Kan me vriend wel achter het behang plakken

ohh.. ik snap je helemaal!! Mijn man is alleen wel heel begripvol en begrijpt dat er een hoop in mn lichaam omgaat. Ik ben nu werkloos en zit thuis en hij werkt nu (ivm onderhoudsstop op zn werk) heel erg veel. Maar toch zegt hij dat ik waarschijnlijk net zo moe ben! Super lief.. Maaaar.. dan komt het ik heb namelijk ook last van zwangersschapshormonen en geloof me ik ben echt geen bitch, maar hij kan heeel weinig van me hebben (omdat hij moe is) maar we hebben bijna elke avond ruzie.. om de kleinste dingen! Zooo irritant Sterkte😜😅

(Sommige) Mannen hebben vaak even die echo nodig of moeten even die fysieke veranderingen in je lichaam zien om zich aan te passen🙈 Mijn man was heel erg blij maar ik merkte pas echt en verschil in zijn gedrag toen hij de termijn echo zag, nu ben ik 30 weken zwanger en zorgt hij er echt voor dat ik genoeg mn rust pak en niet teveel til. Maar.... moet er ook bij zeggen dat hij me met beide benen op de grond houd, hormonen zijn niet altijd een excuus om veel te chagrijnen (spreek uit eigen ervaring)😅🙈

Ja, de mijne nog steeds met 33 weken. Komt ie me een knuffel geven en plet me bijna. uHM er zit een dikke buik hier hè, Ohja sorry en dan gaat ie mn buik meteen aaien 🤣 of idd als ik moe ben, ja maar het is pas 20u hoe kan je moe zijn??? Echt mannen 😌

Herkenbaar! Ik wilde hem net geen kus geven voor ik naar bed ging, hij had net gerookt namelijk... en dan krijg ik meteen een”ohhh 😑”

Heeft hier geduurd tot 32 weken voordat hij het besefte..

Ha ja, herkenbaar. Ik zie het niet dus het is er niet. Mannen kunnen soms zo'n simpele wezens zijn. Hij beleeft het heel anders dan jij en heeft er een heel andere kijk op. Mijne dacht dat een bevalling een half uur duurt, Hollywood style water gebroken naar het zh, 3x persen en hij is er.. 🤦‍♀️😂 yeah well.. dat was dus nog een werkpuntje tegen dat het zover was haha. Soms moeten wij vrouwen ze dan wat bijsturen. Maar ik begrijp dat het frustrerend is

Voor een man is het heel anders dan voor de vrouw. Wij voelen ons lichaam veranderen, hormonen die opspelen en ga maar door. Tuurlijk is het fijn dat je man je wat extra helpt of uit zich zelf een kopje thee brengt. Maar ik merk dat hij op zo’n moment alweer vergeten is dat je zwanger bent. Ik ben nu 37 weken zwanger, mijn man is super blij, maar er gewoon veel minder mee bezig. Dat is ook logisch want hij gaat naar zijn werk, en heeft nergens last van. Ik zit thuis met verlof en voel de kleine constant, kijk tegen alle babyspullen aan enz. Ik denk dat de mannen dit niet bewust doen, maar ze hebben niet iets tastbaars. Ik hoop dat je het ook wat vanuit zijn kant kunt bekijken. Ik merk dat dit mij veel meer rust gaf een geen irritaties meer.☺️

Mooi verwoord 🙌🏻

Hij gaat je waarschijnlijk zien als zwanger zodra je een buik krijgt. Mannen voelen dingen niet zo snel aan en moeten het zien of te horen krijgen van je. 😂

Sorry als ik hier op veel tenen ga trappen. Bedoel dit niet kwalijk. Maar deze klaagzang en overige klaagzangen op de mannen dat ze in jullie ogen (ook van mij in het begin hoor) is ook een zwangerschap kwaal. Je hormonen laten je anders denken en dat komt vaak ook voort naar de man dat hij volgens de vrouw totaal niet respectvol is over een zwangerschap. Dit is echt hormonaal! Ik deed het ook in de eerste maanden. Zo denken. Maar als je eens goed gaat denken erover en gaat vergelijken met hoe het was voor je zwanger werd. (geld niet bij iedereen hoor) Maar dan besef je ineens. Dat jouw man zich helemaal niet anders gedraagt nu dan hij deed voor de zwangerschap. Dat je het alleen ineens allemaal bekijkt met een vergrootglas. En het allemaal naar jou toe trekt. Je moet het zo zien. Jouw hormoonbalans veranderd. Jij veranderd. Je mans hormoonbalans veranderd niet. Dus hij veranderd niet met jou mee. Heeft jouw man begrip voor je zwangerschap. Dan is dat er altijd al geweest. Heeft hij dat niet. Dan heeft het er ook niet al ingezeten. Hij is gewoon simpelweg nog steeds die man die jij uitkoos voor kinderen mee te krijgen. Hormonen zijn de krengen die stoken.

