Langdurig/chronische bekken klachten na bevalling

Wij zitten in hetzelfde schuitje! 7 weken geleden bevallen. Over 2 weken zou ik weer moeten werken. Ben met 30 weken ziek gemeld omdat ik tijdens de zwangerschap al veel pijn had aan mijn bekken. Is helaas niet minder geworden 🥲 Ik heb volgende week een afspraak bij de arbo arts. Ik heb ook een kantoorbaan. Denk dat ik wel moet gaan werken ondanks de pijn en een huilbaby, al zie ik dat echt niet zitten..

Goed dat je meer rust neemt! Dat helpt wel echt hè? Ik hoop dat het na de zswangrtscjap snel voor je afneemt. Ik wil wel natuurlijk bevallen. De 1e bevalling ging juist super soepel en met weinig pijn. Ik vond het fijn om veel op het toilet te zitten, dan is je stuit namelijk vrij en kon ik m’n bekkenbodem goed ontspannen!

Oh wat interessant dat je dat doet! Ik heb er al wel naar gekeken. Doe je het online programma? Heb je wel het gevoel dat het persoonlijk genoeg is? En hoe ver postpartum ben jij zelf? Ik ga het misschien ook wel doen (eerst even kijken hoe t gaat na de bevalling)!

Ik ben juist erg te spreken over het Sterkher programma. Mits je alles goed inleest en de oefeningen goed uitvoert. Programma is evidence based (wetenschappelijk bewezen) en veel vrouwen hebben er al wat aan gehad. Na bijna anderhalf jaar bekkenpijn ellende, daar nu mee begonnen en nu paar weken verder merk ik echt verschil. Dus ik sport nog rustig door 💪🏻

2500 euro😱😱😱 Ik loop ook al ruim een jaar met stuitpijn. Ik kan maar beperkt zitten dan ga ik echt door de grond. Staartbeen is meerdere keren recht gezet, bekken fysio, pijn poli echt van alles geprobeerd. Ik probeer het maar te accepteren. 🤷🏼‍♀️

Wauw ik heb dit hele topic gemist en de laatste 2 jaar meermaals erover gedacht om een topic te openen maar was een beetje te bang voor ‘bekendheid’. Ik heb helaas niet de oplossing maar wil wel wat delen. Ik liep topfit met 42 weken het ziekenhuis in (en moest blijven) en kwam er als een of ander hoogbejaarde uit. Ik heb me gemeld op het werk voordat m’n verlof afliep zodat zij m’n salaris via het uwv zouden krijgen. En ik heb me een jaar lang moe gemaakt aan maar om hulp vragen. Ik kon m’n kindje nauwelijks tillen, vanaf de geboorte al niet. Maar had ook mentaal wel een klap gekregen door de medicatie tijdens d bevalling en het feit dat ik echt bijna niets meer kon. Omdat ik niet serieus werd genomen (hoort erbij en kan tot een jaar duren voordat je herstelt) ben ik toch weer dingen gaan doen zonder respect naar m’n eigen grenzen. Pas na een jaar had de bekken gynaecoloog door dat er echt iets niet goed was en nu loop ik in een revalidatie traject. Bij mij stond de eeuwige pijn zoveel voorop dat we vervolgens ruim een jaar nauwelijks hebben kunnen werken aan herstel omdat de pijn behandeling en het beheersbaar houden voorop stonden. Nu net zwanger, nog niet bekend bij werkgever (lastig maar 3e ziektejaar ivm overheidsdienst, maar m’n WIA uitkering loopt al). In eerste instantie eindelijk geen pijn meer en dus ruimte maar nu begint gigantisch de bekken instabiliteit op de voorgrond te treden. Hiervoor voelde ik die niet doordat ik altijd een zeurende pijn had. Ik ga deze week overleggen hoe verder. Het kan zijn doordat de baarmoeder tegen het stuitje aandrukt dat het nu extreem pijnlijk is (ruim 14 weken zwanger) en dan zou het minder worden naarmate de zwangerschap vordert maar m’n behandelaren en artsen die ik wel al heb gezien hadden er een hard hoofd in 😢. Misschien wel echt een heel belangrijke tip.. bij mij gaat het om veel te gespannen bekkenbodemspier. Trainen is in dat soort gevallen dus niet vanzelfsprekend. Kijk vooral of je naar een ziekenhuis kan waar een bekken gynaecoloog zit. In het Jeroen Bosch (vrouw) en in het Maxima Medisch Centrum (man) zit er in ieder geval 1. Zij kunnen met je kijken waar de problemen zitten en dan kijken hoe je het beste eruit komt. Ik ga al jullie eerdere reacties de komende dagen even terug lezen!

