Koffiekletstopic voor ‘alternatieve’ mama’s - deel 2

Kan ik hier dan ook vertellen dat wij nog nooit onze kinderen ‘s avonds door anderen naar bed hebben laten brengen? En dat dat, naast Corona, een weloverwogen keuze is geweest. In blogs en artikelen lees je zo vaak al na drie maanden dat ze hun kind ergens anders laten slapen, er een weekend zonder kinderen op uit gaan. Hoor vaak bij anderen dat het niet gezond is dat we dat niet doen. Moet ik mijn oudste dan bij iemand laten slapen? Het is er gewoon nog nooit van gekomen en hij heeft altijd overdag prima geslapen bij de opvang e.d. Wij hebben ons aangepast aan onze kinderen en niet andersom. Maar ik heb totaal niet het gevoel dat ik iets te kort kom (behalve slaap😉).

Idd, heel herkenbaar.

Ik neem vanaf kleins af aan van alles wat ze niet mag of wat ze bvb weg moet leggen voor het slapen gaan afscheid met doeidoei zeggen en zwaaien en vervolgens pakken we iets wat ze wel leuk vindt. En zo vindt ze het meestal prima met natuurlijk af en toe uitzonderingen als ze al heel moe is 😬. En zoals het hieronder ook benoemd wordt emoties verwerken is zeer lastig voor een kind. Als zij heel hard moet huilen om iets en ik zeg bvb “heb je last van je tandjes” of heb je pijn in je oor” of ben je boos op mama dan kalmeert ze meteen omdat ik zo haar emoties erken. En die mogen er zeker zijn.

https://www.instagram.com/p/CL1Jb-ODq5u/?igshid=YmMyMTA2M2Y= Wat een mooie post 🥰 Eentje om dagelijks te lezen, als een affirmatie, om in mijn kracht te blijven staan als mama. Vond ik wel passen in dit topic.

Wat fijn dat dit voor jullie goed werkt, en zeker niet ongezond! Gewoon doen wat goed voelt voor jullie. Het is zo afhankelijk van je situatie. Heerlijk toch als je in 8 maanden nooit de behoefte hebt gehad om weg te gaan, lekker van genieten. Maar eerlijk: dat je je baby af en toe weg brengt betekent niet dat je je leven niet aanpast. Ik had een huilbaby en dat vraagt zo waanzinnig veel aanpassing dat ik al na 6 weken een middag oppas heb gehad. Waardoor ik daarna weer energie had om mijn kind te geven wat het nodig had 🤷🏼‍♀️. Volgens mij gaat het om het belang van je kind voorop zetten én goed voor jezelf zorgen.

Ons zoontje gaat bij 10,5 maand voor het eerst een nachtje logeren omdat dat met een bruiloft echt anders niet handig uitkomt. Maar dat vind ik ook nog wel spannend hoor! Als het niet had gehoeven, dan hadden we dat ook nog niet gedaan. Iedereen doet waar hij/zij zich goed bij voelt. Ik zou proberen je niets aan te trekken wat anderen daar van vinden.

Oh ik wil hier wel even op reageren hoor! Hoe ik het bedoelde (en hoe ik die post lees) ging het in mijn geval er om dat er vaak wordt gezegd dat je je baby snel achter moet laten bij een oppas en samen (jij en partner) er op uit moet en moet ‘genieten’ zonder je baby en dat je je leven niet mag laten bepalen door een baby te hebben. En dat er bewust voor kiezen om die avondjes/nachtjes even niet te doen verkeerd zou zijn. Wat jij benoemt lijkt me niet meer dan gezond en normaal en voor jezelf zorgen om vervolgens de zorg voor je baby ook weer op te kunnen pakken lijkt me ontzettend gezond. En daarbij, als het voor anderen véél eerder wel goed voelt om samen weg te gaan en je baby bij bv opa of oma te brengen is ook dat voor iedereen anders en niet verkeerd! Dat het zo snel móet en door je omgeving wordt aangemoedigd om zo snel mogelijk te doen, dat vind ik wel jammer. Hoop dat ik het zo wat beter heb verwoord 😊

