Langdurig/chronische bekken klachten na bevalling

Wat ik vooral stom vind is dus dat je alles zelf maar moet uitzoeken. Niemand weet overal maar wat van.. heb dit vandaag ook met het uwv besproken en die gaf dit ook aan. Het is toch vreemd dat er bij zo'n veelgehoorde klacht zo weinig weet van is?! Ik heb vandaag mijn 1e jaars gesprek gehad zowel met uwv als met werk. Was gelukkig allemaal positief. En ze vinden het heel fijn dat ik steeds zo actief na aan het denken ben met wat ik wel allemaal kan gaan doen voor onderzoek. Wel willen ze dat ik in ieder geval met de praktijondersteuner ga praten van de huisarts. Niet omdat de pijn in mijn hoofd zit. Maar meer te verwerken wat ik op dit moment allemaal niet meer kan etc. Dat vind ik echt al een stuk positiever klinken dan de manier waarop de huisarts het bracht! Ik heb in een website met pelvicpain (zit in enkhuizen) onderzocht en mijn gegevens achter gelaten. En ik wil graag weten wat zij anders doen dan een bekkenfysio en of ze überhaupt mij kunnen helpen. Arbo arts ging nog een slag verder die wilde me doorsturen naar heliomare voor een revalidatietraject. Dus heben afgesproken dat ik eerst mijn ding probeer en bel. Werkt dit niet krijg ik een verwijzing. En vergoed mijn werk een deel. Daarnaast heb ik te horen gekregen dat wat het uwv mij stuurde (een brief met dat ik 1 jaar ziek ben en ik naar 70% ga) niet waar is. En dat ik onder een vangnet regeling val dus gewoon mijn 2de jaar 100% ga. Dit is echt heel erg fijn want nu kan ik onze zoon ook wat gemakkelijker naar een kdv brengen. Zodat k mijn rust meer kan pakken!

Aah zo herkenbaar dit. Ik zit ook al in de tweede jaar van ziek thuis. Ik krijg er wel erg veel stress van omdat mijn leidinggevende mij niet begrijpt. Maar gelukkig heb ik de bedrijfsarts wel achter mij staan en omdat ik die act ga doen. Maar laat even weten hoe het allemaal gaat want ben wel benieuwd!!

Ook al zo lang onderweg dus! Viel jij ook onder de vangnet regeling? Had er echt nog nooit van gehoord totdat iemand het hier vertelde en mijn arboarts er Gelukkig zelf mee kwam. Wat vervelend dat die jou niet begrijpt. Ik mag ook echt blij zijn met zo'n begripvolle manager. Gelukkig heb je wel een goede bedrijfsarts. Die horen er natuurlijk ook voor ons te zijn. Ik heb dat in Enkhuizen pelvic pain nogmaals bekeken. Maar dat is gewoon mega duur en zonder vergoeding! Ik blijf dat echt onbegrijpelijk vinden. Als iets wat echt werkt voor mensen en die mensen ergens vanaf kunnen helpen dan moet dit toch gezien gaan worden door verzekeraars. Op de lange termijn geeft dit dan later ook weer minder zorgkosten. Aangezien we nu ook maar wat aanrommelen kost dit soms veel meer. Maar dat zal vast te simpel gedacht zijn en anders in elkaar steken. Ik ga nu uitzoeken hoe en wat voor Heliomare. Deze week even voor mezelf genomen en geen zin om weer van alles te zoeken. Wanneer ga je starten met act?

Ja die zag ik ook voorbij komen. Super duur. We worden gewoon aan ons lot overgelaten. En ik besef wel dat ik nu beter wordt begrepen nu ik psychische klachten heb. Ik heb vrijdag mijn intake. Ben benieuwd hoelang de wachtlijst is. Ik weet niet hoe het met jou zit maar mijn leven is zo anders nu. Ik vind het niet eens erg dat ik niet naar buiten hoef. Ik wil mezelf alleen maar thuis laten zodat niemand om mijn klachten vraagt want niemand begrijpt dit. Ik ben nu ook bang voor een tweede zwangerschap. Ik wil zo graag meer dan een kind maar als mijn klachten nu nog steeds hetzelfde zijn wat moet ik dan. Wat ik wel echt bijzonder vind is dat iedereen die hier heeft geschreven iets anders doet of anders wordt behandeld. Heb nog nergens gelezen over die pijnspuit die ik heb gekregen. Ik zeg eerlijk als deze 6 weken voorbij zijn en mijn klachten zijn nog steeds het zelfde, raad ik die spuit echt niemand aan. Maar ik zal jullie wel op de hoogte houden als de klachten verdwijnen of hoog uit verminderen.

