Kinderen en begrafenis/avondwake

Ik zal ze lekker thuislaten. Veel rustiger en ze hebben er niks aan. Eventueel met de 3 jarige een keer bij opa kijken als hij of zij opa goed kent.

Ik heb zelf veel uitvaarten meegemaakt en zou kleine kinderen inderdaad niet meenemen naar de dienst en ook niet per se naar een avondwake of moment van condoleren. Dit kan ook storend zijn voor de mensen eromheen die hun moment van herdenken en afscheid nemen willen hebben. Ik herinner me van de uitvaart van mijn eigen opa toen ik klein was dat ik het heel lang vond duren. Kinderen meenemen naar het samenzijn ná een uitvaart lijkt me echter wel gepast, daar mag het ook wat luchtiger zijn en jouw kind hoort ook bij de familie! Dus wat dat betreft vooral doen wat voor jou het beste voelt!

En gecondoleerd natuurlijk, sterkte met het verlies ♥️

Aller eerst gecondoleerd met het verlies van je opa. Het is denk ik heel persoonlijk of je je kinderen wel of niet wil meenemen naar een condoleance en bijeenkomst na de dienst. Kinderen kunnen natuurlijk juist ook voor een fijne afleiding en wat luchtigheid zorgen, zeker als het om een bijeenkomst na de dienst gaat. We hadden laatst een begrafenis van de oma van mijn partner en er waren ergens tussen de 10 en 15 achterkleinkinderen (tussen de 7 maanden en 12 jaar), zowel bij de dienst als het koffiedrinken na de dienst. De kinderen waren na de dienst lekker aan het spelen en rondlopen, totaal niet storend vond ik zelf. De meesten hadden speelgoed meegenomen. Maar het was precies zoals oma dat gewild had. Mits je familie daar ook positief tegenover staat, zou je je kinderen mee kunnen nemen na de dienst. En uiteraard ook helemaal oké als jij je er niet goed bij voelt en ze er liever niet bij hebt. Met een condeleance in de avond heb ik verder geen ervaring, maar persoonlijk zou ik mijn zoontje dan niet meenemen vanwege het tijdstip (hij is gebaat bij structuur, dus hij heeft het nodig om rond 19u op bed te gaan). Maar dit is natuurlijk heel persoonlijk en hangt ook af van de kids. Sterkte in ieder geval

Allereerst gecondoleerd met het verlies van je opa. Het ligt misschien aan de leeftijd en karakter van je kind. En daarnaast ook aan hoe de familie/vriendenkring hier tegenover staan. Wij hadden vorige week de uitvaart van mijn oma. Ik weet dat mijn dochtertje van 3 moeilijk stil zit. Maar toch hebben we haar zonder twijfel meegenomen. Ze hoort er wat ons betreft gewoon bij en oma was ook gek op haar. Er waren nog een kindje van 3 en twee van 2 bij. Alle kindjes hebben zich wat ons betreft keurig gedragen. Ja af en toe even heen en weer lopen, aandacht vragen en de jongste een keertje huilen. Maar er was niemand daar die het erg vond en iedereen ving de kleintjes op als ze even rondliepen. Zonder dat dat als storend werd ervaren. Mijn dochtertje had vooraf gevraagd of ze haar schepje mee moest nemen (toen ik haar uitlegde dat omi begraven zou worden). Iedereen in de familie vond dit een prachtige opmerking en uiteindelijk is het schepje inderdaad meegegaan en hebben de kleintjes allemaal een beetje zand op de kist geschept. Waarna meerdere volwassenen ook volgden. Het spontane van de aanwezige kindjes maakte het juist een hele intieme, warme uitvaart waar mijn oma zeker trots op zou zijn geweest. Maar dat is onze ervaring en ik denk dat je moet doen wat voor jullie goed voelt. Ik zou alleen niet te snel denken dat het "ongepast" is. De dood hoort bij het leven en nieuwe leventjes ook. En die zijn nou eenmaal wat onbesuisd soms.

Gecondoleerd met het verlies. Mijn man overleed 4 jaar geleden, onze kinderen waren toen 4&6 jaar oud. Ze zijn overal bij betrokken geweest. Tijdens de avondwake zaten ze afgezonderd met een kleurboek en gingen ze af en toe bij papa kijken. Ligt denk ik aan de relatie tot de overledene en hun band. Ook de sfeer is erg belangrijk. Kiest de familie voor een sobere sfeer of mag het juist wat luchtiger, dan kunnen kinderen een aangename toevoeging zijn. Dat zijn denk ik dingen die je even in je achterhoofd moet houden met het maken van een beslissing.

Gecondoleerd. Denk dat het belangrijkste is om het in overleg met je familie te doen. Wat vinden zij ervan? Ik denk dat het prima zou kunnen zoals jij het aangeeft, mits je familie er achterstaat.

We hebben geen oppas dus ik moet vriendinnen vragen. Het is een optie, maar dus liefst zo min mogelijk. Daar lag de twijfel ook. Had ik er even bij moeten zetten

Ik denk dat het heel persoonlijk is. Wat is het karakter van je kinderen, zijn ze normaal gesproken rustig? Qua avond condoleren, hoe zit het met de tijd ervan. Lukt dat überhaupt qua bedtijd? Ik ben van mening dat alles kan, wat past bij het gedrag van je kind. En dat kan jij alleen inschatten. Denk je dat ze 'teveel aandacht' vragen, niet doen. Dan voel je jezelf alleen maar opgelaten.

