Kraambezoek met onvervulde kinderwens

Zo dit zo letterlijk bespreken met haar zoals je het hier beschrijft. Wat de een fijn vind vind de andere namelijk niet fijn. Maar dat je toont dat je rekening met haar wilt houden kan zeker de spanning breken. Dus bel haar, app haar en bespreek het openlijk met haar.

Het zijn letterlijk 2 situaties die naast elkaar bestaan. Je kunt je kindje niet weghouden omdat zij helaas geen kindje heeft. Zou hetzelfde zijn als je vader niet op je verjaardag laten komen omdat de vader van een andere gast er niet meer is. Heel verdrietig voor je tante uiteraard dat ze geen kind heeft gekregen. Wat wil je tante? Misschien juist erbij betrokken worden? Of wil zij zich liever afzijdig houden van het kind?

Ik ben zelf lang ongewenst kinderloos geweest met veel babys in mijn omgeving,wat ik ook vaak lastig vond. Ik vond het het fijnste als iemand het me een keer 1 op 1 vroeg hoe het voor mij was (dus niet in gezelschap) en dat je gewoon open vraagt: vind je het juist wel of niet fijn om de baby te zien/vast te houden etc. Het hielp me ook altijd als ik een zwnagerschapsaankondiging even alleen van tevoren kreeg, in plaats van in your face in gezelschap. Dan kun je daarna in de verjaardags setting oid ook met een blik van verstandhouding duidelijk maken dat je je bewust bent van haar pijn, zonder dat je zelf je eigen geluk hoeft de verstoppen. Als je een goede band met haar hebt zou ik gewoon eerst een keer 1 op 1 met haar afspreken of belle .

Ik denk ook dat dit de meest makkelijke/eerlijke optie is. Vraag haar waar zij behoefte aan heeft. Ik weet zeker dat het heel veel voor haar betekent dat jij je er zo bewust van bent!

Absoluut met haar bespreken! Ik ben ook lang kinderloos geweest met een grote wens. Een vriendin van mij hield haar zwangerschap verborgen voor mij omdat ze het zo moeilijk vond om te vertellen… ik vond het feit dat ze meer dan 20 weken zwanger was en iedereen het al wist echt vele malen moeilijker dan het feit dat ze zwanger was. Had graag gehad dat ze het met me besproken had.

Dit!! Haar überhaupt laten weten dat je je er van bewust bent, is waarschijnlijk heel waardevol. En dat van die zwangerschapsaankondiging zeg je heel mooi!

Goed dat je hier zo bewust mee bezig bent. Leg het gewoon op deze manier voor bij haar, dus vraag wat zij prettig vind. Ik vond het zelf tijdens mijn traject altijd fijn als mensen zoiets via de app even bij me neerlegden. Zo kon ik het even verwerken en er rustig over nadenken.

Ik heb een schoonzus die al 18 jaar bezig is met zwanger worden en trajecten. Zij was er met mijn bevalling bij en tijdens de kraamtijd was ze ook veel betrokken. Ik heb het met haar besproken en zij gaf juist aan dat ze op deze manier haar verdriet een plekje kon geven. Dus wat ik je als tip kan meegeven is dat je hier gewoon een open gesprek met haar over houdt, je zult dan waarschijnlijk merken dat je tante daar ook behoefte aan heeft. Ligt natuurlijk ook aan de band die je met haar hebt, ik ben namelijk wel close met me schoonzus

Het is natuurlijk heel verdrietig dat je een tante hebt die een onvervulde kinderwens heeft en ik begrijp vanuit haar dat het lastig kan zijn om met de vreugde van andermans pasgeborenen geconfronteerd te worden. Maar ik vind wel dat het rekening houden met haar gevoelens zich beperkt tot de rol die zij wil hebben met mbt jouw kindje. Daarmee bedoel ik dat je met haar rekening kan houden in hoeverre je aanbiedt dat ze de baby wil vasthouden/zien etc, maar niet dat jij je familie moet ontwijken, of minder blij je kind mag voorstellen aan de familie bij feestjes of dergelijke. Er mag plaats zijn voor haar verdriet, maar er moet ook plaats zijn van voor jouw blijdschap. Dus ik zou dan vooral het gesprek aangaan over hoe zij wil dat jij haar erbij betrekt bij feestjes of andere gelegenheden waar jullie elkaar zien, maar je hoeft echt niet in een hoekje te gaan zitten en te doen alsof je baby niet bestaat. Als dat gevoel wel wordt gegeven of wordt verwacht, dan zou ik dat van de persoon die een onvervulde kinderwens heeft best egoïstisch vinden. Je moet ook blij kunnen zijn voor anderen, juist omdat je weet hoe erg het kan zijn als het niet lukt. Dat neemt niet weg dat het iemands recht is om afstand te houden als het anders te pijnlijk is. Dat zou ik dan die persoon nooit kwalijk nemen, zou het natuurlijk wel jammer vinden.

