Kinderwens en gevoelens

Lieve TS, goed dat je het ergens schrijft. Hopelijk lucht dat (eventjes) op. Maar wat een lastige situatie… Uiteindelijk ontkom je denk ik niet aan je gevoel, want dat is er nou eenmaal en sommige dingen overkomen je gewoon, of je dat nu wil of niet. Als dat derde kindje er mag komen, denk je dan dat je gevoel ‘over’ gaat? Steek je dan misschien je kop in het zand in de hoop dat het wel losloopt… Zolang er zoveel twijfels zijn vanuit jouw kant, lijkt het mij niet heel handig om voor een derde kindje te gaan. Maar zover was je zelf natuurlijk ook al 🙈 Ik weet verder niet zo goed wat te zeggen maar moedig dat je het hier deelt 😘

Pfoe, ingewikkeld. Denk je dat je gevoel over kan gaan? Misschien toch door het wel te bespreken, dat de spanning er af is. Een goede vriendin zou niet direct de vriendschap beëindigen. Je kan voorstellen wat afstand te nemen en je te richten op jullie kinderwens. Ik snap dat je je man hiervoor wil behoeden, maar echt eerlijk is zo doorgaan en voor de derde gaan ook niet.

Wat complex om te ervaren! Ik denk dat erover praten het wel beter zal maken. Ik ken je man natuurlijk niet, maar je wekt niet de indruk dat je relatie verder niet goed of fijn is. Erkennen dat je onverwachts gevoelens voor je vriendin hebt ontwikkeld, hoeft niet per se kwetsend te zijn, als je niet van plan bent er opvolging aan te geven is er niet echt iets aan de hand (zou ik iig denken) en brengt het jou en je man misschien wel dichterbij omdat je hem kan vertrouwen hiermee. En misschien wil je wél iets bespreken met je vriendin danwel proberen als zij dezelfde gevoelens deelt en dan kun je samen bepalen of dat in je relatie past of niet. Ik wil maar zeggen, je koos niet voor dat gevoel, gaat er zo goed als dat gaat voorzichtig mee om, maar sommige gevoelens moet je uitgesproken hebben om ze ook weer los te kunnen laten. Als het jullie wens voor gezinsuitbreiding voor jou in de weg staat, zou ik proberen door het ongemak heen te gaan en het te bespreken. In ieder geval sterkte met het uitpuzzelen van je gevoelens en wat je wil ❤️

Ik hoop dat je hart luchten helpt. Tussen de regels door lees ik veel liefde voor je man. Ik denk dat je diep in je hart wel weet wat het beste is om te doen. Heel pittig en zeker niet leuk, maar zorgt wel dat je met een eerlijk gevoel verder kunt. Je uitspreken naar de vriendin, wat meer afstand nemen van haar.

Bedankt voor het delen, wat een enorm lastige situatie. Ik denk dat het meest eerlijke en zuivere zou zijn: 1. Eerst met je man bespreken, afhankelijk van de uitkomst van dat gesprek: mist er iets in de relatie wat je bij haar vindt, wil je je gevoelens voor haar uitzoeken en dan beslissen of je je gevoelens verder wil uitzoeken of niet (ik zou niet eerst verder uitzoeken zonder hem vertellen) 2. Afstand van haar nemen en contact laten verwateren en kiezen voor je man. Je kan er ook nog even over nadenken, sterkte !

Aan gevoelens kun je niks doen, die zijn er gewoon. Als je een goede relatie hebt met je man zou ik met hem bespreken. Ik lees namelijk geen twijfel of je wel of niet van je man houdt. En als het "geheim" er af is dan geeft dat lucht. Je kunt in de war zijn, misschien heb je nooit eerder gevoelens voor een andere vrouw gehad en twijfel je over je geaardheid? Je zegt ook dat je niet jaloers op haar man bent en ook niet weet of je met haar een relatie zou willen. Kan het misschien zijn dat je veel bewondering voor haar hebt? Grof gezegd wil je met haar naar bed of vind je haar gewoon een prachtig persoon/verschijning?

