Man ineens bang om vader te worden

Is denk ik best normaal, opeens besef je je dat je echt vader of moeder gaat worden. Is ook een enge gedachte, niet alleen maar leuk. Fijn dat je man heeft verteld waar hij mee zit. Ik zou hem even laten, blijkbaar heeft hij wat tijd voor zichzelf nodig om er overna te denken. Dan kunnen jullie het er op een later moment samen over hebben. Ook wat het voor jou betekent om straks moeder te worden, wees ook open over jouw onzekerheden. Je hoort ook wel eens dat vaders dit moment pas krijgen als je baby er is, dan toch liever nu. Zegt helemaal niet dat hij het niet wil of niet ziet zitten hoor, komt goed!

Je kan hem wel alleen met praten, en tegen hem zeggen dat het allemaal goed gaat komen. Maar voor de rest kan je nu niks doen. Je moet 100 procent op jezelf nu gaan focussen en jouw kindje.

Dat ik net wist dat ik zwanger was , raakte ik compleet in paniek en een soort shock. Hormonen, maar ook een enorm vervelend traject / tijd vooraf. Dat ik na mijn psycholoog ging, waar ik al naartoe ging, zat ik heel diep en heel slecht. Vol ongeloof, ik kon dit niet, niet nu nog, ik wilde het niet meer, pure angst en paniek. Zij vertelde mij dat zo een reactie wel vaker voorkomt, door bv hormonen, maar dat je vaak ook zo een reactie ziet bij mannen. Ze zei begrijp je nu dat de normaalste man kan weglopen en totaal in paniek raken. Dit is een reactie, waarop dat moment de vrouw er niks van begrijpt. Want zo ken ik hem niet ed. Uiteindelijk draaide ze bij mij dit om naar mij toe. Maar om bij jou te blijven, dit is een reactie. Bv door enorm verantwoordelijkheid gevoel, angst , noem maar op. Ik denk dat het goed is om dit helder met elkaar te bespreken. En dat wat hij nu voelt ook oke is. Geen druk. Wel denk ik , omdat het hem al langer ' dwars ' zit, dat het handig is om met iemand te praten. Huisarts, praktijkondersteuner, psycholoog , coach. Om het bespreek maar te maken, gaat de druk er weer af. En je komt er misschien achter waar het vandaan komt. In ieder geval heel veel sterkte geweest. Hopelijk geeft de tijd voor hem zelf ook wat helderheid. Jij kan weinig doen, goed om jezelf denken!

Het komt allemaal vast goed meid 😘 ik had dit zelf toen ik net zwanger was , echt even paniek. Maar gelukkig is een vrouw 9 maanden zwanger! Daarom kan je er samen naartoe leven en je er helemaal op voorbereiden 😊 in hoeverre mogelijk natuurlijk. Ik had mijn man een boek gegeven. Heeft je man toevallig al zoiets? Help ik word vader of iets in die richting. Er zijn meerdere leuke boeken voor papa's.

Dat is ook een akelige gedachte maar zodra hij jullie mini vasthoudt dan verdwijnt het vast. Kinderen krijgen is zoiets natuurlijks, je past je er zo snel in aan. En natuurlijk loopt iedereen er tegenaan dat je niet meer spontaan de stad in loopt of het terras op rent met een potje bier maar je kunt echt evengoed nog heel veel met een kleintje.

Mijn man had precies hetzelfde! Hij heeft zelfs de eerste weken van ons zoontje duidelijk gezegd dat hij het eng vond hem te verschonen en aan te kleden. Bang dat hij hem zeer zou doen! Nu is hij 10 maanden en is helemaal gek met ons zoontje en doet er alles voor!

Het komt goed. Mijn vriend en ik hadden het allebei tijdens mijn zwangerschap geregeld. Hoe gewenst en bewust alles ook was. Toen ik met 39 weken mijn eerste harde buik had hadden we allebei nog zoiets van 'oh my, waar zijn we aan begonnen? We zijn hier zo niet klaar voor'. Maar vanaf het moment dat ze er was, is alles ons zo natuurlijk afgegaan. Het klopte gewoon.

Bedankt iedereen! Hij is nu weer thuis, niets gezegd over waar hij was etc, deed gewoon normaal alsof hij van werk naar thuis is gekomen en nu zit hij een serie te kijken. Zo lastig dit, ik wil hem de ruimte geven maar ik snap er helemaal niks van. Het voelt vreselijk, maar ik probeer mezelf rustig te houden.

Zoveel bedankt voor deze reactie, het helpt me enorm. Ik ga proberen of ik hem zover kan krijgen dat hij maandag de huisarts belt. Echt jammer dat er voor de partners zo weinig support is… als het over mijn eigen gevoelens ging, kon ik zo via de verloskundige iets regelen.