Je kan het haar gewoon vragen. En verder net zo behandelen als de rest. Het is al netjes om wat begrip te tonen bij je uitnodiging op kraambezoek. Even een appje van Hoi, ik heb je het geboortekaartje gestuurd. We willen je x graag leren kennen. We hebben begrip dat dit voor jullie confronterend kan zijn en volgen jullie graag in het moment en de manier waarop. Verder zou ik vooral niet al te veel hebben over baby dit en datjes en je klaagmomentjes over slaapgebrek bewaren voor andere vrienden. Maar zeker wel betrekken in hoe het gaat, dat ze zich ook niet buitengesloten voelen.

Wat mooi dat je rekening wilt houden met haar! ☺️Ik zou het gewoon vragen, het is in mijn ervaring nogal verschillend per persoon wat iemand prettig vind. De een vind het fijn niet de hele tijd een baby onder de neus geduwd te krijgen zegmaar, terwijl een ander het heel fijn vind om wel gewoon contact te maken en daarin betrokken te worden of pas als ze wat ouder is etc.

Ik ben het er ook mee eens wat hier is geplaatst, gewoon vragen wat zij fijn vind en heel mooi van je dat je er zo mee bezig bent dat is zeker al heel waardevol😊

Heel herkenbaar jouw gevoel. Ik heb dit ook met een van mijn beste vriendinnen. Zij zijn al jaren bezig en bij ons ging het allemaal snel en soepel. Ook tijdens de zwangerschap over gesproken, zij was ook een van de eerste die het wist. Nu de kleine geboren is (inmiddels al 15 weken) vroeg ze zelf of ze haar vast mocht houden. Ik dacht ook hoe gaan we dit doen en waar doe ik goed aan. Maar het kwam uit haar zelf, dus heb de kleine ook direct gegeven, ze was toen 2 weken oud. Inmiddels heeft ze haar al een paar keer vast gehouden en de fles gegeven. Wel allemaal op haar eigen initiatief. Ik zou het dus vooral bij je tante laten wat zij wil, wij kunnen dat niet invullen voor hun.

Ik vond niets zo erg als dat anderen voor mij gingen invullen wat ik wel en niet zou willen. Gewoon bespreken. Alleen maar super lief van je dat je rekening wilt houden, dat is vaak al genoeg.

Evt schrijf je jou tekst die je hebt geschreven hier op een kaartje en geef je die aan haar. Als je het moeilijk vind om het te vragen. Dan kan zij het rustig lezen (terwijl jij er bij bent)

Dit! Mijn stiefbroer zat ook in een traject met zijn vriendin en helaas was de uitkomst dat ze geen kindje zouden kunnen krijgen. Toen ik in verwachting raakte heb ik hem gelijk gebeld om het te vertellen.. juist omdat ik niet wilde dat het heel groot zou worden. Hij gaf toen aan dat hij wat meer ruimte nodig had omdat het hem veel deed, niet omdat hij het ons niet gunt maar het is heel confronterend. Na de geboorte viel dat een beetje weg en hebben we het er heel openlijk over kunnen hebben, juist omdat ik hem niet anders ging benaderen. Anders voelt iemand dat toch en ik had dat zelf echt niet fijn gevonden.. ik heb hem laatst op kraambezoek gehad en het was wel even schakelen.. hij wilde natuurlijk graag komen kijken maar vasthouden was too much en eigenlijk er echt over praten hoe het nu met mij ging was ook too much.. maar het wat fijn dat hij het zelf kon aangeven. Daardoor werd het minder beladen en konden we het er gewoon over hebben. Ik denk dat het super lief is dat je zo’n rekening met haar probeert te houden maar indd wat ongedwongenregenwoud ook zegt, het is denk ik niet goed om het voor een ander in te vullen.. het kan voor haar misschien juist wel heel fijn zijn om er over in gesprek te gaan. Dan wordt het geen taboe