Katten houden met kinderen of niet 🥺

Ik denk dat het heel mooi is dat jij zo begaan bent met het welzijn van je katten. Daar denken genoeg mensen helemaal niet over na, met soms ongelukkige dieren tot gevolg. Ik denk dat je je eigen antwoord al wel weet. En over enkele jaren als je kinderen ouder zijn, zouden jullie ook samen weer een huisdier kunnen uitzoeken, uit het asiel bijvoorbeeld, dat is ook heel bijzonder om te kunnen doen. Maar sterkte met de keuze, ik zou het zelf ook echt heel moeilijk vinden / niet kunnen dus ik begrijp het ook helemaal als jullie ze wel houden.

Ik ben zelf van mening dat je een huisdier neemt voor het leven en niet voor even. Wel met oog op dat het het beste is voor het huisdier, maar ik lees niet echt wat je geprobeerd hebt om de situatie eventueel te verbeteren. Ik begrijp heel goed dat je de katten niet vrij naar buiten wilt hebben. Maar is een katten een een optie? Of misschien is de tuin katproof te maken zodat ze er niet uit kunnen. Misschien dat ze dan al meer eruit kunnen en meer hun eigen ruimte kunnen nemen. Bijvoorbeeld als een van de kinderen huilt. Hebben ze een mooie grote krabpaal waar ze hun eigen ding kunnen doen en een plek waar ze tot rust kunnen komen die kinderloos is? Zolder? Een kamer waar de kids niet mogen komen maar de katten wel?

Katten een moet katten ren zijn

Heb je al een gedragstherapeut ingeschakeld? Wat heb je al geprobeerd? Ik moet toegeven dat ik een hele sterke mening heb over mensen die hun dieren wegdoen en het goedpraten met ‘het is beter voor iedereen’. Als je kind gedragsproblemen heeft dan doe je die toch ook niet weg omdat dat lekker rust geeft? Een dier is onderdeel van het gezin, ook al kan het niet praten om zichzelf te verdedigen. Als je alleen een huisdier wil als alles op rolletjes loopt dan moet je geen huisdier nemen.

Ik begrijp je! We hebben veel geprobeerd: - De tuin hebben we geprobeerd katproof te maken maar we vinden ze nog regelmatig op het dak. Vanwege hoogteverschillen is het bijna onmogelijk om iets te maken en onze buurman heeft al gezeurd. Een ren is geen optie omdat we dan onze tuin voor het grootste deel aan kat opofferen en dat willen we niet - Ze mogen in het hele huis (behalve slaapkamer) maar ze zijn het liefste bij ons… lopen continue achter ons aan en waar ik ben zijn zij. - Ze krijgen elke 2 maanden een nieuwe krabpaal en elk jaar nieuwe mandjes. - Ze hebben super fancy automatische voerbakken dus krijgen altijd op eigen ritme eten en een drinkfontein. Ze krijgen reteduur eiwitrijk dieetvoer omdat kat A anders uitslag krijgt. We doen echt alles voor ze, en juist dat breekt miss een beetje op omdat het niet helpt 😢

Ik werk bij een kattenkliniek en vind het altijd knap als mensen voor hun dier kunnen kiezen, ondanks de gevoelens die daarbij komen voor een eigenaar. Soms betekent dat inderdaad een ander huisje zoeken. Als ik je verhaal lees dan denk ik dat je oudste kat gelukkiger zal zijn in een ander huishouden. Maar stel je kan dat niet aan, dan zijn er misschien nog opties om het leven voor hem beter te maken (telizen, feliway of zylkene bv), misschien aanpassingen in huis, gedragsdeskundige. Maar zeker met 2 kleintjes in huis is daar misschien/ waarschijnlijk niet de ruimte voor. En wat je zegt, een nieuw huisje vind je wel voor ze en vind ik zeker geen verkeerde keuze. De jongste, tsja, die lijkt het wel naar zijn zin te hebben, mist misschien alleen een maatje, maar dat is meestal een fase. En of hij dat maatje ergens anders vind, weet je nooit zeker. Net als bij mensen, het moet maar net klikken met een andere kat. Het kan dat mensen en niet een andere kat dat maatje voor hem worden, misschien jouw kinderen. Maar ook daarvoor geldt, als je denkt dat hij gelukkiger is ergens anders, dan ook niet verkeerd om een moeite huisje voor hem te zoeken. Ik zou het zeker via verhuisdieren oid doen, en niet via een asiel. Je belast het systeem dan niet, en hebt zelf in de hand waar ze terecht komen.

