Man loopt weg als baby huilt

Is dit een keer gebeurt of doet hij dit vaker/ altijd?

Ik praat het niet goed, maar ik denk dat sommige mensen miner goed tegen gehuil kunnen misschien. Maakt niet dat ik vind dat hij zo moet doen, maar misschien triggert het huilen hem heel erg

Mijn man kon er ook echt niet tegen. Echt geweldig kan ik je vertellen met een huilbaby. Wat een drama was het. Ik zat ook altijd alleen met haar, en hij riep maar van oh wat erg, oh daar gaan we weer bla bla bla. Geen tips dus. Hij zei gewoon echt dat hij niet tegen het huilen kon, en werd er ook dood zenuwachtig van.

Klinkt als machteloosheid. Misschien op een rustig moment met hem praten en vragen waarom hij zo boos wordt. Weet hij niet wat hij kan doen om haar te troosten? Of lukt het niet? Is hij gefrustreerd omdat het hem slaap kos Ervaring leert dat boosheid zelden echt boosheid is, maar vooral afweer.

Mijn moeder is psycholoog en heeft een man in behandeling gehad die ptss had opgelopen door het huilen van de huilbaby. Na een maand of 3 werd het beter, minder huilen, maar nog steeds elke keer als hij thuiskwam en de sleutel in het slot wilde steken, fantoom huilen horen en een paniekaanval krijgen. Oorzaak van de ptss was de machteloosheid. Machteloosheid doet veel met je.

Hier ook een man die niet met een huilende baby overweg kan. Dit is niet omdat hij het niet wil, maar omdat het hem triggerd, de machteloosheid. Daarnaast heeft mijn man een goede nachtrust nodig en dat begrijp ik. Mijn man loopt dus ook weg, tenzij hij merkt dat het echt erg is en er iets aan de hand is, dan komt de bezorgdheid naar boven. Ik heb dit geaccepteerd en geleerd dat dit gewoon niet zijn 'ding' is.

Jeetje, ik snap de begripvolle reacties deels, maar, het is toch ook zijn kind? Je kunt het dan toch niet zomaar altijd aan je vrouw overlaten en zelf weglopen omdat jij het om wat voor reden dan ook niet fijn vindt? Alsof TS dit wel een heerlijk geluid vindt en er goed op gaat. Lieve ts, ik snap dat je je heel alleen voelt zo. Ik vind het dan ook niet herkenbaar, hier zijn we altijd een team als ze getroost of wij afgewisseld moeten worden. Ik zou het gesprek op een rustig moment met je man aan gaan. En als dan blijkt dat er echt iets onder zit, zou ik wel van hem verwachten dat hij daar dan ook iets mee gaat doen qua hulp. Het is ten slotte jullie kind en niet alleen van jou. Dus gezamenlijke verantwoordelijkheid. En zo niet, mag hij echt even doorzetten en zijn rol pakken. Want ja, ik vind het ook nooit leuk (en mijn man uiteraard ook niet), maar het hoort er nou eenmaal bij toch? En het afreageren op jou met vloeken en tieren is helemaal niet oké! Daar zou ik echt een grens trekken, zeker als jij de zorg al op je neemt!

Naast wat je van dat schelden en tieren kan vinden, gaat dat huilen ook door merg en been. Ik kan me voorstellen dat je man alleen nog maar kan denken "zorg dat het stopt" en vanuit die stress zo reageert. Wij kregen via vrienden de tip om een bouwkoptelefoon/gehoorbeschermers (zo 1 die je gebruikt bij het boren) te kopen en hebben dat gedaan. Dan hoor je het huilen nog wel, maar een heel stuk minder hard. Hierdoor word je zelf minder getriggerd en blijf je zelf ook rustiger. Misschien iets om te overwegen?

mijn partner kan ook heel slecht tegen te weinig slapen en baby gehuil! die heb ik een paar goeie oordoppen gegeven en die heft hij 1e jaar zo beetje gedragen of 1x per week ergens anders slapen zodat die goede nacht maakt. Kan er een heel punt van maken dat ik vind het is ook zijn baby etc blabla.. maar is ook geven en nemen, ik kan goed op weinig slaap hij totaal niet. weerstand en lichaam reageren direct. dochter is nu 2.5 en zijn onafscheidelijk en onderneemt veel met haar.. haalt zijn tijd dus wel in. had/heeft gewoon heel weinig met het baby zijn en bijkomende gehuil

