Mama's die last hebben van hypochonderie

Hoi hoi, hier niet zo zeer hypochondrie maar wel overmatige angst voor onwel worden (flauwvallen, dat er iets ‘mis’ gaat, etc). Dit is echt meeeega verergerd door de zwangerschap. Ik heb soms ook gedachten als “zou ik nu een scheurtje in de placenta kunnen krijgen” of dat soort doemgedachtes als ik bijv buikpijn heb. Denk dat dat misschien wel onder hypochondrie valt? Ben hier als tiener wel voor behandeld, maar dat was anders, toen dacht ik met hoofdpijn bijv aan hersentumor enzo. Dat heb ik nu niet, vooral alles is op de zwangerschap en mijn lijf daarin gericht.

Hoi, Dat is zeker ook heel vervelend hoor! Het valt er zeker onder. Ik vind wel dat ik daardoor heel moe word zegmaar in me hoofd heb je dat ook?

Jep ik heb het helaas ook. Al jaren

Ja, ik raak ook gefrustreerd en vind het ook echt heel vermoeiend maar ik kan het niet stoppen..

Hoe ga je er mee om?

Hebbik ook pff ben t zo zat

Ik ben naar de HA gegaan voor doorverwijzing psycholoog maar de wachtlijsten zijn lang. Het voelt een beetje teleurstellend. In mijn geval helpt het me wel als ik bijv een onderzoekje gehad hebt en dat was goed maar dan nog blijf ik heel irrationeel en dwangmatig mijn lijf controleren. Ik probeer het zo min mogelijk te doen maar het is moeilijk. Sinds ik moeder ben is het nog veel heftiger geworden

Geruststelling vragen/krijgen helpt op de korte termijn maar werkt op de langere termijn alleen maar averechts en zorgt juist voor steeds meer (focus op) angst. Hetzelfde geldt voor googelen, het controleren van je lichaam, etc. Probeer juist alvast te oefenen met dit uit te stellen of niet te doen en de angst die dan opkomt te leren verdragen ipv weg te moeten maken.

Momenteel zit er hier weer een hypochondrische episode te vervelen. Het sloopt me enorm, ik ben er constant mee bezig. Bij mij komt het in vlagen, als ik daarna bevestiging heb gekregen dat ik niets mankeer of dat de symptomen die ik ervaar weg gaan, kom ik weer in rustiger vaarwater, tot het volgende probleem zich aankondigt. Mijn huisarts noemt mij een Google-hypochonder, ik ben verlamd van angst waardoor ik júist niet naar de huisarts durf, omdat ik bang ben dat de dingen die ik voel bevestigd worden met een nare ziekte. In mijn geval zit de angst echt in het krijgen van kanker of ALS, beiden doodvonnissen als je het mij vraagt

Ja dit heb ik helaas ook:(

Dit heb ik ook! Hier ben ik ook dus zoo bang voor! Ik heb nu bijv opgezette klier 2 en jeuk nu zegt mijn huisarts dat de jeuk ook door de angst en stress kan komen omdat het weg is wanneer ik er niet aan denk of ergens anders mee bezig ben.. maar die klieren zit er nog ik mocht voor gerustelling bloedprikken maar ik twijfel

Dit heb ik in 2018 gehad, veel te lang gewacht, uiteindelijk de stap durven zetten naar de huisarts, mocht Cito bloed prikken zodat ik niet lang hoefde te wachten op de uitslag, ik bleek dus Pfeiffer te hebben ipv de gedachte leukemie (in mijn hoofd dus 😅) Ik heb momenteel last van spiertrekkingen in mijn duim, dus die beweegt uit zichzelf en sinds vandaag heb ik ook zo’n spiertrekking in mijn onderlip, maar Google zegt dus hele enge dingen 😞🥲

Agh als ik hoesten intyp kom ik uit op longkanker dus weet niet hoe serieus ik het moet nemen.. en wat ik al meeste haat is dat als iemand bijv gerustelling zoekt dat de ene komt met ohw let op hoor want de buurvrouw had t wel gatevrdamme word je toch heel chaggerinig van!! Maar ookal had je geen Pfeiffer opgezette lymfklieren hoeft echt geen leukemie te zijn ( zegt de gene die denkt dat ze nu lymfklierkanker heeft) hahahah

Maargoed drm denkik dat ik beste kan bloedprikken dan weet ik dat er niks gekd aan de hand os denkik?

Hahaha ik ben ook altijd heuuuuul goed in het geruststellen van anderen maar als het om mezelf gaat is het wat anders 🫣

Neee precies!! Maar hoe heb je ze overgehaald om te testen wat was je klachten?

Overhalen was echt niet nodig, mijn huisarts weet van mijn hypochondrie en die weet ook dat ik pas écht kom als ik er zelf niet meer mee kan dealen, dan mag ik eigenlijk zo’n beetje elk onderzoek wat ik wil. Maar ik praat hierbij wel echt over máánden voordat ik de stap durf te zetten om te gaan

Oh sorry mijn klachten, ik had 2 opgezette klieren ten grootte van stuiterballen in mijn hals en onnoemelijk moe

Oh en dan te praten over maanden, ik heb eind januari Pfeiffer opgelopen, begin mei klopte ik pas aan bij de huisarts

Hier ook, voor de zwangerschap was ik echt gefocust op mijn hart omdat ik 1 keer een ritje met de ambu naar het ziekenhuis had omdat ik midden op de snelweg ineens een druk op mn borst kreeg was waarschijnlijk heel wat anders dan mijn hart maar doordat ik zo in paniek raakte sloeg mij hartslag natuurlijk zwaar omhoog. Sinds toen een jaar thuis gezeten met angsten, hartfilmpjes cardioloog bloedtesten steeds was er niks maar ik hield mijn klachten in stand waardoor er steeds meer symptomen bij kwamen. Toen ik zwanger raakte verdween dit als sneeuw voor de zon maar was ik wel steeds bang als ik even de baby niet voelde dat er wat was dat soort dingen. Nu ze eenmaal geboren is, ben ik totaaaal niet meer bezig met angst en hypochondrie op mezelf maar ik merk wel dat ik extra gefocust ben op haar, doodsbang dat ze het rs virus krijgt, als ze even huilt en niet slaapt ben ik bang dat er wat aan de hand is of ze pijn heeft.. echt doodvermoeiend 😅 moet zeggen dat ik een hele heftige bevalling heb gehad geëindigd in een spoedkeizersnede en ze niet ademde toen ze geboren werd en toen nog een week op de neonatologie heeft gelegen wellicht dat dat mijn angsten omtrent haar wat getriggert heeft. Al met al de belangrijkste tip die ik je kan geven is blijf praten met mensen in je omgeving. Dat lucht zo erg op! En wat mij ook hielp was wel 100 keer herhalen dat ik gezond was en dat alles wat ik voelde al wel 100 keer gevoeld heb en er toen ook niet gebeurd is. Komt goed🥰🥰