Ik denk dat het heel legitiem is om een ander huisje te overwegen als je zelf alles al geprobeerd hebt. Het belangrijkste is dat de katten gelukkig zijn, en als dat bij jullie niet lukt dan is een andere plek misschien meer geschikt. Je klinkt alsof je het echt niet van de één op de andere dag besluit, dus het verwijt dat een kat voor altijd zou moeten zijn vind ik hier niet terecht. Tuurlijk wil je eerst alles proberen. Maar uit principe volhouden terwijl niemand daar beter van wordt is het andere uiterste.

Ik denk dat sommige kinderen ook beter af zouden zijn bij andere ouders haha. Maar ja, dat is wat lastiger allemaal 🤣

Ik begrijp je en deel deze mening ook deels zoals je hebt kunnen teruglezen. We hebben ook een gedragstherapeut gehad maar haar advies was gewoon niet haalbaar voor ons was zij ook eens. Als de kat in een andere gezinssituatie gelukkiger is lijkt me dat een betere oplossing.En mijn kinderen gaan boven mijn katten ten alle tijde. Het geeft niet alleen “lekker rust” wat jij benoemt, we hebben er ellende lange discussies en zelfs ruzie over. Ook mijn relatie gaat boven mijn katten 🫣 ik hou van ze, maar heel heel veel meer van mijn man en kinderen

Precies dat, waarom koste wat kost iets in stand houden terwijl dat voor de katten niet het beste lijkt te zijn. De situatie is veranderd, en daarmee ook de situatie voor en met de katten. Wie kan nou écht weten hoe het is om kinderen te hebben, voor je ze hebt. En wat voor gevolgen dat heeft op je leven en je overige huisgenoten. Waarom dan de kat 'dwingen' ergens mee om te leren gaan terwijl deze daar niet gelukkig van wordt. De kat heeft niet gekozen voor kinderen, eb sommige kunnen daar nooit mee leten leven, of wel, maar dan minder gelukkig dan in een kindloos huishouden. Andere katten vinden het geweldig of tolereren het. Ik vind het streven, een huisdier neem je voor het leven, zeker goed! Want de asielen e.d. zitten al overvol met impuls aankopen en corona beestjes. Maar dat lijkt me niet bij ts echt niet die situatie.

Feliway ookal herhaaldelijk gedaan inferdaad. We noemen die jongste kat als grap ook wel een slet omdat ze echt bij iedereen op schoot gaat en voor niemand bang is. Hebben we ook uit een gezin gehaald waar 4 katten 2 honden en een baby waren dus die vindt inderdaad het maatje wel. Bedankt voor je reactie, helpt ❤️

Ik denk dat kat A gelukkiger wordt van een ander huisje met meer rust en aandacht. Toch zou ik kijken of kat B kan blijven. Wie weet is hij nog wel gelukkig (tijdelijk) alleen bij jullie en de kinderen. Je kan eventueel op de lange termijn weer een maatje toevoegen voor kat B die wél met kinderen kan opschieten/er van jongs af aan mee kan opgroeien.

Lastig ik vind dat je dieren neemt voor het leven en weg doen is eigenlijk geen optie.. En moet je wat mij betreft echt pas als allerlaatste overwegen... Maar goed als de diertjes zelf niet gelukkig zijn kun je misschien een huisje vinden wat beter bij ze past.. Maar kunnen ze bij jullie niet lekker naar buiten (evt in een afgezette tuin) want zoiets kan echt een wereld van verschil maken!

