Lotgenoten gezocht narcistische partner

Ik heb het contact met mijn narcistische ouders verbroken 5 jaar geleden en ik ben bang dat een narcist nooit gaat meewerken tenzij je iemand erbij haalt als 3e persoon in de gesprekken. Als het echt een narcist is dan zal die met een 3e persoon erbij wel willen schikken

Mijn moeder heeft aardig wat trekjes van narcisme. Het lag nooit aan haar. Geen enkele therapie in de wereld heeft geholpen. Totaal gebrek aan zelfreflectie. Trekken aan een dood paard. Ik wens je het allerbeste. Ik heb me lange tijd aangepast, tot ik inzag dat het noooooit genoeg zou zijn. Pas goed op jezelf. Veel sterkte en twijfel niet aan jezelf

Ik zou een mediator inschakelen in dit geval. Je gaat hier samen niet uitkomen. Ik heb zelf geen ervaring met een narcistische partner maar wel van dichtbij meegemaakt. Zet alles zwart op wit is mijn tip.

Dat heb ik ook, alles wat ik doe is niet goed. Ben ik met de was bezig -> zegt hij; kom gezellig op de bank zitten. De was is echt niet belangrijk. Uiteindelijk -> waar is mijn korte broek? Ja in de was, nog niet opgeruimd want daar had ik geen tijd voor. Krijg ik als antwoord; de was is geen werk dat had je makkelijk gedaan kunnen hebben.

Een goede advocaat met specialisatie Narcisme erbij betrekken. Mijn ex man accepteerde geen mediator. Geef duidelijk je grenzen aan en zet werkelijk alles duidelijk op papier

Wij zijn niet getrouwd of iets, sta je dan wel in je recht?

Ben deze stap aan het voorbereiden, ook al weet ik nog niet zeker of ik echt van m ga scheiden. Heb tot nu toe voor mezelf o.a. het volgende advies gekregen, of je er wat aan hebt weet ik niet: 1. Mediation en relatietherapie zijn bij narcisme vrij zinloos 2. Bereid je voor op grote risico's als je de stap zet (maar bij ons speelt ook huiselijk geweld) 3. Bereid je voor op een zware scheiding waarin hij zich wraakzuchtig gaat opstellen 4. Weet dat hij gaat proberen over te komen als de normale partij en jou zwartmaken 5. Helaas wordt dat, als jij niet goed ondersteund wordt in je strategie en bewijs, eventueel nog serieus genomen ook 6. Dus documenteer alles, neem op, maak foto's, maak een logboek aan, communiceer afspraken etc zoveel mogelijk schriftelijk met hem (app, mail, whatever) en bescherm je data 7. Maak van tevoren een goed vluchtplan en bereid de hele situatie van scheiden en daarna zoveel mogelijk voor 8. Omring je met steun: financieel adviseur, maatschappelijk werker, POH, therapeut, je vrienden en familie 9. Zet deze mensen ook in als getuigen in de scheidingszaak waar nodig 10. In mijn geval wordt gezegd: doe geen co-ouderschap, want je kan makkelijker van geen rechten voor hem uitbreiden naar meer, dan andersom (maar dit is wel andere situatie) 11. Bedenk heel goed of jullie kind echt geen last heeft van zijn narcisme. Maakt hij de dynamiek tussen jullie mee en hoe schadelijk is die dynamiek? Hoever ben jij al: ben je nog strijdbaar of al uitgeblust? Denk je dat het nog beter wordt? En is de ellende die je krijgt als je weggaat, op te wegen tegen de ellende die je hebt door te blijven? 12. Je weet wat je nu hebt, maar je zult nooit weten wat je zult hebben als je zou gaan scheiden, dus je kunt wel heel lang proberen een geïnformeerde conclusie te trekken, maar die zal nooit volledig zijn. Ooit moet je gewoon de stap zetten: weggaan, of leren accepteren en managen. Mijn maatschappelijk werker is nogal een harde in haar bewoordingen, maar ik vond het fijne adviezen. Als je eenmaal goed voorbereid bent op een scheiding en ook goed in je vel zit, voel je je misschien ook beter in staat je keuzes te maken en het bijbehorende pad te bewandelen. Sterkte, je mag me frienden of pm-en.

Dat ligt aan de situatie. Er komt dan niet zomaar een scheidingszaak van, maar je kunt wel degelijk afspraken laten vastleggen, echter dit benadrukt het belang van een adviesgesprek met een advocaat familierecht. En indien jullie fiscaal partners zijn zonder samenlevingscontract, kan een financieel adviseur of notaris hier ook wat over zeggen. Doe dat ook, adviesgesprekken kosten meestal niets en informatie is goud waard.

