Lang alleen zijn met baby vind ik niet fijn

Ja! Ik vind die back up als het ware ook heel fijn. Toen ze nog een kleine baby was heeft ze veel gehuild, denk soms dat het daar nog een beetje uit voortkomt. Toch fijn om iemand te hebben die je kan helpen en meedenkt, ondanks dat het nu goed met haar gaat. Ik vind het ook wel stom van mezelf maar herken me wel in je verhaal haha.. Zeker als ik denk als ze straks minder gaat slapen overdag..

Hoi! Niks om je voor te schamen en het is ook niet gek denk ik. Je wordt toch een soort van alleen gelaten, er is geen achtervang aanwezig om het maar zo te zeggen. Werk je zelf ook? Of heb je zelf dagen dat je weg bent? Misschien dat dit op de een of andere manier helpt, omdat je dan uit de situatie bent tijdelijk en beter kan opladen voor de dagen alleen?

Ik heb dus precies hetzelfde. Mijn dochter is dan 4 maanden maar wetende dat ik de hele dag of hele avond alleen maar ben, ga ik er helemaal tegenop zitten kijken... het is ook niet dat zodra ik niet meer alleen ben ik gelijk niets meer hoef te doen voor m’n dochter, integendeel, maar meer idd dat als ik even “geen zin” heb om haar luier te verschonen etc. of even wat anders wil doen zoals douchen dat niet zomaar kan. Denk dan ook vaak, is dit gek? En blijft dit? Want het is niet dat de situatie gaat veranderen; dagen alleen met haar blijven. Vind t echt niet nice om telkens naar dagen/avonden alleen op te kijken...

Ik ben altijd 6 dagen alleen met mijn 4 maanden oude tweeling. Daarna is m’n man 5 dagen thuis. Vast schema🙈 relativeren helpt soms ook☺️

Waarschijnlijk niet zo bedoelt maar dit klinkt wel als: ik heb het slechter dus jij mag je niet zo voelen zoals jij je voelt.

Ik heb dat ook 😅 gelukkig komen deze momenten amper bij ons voor. Over enkele maanden is de vrijdag weer voor mij alleen, maar nu ben ik soms alleen met hem als mijn vriend iets leuks gaat doen en vaak plant hij dat zo dat onze zoon al slaapt.

Ik zie er ook altijd tegenop hoor! Ik heb ook eens zin om te douchen, te eten en tv te kijken op mijn tijd☺️ En tuurlijk mag iedereen daar tegenop zien. Maar idd een beetje relativeren kan geen kwaad soms. Hoeveel mensen doen dit niet alleen? Daar denk ik dan aan en dan denk ik; mijn vent komt tenminste terug na 6 dagen, bij de alleenstaanden niet. Dat helpt mij wel en dat wilde ik meegeven

Heel herkenbaar hoor, ik had dat afgelopen winter heel erg, toen was ons zoontje rond de 8 maanden en zat toen ook in een lastige fase, (niet zelf spelen etc.) Doordat we toen in lockdown zaten kon ik ook nergens heen, dus heb me soms best eenzaam gevoeld en de dagen waren errug lang. Gelukkig is het nu zomer, kunnen we meer naar buiten dat scheelt voor mij al veel! Succes mama, het gaat weer over hoor! Alles is een fase ;)

Ik herken me hier ook in en ook in de openingspost. Soms dacht ik ook "hoe ga ik hem in godsnaam de hele dag vermaken". Maar ik moet zeggen dat het nu met 1 jaar wel weg is. Ik weet niet precies wanneer het definitief gestopt is, maar ik gok 8-9 maanden ofzo (2 maanden nadat hij geen huilbaby meer was). Nu zie ik er juist naar uit, lekker samen zijn. Al zijn aandacht voor mij :).

