partner. Piemel of niet, vanuit de basis ben jij hun steun en toeverlaat en als jij daar liefdevol mee omgaat zul je dat altijd blijven!💙💙💙

Wat je zegt is helemaal waar. Het is vooral de buitenwereld die er wat van zegt. Ik zie nu al de blikken van: ach, wat sneu een moeder met drie jongens, of de opmerkingen straks na de bevalling: toch jammer dat het geen meisje is. Dat doet mij pijn alsof het een teleurstelling is dat dit mannetje er is. Ik weet van mijn ouders en mijn schoonouders dat ze een jongetje ook helemaal prima vinden. Ik ben echt dol ben op mijn twee mannen en zou ze echt niet zou willen inruilen voor een meisje. Ook denk ik steeds meer na wat is het verschil tussen een jongen en een meisje want ieder kind heeft zijn eigen karakter. Zelf ben ik ook geen meisjes-meisje dus lakken van nagels of lekker optutten is ook niet wat ik van een meisje verwacht had. Daarbij willen mijn beide kinderen dat hun nagels gelakt worden dus daar is ook geen verschil in. Qua liefde, verwachting en ontwikkeling voor mijn kinderen: ik geef ze onvoorwaardelijke liefde en ook weten ze dat ze goed zijn zoals ze zijn. Mijn man en ik laten ze hun eigen keuzes maken. Ook zie ik dat tussen mijn twee kinderen al zo’n verschil zit in karakter en ieder van mijn jongens eigen interesses ontwikkelen. Ze mogen alles wat ze willen: prinsessenjurken of juist een drakenpak ik vind het allemaal prima. Het voelt ook meer als druk van buitenaf dat er een meisje moest komen dan voor mezelf. Of misschien heb ik mij die druk juist opgelegd. Natuurlijk had ik het leuk gevonden beide geslachten te hebben maar ik moet zeggen dat ik steeds meer wen aan het idee dat ik straks drie jongens rond heb lopen. Jullie opmerkingen doen mij erg goed. Dank jullie wel.

Toen ik zwanger was van de oudste zei een leerling (puber) ooit tegen mij ‘mevrouw, u kunt ook maar beter een zoon hebben. Zonen dragen hun moeder hun hele leven op handen, meisjes niet.’ 😂 Waarop het meisje het meisje naast hem het beaamde. (Inmiddels is ze wel dik met haar moeder) Ik moest er enorm om lachen. Het meisje ding zit voor mij in dat ik echt een meisje meisje ben en veel meer heb met roze en bloemetjes. Mijn moeder is minder vrouwelijk en bijv ook getrouwd in een broekpak. Als meisje vond ik het vreselijk dat ik niet haar trouwjurk mocht gebruiken om te verkleden. Ik heb mijn jurk dan ook bewaard. Ook heb ik al mijn Barbies, meisjes LEGO en Tina’s bewaard voor een eventuele dochter. Mijn man grapt al dat hij hoopt dat nummer drie een jongen is, omdat dat zo lekker opruimt op zolder. 😂 Het zit tussen de oren, een jongen zou ik ook geweldig vinden en het is goed op het moment dat baby er is. Dat weet ik.

Bonus zoon van 13, zoon van 7 en zoon van 6. Hartstikke dol op m’n zoons! Wel altijd de ‘stille’ hoop gehad om het nog mee te mogen maken een dochter te krijgen zeg ik eerlijk..

Hier een jongen onderweg en heb ook altijd een lichte voorkeur gehad voor jongens. Kom zelf uit een meidengezin. Deste leuker en interessanter zijn jongens voor me :)

Wat fijn om dit te lezen. We hebben vandaag gehoord dat na een zoontje van 2, de tweeling ook allebei jongens zijn. En stiekem hoopte we toch ook wel op 1 meisje. En tegelijkertijd verheug ik me wel op mn jongens huis.

Precies dat gedeelte van de band met je moeder snap ik heel goed. Als ik naar mijn moeder kijk heb ik een hele andere band met mijn moeder, dan mijn broers. Ik kan heerlijk met haar kletsen en app der bijna elke dag. En dat heeft ze heel anders dan met mijn broers, die wonen nog thuis. Maar toch is dat meer oppervlakkig ofzo, en ik doe ook echt leuke dingen met haar. En altijd gedaan, echt die meiden dingen. Ik zelf ben zwanger van mijn 2 de zoontje en wilde ook heel graag een meisje. Ik hoor het wel vaak de laatste tijd, vrouwen die toch graag een meisje hadden gehad. En dat is oke, deze gevoelens mogen er ook zijn. Betekend niet dat je minder van het kindje houdt ❤️

Ja heb in precies zo. Ik kom ook echt uit een vrouwen huishouden. Vond ik soms ook wel veel gedoe hoor en nog steeds wel 🫢 leek mij juist heeerlijk om een jongensmoeder te zijn. Nu in verwachting van ons tweede zoontje 😊 maaaaar toen de tweede een jongen bleek te zijn moest ik wel wennen aan het idee dat ik dan nooit een dochter zou krijgen.. wij houden het namelijk echt bij twee kinderen.

Vier weken geleden is onze derde zoon geboren en ik noem hem: ons bundeltje geluk. Heel blij met ons derde mannetje maar merk soms toch een soort benijdenis naar ouders met een meisje. Ik denk dat het altijd een gemis zal zijn maar dat zegt niks over dit heerlijke ventje. Hij krijgt alle liefde die hij verdient ❤️🩵 dit wilde ik nog even laten weten 😊

Ik heb 2 jongens (bijna 6 en 1,5). Ik ben net zwanger van de derde.. ik weet over 2 weken pas het geslacht.. maar heb een zwaar gevoel dat het weer een jongetje is. In tegenstelling tot jou zie ik mezelf wel weer echt als een jongens moeder.. maar stiekem zou ik een meisje ook leuk vinden tussen al die mannen in huis😅😅