Mijn man heeft af en toe een stress en besef moment. En wat ik veel hoor is dat dit vaak gaat om praktische zaken zoals bijvoorbeeld financiën. Ik ging dan bijvoorbeeld een begroting maken van de dingen die we nog nodig hadden verrekend met ons spaargeld en een begroting voor de financiële situatie met ons kindje en ik merkte dat dit hem heel veel rust gaf. Vraag vooral naar de dingen waar hij zorgen over heeft want jij voelt van alles en voor hem is het zo moeilijk te begrijpen. Hij heeft nog 19 weken om te wennen en zoek naar manieren om zorgen weg te nemen! Het komt echt helemaal goed☺️

Mijn man zat net naast mij toen ik dit zat te lezen dus ik vroeg zijn mening. Hij zei dat kan, iedere man heeft wel zo'n moment gehad. De een heftiger dan de ander. Mijn man had iedere keer enorme stress met de echo's. En toen onze zoon net bevallen was had hij een oh shit moment. Hij zei toen we ook alleen waren, ik ben nu echt vader. En dat was even een reality check. Dat was eigenlijk de enige keer dat ik het echt merkte. Bij ons wat het gepland! Onze zoon is nu echt alles voor hem. Dus het komt echt goed!

Waarom wil je dat hij de huisarts belt? Misschien heeft hij gewoon even tijd nodig voor zichzelf om het te plaatsen. Heel normaal want het is een ingrijpende verandering. Ik zou me, in zijn positie, net gepushed voelen en meer afzetten als je me naar de huisarts wil sturen ..

Ik sluit me hierbij aan. Hij heeft het nu even lastig maar laten we het niet zwaarder maken dan het is. Als hij met deze gevoelens blijft lopen is het een ander verhaal

Wat bij mijn vriend hielp is praten met vrienden die net vader waren geworden. We waren net een jaartje later dan een aantal vrienden van ons, dus dat scheelt. En mijn vriend vond het bijvoorbeeld fijn om de uitzet lijst te maken, waardoor er een praktisch overzicht ontstond wat we van wie konden lenen of zelf moesten kopen. Vraag hem vooral waar hij zoveel stress over heeft, zoals andere ook aangeven. Een boek of de huisarts zou bij mijn vriend bv helemaal niet werken😅 Het komt goed, iedereen heeft zo'n moment!!

Omdat ze aangeeft dat hij erg somber is en dat hij ook aan heeft gegeven dat hij toch wel met iemand zou willen praten. Het lijkt of hij behoorlijke paniek momenten heeft, waar hij niet goed uitkomt of kan relativeren. Wat logisch is, paniek en liefde gaan niet hand in hand. Als hij erg somber en onrustig is , dan is het fijn om even met iemand anders te praten. En inderdaad een goede vriend zou fijn zijn, misschien ouders, broer/zus , wie dan ook. Als hij dat niet fijn vind dan kan een professionele oor ook uitkomst bieden. Iemand die niet oordeelt en geen mening heeft, maar duidelijk kan uitleggen dat dit heel normaal is. Vervelend, maar echt heel normaal. Even een wandeling maken samen, en laten blijken dat je het niet erg vind dat hij zich zo voelt, is ook fijn. Dan voelt hij zich in ieder geval niet schuldig. Daarnaast kan je hem vragen, wat hem zo leuk leek aan kinderen krijgen. Waarom jullie dus die stap hebben genomen. Positieve gedachten. En je kan praktisch vragen, wat hij fijn zou vinden om te doen voor de komst van de baby. Misschien is hij daar niet aan toe, maar misschien geeft het hem ook een goed gevoel om bv met het zoeken van een autostoel bezig te zijn. Probeer zelf rustig te blijven en begrijpen dat het een fase is en inderdaad niet pushen naar bv huisarts. Vraag aan hem of hij het fijn vind dat je dat bv voor hem regel. Het gaat echt weer voorbij !

Heeft hij of jullie vrienden die ouders (bij voorkeur vader) zijn? Wellicht dat hij met hen kan praten over z'n angsten? Een subtielere manier is om met mensen die al ouders zijn af te spreken zodat hij kan ervaren dat het even wennen is maar niet het einde van de wereld. Er zal een hoop veranderen maar afhankelijk hoe je er zelf mee omgaat hoeft dat echt niet te betekenen dat je afscheid moet nemen van alles wat je nu kent of doet!

Vader worden is ook een hele verandering. Je leven (en vaak ook je relatie) zal veranderen. En dat je daar stil bij staat, snap ik heel goed.. Wel heel fijn dat hij het aan je heeft verteld! Je geeft aan dat hij zich zorgen maakt hoe jullie leven gaat veranderen. Weet je ook waar hij zich het meest zorgen over maakt? Is dat financieel? Is dat hoe jullie relatie er uit gaat zien? Of hij wel een goede vader zal zijn? Misschien helpt het om met mensen te praten die al kinderen hebben. Vrienden, familie, kennissen? (Mensen op het forum hier)?

Het is ook een hele verandering en een hele verantwoordelijkheid. Het is echt niet gek dat hij daar even van stresst. Dat hebben wel meer vaders. Probeer alleen wel om het zijn gevoel te laten zijn. Dus kom bij hem niet aan met jouw stress of weet ik veel wat. Het draait in deze 9 maanden al zo veel om jou. Geef hem gewoon alle ruimte voor zijn gevoel, zonder dat hij ook nog bezig moet zijn hoe dat voor jou is. Zo te lezen is hij verder fantastisch, dus dat komt wel weer goed.

Gaat vanzelf over als kindje er is..

Maar is hij nu even somber of al langere tijd somber? Als het al langer is, ja, dan is het wellicht tijd voor hulp. Al dan niet professioneel. Is het even? Ik ben in de negen maanden dat ikmoeder ben ook wel eens somber geweest. Dat betekent niet direct dat er sprake is van iets serieus. Waarmee ik overigens niets wil bagataliseren