Ik had dat ook wel toen hij nog klein was (met name rond een jaar), nu wel veel minder gelukkig. Wat mij toen heel erg hielp is om mijn verwachtingen bij te stellen. In plaats van ‘een leuke dag hebben met mijn kind’ mikte ik op ‘de dag doorkomen’. Doordat ik de lat veel lager legde werd het opeens veel leuker want alle matige dingen waren al zoals verwacht, en alle leuke momenten waren opeens extra leuk en een soort cadeautje :) Let op: je moet wel echt je standaard verlagen en niet soort van half, van ‘als ik ga voor de dag doorkomen vind ik het alsnog leuk’ ;). Gewoon de matigheid omarmen eigenlijk en dat dat oké is.

Ik herken het ook hoor, het is een fijn gevoel als er iemand achter de hand is. Heb je buiten die dagen genoeg mogelijkheden voor me-time? Mij helpt het altijd goed als ik weet dat ik bijv ergens op de dag of een andere dag tijd voor mezelf kan nemen zonder kind, na zo'n me-time moment kan ik er altijd weer ff tegen aan. 😊 Als je kindje ouder wordt, wordt het wel makkelijker. Meer mogelijkheden om iets te ondernemen. Zorg goed voor jezelf!

Ik werk zelf 2 dagen. Maar die momenten dat mijn man weggaat krijg ik echt zo'n paniek gevoel. Het helpt ook niet mee dat hij al om 3.30 uur de deur uitgaat, het is dan nog donker en als mijn dochter snachts niet wil slapen terwijl ik doodmoe ben én ik ben alleen én ik weet dat er nog een hele dag solo voor de boeg staat. Ik voel me dan echt volledig alleen op de wereld.

Heb ik ook een tijd gehad! Ik telde de uren af. Ook ging ik in het weekend vaak bij mn moeder logeren. Ookal deed ik dan toch alles zelf, ik voelde me dan veel meer ontspannen. Pas rond 1 jaar is dit bij mij langzaam minder geworden. Uiteindelijk maakte het me echt niets meer uit, dus het komt goed.

Herkenbaar hoor!! Ik heb het alleen tijdens de lastige(re) fases. Bij ziekte, tandjes, sprongen etc. Tussentijds is ze langdurig vrolijk en kan ik het prima hebben. Niks geks aan denk ik.

Ik heb precies hetzelfde! Voelde me dr erg schuldig over maar ik zie er echt vaak tegenop. Zoals vandaag, was ik helemaal alleen met haar de hele dag nou ze slaapt nu maar ik ben echt kapot. Continu ben ik met haar bezig geweest waardoor nu de keuken/woonkamer zijn ontploft en ik dat zo nog moet gaan opruimen met mn 0,0% energie. Ik heb niet eens kunnen douchen vandaag dus stink ook nog hahah😂. Ik snap soms niet hoe andere moeders dit zo kunnen doen en dan ook nog meerdere dagen in de week of soms wel echt 24/7! Echt respect hoor want ik ben na 1 dag al kapot. Ik hou heel veel van mijn meisje maar wauw wat is zo'n dag lang haha. Morgen komt gelukkig mn schoonmoeder weer oppassen en kan ik even rustig mn eigen dingen doen. Je bent dus niet de enige! 🥰

Hier een soort van 'huismama'.. En ik begrijp je heel goed 🙈 Ik ben 6 van de 7 dagen alleen met ons zoontje.. Vind het elke dag opnieuw pittig en heel erg blij als de papa klaar is met werken 😅 Alhoewel ik zoals jou dan ook nog alles zelf doe.. is het wel een fijne gedachte om die 'back up' te hebben. Mensen onderschatten het ook vaak heb ik het gevoel, ik krijg regelmatig een reactie van mijn omgeving dat ik zeeën aan tijd heb. Ik geraak niet eens in de douche 🤣 Zijn korte dutjes zijn vrijwel de enige periodes dat ik mijn handen vrij heb, en dan is het vaak kiezen tussen mijn eigen verzorgen/rusten (want ik ben ook zwanger) of het huishouden.. Constant het gevoel dat ik handen tekort kom 😅😬 Maarja goed ik kan wel klagen, maar aan de andere kant weiger ik ook om hem naar een opvang te brengen 🙈