Mama’s met paard gezocht

Als je hobby je paniek en stress oplevert, moet je er (tijdelijk) afstand van nemen. Jouw paarf voelt dit waarschijnlijk ook aan. Daarnaast is er nu een kans voor een goede plek met alle aandacht en zorg die hij verdient en jij nu niet kan bieden. Daarbij kan je hem blijven bezoeken en berijden. Ik heb nooit een paard gehad dus weet niet hoe het voelt om hem te moeten "afstaan", maar rationeel gezien lijkt het mij de beste optie. Sterkte meid 😘

Ik heb in bijna dezelfde situatie gezeten. Merkte dat de combinatie werk, paard en gezin gewoon erg lastig is. Ik vond het heerlijk om bij haar te zijn om te mesten en tutten, maar had niet meer de puf om haar ook nog beweging te geven. Afgelopen juli de moeilijke keuze gemaakt om haar te koop te zetten. Ze heeft een super fijne nieuwe plek, had niks anders kunnen wensen voor haar! Het heeft mij veel rust gegeven en ja tuurlijk, ik mis het echt wel, maar dat komt later wel weer. Nu is het niet het juiste moment voor mij.

Mijn paard is inmiddels 20 en ruim 2 jaar met pre pensioen. Ik kwam wel altijd elke dag braaf, maar ik ben nu zwanger van de 2e (31 weken) en een meisje van 2,5 jaar rond lopen. Ook werk ik 4 dagen en stond ik op een stal waarbij ik zelf moest mesten en in het weekend een binnen of buitenzet dienst had. Dit kon ik goed combineren tot dat ik zwanger werd van de 2e. Het werd mij lichamelijk te zwaar. Hierdoor de keuze gemaakt om hem te verhuizen naar een paardenrusthuis, waar alles gedaan wordt. Het is vrij prijzig (440,-) maar ik heb nu alle rust. Het is daar kwalitatief gezien ook allemaal dik in orde waardoor ik het nu helemaal kan loslaten. Ook ik heb een aanbod gehad van iemand die hem wilde hebben, om hem een oude dag te geven. Dit heb ik niet gedaan, zodat ik nu zelf de regie houdt en ik 100% weet wat er met hem gebeurt. Ik heb hem ook al ruim 13 jaar 🌼

Aah... wat een lastige keuze 😔 Hier is de situatie iets anders. Ik heb een zoontje van 2.5 en een dochter van een paar weken. Momenteel krijgt mijn paardje veel te weinig aandacht. Maar eigenlijk is dit al 2.5 jaar zo. Ik heb de ontzettende luxe dat ik hem thuis kan houden, dus kostentechnisch niet vergelijkbaar. Wel moet ik alle verzorging (stal, voeren, in de wei zetten) zelf doen. Eerlijk gezegd komt er naast deze basisverzorging verder weinig van terecht. Ben al heel blij als ik soms een borstel over zijn rug haal. En nee, dart voelt zeker niet eerlijk naar t paardje toe. Mocht ik een dure pensionstal moeten betalen, dan had ik hem zeer waarschijnlijk verkocht. Ik zou er heel verdrietig van zijn én hem heel erg missen, maar als een dure hobby, waar je nauwelijks tijd voor hebt je alleen maar stress oplevert, dan is nu misschien niet het juiste moment. Hoe verdrietig ook

Nou ik heb geen paard, maar het lijkt me in dit geval zowel voor jou als voor het paard beter als hij met pensioen kan in een groenere omgeving. Liefde is ook loslaten soms als dat beter is voor je paard. Je kunt hem toch af en toe bezoeken en dan met hem gaan rijden? Dan voelt het niet zo definitief

Ik zou zo graag weer een paard willen, maar ben heel bang dat ik ook in zo’n dilemma als jij terecht komt. Zelfde situatie: paard in de randstad zonder weide en druk gezinsleven. Is het geen mogelijkheid om je paard te ‘leasen’? Andere stal in de buurt met weidegang? Men zegt dat als je kinderen naar school gaan je weer meer tijd krijgt😝 ik wacht daar op.. eerste jaar met een kind is sowieso het zwaarst, kijk het nog even aan of je meer energie krijgt?