Ik zou eerlijk zijn bij je man, alleen het woord verliefd weglaten. Ik twijfel zelf of dat het wel is (ben je ooit aangetrokken geweest door een vrouw?) en lees eigenlijk ook een beetje een toxic gevoel er in (er doorheen zitten omdat ze een avondje bios met z'n tweeën afzegt). Soms wordt je inderdaad heel sterk tot iemand aangetrokken, dit is alleen niet meteen liefde. Ook hoeft een vriendschap er niet stuk door te gaan en je man begrijpt het hopelijk ook. Ik denk dat er open over zijn je het best kan helpen. Uiteindelijk is het niet gek wat er gebeurt, we zijn allemaal mensen met gevoelens die soms erg sterk kunnen zijn. Kan het zijn dat je iets in haar vindt dat je bij je man mist en onbewust heel erg nodig hebt?

Verliefd worden tijdens een relatie kan iedereen overkomen, maar het gaat erom wat je er vervolgens mee doet. Stel nou eens dat je niet verliefd zou zijn op deze vrouw. Zou je dan twijfels hebben over je relatie? Zou je graag het derde kindje krijgen en oud worden met je man? Of is er misschien iets wat je mist in je huidige relatie wat je graag anders zou zien? Daarnaast is het heel lastig om een verliefdheid “over” te laten gaan, wanneer je regelmatig met die persoon wordt geconfronteerd. Elke keer dat je haar ziet, krijg je weer een soort kick. Als je wilt dat deze verliefdheid weggaat, zou ik wel het contact met haar verbreken. Of.. als je denkt dat dat zou helpen, zou je het gesprek met haar aan kunnen gaan en daarmee de confrontatie en ofwel het besef krijgen dat het nooit wat zal worden zodat je het af kunt sluiten, ofwel het besef dat het wederzijds is en dat je niet alleen bent in je gevoelens (ook al kan het niks worden, als jullie het daar over eens zijn). Het hoeft niet te betekenen dat je je vriendschap kwijt bent als het niet wederzijds is. Misschien vat ze het juist op als een compliment 🤷‍♀️ En je hoeft het ook niet tegen je man te zeggen als je dat niet wilt. Echter, misschien kan hij je juist steunen met het verwerken als je heel duidelijk voor hem kiest en kan het jullie relatie sterker maken door datgene aan te pakken wat nu misschien mist..

Ik vraag me af of dit verliefdheid is of een vriendschap waar je gewoon super blij van wordt. Ook lees ik persoonlijk niet iets van haar kant wat er op wijst dat ze gevoelens heeft… of dat er spanning hangt. Ik zou het zelf nog even aankijken, het ebt waarschijnlijk wel weg. Je maakt het misschien in je hoofd wel allemaal spannender dan dat het is. Ik ben lesbisch en heb ook wel eens met vriendschappen geworsteld dat ik dacht, is dit meer? Door het even af te wachten kwam dat antwoord altijd vanzelf wel.