Oh ja die regeling gaven ze op jet werk zelf aan gelukkig. Was er wel verbaasd over. Mijn leidinggevende wilde mij eigenlijk aanbieden om mijn contract te beëindigen met beide kanten goedkeuring maar vanuit bovenuit accepteren ze het niet. Was daar wel een beetje bang voor.

Heb je wel hulp voor je psychische klachten? Heel naar dat je daardoor minder fijn naar buiten gaat! Ik moet mijn oudste van school afhalen dus ik moet wel naar buiten. En niemand kent mij in het dorp nog dus sta altijd een beetje alleen dus dat scheelt haha (sinds oktober verhuisd) Ik vind naar buiten gaan en even weg van thuis soms best even lekker. Maar alleen al omdat ik soms gewoon zelf niet kan autorijden of lang kan wandelen doe ik het gewoon veel minder. Ook gezinsuitjes zijn drama mijn oudste is bijna 9 en die wil in de vakanties natuurlijk ook wat gaan doen. Maja dat gaat door mij vaak niet of hij gaat met mijn man of 1 van de oma's. Hoe staat jou partner erin? Mijn man is begripvol gelukkig maar soms zegt hij ook je moet het niet zo in je hoofd laten zitten en kom op. Wat je schrijft over dat iedereen wat anders doet hoor ik ook veel terug. Daarom heb ik er ook naar gevraagd bij het uwv. Of zij misschien tips hadden want zij moesten dit toch vaker horen. Ook deze mevrouw zei dat iedereen maar wat aanrommelde omdat er gewoon weinig weet van is of begrip voor is lijkt wel. En voor iedereen lijkt qeer wat anders te werken . Tot nu toe vrij weinig voor mij in ieder geval..

Ik had afgelopen donderdag de laatste sessie bij de psycholoog. Vanaf nu neemt dr psychiater het over. Klinkt raar maar ben zo gewend geraakt. Ik vind het fijn om alleen met de baby te zijn. Alleen zo af en toe wil ik echt alleen even weg. Dat autorijden is niet echt een groot probleem bij mij ook. Op werk geloven ze dat volgens mij niet. Mijn man is heel begripvol. Helpt mij ook heel veel gelukkig. Alleen ben bang dat het voor hem ook te veel gaat worden. Wij hebben natuurlijk nog een kinderwens. Weet niet zo hoe ik daarmee moet omgaan wat ik moet doen. Had jij bij je eerste zwangerschap ook zo veel last?

Hopelijk kan de psychiater je goed helpen! Wat geloven ze niet op het werk denk je? Ik heb op dit moment amper contact. Als ik wat laat horen krijg ik soms amper respons of gewoon 0 reactie terug. Heb inmiddels ook 6 nieuwe collega's dus al mijn oude collega's zijn er niet meer. En die er nu zitten had ik niet echt een band mee. En het moet ook van 2 kanten komen vind ik. Ik vind het wel leuk om met mijn bewoners (gehandicaptenzorg) video te bellen. Maar vaak krijg ik de vraag wanneer kom je weer terug? Ja jongens dat weet ik niet want ik herstel gewoon niet. Dus eerlijk vermijd ik mijn bewoners nu ook omdat het pijnlijk is soms. Ook omdat er nu duidelijk is besproken met de arbo dat ik daar niet meer terug kan keren. Wat deed jij? Nee totaal geen last bij de eerste zwangerschap!

Ze geloven volgens mij niet hoe het allemaal zit. Er zijn enkelen die het erg vinden voor mij. Ik heb dat ook net als bij jou op het werk. Veel nieuwe mensen. Ik vind het zo erg dat ik het werk niet meer kan doen wat ik vroeger deed. 2 uurtjes op het werk proberen was een mentale marteling voor mij. Ik heb twee keer geprobeerd om weer te proberen maar het lukt gewoon niet. Het is te intensief te veel verantwoordelijkheid. De bedrijfsarts zei afgelopen donderdag dat ik de komende tijd niet kan werken en dat hij begrijpt waarom het niet ging. Wanneer zijn de bekkenklachten begonnen bij jou?

