Man vaak in het buitenland voor werk?

Ik schrijf man, dit kan natuurlijk ook vrouw zijn 😉

Maar is hij dan 4 jaar in het buitenland? Of komt hij om de zoveel tijd terug? Hoe ver is het land vliegen? Kan hij terugkomen als er iets is? Of werkt hij offshore en is die optie er niet?

Misschien niet precies het zelfde, maar ik ben doordeweeks altijd alleen. Mijn vriend in vrachtwagenchauffeur en dus de heel week van huis. Nu met de kleine op komst zal hij over 2 weken dicht bij huis rijden maar dalijk als ze er is gaat hij weer de weg op

Mijn man vliegt de hele wereld over voor zijn werk, maar is ook wel vaak vanuit Nederland aan het werk. Dus of het helemaal overeenkomt met jullie situatie denk ik niet, maar ik ben regelmatig alleen met onze zoon. Komende zomer zit hij 3 weken in Parijs bijvoorbeeld. Ik ervaar dat niet als storend, want ik wist dat hij dit werk deed voordat ik zwanger was. Het is niet altijd makkelijk, je staat continu aan. Vooral dat ik ‘s avonds alleen zit valt me het meeste tegen. Ik kan niet even bij iemand op de koffie of naar de paarden, er ligt tenslotte iemand op bed. Maar over het algemeen genomen vind ik het helemaal niet zwaar en heel goed te doen. We proberen elke dag mijn man even te laten videobellen als ons zoontje wakker is, dan kan hij even: “papa kijken”. De momenten dat ze wel samen zijn, zijn daardoor extra speciaal.

Mijn vriend is ook voor 3j in buitenland voor zijn werk. Toen ons zoontje geboren was ben ik een jaartje meegegaan (combi van ouderschaps en zorgverlof). Nu moet ik weer starten met werken en moeten we zeker nog een jaartje gescheiden leven. Ik heb er niet zo veel zin in. Ben ook zwanger van de tweede. We gaan wel proberen om elkaar een keer om de 3weekends elkaar te zien. Vooral voor ons zoontje vind ik het ook wel moeilijk. Ik hoop dat het allemaal wat gaat lukken. Gelukkig heb ik hier veel hulp van familie.

Hey! Speciaal account aangemaakt om even te reageren. Ik ben ook doordeweeks alleen, mijn partner werkt ook in het buitenland. Hij komt wel elk weekend terug. Initieel hadden we ons zoontje wat later gepland, maar hij kwam eerder. Ons zoontje wordt nog vaak wakker in de nacht, dit ervaar ik als het zwaarste - vooral dan kan ik me ook echt eenzaam voelen. Het is niet per se zwaarder dan ik had verwacht want ik had niet echt verwachtingen, maar ik vind het toch wel zwaar en soms alleen. Inderdaad heb ik echt nul tijd voor mezelf, eigenlijk alleen tijdens werktijd. Al met al ben ik wel heel gelukkig met mijn kindje. Soms voel ik toch ook wel boosheid richting mijn partner, naast dat ik veel van hem houd. Ook zal ik in de toekomst tijdelijk naar het buitenland gaan (dat kan met mijn werk) en zo proberen we een middenweg te vinden. Ik denk wel dat het belangrijk is om een einddatum te hebben en om inderdaad een middenweg te vinden tussen wat jij wilt, en wat hij wilt, en natuurlijk wat het beste is voor je gezin. Maar vergeet ook jezelf niet. Tot slot is er ook wel veel onbegrip en zijn er vragen vanuit de omgeving, dat is ook wat vermoeiend.

Zoals hierboven vind ik moeilijke avonden en nachten het zwaarst. Het is zoooo fijn om wat mentale steun te hebben op zo’n moment. Het kan best wel zwaar zijn als je kleintje niet wil slapen en je bent al 2 u bezig midden in de nacht. Verder weet ik niet genoeg over je situatie bijv werk je of ben je fulltime thuis? Hoe vaak/ lang ga je alleen zijn? Woont je familie dichtbij en kunnen zij wat ondersteunen?

Ja goede vragen. Het zal op en af zijn, dus zeker niet 4 jaar daar. De ene keer 3 weken daar en dan 2 weken in Nederland. Op belangrijke momenten zal hij wat langer daar zijn en vliegen is 5 uur, dus dat is te doen.

En hoe ervaar je dit ?

Dat kan ik me voorstellen, werk jij veel dagen?

Dank je wel en gefeliciteerd met de zwangerschap. Fijn dat je familie in de buurt hebt! Dat is een fijne bijkomstigheid

Dank voor je uitgebreide antwoord. Het liefst zou ik gezamelijk een buitenland ervaring doen! Maar de optie is nu gewoon in een land waar ik mezelf 0,0 zie wonen en dan denk ik dat ik heel eenzaam ga worden. Ook al heb ik de belangrijkste mensen om me heen.

Ik werk 2,5 dag per week op het moment. Ik zou wel wat meer willen werken als het moment daar is, maar vind t niet erg omdat pas over een paar jaar te doen. Echt veel steun heb ik niet behalve mn ouders die dan wel weer 1000% steun zijn.

Ja het onbegrip en de vragen vanuit de omgeving merk ik ook wel. Soms maakt dat het precies extra lastig, want wij willen natuurlijk graag samen wonen en er beiden zijn voor onze kindjes.. maar we willen ook graag werken en een werk dat we graag doen. En qua werk heeft mijn vriend niet te kiezen, academische wereld, onderzoek en daar wordt gewoon verwacht dat je in buitenland kan gaan werken voor x aantal jaar. En het is steeds per project dus kan nadien ergens anders zijn. Mijn werk is ook niet flexibel want ik geef therapie en kan niet zo goed op afstand en taal is belangrijk. En ik doe mijn job graag, na lang zoeken. Maakt het allemaal wel ingewikkeld. Het eenzaam voelen herken ik ook wel en de boosheid. Soms wil ik gewoon zoals iedereen altijd samen kunnen zijn. Fijn dat jullie een middenweg kunnen vinden. Dat heeft bij ons ook geholpen. En een datum, al schuift die bij ons soms wel eens wat op wat dan ook weer frustrerend is.

Hier precies zo, man de hele week van huis (iedere week).

Hier een wederhelft die vaart... Twee weken weg en twee weken thuis... Niet hetzelfde natuurlijk... 🤭

Mijn man doet dat ook 😃🤗

Fijn is natuurlijk anders. Maar toen ik een relatie met hem kreeg wist ik waar ik aan begon. Ik wil hem zijn baan , waar hij het zo onwijs naar zijn zin heeft , niet afpakken. Dus hij moet het maar goed maken met de weekenden grootste zorg op zich nemen 😂

Waar werkt hij? 🥰

Bij rederij de Jong. De boot heet Jan van Hasselt, voornamelijk duwvaart Hiervoor werkte hij bij veerhaven Jouw man dan? 😃