Koffiekletstopic voor ‘alternatieve’ mama’s. - deel 3

Hoi mama’s! Ik lees hier weleens mee en weet dat vele hier samen slapen. Nu zit ik zelf met het volgende en ben benieuwd hoe jullie dit zien. Mijn lieve zoontje (ruim 6 maanden) wordt heel veel wakker in de nacht en wil eigenlijk alleen de borst. Ik ben echt zo moe dat ik steeds vaker in slaap val tijdens het voeden en hij zo dus uren aan de borst slaapt. We slapen dan dus opeens wel, maar ik hoor dit nooit van de andere ouders om mij heen. Die baby’s slapen perfect in hun ledikant. Ik ben bang dat hij straks niet meer zonder de borst kan slapen en ik een soort speentje voor hem ben. Wat is jullie visie hierop?

Hier slapen we met 16 maand nog samen. Zoon drinkt aan de borst in bed, koppelt zichzelf los als hij klaar is, draait zich dan vaak om en gaat slapen. Bij manlief of ouders of oppas slaapt hij zonder borst en ook de middagdutjes gaan prima zonder borst. Dus ik denk dat hij straks prima zonder borst kan slapen, met de kanttekening dat ieder kind anders is natuurlijk.. Maar wat hier gezegd is, rond 8/9 maanden wel even een pittige slaapperiode, voor mijn gevoel is het na het 1e jaar echt een stuk makkelijker geworden met voeden. Zoonlief eet overdag als een bouwvakker, drinkt in de avond rond 22u en ochtend rond 7u flink en tussendoor in de nacht gewoon wat slokjes.. slaap ik vaak (half) doorheen. Wb slapen in ledikant, ik slaap altijd beter met mn man naast me, kan me voorstellen dat een klein kindje dan ook liever naast iemand slaapt dan alleen, in zn eigen kamertje, zonder mensen om hem heen.. Geen aanval voor de mensen waarbij kindje op eigen kamer slaapt, want ook hierbij, ieder kind is anders..😘

Cyclus... is hier lang weg(gebleven). 1x heel heftige menstruatie toen zoonlief ongeveer 14 maanden was, daarna tot nu toe niet meer.

Ergens een cosleeper huren?

Wij vielen ook vaak zo in slaap, nu lukt mij dat helaas niet meer 😅 Ja je bent een speentje haha, de vraag is of je dat erg vindt. Je kan er iets aan doen als jij dat wilt, het móét niet. Het heet niet voor niets een ‘fop’speen 😛

Is hier ook een tijd geweest. Voelde me af en toe ook een levende speen, maar slaap hadden we ook echt nodig. Dus ik heb het zo gelaten. Zoontje is nu bijna 9 maanden en dat spenen wordt steeds minder. Zowel bij gewone voedingen als s nachts. Hij koppelt zich zelf gewoon los als hij klaar is met drinken, hebben wij niets aan gedaan. Dus is aan jou of jij het vervelend vind. Anders zou ik gewoon lekker slapen, slaap is belangrijk

Wil me hier bij aansluiten. Wordt hier nu ze bijna 11 maanden is al helemaal minder en sinds maand of 9 ook echt aan het afnemen al. Koppelt vaak zelf los en kan echt aan de borst drinkend alleen nog in slaap vallen als ze heeeel moe is of ziek is. In die maanden sliep ze heel veel samen met mij en dat werd vanzelf veel minder. Voor context: ze slaapt nu ineens 2 weken alleen maar in eigen bed. Ik help haar alleen in slaap. Nooit is voor aangepast of veranderd eigenlijk @Nora92 dus idd aan jou of je het vervelend vindt en er wat mee wilt.. het zijn bijna altijd fases die voorbij gaan!

Hebben jullie tips voor het volgende: Dochter van bijna 11 maanden. Altijd een sterke wil gehad, maar de nieuwe fase van frustratie vind ik erg pittig en ben zoekende naar een passende aanpak wat betreft sturing en co-regulatie. Ze wordt namelijk súper boos als iets niet in één keer lukt. Voorbeeld: Grimms stapeltoren heeft ze helemaal ontdekt. Zijn best grote schijven met klein gaatje om er op te doen. Het gaat heel vaak goed, maar soms mist ze het en dan gilt en huilt ze direct. Of, met de loopwagen lukt zelf omdraaien natuurlijk nog niet, maar ze wordt ook dan zó kwaad als ze niet direct door kan lopen en ik haar help met omdraaien. Ik denk dan altijd als ze al kon praten zou ze ‘zelf doen!!!!!’ schreeuwen 🙊 Ergens ook passend bij de leeftijd en ze mag haar gevoelens altijd uiten, maar ze is echt vaak zó kwaad dat ik niet zo goed weet wat het beste past qua aanpak.

Ahh heel herkenbaar, heb dat met onze oudste ook vaak, nog steeds eigenlijk! Als iets niet meteen lukt, wordt ze boos en houdt ze ermee op. In eerste instantie wilde ik haar juist leren om door te zetten, heel ambitieus, maar daar zijn ze echt nog veel te klein voor natuurlijk 🙈 Wat ik nu doe: ik zeg dat het oké is als het niet lukt (je hoeft niet alles te kunnen, fouten maken mag) en soms zeg ik het ook als een activiteit gewoon heel moeilijk is. Dat het normaal is dat het niet meteen lukt. Haar woede verdwijnt dan meestal wel en soms wil ze het dan zelfs wel nog een keer proberen ;) Ik ben zelf trouwens best wel perfectionistisch, maar ik probeer haar nu ook bewust te laten zien dat mij ook niet altijd alles (in een keer) lukt. Ik laat dan zien dat ik het gewoon nog een keer probeer en rustig blijf.

Dit had mijn dochter ook heel erg (nu nog steeds, maar ze probeert het eerst altijd zelf en komt nu ook hulp vragen als iets niet lukt 17mnd). Zolang ze alleen geïrriteerd is probeer ik haar te stimuleren om door te gaan en het zelf op te lossen, door haar aan te moedigen en instructie te geven. Als het dan zelf lukt is ze meteen super blij en trots. Als het te moeilijk is dan help ik haar en laat ik iets zien wat ze zelf waarschijnlijk kan doen (wordt op dit moment meestal niet gewaardeerd, maar vervolgens doet ze het wel na en gaat het een volgende keer beter). Als ze erin blijft hangen en echt gaat krijsen dan probeer ik na wat knuffels een andere activiteit met haar te doen. Haha maar blijft lastig, zeker niet altijd een succes

Hi ladies Weer meer dan 1000 reacties. Hierbij deel 4 https://community.24baby.nl/forum/mama-jij/koffiekletstopic-voor-alternatieve-mamas-deel-4-oBvB2Q