Ik heb ervaring met een narcistische partner maar gelukkig zonder dat er kinderen in het spel waren. Heftig voor je dat je dit meemaakt. Heel eerlijk, het eerste wat in mij opkomt als ik jouw bericht lees is: ik zou het 50/50 co ouderschap idee dat je in je hoofd hebt heroverwegen…. Ten eerste een échte narcistisch is geen goede vader en ten tweede hoe zie je het voor je dat een narcist zich aan de afspraken houdt, normaal met jou blijft communiceren, probeert met jou op één lijn te trekken etc noem het maar op, alles wat er bij co-ouderschap komt kijken? Als je denkt dat dit haalbaar is dan valt het mijns inziens wel mee met hem en heeft hij misschien enkel narcistische trekjes (dat is iets anders dan een echte narcistische persoonlijkheidsstoornis) wat hem als partner inderdaad niet leuk maakt maar waardoor hij nog wel een goede vader/co-parent kan zijn, óf je ziet gewoon (nog) niet in dat niet alleen jij maar ook je kind beter af zijn zonder hem. Als ik kijk naar hoe extreem narcistisch mijn ex was en ik er dan aan denk dat ik kinderen met hem gehad zou hebben poeh nou dan was ik nog liever met mijn kind naar een ander continent gevlucht dan dat ik mijn kind met een gerust hart bij hem had achter gelaten 😖

Geen co-ouderschap; je blijft aan hem verbonden en hij blijft je het leven zuur maken… hopelijk heb jij alleen het gezag, laat dat aub ook zo.

Hey chick, ik heb je een verzoekje gestuurd omdat ik me zo in jouw herken

Ik heb je een verzoekje gestuurd

Mediator is handig, die gespecialiseerd is in narcisme. Hier ook gedaan. Het was erg lastig, mijn dochter was 5 maanden toen ik bij hem wegging. Alles was mijn schuld, en zo vertelde hij het ook tegen iedereen. In het begin hield hij zich nooit aan de afspraken, heel erg veel haat naar mij. Veel gemanipuleerd want hij wist dat het in het begin nog werkte. Nu merk ik dat als ik heel zakelijk doe hij daar niet tegen kan en lief gaat doen, mij proberen weer in zijn macht te krijgen. Dat zullen ze helaas blijven doen, maar je leert er wel mee omgaan. Co ouderschap zou ik niet doen in jou geval, hier is het om het weekend dat ze naar hem gaat.

Helaas beide gezag..

Bij zo’n jong kindje wordt co-ouderschap 50/50 vaak afgeraden. Is niet gebruikelijk ivm hechting. Beter frequente en korte momenten. Misschien heb je hier nog iets aan: https://kiesvoorhetkind.nl/0-3-jr/

Dit is precies hetzelfde waar ik ook tegenaan loop… Ik vind het ontzettend knap dat je deze stap durft te zetten en aan jezelf denkt en jullie kindje. Bij ons is het ook ik mag nergens naar toe dan is hij altijd boos. Ik ging met mij familie mijn oma en opa uitstrooien dit al dagen van te voren aangegeven om ruzie te voorkomen. Bij thuiskomst werd ik totaal gekleineerd en uitgemaakt voor egoist. Omdat ik zijn tijd afpakte van ons zoontje. Hij gaat gewoon weg tot 12 uur in de nacht. Of komt gewoon niet thuis en is de hele dag weg. En hier mag je niks van zeggen. Hoe is het bij jou gekomen dat je de knoop doorgehakt hebt? Echt heel knap!

De knoop is nog niet definitief doorgehakt. Want het gaat bij vlagen goed en vind nu maar eens een huis? Ik heb een afspraak gehad met een financieel adviseur. Ik weet wat ik kan lenen maar helaas koop je daar bijna niks voor! Voor een sociale huurwoning verdien ik teveel. Dus ik zit eigenlijk een soort van vast….

Ja, daar gaat hij nooit mee akkoord. Dan wilt hij de meeste tijd met de kleine! Dat wil ik niet.

Klinkt als precies mijn situatie: ik zit nog half in relatie met de vader van mijn kind (7mnd), alles is mijn schuld volgens hem (ook dat hij mij heeft geslagen en schreeuwt waar onze zoon bij is, en met dingen gooit) en ik heb al heel vaak therapie voorgesteld maar dat gaat niet werken volgens hem... Super lastig

Dan gooit hij het maar voor de rechter. Een kindje (vooral zo jong) wordt 9/10x de hoofdverblijfplaats bij moeder. Tenzij er zwaarwegende belangen zijn, waarom het niet in belang van het kind zou zijn. Ze kunnen heel veel roeptoeteren en je bang maken. Maar probeer je daar niet onder te krijgen!😘 Hij blaft zonder inhoud..