Is het een idee om hem naar een paardenrusthuis te doen en hem weer op te halen als de kindjes wat ouder zijn? (Over 2-3 jaar?). Wij hebben een paard (wel al op leeftijd, 27) dat lekker de hele dag met zijn vriendjes op de wei staat. Hij staat op een rusthuis in Sint-Oedenrode in Brabant. Er staan hier ook paarden die herstellende zijn van een blessure oid en een groot deel van de paarden heeft een eigenaar uit de randstad of het buitenland. Hij heeft het hier echt super naar zijn zin al 3 jaar!

Wat is het meest eerlijke voor iedereen? Je paard weg doen, voelt als je kind weg doen en dat doe je niet. Maar als het voor iedereen beter is en iedereen gelukkiger ervan wordt, dan is het, ookal schreeuwt alles in je nee. Misschien wel de beste optie.

Ja ik had wel graag gewild dat dat een optie zou zijn, maar hij is ook de jongste niet meer. Als ik daar op moet gaan wachten kan hij al met pensioen.

Ik heb voor dezelfde keuze gestaan en hier is het paard weg gegaan. Daarna heb ik het een jaar volgehouden zonder paard. En nu ben ik de eigenaar van het veulen van mijn oude merrie. Deze staat super op een plekje in de polder vol pension 15 minuten bij mij vandaan en inderdaad de hoop dat als de jongste naar school ga ik genoeg tijd heb om weer te gaan rijden. Maar ik miste het werk eromheen het even voeren, mesten en een knuffel. Voor nu werkt het prima ik ga af en toe in de avond en in het weekend gaat mijn man met de kinderen mee of ik ga juist alleen om even een keer te kunnen tutten. Dus mijn advies volg je verstand maar sta er niet vreemd van te kijken als je over en jaar anders kijkt en heb dan geen spijt van de keuze die je eerder hebt gemaakt

Zo loopt het nu bij mij op zondag rond mij heen (ze lopen daar in een weide waar geen paarden lopen op dat moment)

Ik heb ook een paard, maar na lang wikken en wegen afgelopen week de knoop doorgehakt om hem te koop te zetten. Ik red het ook maar hooguit 3 dagen om naar hem te gaan. We hebben een eigen bedrijf en daarnaast houd ik ook rekening met onze kinderwens (hebben al een kindje van bijna 1 jaar), want als het ons mag lukken, zouden we in de toekomst graag nog 2 kindjes verwelkomen en dan vrees ik dat ik het helemaal niet meer red in combinatie met alle andere dingen om ons heen.

Ik heb ook een paard. Woon ook in de randstad maar hij staat wel op een goudenplekje. Een uitloopstal met vriendjes in de winter en szomers 24/7 op t land. Rijden vind ik ook niks meer, ik doe grond werken. En ik kom 4 dagen, andere 3 dagen kijkt ie maar ff. Ik heb ook vaak dit dillema gehad maar ik kán m niet weg doen. Ik heb m vanaf veulen af aan en is nu bijna 20… zn ouwd daggie mag die bij mij slijten en hij komt niks te kort. Zou je niet eens opzoek kunnen naar een andere plek? Waar je paard ook in de winter lekker naar buiten kan? En wellicht iemand vind die t heerlijk vind om m wat te knuffelsn/borstelen en te grondwerken? Wil je dit niet/kan dit niet, dan zou ik m wel verkopen. Hoe moeilijk ook. Maar zo is t geen doen… Succes, het is zo moeilijk!