Wat een lieve helpende reacties. Echt heel fijn om alles zo even op een rijtje te kunnen zetten. Sowieso is die goede vriendschap er, ben ik daar heel blij mee, en wil ik dat absoluut niet kwijt. Dus het contact verminderen is niet iets wat ik wil. We hebben echt zorgeloze leuke momenten, steun aan elkaar als vrienden. Wel hebben jullie gelijk dat ik zo de gevoelens in stand houdt. Dat betekent dat de andere manier om het te laten stoppen, is om het op te biechten en van haar te horen dat ze niet hetzelfde voelt. Maar nou weet ik 1: niet, of dat het antwoord gaat zijn. En 2 of het de vriendschap gaat verpesten. En 3, ik durf niet, ik moet haar man onder ogen kunnen komen, wekelijks. Wel heb ik het al meerdere keren geprobeerd aan te snijden, ze weet dus ook dat ik op vrouwen kan vallen. Ze zegt dan nooit wat over zichzelf, ook niet dat ze hetero is. Inmiddels verandert ze van onderwerp zodra ik die richting weer op ga. Ergens vind ik dit flauw, maar echt direct vragen naar haar vind ik niet netjes. Het is haar goed recht om het privé te houden. En ik lok het echt veel uit, begin over knappe mannen, geen reactie. De onderwerpen seksualiteit zijn echt wel snel afgekapt. Dat gaat het sowieso heel moeilijk maken om het erover te hebben. Dan moet ik al echt heel duidelijk gaan zijn, geheel vanuit mezelf. Zij durft denk ik wel een stuk minder dan ik. Dus wat dat betreft zit ik nog steeds in tweestrijd. Op zoek naar signalen, die als ze er zijn, goed verbloemd worden. Voor mijn gevoel hangt er wel spanning, zit t m in oogcontact, bewondering naar elkaar (complimentjes), bepaalde mate van onzekerheid en voorzichtigheid (lief zijn) en ook terughoudendheid. Op emotioneel gebied is ze er, en ik voor haar. Wat we beide niet hebben bij onze mannen. (heel bewust dus van wat er mist) De twijfels over mijn huidige relatie en kinderwens zijn er absoluut niet. Ik zie me niet een gezin opbreken over een stomme verliefdheid. En die derde wil ik heel graag van mijn man. Nou kan zij wel die emotionele verbondenheid hebben, maar er zijn dingen die zij dan weer niet heeft en mijn man wel. Daar kan ik heel realistisch in zijn, niemand heeft alles. Verder, de aantrekking zit 'm niet in het uiterlijk. Nou vind ik dat in het algemeen minder belangrijk. Maar het kan m wel in een bepaalde uitstraling of blik of zelfverzekerdheid zitten, wat mij aantrekt. Stel ze zou een move maken, kan ik dat denk ik niet zo makkelijk stoppen. Ergens wil ik dat dit gebeurt. Totdat die gedachte weer komt van 'dan ga je dus vreemd'. Mijn man gaat mij daarin overigens geen enkele ruimte geven. Man of vrouw maakt niet uit. Dit beantwoord denk ik ook meteen bepaalde vragen van is het wel verliefdheid, ja, als we beide geen relatie hadden gehad had ik allang een move gemaakt. De aanpak om het af te wachten en over te laten waaien. Die pas ik al drie jaar toe, besef ik me nu wel. En het gaat niet over.. Ik neig nu toch naar haar vragen of ze ook wel eens iets voor vrouwen heeft gevoelt. Als het antwoord nee is, hoef ik het verder niet op te biechten maar heb ik wel de afwijzing in principe. Dat zou misschien helpen om mijn beide voeten op de vloer te krijgen. Vinden jullie dat dit moet kunnen? Of zeg je van nee naar geaardheid vraag je gewoon niet?

Je kan haar prima vragen of ze ook wel eens op een vrouw is gevallen. Dit kan in een luchtig gesprek en al lachend en grappend gaan. Het hoeft geen serieus gesprek te zijn. Ga ergens wat drinken en mensen kijken. Je kan de kledingstijl van andeten bespreken, kapsel en zo overgaan tot "dat is toch echt een knappe vrouw". Zo kan je het gesprek starten dat je blijft twijfelen of je gevoelens naar een vrouw toe kan hebben. Je kan vragen of zij een vrouw ook mooi kan vinden of soms naar een vrouw wordt toegetrokken door iets wat ze uitstraalt. Je hoeft het niet echt over geaardheid te hebben om dit te vragen als ze daar eerder al door dichtklapte. Maar of ze gevoelens voor je heeft en jij voor haar? Ik denk dat je teveel zoekt naar signalen van haar kant uit en dat je zelf een sterke vriendschap verward met liefde.

Ik vind dat je dit best aan een vriendin kan vragen. Waarom niet? Sterkte, lijkt me heel lastig deze situatie!

En stel, stel je voor dat haar antwoord is dat het wederzijds is, wat dan?