Hormonsters 🤷🏼‍♀️

Ik kon ook ineens heel boos worden om niets en dan vroeg ik me later af waarom ik nou boos was. Mijn vriend begon altijd heel hard te lachen want die had direct door dat de hormonen aan het werk waren. Je bent nog maar net zwanger, geef je vriend ook even de tijd om aan deze nieuwe situatie te wennen. Mannen beleven een zwangerschap heeft anders dan een vrouw. Voor hen wordt het vaak veel echter als je een buik krijgt of als ze schopjes kunnen voelen. En soms zelfs pas als de baby geboren is. Het komt allemaal wel goed!😊

Ik werd ook uitgelachen vanwege de boze hormonen waardoor ik alleen maar bozer werd... 😅

Zit wel iets in, wat jij zegt (vind ik) Mn man was voor de zwangerschap al een zorgzaam type en dat is hij nu nog steeds en het wordt steeds meer naarmate de zwangerschap vordert. Neemt me veel uit handen wil mij en de baby steeds beschermen. Dus het heeft ook met karakter/persoonlijkheid te maken. Verder is de beleving voor een man inderdaad anders, totdat het echt 'tastbaar' is. Wij voelen de baby al veel eerder etc etc - zoals in onderstaande reacties al benoemd is. Beste is het van beide kanten bekijken.

Hey! Ik zou zeggen praat erover met hem! Hij weet nu niet hoe jij je voelt, dus kan hij zich ook niet aanpassen of meedenken met je. Ik snap je volledig hoor! Met mijn 35 weken denkt mijn vriend soms nog steeds dat ik alles kan en niks me teveel is, haha. De enige manier om het op te lossen is door met elkaar te praten en hem te betrekken bij jou nieuwe avontuur. Hij voelt inderdaad niet wat jij voelt. Succes! X

Hey, Iets herken ik wel. Bij de eerste en nu weer bij de tweede. Ik ben zelf al heel enthousiast op internet aan het neuzen en ik krijg geen interesse terug. Ik weet dat ik even moet wachten tot 12 weken. Dan pas durft mijn man pas blij te zijn. Ik zie het als emoties weg zetten, nog spannende tijd, even wennen aan het idee en wat jij mee maakt heeft hij nog niet. Eerste echo, een dikke buik, buik die beweegt dat maakte voor mijn man pas echt.

Het hele probleem is, dat ik aangeef op een rustige en normale manier hoe ik mij voel. En dan op dat moment lijkt hij wel begrip te hebben. Het is exact wat ik hier dus in meerdere berichten lees. Mannen lijken het soms gewoon even te vergeten omdat ze niks tastbaars hebben. Maar aan de andere kant, als het aan hem ligt was heel de baby uitzet er al. Dus in dat opzicht is hij er wel weer mee bezig. Als ik hem uitleg dat dit niet slim is omdat er in dit stadium nog alles mis kan gaan. Merk ik wederom zijn irritatie. Waarvan ik natuurlijk ook weer geïrriteerd wordt. En het klopt hij ligt nu onder een vergrootglas en het is altijd als een typje geweest dat zijn manier en niet anders. En als je er tegen in gaat heeft hij daar moeite mee. Maar dan denk ik nu op zulke momenten alleen maar kom op zeg houdt een klein beetje rekening. Hij is nu deze week vrij samen met mij en ik vind het leuk om samen leuken dingen te doen. Maar merk dat eigenlijk het gros van de week in het teken van hem heeft gestaan. En als ik dan aan geef niet mee te willen omdat ik moe ben krijg ik een zucht en een puf. Ik vind dat gewoon heel jammer. Ondanks ik het echt ergens wel kan begrijpen dat zo wandelend hormoonmonster door je huis super vervelend is. Het is iets waar je samen voor kiest, eigenlijk van te voren wel weer dat dit gebeurt en ook zijn kindje in mijn buik groeit. Dus ik denk dan alleen maar toon wat meer respect. Hij hoeft niet uit zichzelf mij thee of eten te brengen totaal niet. Maar als ik vraag of hij alsjeblieft een kopje thee wil zetten. Lijkt dat mij wel de minste moeite. En inderdaad voor mijn zwangerschap deed hij dit ook niet op stel en sprong. Maar ik vind de situatie nu gewoon anders.

Oh en laat me duidelijk zijn, het gaat me echt totaal niet om die kop thee. Dit is een voorbeeld🤪

Ik merkte dat mijn man (vooral in het begin toen die dikke buik er nog niet was) geen idee had wat het met mij deed en hoe ik me voelde. Het was voor hem allemaal toch een beetje een ver van zn bed show en hij leek het ook niet te begrijpen. Veel gepraat, filmpjes gekeken van wat er in mijn lijf eigenlijk nu allemaal gaande was en elke keer de ontwikkeling bijgehouden. Dit gaf wat meer begrip. Nu de kleine volop aan het schoppen is en mn buik zeer aanwezig, ziet hij meer dat het moeilijk gaat. En inderdaad.. de hormonen helpen ook niet altijd mee. Ik kan soms ineens ok de kleinste stomme dingen intens verdrietig of zelfs woedend worden.. en dan half uurtje later nergens last van hebben 😅

Eens. Hier zo'n zelfde man. Hebben er samen in het begin wel kort over gehad dat de beleving anders is. De man kan gewoon nog vergeten dat jij zwanger bent, jij wordt er 24/7 mee geconfronteerd. Het is goed dat zowel man als vrouw dat realiseert. Dat heeft bij ons ook geholpen. Daarnaast vind ik ook dat je als vrouw ook een beetje down to earth Moet blijven en niet van alles op je man moet schuiven als je het zelf nog kan.