Wat een begripvolle reacties hier haha. Maar sorry, ik vind dat als hij moeite heeft met huilen dat hij dit moet communiceren (en er wat aan doen, als hij idd gestresst raakt hiervan wellicht hulp zoeken). Je weet dat een kind huilt als je er aan begint en beginnen te vloeken en tieren draagt niet bij aan een fijne sfeer in huis (bovendien merkt een baby dat gaat nog erger huilen dus top) en is alles behalve supportive naar je partner toe. En dan ook nog weglopen en je partner het zelf laten oplossen? Hoe vindt hijzelf dat het vaderschap gaat😅 Dus ik zou hier een goed gesprek mee voeren, vind het niet normaal en 'niet tegen het gehuil' kunnen is prima maar dan kan hij nog wel 1) dat delen en als hij inderdaad stress krijgt ervan hulp zoeken er mee om te gaan 2) stoppen met vloeken en tieren en weglopen en zich gedragen als een fatsoenlijke partner en vader. Een kindje opvoeden doe je samen.

👏

Oh en mijn vriend kan ook slecht tegen weinig slaap maar vloeken en tieren heeft hij nog nooit gedaan. Weglopen ook niet. Dus echt geen excuus en dit gedrag is niet herkenbaar.

Dit inderdaad! Lukt het niet of kan hij niet tegen gehuil, dat kan zeker en is niet erg, maar zoek dan hulp en ga ik gesprek. Loop niet naar zolder en laat je partner het ‘maar uitzoeken’ Ik heb NAH en huilen kan daardoor heel heftig en overweldigend zijn. Maar ik weet ook dat mijn baby en dreumes er niets aan kunnen doen. Ze hebben echt nog niet bedacht, o even expres doen want mama vind het soms echt te veel. Misschien is niet een beetje ongenuanceerd neergezet, maar wel hoe het in mijn hoofd makkelijker wordt om met gehuil om te gaan. (Ik heb revalidatie door de NAH en het gaat steeds beter, dus mijn kinderen komen niets te kort hoor! Geen zorgen daarom ☺️)

O lekker wat fouten haha. Denk dat ik nog moe ben 🙈😂

Ik vind het vooral makkelijk gedrag, ik kan er niet tegen, ik vloek er over en vertrek. Ik had het hem niet in dank afgenomen. Hier totaal niet herkenbaar

Ach mama, dat is niet leuk! Ik neem aan dat hij net zoveel voor jullie kindje heeft gekozen dus hij moet gewoon niet zo dramatisch doen. Goed dat je ervoor kiest om niet te laten huilen; ze heeft je/jullie nodig! Kan je op een rustig moment vragen of hem iets dwars zit (dat zou ik doen)? Is hij misschien te druk met alles?

Nou, ik kan ook niet tegen een huilende baby en weinig slaap. Maar heb ik de optie om weg te lopen? NEE! Dus als het zo is, wisselen wij af zodat de ander even tot zichzelf kan komen. Daar kun je toch gewoon afspraken over maken. De begripvolle reacties hier voelen zó ongeëmancipeerd, ik weet niet wat ik lees. We leven toch niet meer in de middeleeuwen? We zijn tegenwoordig tweeverdieners en verdelen de taken dan toch ook anders? Ik neem toch aan dat mannen ook huishoudelijke taken doen en voor de baby zorgen? Iedereen moet natuurlijk doen waar ze zichzelf het beste bij voelen, maar in mijn optiek zijn we wel érg begripvol naar die 'arme' mannen. Grow a pair en neem je verantwoordelijkheid, dat zou ik zeggen. Zo ver mijn rant 😂

Totaal niet herkenbaar, mijn vriend hoeft dan ook niet naar zolder te lopen die zal ik dan de voordeur wijzen☹️ Zou wat zijn als beide ouders gaan vloeken en tieren en weglopen bij het kindje. Zou een goed gesprek voeren, dit moet geen tweede keer gebeuren. Kinderen voelen die frustratie feilloos aan en dat zal het huilen alleen maar erger maken

Eens!

Mijn man gaat op zich goed om met het huilen, maar voor hem klinkt het huilen heel vervelend in zijn oor (als je de kleine op de arm/schouder hebt). Toen de kleine veel huilde deed hij vaak oordopjes in zodat het wat minder hard klonk. Misschien helpt dat nog wat? Dan is het ook makkelijker om zelf rustig te blijven