iknow 😑 ik heb meegedaan met een proefversie dus ik heb 'm voor 1000 kunnen kopen gelukkig. 2500 had ik ook niet gedaan. Maar ècht, serieus vrijwel alle 80 vrouwen uit.mijn lichting zijn (bijna of richting) pijnvrij (aan het gaan)!

Jep, online idd! ik ben nu 15 maanden postpartum. Het is persoonlijk doordat alles uiteindelijk wordt afgestemd op jouw persoonlijke pijnklachten. De basis is voor iedereen hetzelfde, omdat het programma je als het ware terugbrengt naar hoe 'de oermens' beweegt, eet, handelt, enz. Klinkt heel abstract he. 😜 je bouwt echt op vanaf 0. Paul is een soort goeroe die echt ALLES maar dan ook ALLES over het hele lichaam weet. Je hebt ook gewoon contact met hen en je kunt vrijblijvend vragen stellen via IG!

Ik heb ervan gehoord via Mama Lotje op Instagram. Fijn om te horen dat het jou bevalt, want ik zit erover te denken dit te volgen (ondanks de kosten).

Ik ben 16 maanden geleden bevallen en na twee dagen werken ben ik wel echt op. Gewoon je ziekmelden na je verlof. Ik loop nog steeds bij de chiropractor en bekkenfysio. Ik heb dan elke 5/6 weken een afspraak. Het was eerst 2x per week. Het is herstellen binnen je grenzen blijven en bij mij vooral sporten. Buikspieren en rugspieren want dan dragen ze je lichaam beter.

Ik zou gewoon kijken naar een revalidatietraject dan. Die worden gewoon vergoed en zijn geen commerciële instelling die hun aanmeldingen moeten werven via influencers. Ik ben bij spine & joint geweest in Rotterdam, heeft mij weer een heel eind op weg geholpen.

Ik heb na 3 jaar bekkenpijn 2 behandelingen gehad bij een orthomusculair arts en mijn klachten zijn zo ontzettend afgenomen! Hiervoor ook van alles geprobeerd wat geen effect had.

Ik heb vanaf 12 weken zwangerschap bekkenpijn gekregen (de laatste 4 maanden plat gelegen in een ziekenhuisbed) en na de zwangerschap nog 1,5 jaar niet kunnen lopen door de pijn. Mijn zoontje 1 jaar niet kunnen tillen. Hij wordt nu bijna 2 en ga eindelijk uit de ziektewet en kan alles weer. Ik heb een revalidatietraject gehad met een multidisciplinair team, wat heel intensief was tegen chronische bekkenpijn. Het voelde alsof het nooit meer voorbij zou gaan maar het is echt een tip om te revalideren als je er last van hebt. Nu is mijn onderrug af en toe nog gevoelig tijdens mijn menstruatie maar kan ik er veel beter mee omgaan! Ook boeken zoals “pijn de baas” vond ik een fijne om te lezen.

Oh en de osteopaat vond ik heel fijn! Maar daar kwam ik pas heel laat achter. Hij heeft er voor gezorgd dat de pijn ook een stuk minder werd

Misschien een persoonlijke vraag maar wil je nog wel meer kinderen? Het lijkt mij heftig om er weer voor te kiezen. Tegen mij zeiden ze wel dat ik een tijdje moest wachten dus dat doe ik nu bewust maar over een paar maanden mag het weer zegmaar. Ik moet wel zeggen als ik te veel doe dan voel ik het weer.