Lastig! Ik probeer dat los te laten. Ik weet niet hoe ze erover denken. En dat wil ik ook niet weten. De mensen die dicht bij mij staan man, mijn familie en vriendinnen geloven mij en zien het wel. En aan hen hecht ik meer waarde. Dat ik 16 weken zwanger was heb ik me volledig ziek gemeld. Dit was aug 2022. Omdat het gewoon echt niet ging de zorg doen. Benen tintelende de hele tijd en zakte door mijn benen tijdens het werk. alleen maar vreselijke pijn in mijn onderrug schaambot liezen etc.

Ik had dat ook rond die tijd. Vond het zo moeilijk om ziek te melden. Maar heb het toch gedaan. En nu besef ik had het eerder moeten doen. Ik heb zelfs die dry needling geprobeerd maar dat werkte ook niet voor mij trouwens.

Hi, geen flauw idee wat hieronder allemaal gezegd is. Het zijn mega veel berichten om terug te lezen 😅 Maar wilde je even een hart onder de riem steken door te zeggen dat je niet de enige bent! Ik had tijdens m’n zwangerschap al last van mn bekken maar na de bevalling (geplande keizersnede) werd het echt niet minder. Ook verschillende trajecten door gelopen uiteindelijk kwam ik bij st. Antonius Nieuwegein terecht die onderzoek waren gestart naar het effect van Botox in je bekkenbodemspier. Ik voldeed aan de criteria. Eerste keer kreeg ik placebo, dat deed dus vrijwel niets, na 6 maanden onderzoek en fysio afspraken kwam dat er ook uit, en toen mocht ik meedoen voor Botox. En echt bij mij HET WONDER! Ik kan weer zelf lopen, zelf ieniemienie stukjes rennen, bukken. Ben mezelf weer. Misschien eens vragen of dat een optie is? Heb nog geen eindresultaten van de studie gekregen dus misschien loopt ie nog wel? Weet iig dat ik weet hoe het is. Ik heb zelf 2 jaar weinig tot niets zelf gekund, zelfs m’n kind verzorgen was eigenlijk te veel. Hoop dat je snel beter voelt en geholpen kan worden! 😘 Je mag me altijd een berichtje sturen als je meer wilt weten 😉

Wauw Botox.. wat heftig. Ik begrijp wel dat het werkt. Het is immers een gifstof, in de oorlog werd het gebruikt voor andere doeleinden 🙈. Het verlamd in ieder geval je spieren maar als ik mijn therapeuten en artsen goed heb begrepen is het wel echt de bedoeling dat je in principe weer je spieren gaat gebruiken. Hoe dat moet ligt aan iedere persoon specifiek. Daar waar ik een te gespannen bekkenbodemspier heb zijn er ook velen die juist een veel te slappe bekkenbodemspier hebben. Ik vind het knap dat ze denken aan Botox maar zou echt persoonlijk als laatste voor deze optie kiezen. Ik ken wat mensen die het krijgen vanwege migraine, die hebben allemaal steeds meer nodig. En wat ik niet geheel zie is, hoe doe je dat bij een eventuele (wens voor) een tweede (of meer) zwangerschap? Ik ben zelf inmiddels 21 weken zwanger van m’n 2e. Niet uitgevallen tijdens de zwangerschap van kind 1 maar wel na de bevalling. Ik loop in het ziekenhuis in een revalidatie traject en ik moet eerlijk zeggen dat hoewel ik nog steeds echt weinig kan (maar mag ook grotendeels niet door de zwangerschap!) het steeds wat beter gaat. Ik ben zelfs vrijdag een dag naar de stad geweest. Dat is werkelijk jaren geleden, dat lukte mij niet en als ik dat deed lag ik er dagen/weken vanaf. Eerlijkheidshalve moet ik wel effen dat ik ook eindelijk geen pijn meer had na ruim 2 jaar pijn toen ik zwanger bleek te zijn. Voor mij was dat de grootste genezing kennelijk. Waarom iedereen trouwens iets anders doet is omdat het hormonaal grotendeels gestuurd is (klinkt negatief maar bedoel ik niet, letterlijk hormonen hebben grote invloed en zijn bij iedereen anders). Grote medische studies worden met name gedaan bij mannen omdat ze dan geen rekening hoeven te houden met de hormoonhuishouding. Bij mij was kennelijk weer zwanger zijn helpend maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. En vergis je niet in het werk van het team om mij heen.. ook zij helpen. Zelfs de psycholoog, want zoveel niet meer kunnen had op mij echt een negatieve invloed.