Even een grappig momentje gehad vandaag: ik wandelde met mijn dochter in de draagzak over de rommelmarkt in onze wijk en een vrouw sprak me aan omdat zij haar kindjes ook altijd gedragen heeft. Die zijn nu 10 en 13. Ze vond het leuk om andere moeders te zien die dat ook doen. We spraken over ongevraagde adviezen, niet in slaap laten huilen, borstvoeding (en het commentaar erop) en natuurlijk je baby dragen in een draagdoek. Was heel fijn om iemand tegen te komen die zo’n beetje dezelfde visie had en zij leek er ook deugd van te hebben. Opeens passeert mijn schoonvader langs ons met die fiets, zegt goeiendag en zegt: ‘ja ik was eigenlijk al 10 minuten achter je aan het fietsen’ haha oeps, die heeft dus alles gehoord en laat hij nu net iemand zijn die er een héél andere mening op nahoudt en graag ongevraagd advies geeft 😅

Hahahaha hopelijk heeft hij er iets van opgestoken 🫢 Wel creepy trouwens, dat hij 10 minuten achter je fietst zonder even iets van gedag te zeggen 😬

Tips welkom; context; net bevallen 2,5 week geleden nr4. Onze nr 3 ( ik nummer ze niet overigens ;)) 20 mnd wil alleen nog maar gedragen worden of huilt/ jammert. Het stopt alleen bij dragen. Mijn vriend tilt hem dus de hele dag rond, gaat komende week werken en ik denk….. hoe ga ik; 1 zijn behoeftes beantwoorden en 2 m’n newborn voeden/ dragen. ( onze peuter van 3,5 begrijpt veel en helpt juist erg!

Inderdaad, dat deed hij sowieso om te luistervinken 🤨

Heb je al wel eens homeopathie overwogen? Dit kan je kindje misschien een beetje ondersteunen met het verwerken van de grote verandering.

Haha, laat hem er dan ook maar iets van opgestoken hebben 😉

Ik heb het boek binnen trouwens! Dik en leest lekker weg 🥳

Ik ben er vandaag dus achtergekomen dat hoe ik met mijn zoontje van 5 maanden omga, natuurlijk ouderschap is. En het klinkt misschien gek, maar ik ben zo opgelucht dat ik niet de enige ben.. ik krijg zoveel opmerkingen over alles wat ik doe en ondanks het voor mij heel natuurlijk aanvoelde, kreeg ik echt het idee dat ik iets fouts deed. Dat ik te gehecht zou zijn en het misschien hormonaal zou zijn. Dus heeel blij met dit topic 🥰

‘Te gehecht’ zijn bestaat niet 😌 Welkom in dit topic en… proficiat want je schreef de 1000ste reactie woohoow! 🥳🤩🍾

Zo'n mooi bericht om te lezen!❤️

Ja, precies!! Zo gek dat je dan toch gaat twijfelen, terwijl je diep van binnen weet dat het goed is! Haha ik zie het nu idd, leuk leuk de 1000ste!☺️

Te gehecht bestaat inderdaad niet! En gezellig dat je ons gevonden hebt 😉

Goh wat fijn dit topic, een feest van herkenning 🥳 Mijn dochter is bijna 2 jaar en ik krijg regelmatig dingen te horen als ‘goh ze hangt wel erg aan jou he’ of ‘echt een mama’s kindje’. Ik doe mijn best me daar niet aan te ergeren, want yess dan heb ik de afgelopen 22 maanden toch iets goed gedaan, maar pfff het is soms zooo vermoeiend… En heel eerlijk brengt het me soms best wel aan het twijfelen. Dan is over dit topic ‘struikelen’ eigenlijk wel heel welkom ♥️