Dat lijkt me geen situatie om een vriendschap in te behouden. Ik vind niet dat ik af mag spreken met iemand waarbij wederzijdse gevoelens zijn. Zo lang zij het niet zou hebben of niet zou zeggen, is er nog een kans dat het bij mij over waait en we een goede vriendschap overhouden uiteindelijk. Ik spreek nu wel met haar af in de hoop dat ik op d'r afknap, dat het gewoon in m'n hoofd zit. Maar het tegenovergestelde wordt steeds bevestigd. Ik denk soms echt van doe even iets stoms, iets wat ik heel onaantrekkelijk vind. Maar ik ken haar 6 jaar, vrij regelmatig samen gesport, op elkaars kinderen gepast, zelfde vriendengroep. Dan heb ik echt wel een realistisch beeld, en geen zelf ingevuld plaatje, denk ik. Want wat ikigai ook zegt, verwar ik niet goede vriendschap. Dat denk ik niet, over vrienden dagdroom je niet weg.

Nee dat is waar.. maar ik vind het ook niet als een hele typische verliefdheid klinken. Dan zou ik denken dat je bijv. ook jaloers bent op haar man...

Ja nee dat heb ik dus echt niet. Ik kan het goed met hem vinden, hij is heel aardig. Maar ik zie ze ook niet heel close zijn. En ik zou er ook never tussen willen staan, ken het hele gezin. Maar ik ben wel jaloers als ze zegt 'met Roos kan ik zo goed praten', dus als ze andere vrouwen bewonderd. Misschien zit daar het verschil. Was er alleen nog niet zo goed uit of dat niet gewoon is omdat je dat bij vriendinnen ook kan hebben, jaloers op dat ze ineens met andere vriendinnen omgaat.

En stel je had deze vriendin niet, had je je dan een wens voor 3e kindje met je man? Zou je je dan hebben kunnen voorstellen ooit je man "in te ruilen " voor een vrouw? Wat is de relatie met je man je waard? Hoeveel wil je daarvoor vechten/ offers brengen?

Fantaseer je haar te zoenen, naakt te zien, seks te hebben, samen een leven op te bouwen waar ze ook mama van je kindjes wordt, word je ziek van de gedachte dat ze met een ander in bed kruipt 's avonds?

De relatie met mijn man is me ontzettend veel waard. Dus inruilen voor wie dan ook is gewoon geen optie. We zijn de afgelopen jaren bezig geweest met de relatie te verbeteren na de tropenjaren. En kan wel zeggen dat we nu als gezin echt een team zijn en heel gelukkig zo. Komt er een derde, dan is de kans er dat we weer wat uit elkaar groeien vanwege het slaaptekort. Maar daar gaat alsnog niemand tussen komen. Voor zover ik weet heeft zij dit ook met haar man en gezin. Zij spreekt ook veel over 'samen' en laat ook merken dat ze veel om hem geeft. Wat zij en ik dan bij elkaar hebben is denk ik een stukje emotionele verbinding, waar dat bij onze mannen niet te vinden is. En ik zou serieus wel willen weten hoe het is om een relatie te hebben met iemand die je zo goed begrijpt. Dus eigenlijk is het niet heel gek misschien als je iets in elkaar vind wat er in je huidige relatie niet is. In mijn perfecte droomwereld zouden de twee naast elkaar bestaan. Maar in werkelijkheid gaat dat niet, dan doe ik mijn man pijn. Voor mijn gevoel moet ik haar constant op afstand houden om geen emotionele affaire aan te gaan. Met andere vriendinnen kan ik ook diepe gesprekken hebben, maar dat is heel anders. Die geef je dan een korte knuffel om te laten merken dat je om ze geeft. En bij haar hoef ik soms niks te zeggen en knuffelen we stevig en laten we maar los omdat het anders ook wel lang duurt.

Je kan prima zo'n hechte band en vriendschap hebben met iemand naast je man. Je man hoeft niet je enige en alles te zijn en dat is ook niet rens echt realistisch im de meeste relaties. Het is goed meerdere mensen te hebben die aan delen van je behoefte voldoen. Zolang je de kleren niet van haar lijf wil scheuren hebben jullie gewoon een enorm hechte en waardevolle vriendschap. Ik denk echt dat je het allemaal te hard overdenkt en jezelf zo dingen wijsmaakt?