Jaa het was bij mij het middel om weer terug te komen. Ik heb 6 injecties gehad (1 keer) en tijdens het traject en onderzoek ga je naar de bekkenfysio die je leert op een goede manier aan te spannen en te ontspannen. Ik had ook een overactieve bekkenbodemspier maar door dat hij tijdelijk lam gelegd is en met de fysio gereset is heb ik daar geen last meer van en heb ik officieel geen chronische bekkenklachten meer. Ook geen nieuwe injectie nodig aangezien m’n spier gereset is door de oefeningen. Snap overigens wel wat je zegt over de migraine, dat is ook de reden voor dit onderzoek geweest omdat het daar bij vele patiënten baat heeft en nu dus kijken of het ook werkt bij de bekkenbodem. Verder zou ik zelf absoluut geen Botox willen op kosmetisch niveau, maar dit, zo onwijs dankbaar. Ik kan weer zonder rolstoel weg, heb zelfs afgelopen september een hike van 1,5 uur 22 verdiepingen omhoog zelf gelopen zonder pijn. Dat had ik 2 jaar geleden echt alleen als droom kunnen zien. Dus misschien heeft deze extra info een beetje wat meer perspectief geboden. Dat het niet alleen lamleggen is elke keer maar er wel ook echt een traject aan vast zit met de juiste ondersteuning en wat de bedoeling is. Wat fijn dat jij door revalidatietraject weer meer kan. En super fijn dat je nu in je zwangerschap geen pijn hebt. Ik hoop heel erg dat dat zo mag blijven en je alles weer kan gaan doen wat je wilt in het leven! ❤️

Dankjewel voor je lieve reactie en uitgebreide uitleg! Het klinkt oprecht met deze info als een goed doordachte trail, fijn! En echt super fijn dat het voor jou zoveel heeft gebracht! Het klinkt een beetje zoals het nu bij mij is. Tenminste, de bekkenfysio zei ook doordat m’n spieren dus meer ontspannen door de hormonen dat er een soort reset is. Misschien heel persoonlijk en negeer het vooral als je niet wilt antwoorden maar zou je nog een keer zwanger willen zijn? Ik heb lang getwijfeld hoor. Was dat om mij heen iedereen zei dan springen we wel bij dat ik het durfde. En de bekkenfysio zei nu als je eenmaal hebt geleerd om te gaan met je bekkenbodemspier op de juiste wijze dan zien we eigenlijk zelden nog klachten. Heel knap gedaan van je! Echt ik ben heel blij dat jij ook zo bent verbetert! Hopelijk zet het herstel door zodat je alles kunt wat je wilt (voor zover je nog iets terug zou willen) 😊. Ik merk dat ik zelf wat dingen anders ben gaan beschouwen. Ook wel meer waarde hecht aan alles wat wel lukt en dat is ook wel een fijne eigenschap die ik ben gaan leren koesteren. Nogmaals dankjewel voor de respectvolle en lieve uitleg 😘 en ook voor jou hoop ik op nog heel veel mooie momenten waarin je weer veel (of alles is misschien nog beter) kunt ♥️!