Ik zou hem verkopen. Het aanbod klinkt goed, ik mis alleen of hij daar wel dagelijks minstens een aantal uren buiten komt naast dat hij in de lessen loopt. Mijn situatie is anders, zoontje van 3 en paarden thuis, maar ook nu is het soms lastig om tijd te vinden.

Wat een lastige situatie. Kan je hem niet tijdelijk verleasen aan die stal? Dat je hem terug neemt als je kindje ouder is. Ik zou anders toch doen waar jij en uiteindelijk ook je paard gelukkiger van worden en dat zou dan verkopen zijn. Ik heb 3 paarden aan huis, en merk nu dat het mega druk is, terwijl ze gewoon aan huis staan dus ik geen reistijd oid heb. Ik zou ze alleen echt niet kunnen verkopen en heb maar geaccepteerd dat ze een mega lange vakantie hebben haha. Dus snap dat dit een heel lastige situatie is.

Het klinkt alsof dit de beste optie voor jou en je paard is. Denk dat het je rust gaat geven en wie weet is er in de toekomst weet ruimte voor een paard als je er aan toe bent.

Is het een optie om naar een andere stal te verhuizen en ergens volpension te staan met buitenmogelijkheid waar hij die 2 dagen buiten/in een stapmolen wordt gezet? Ik kan me heel goed voorstellen dat het erg veel voor je is nu. Daarentegen weet ik van mezelf dat ik het, toen het weer wat rustiger was en kindje ouder was, erg ging missen om weer op stal bezig te zijn en iets “voor mezelf” te hebben.

Lastige situatie. Ik heb ook een paard waarmee ik voor de kids fanatiek reed. We mochten zware Tour starten (m’n droom). Door 2 zwangerschappen kort achter elkaar en bekkenpijn en een bijrijder die haar tijdens m’n zwangerschap helemaal verreden had besloot ik afgelopen december haar te verkopen. Na wat geïnteresseerde mensen was er 1 iemand die er echt voor wilde gaan. Toen brak er droes uit op stal en moest de verkoop uitgesteld worden. In die tijd begon ik zoooo te twijfelen. M’n paard is echt m’n uitlaatklep en ik heb een droom met dat paard. Toen de verkoop afgebroken en nu ben ik super blij dat ik dat niet gedaan heb. Ik heb een stal gezocht waarbij ze iedere dag met een groepje een aantal uurtjes op de wei gaat. Een goede vriendin die een aantal jaar eerder vanwege de kids dr paard verkocht had helpt nu met mijn paard 1-2 dagen per week. Ik ga zelf 3-4 dagen per week en ik haal er zoooo veel plezier uit weer. Echt even me-time. Sterkte iig en hopelijk komt er een oplossing.

Het eerste jaar met een baby is het zwaarste, daarna wordt het wel wat stabieler allemaal. Als je echt twijfelt misschien even afwachten? Ik heb de eerste maanden ook vaak enkel een blitsbezoekje aan mijn paard gebracht, maar ik wist dat ze alle dagen, winter en zomer, op enkele hectare grasland met een vriendje werd gezet van stal uit. Ik voelde mij dus 0,0% schuldig tov haar want ze kon gewoon paard zijn, op mij zit ze niet zo hard te wachten :-) ondertussen staat ze aan huis en doe ik verzorging en rijden nadat onze peuter slaapt. De puf om te rijden is er wel wat uit en dat had ik vooraf echt niet verwacht (ik reed zelfs tot 20 weken zwangerschap). Zo lang jouw paard alle dagen weidegang heeft en jij het financieel kan dragen zou ik niet te snel gaan voor verkopen. Anders zou ik het persoonlijk wel overwegen. Paard mag er niet onder lijden en financieel moet dit ook te dragen zijn. Als je echt zelf instaat voor de verzorging en hier geen back-up voor hebt zou ik ook niet verder aanmodderen met verzorgers maar zoeken naar een langdurigere optie (stal met meer « service » en voldoende weidegang dus)

Hoe is het afgelopen TS? ✨