Wij hebben vorige week begrafenis van opa gehad. Bij de dienst in de kerk was oppas aanwezig. Onze jongste (1,5jaar) is hier gebleven tijdens de dienst zodat wij de aandacht en focus op de dienst en onze oudste (8jaar) hadden. Mocht er geen oppasdienst geweest zijn had ik wat anders voor haar geregeld. Dienst zelf hebben ze op die leeftijd nog niks aan en is het voor iedereen lastig in mijn ogen. Dochter is wel meegeweest naar de begraafplaats en naar de samenkomst daarna. Met condoleren heeft mijn man geholpen, ik was thuis met de kinderen. Als je gaat condoleren kun je de kinderen prima meenemen in mijn ogen. Dat is zo kort en dan kunnen ze ook afscheid nemen/kijken als ze dat willen. Wat betreft je oudste vind ik het lastiger. Sommige kinderen van 3 zouden prima meekunnen in de dienst, sommige totaal niet. Ligt ook een beetje aan de band met je opa. Toen mijn oudste 2,5 was is mijn stiefvader overleden. Hij is toen wel bij de dienst geweest. Was ook de nadrukkelijke wens van mijn stiefvader. Als mijn dochter een jaar ouder was geweest had ik haar misschien ook bij opa wel meegenomen. Maar dat is echt wel een beetje afhankelijk van het karakter.

Ja dat vind ik het lastige idd. De jongste kan s avonds prima in de draagzak slapen en de oudste kan wel opblijven. Thuis gaat hij meestal op tijd naar bed, maar slaapt vaak niet voor 20.30/21.00. Ze zijn wel druk, de oudste vooral maar hij huilt of jengelt niet. Kan zichzelf prima vermaken, maar wel heel moeilijk stilzitten. Ik dacht een filmpje op te zetten en hopen dat hij dan wel stil zit. We kijken thuis zelden tv dus kan niet inschatten of hij langer dan een half uur kan blijven zitten.. Naar de diensten gaan ze sowieso niet mee, dus bedoel voorsl het condoleren na de wake en het samen zijn na de begrafenis. Voor de diensten vraag ik sowieso vriendinnen, maar wil ze zo min mogelijk belasten ook al zullen zij het misschien niet zo zien. Een oppas hebben we niet en het kdv is nu dicht ivm vakantie.

Misschien gewoon meenemen en in je hoofd houden dat er een kans is dat je lekker eerder naar huis gaat omdat het toch niet gaat? Dat geeft misschien wat rust?

Er is geen kinderoppas en ik denk dat mijn kinderen de enigen zijn. De andere achterkleinkinderen zijn ouder, maar naar de mis gaan ze sowieso niet omdat ik dat zelf echt niet fijn vind. Weet jij wat in de kerk het verschil is tussen avondwake en begrafenis? Ik ken begrafenissen alleen buiten de kerk om. Waarom is er de avond ervoor ook een kerkdienst? Het is namelijk ook een optie dat partner thuis blijft bij de avondwake en alleen naar de begrafenis komt of andersom

Een avondwake is een katholiek iets. Is idd meer een kerkdienst en dat is wat anders dan condoleren. Condoleren is meestal vrij informeel familie etc condoleren en dan kan je prima kinderen meenemen. Naar een kerkdienst zou ik op die leeftijd niet zo snel doen, voor mn eigen gemak. Daar is het wel de bedoeling dat je stil bent..

Ja inderdaad. Dat was ook het plan. Maar is een avondwake in de kerk net zo belangrijk als de begrafenis in de kerk? Wat is belangrijker en beter om als partner eventueel te missen. Ik snap het verschil niet zo namelijk

Het is een alvast een voorbereiding op het afscheid van de begrafenis. Of het net zo belangrijk is, zal een persoonlijk iets zijn. Ikzelf vind de begrafenis altijd belangrijker, gevoelskwestie, omdat dat definitief is. Dus ook een moment om zelf echt af te sluiten.

Zou je dat doen? 3 jaar? Ik was 9 toen ik voor het eerst geconfronteerd werd met de dood. Mijn ouders hebben ons niet laten kijken naar onze overleden opa. En daar ben ik ze nog steeds erg dankbaar voor. Naar mijn andere grootouders ben ik ook niet geweest ondanks ik toen al in de 20 was. Ik herinner me hen liever hoe zel levend waren en heb dit beeld als mijn laatste beeld van hen. Waarom een 3 jarige de dood als laatste beeld van opa geven?

Eens. Ik denk dat het zien van een overleden persoon niet perse nodig is om te aanvaarden/begrijpen dat iemand er niet meer is. Ik kies er vaak ook voor om het niet te doen, wil iemand herinneren zoals deze was en niet overleden...

Het hangt voor mij erg af van de manier waarop iemand is overleden en wat de band is met de kinderen. Overlijdt iemand door een ongeval of ziekte, vind ik dat meer beladen dan iemand op leeftijd en door ouderdom. Ik zou kijken wat voor meerwaarde het voor jouw kinderen heeft, of zij dit aankunnen. Maar ik zou het eerst bij de rest van de familie checken, wat de bedoeling is en wat de mogelijkheden zijn. Sterkte

Ze hebben er niets aan zelf en de sfeer is iets wat niet prettig is en kinderen wel degelijk aanvoelen.. ik zou zelf zeker iets regelen