Heel erg graag gedaan! Ik dacht al dat het in m’n eerste bericht niet helemaal duidelijk was hoe en wat dus dacht ik geef even extra uitleg hihi. Ik vind dit alleen maar een hele lieve doordachte vraag. Ik heb heel lang de angst gehad om weer terug bij af te komen met een volgende zwangerschap, daar waar sommigen in mijn omgeving zo iets had van ja maar je kan zwanger worden dus wat maakt het uit dat je jezelf dan een aantal jaar kwijt bent, wat ik absoluut niet fair vond want het is een pittige tijd geweest ook door de fysieke klachten, mentale klachten en alles wat dat weer veroorzaakt, maar ik gok dat jij heel goed weet waar ik het over heb 😉 Na het 2e traject waarvan er dus wel Botox geïnjecteerd werd merkte ik minder pijn, heb toen ook echt gevraagd aan de bekkenfysio is het verstandig om onze tweede kinderwens door te zetten of moet ik mijn zegeningen tellen met mijn zoontje? En haar antwoord was heel duidelijk. Zij had het vertrouwen in mijn lichaam en de overactieviteit is weg. Kan ik alsnog bekkeninstabiliteit krijgen? Ja, maar als je het vanwege die angst doet dan moet ze elke vrouw het afraden om kinderen te krijgen want je weet het gewoon niet.. ook gaf ze aan dat er kans was dat het misschien wel nog extra zou helpen. De angst heeft nog een tijdje geleefd, maar na het hiken was ik zo ongelooflijk trots en dankbaar (ik heb van emotie jankend een tattoo laten zetten in de bergen op traditionele manier, wat erg helend was ook) dat ik er klaar voor was. En ik ben nu 7+5 dagen zwanger. Vind het onwijs spannend, maar hoop gewoon op een goede zwangerschap en dat ik het vertrouwen mag blijven houden! Wat je zegt over meer waarde, die herken ik zo! Wordt soms nog emotioneel als ik dan gewoon de schommel sta te duwen omdat de dankbaarheid over me heen dwarrelt. Je staat gewoon stil bij de kleine dingen en hoe fijn ze zijn. Jij bedankt voor je onwijs lieve reactie en ook jouw respect! Hoop dat je een hele fijne zwangerschap mag hebben! ❤️

Wauw zeg. Dit geeft mij ook wel hoop. En hoe oud is je eerste nu? Wanneer was het moment dat je dacht nu wil ik voor een tweede gaan? Ik vind het zo spannend. Ik hoor zelfs van mensen dat ze heel snel(voordat de eerste 1 is) zwanger worden omdat ze het dan gehad hebben allemaal. Maar ik wil er niet slechter op worden.

Mijn zoontje is afgelopen maart 3 geworden, had sws altijd wel al met mn man dat we rond 3 jaar er weer voor wilden gaan, mits ik er klaar voor was. Denk dat de wens voor een tweede het begon te winnen van de angst wat als toen ik echt merkte dat ik echt geen pijn meer had en dat ook hardop durfde te zeggen. Afgelopen november gestopt met anticonceptie (condoom) moet eerlijk zeggen dat ik het alsnog echt spannend vond om testen te doen maar als ze negatief waren ik echt teleurgesteld was, daar waar dat ene half jaar daarvoor niet was. Dus denk toen mn zoontje 2 jaar en 9 maanden was. Ik weer een verre reis had gemaakt en dat kon doen bijna zoals vroeger (tuurlijk doe je dingen nu anders) maar helemaal blij ☺️ Wanneer jij er klaar voor bent en de angst kleiner is dan je wens denk ik dat je er voor moet gaan. Ook dan heb je echt het vertrouwen dat het goed komt en ik geloof dat positieve mindset ook al heel veel doet 😉

Ik volg dit topic graag! Sinds 15 weken zwangerschap in een rolstoel en uiteindelijk ingeleid ivm de extreme pijn. Nu 12 weken geleden. Natuurlijk nog niet zolang, maar de huisarts en bekkenfysio geven aan dat ik rekening moet houden met een hersteltijd van 1,5 jaar. Vandaar toch al benieuwd naar jullie tips :) Binnenkort moet ik naar de bedrijfsarts, hoe hebben jullie dit ervaren?

Ben je alleen onder behandeling bij de huisarts en bekkenfysio of heb je nog andere hulp? Mijn bedrijfsarts zei in het begin jij gaat niet werken zo maar na een tijdje voor de sociale contacten moest ik het proberen. Ik werd altijd gebracht door mijn man. Afgelopen keer zei ik, ik kan niet rijden tot werk. Als ik het doe dan ben ik 4 dagen gebroken en lig ik alleen maar. Ik gebruik nu ook antidepressiva Daarom zei hij dit keer: jij gaat niet werken zo.