Hey ladies ik vind het zó erg om te lezen dat er zo veel jonge moeders met bekkenpijn kampen.. En ook dat er zo vaak oplossingen moeten worden gezocht in het alternatieve circuit. Wat gelukkig soms wel helpt. Maar ik vraag me toch echt af waarom er zo weinig échte behandelingen zijn en waarom er nog zo weinig bekend is over het hele proces! Ik heb heel vaak het gevoel dat ik er maar een beetje alleen voor sta en dat niemand de oplossing heeft. Vaak zijn de adviezen ook tegenstrijdig.. zo van: je moet wel blijven bewegen én je moet niet overbelasten (wat een super ingewikkelde opdracht is om die balans steeds weer te vinden). Nou ja, word er soms een beetje verdrietig van dat dit dan je lot is als jonge vrouw tenzij je echt enorm blijft zoeken en pushen naar iets wat helpt! Maar wel fijn om herkenning te lezen ❤️

Ik merk dat ik nu pas aan een tweede kan denken na een tijdje geen pijn te hebben gehad. Ik heb ook wel veel gesprekken gehad met de revalidatie , osteopaat en huisarts over een tweede kindje. Daarbij probeer ik nu steeds te denken” ik heb veel meer handvaten, afleiding en kennis” en wie weet gaat een andere zwangerschap wel heel anders. En dat zeggen ook de professionals tegen me. Bij mijn vorige had ik twee miskramen ervoor en dus drie zwangerschappen achter elkaar wat het ook misschien heftiger maakte (plus covid lockdown dus is lag maanden lang alleen plat, wat het mentaal nog wel wat zwaarder maakte). Ik kon wel heel verdrietig worden als iemand mij vorig jaar vroeg over een tweede maar na veel gesprekken en ook therapie sta ik er nu wel open voor, ookal blijft er altijd een stukje angst. Het heeft vooral ook veel tijd nodig gehad. Hoe moeilijk het ook was, het is het allemaal zo waard geweest ❤️ maar dit is voor iedereen wel enorm verschillend en ik snap ook dat er moeders zijn die er bewust voor kiezen om daarom niet voor nog een kindje gaan. Ik heb er wel voor gekozen om te wachten tot dat mijn zoontje een klein beetje zelfstandiger is en ik ook zelf alles kon verwerken en even wat meer kon genieten. Maar enorm vervelend om te lezen dat hier meer vrouwen zijn met dezelfde klachten, die ook terug blijven komen. En aan de andere kant zo fijn om meer herkenning te lezen!

Dit herken ik heel erg! Wat heb ik mij wanhopig gevoeld. De pijn en de beperkingen zijn al zo naar maar dat zoeken en niet weten of het ooit beter wordt😢. Gelukkig werd het dat wel voor mij maar wat een route.

he, ik heb nu een jaar na bevalling ook verwijzing naar spine en joint gekregen! mag ik vragen wat jou hierin aansprak en wat de resultaten nu (nog) zijn. Twijfel zo i.v.m reistijd en tijdsinvestering

Ik ging met de taxi heen en weer. Reis van 2 uur😅. Het was het zo waard! Merkte tijdens het traject al dat de reis beter te doen was, kon langer zitten zonder pijn. Pfff, wat zijn de resultaten nu nog? Zo lastig om te zeggen omdat het zo’n deel is geworden van mijn leven dat het niet helemaal los meer te denken valt. Om te beginnen: na de 8 weken was ik echt nog niet klachtenvrij, veel van mijn groepsgenoten gingen daarna als een speer, ik heb langer nodig gehad en meer hulp. Verwacht geen wonderen. Maar ik heb geleerd weer vertrouwen te krijgen in mijn lijf, te durven bewegen. Wat ik nodig heb om te herstellen. Ik heb daarna nog een kindje gekregen en de zwangerschap en de periode daarna was zoveel beter. Kan nu echt genieten van mijn peuter, bij mijn tweede was het alleen maar overleven. Ook was werken de jaren erna echt geen optie, nu wel weer. Nog steeds klachten, maar niks vergeleken met wat het was. Ik ben heel blij dat ik daar ben geweest, ook als je er daarna nog niet bent denken ze met je mee wat dan wel.