Ik weet niet in hoeverre dit binnen budget past maar er zijn van die rolletjes die je op je tuinhek plaatst (eigenlijk op alle ‘randjes’ waar je kat op zou kunnen springen) die maken dat je katten geen grip hebben. Ze kunnen dan je tuin niet uit want ze rollen van de randjes af je tuin in. Kan je je tuin katproof maken zonder zelf het gevoel te hebben dat je opgesloten zit

Hi! Ten eerste zou ik een kattengedragstherapeut inschakelen. Als ik je verhaal zo hoor vraag ik mij af of het een optie is om voor kat A een huisje met meer rust te zoeken en voor kat B een maatje dat wèl in jullie gezin past. Kies hierbij bij voorkeur voor een jonge kitten: dit matcht bijna altijd, de kans op een mismatch is dan klein (maar let wel: de kans is nooit 0). Kittens passen zich makkelijk aan aan een nieuwe omgeving. Wanneer je uit een asiel adopteert kun je al vanaf 8 weken adopteren! Dan zijn ze nog heel vormbaar.

Ik zou gaan zoeken en 'spreading the word' als ze ergens terecht komen in je vriendenkring of vriendenvanvriendenkring zou het voor mij veel minder naar zijn dan een onbekende. Sowieso klinkt het alsof kat A beter af is elders.

Ik vind dat een dier recht heeft op de beste situatie! Verplaatsen is soms echt wel een betere uitgangspositie en hoeft helemaal niet liefdeloos te zijn. Soms gaat het echt niet meer.. iemand die niet meer actief de hond kan uitlaten dat is gewoon lullig. Of noodgedwongen verhuizen waar de poes niet meer naar buiten kan.. Ik vind het een raar idee dat je dieren per definitie niet mag verplaatsen, relaties zijn ook niet voor het leven zelfs niet met kids 🫣

Aawhh. Wij hadden Hunter. Met de komst van onze eerste hebben we met veel verdriet na 2 weken. , In de ene arm onze toen new born, de andere de kater in de mand. Weg moeten brengen naar het asiel. (Ik heb zo hard gehuild). Maar Hunter werd een paar weken voor de baby erg onrustig en heel bang. Dusdanig dat hij alleen nog maar op de mat pieste, de trap niet meer af durfde, niet meer kwam eten. En kaal werd van de stress. Hij is zelfs van boven naar beneden van de trap gevallen, alleen omdat ik met de baby langs hem liep. Medisch hebben we natuurlijk eerst alles uitgesloten en feliway enz geprobeerd. Ookal heeft het ons veel verdriet gedaan, weten we dat hij een mooi plekje heeft gekregen, hij was zo weg. Asiel heeft laten weten dat hij geplaatst is. En we hebben een brief erbij geschreven, waarom Hunter zo lief is maar helaas weg moest. Voor mensen die zeggen wat zielig het asiel. Hunter noest per direct bij ons weg uit de omgeving, anders had hij het loodje gelegd van de stress. Dus weken een plekje zoeken zat er niet in. Succes en sterkte met de keuze voor jullie vriendjes.

Dat zeg ik toch ook dat als de diertjes niet gelukkig zijn je misschien een huisje kan vinden wat beter bij ze past. Maar vind in de regel dat je een dier niet neemt voor even maar voor t leven en dat, dat pas als laatst zou moeten worden gedaan en eerst de andere 'moet' dingen proberen. Maar iedereen mag zn eigen overweging daarin maken hé en dat is ook prima. Als je maar een fijn plekje voor ze regel dan kan dat ook uit liefde zijn

Wij hebben onze katten met pijn in ons hart weggedaan nadat we ons tweede kind kregen. De katten konden vanwege ruzie met buurtkatten niet meer naar buiten met urenlang gemiauw tot gevolg. Zielig voor de poezen en voor ons, zeker met een baby die soms gewoon door de katten werd wakker gemiauwd. Hebben een prachtige woonboerderij voor ze gevonden en ze zijn veel blijer nu (hebben nog goed contact). Ja, doet pijn aan m'n hart als ik kinderfoto's bekijk met de katten erop en dat we "dat soort mensen" zijn geworden die hun katten wegdoen. Maar er is echt veel meer rust in huis en de poezen zijn er enorm op vooruit gegaan. Dus we hebben geen spijt. Dus als je een nieuw huisje voor ze kunt vinden wat goed voelt, vooral doen. Het zal die katten echt aan hun kont roesten wie hun brokkies in het bakkie gooit, als ze maar een fijn huis hebben.