meer mama's waarvan partner is overleden?

Hopelijk vind je hier dames om mee te connecten💞 Ik wil even zeggen dat ik de namen van je zoontjes geweldig vindt! 😍

Ondanks dat je gek genoeg je draai hierien kan vinden zou ik toch af en toe eens met iemand babbelen. Door De druk van de 3 kids met de 4e op komst heb je waarschijnlijk vermoed ik geen tijd om erover na te denken maar kan die klap er vroeg of laat nog aankomen. Gun jezelf ook de momenten om te rouwen!

Dank je 😉... nu nog een vierde naam. Ik weet nog niet of het weer een jongetje is dit keer, maar heb wel heel sterk zo'n gevoel!

Misschien heb je iets aan het verhaal van Anke Verweijen. Haar man stierf vlak voor de geboorte van hun 2e kindje aan leukemie en heeft een jaar geleden hun 3e kindje gekregen. Haar man heeft Papa's Bloed geschreven, Anke heeft Mama's Moed en nu laatst Samen Goed geschreven.

Dank je voor de tip. Ik heb tot nu toe wel het gevoel dat ik genoeg aan mijzelf toekom. Heb ook een goede vriendin die rouwtherapeute is, zij helpt mij met mijn eigen gevoel. Overdag kan ik het redelijk "uitschakelen" en er zijn voor de jongens. Voor hun verdriet en uitdagingen... savonds is het mijn tijd...

Mag ik vragen hoe zun samen nog aan een derde kindje zijn gekomen als hij net is overleden voor hun 2e geboren werd, of begrijp ik het verkeerd?

Met ingevroren zaad via ivf? Mensen verbeter me maar als ik fout ben 😅

Zijn zaad was vooraf zijn behandelingen ingevroren. Alle 3 de kinderen hebben ze zo gekregen volgens mij want ook de 1e is tijdens zijn ziekte geboren. Precies weet ik het niet meer want is al even geleden dat ik de eerste 2 boeken heb gelezen.

Ze heeft ook een Facebook pagina, kun je misschien op kijken alvorens de boeken eventueel te lezen. Opbrengst van de boeken is voor stamcel donorbank nl

Wat goed dat je een vriendin hebt die je hierin kan ondersteunen. Ik vermoed ook dat, ondanks dat je nu snel je draai vindt, je later nog eens een dip(je) zal krijgen. Dat gebeurt meestal bij zulke ervaringen. Zorg dus dat je goed omringt blijft. Zeker rond de periode van de bevalling, de kraamtranen, de hormonen,… Je weet wel, je hebt het al meegemaakt… Hou er deze keer rekening mee dat het, nog meer dan anders, heftige emoties en onderdrukte gevoelens kan triggeren.

Hi, de Vader van mijn dochters is nu bijna 8 jaar geleden overleden, m’n meiden waren toen 8 en 10. En dit heeft een behoorlijk nasleep gehad. Kinderen gaan snel verder met het dagelijks leven maar makkelijk hebben ze het niet gehad en nu nog steeds niet. Het enige wat ik kan adviseren is let goed op je mentale gezondheid en die van je kids. Kinderen uiten dingen anders omdat ze het niet snappen (hun gevoelens zeg maar) dus een vorm can therapie kan echt geen kwaad. Ik zal je geen sterkte toe wensen😉 maar laat je verdriet er zijn. Je doet het goed en het word beter, echt waar.

Dank je wel voor deze liefdevolle reactie. Het voelt ergens ook "fijn" te lezen van iemand die dit al langer geleden heeft doorgemaakt, al wens ik jou dit natuurlijk niet toe. Ik ben me ervan bewust dat mijn kinderen snel doorgaan tot de orde van de dag en dat ze niet altijd verdriet uiten zoals wij dit zouden doen als volwassenen. Vind het zeker voor de oudste heel lastig om te beslissen of ik hem soort van preventief al therapie wil aanbieden of moet afwachten of hij er in gaat vastlopen zegmaar. Daarnaast merk ik op dit moment vooral dat het onverwachte er van ze heel erg van hun stuk heeft gebracht. Ook mijn pientere mannetje van 3. Mijn partner is vanaf zijn werk terug naar huis aangereden door iemand die door rood reed. De jongens zijn hier heel bang door geworden dat er dus zomaar iets kan gebeuren met zulke desastreuze gevolgen. Ik probeer dat aandacht te geven en tegelijk ook uit te dragen dat we niet stil kunnen blijven staan uit angst. Maar het is pittig en ingewikkeld 😣

Ik had als juf een driejarig jongetje wiens moeder dood was gestoken waar hij bij was. Hij had geprobeerd "mama wakker te maken" en werd uiteindelijk op de galerij in een bebloed rompertje gevonden. Hij kwam bij zijn oma te wonen (al was ze officieel zijn oud-tante), hij is liefdevol meegegaan in dit grote gezin, als een soort nakomertje. Hij had "hemel mama". Er werd thuis elke dag een kaarsje gebrand bij haar foto en hij wenste haar iedere avond welterusten. Op school hadden we een keer thema over dierbare dingen/spullen. Ieder kind een mooi geverfde doos en ze mochten iets van thuis meenemen voor erin. Hij nam foto van hemel mama mee. Met moederdag maakte hij twee dingen, één voor oma en één voor hemel mama. Hartverscheurend om te zien, maar ook weer niet. Voor hem was het op die leeftijd zoals het was. En zijn basis was vol liefde.

Heel heftig.. tranen lopen hier te biggelen😔

Ik heb zelf m'n vader verloren toen ik 4 mnd oud was, dus heb zelf geen bewuste herinnering aan hem. Ik heb wel foto's van hem en mij als baby. Als kind vind je het normaal dat je geen vader hebt, want dat is nu eenmaal zo. Ik miste en mis hem soms nog steeds, wat ik heel normaal is. Voor mij was het heel belangrijk om te weten wie hij was, wat heb ik van hem geërfd etc. Gewoon dat er over hem gepraat kan worden. Daarnaast heb ik een hele lieve moeder, die alles heeft gedaan om m'n zus en mij op te voeden, zoals ze ooit samen hebben afgesproken. Nog wel een belangrijk iets is om je testament en voogdij ed goed te regelen, als er iets met jou gebeurt. Zorg ook voor volmacht voor jezelf, als je niet meer in staat bent om zelf keuzes te maken. Verder wens ik je een zwangerschap toe waarvan je samen met je andere kinderen ook kan genieten.

Dank je wel dat je dit wil delen. Ik kan me zo voorstellen dat mijn jongste er zo in zal staan als jij beschrijft. Hij was net geen 1 toen papa overleed. Ik probeer inderdaad blijvend over het verdriet en gemis te praten, als onderdeel van ons leven. Ook als het later, ookal klinkt dat nu nog onvoorstelbaar, verder weg zal staan.

Ja gewoon in de gaten houden, hun vader en ik waren samen maar was geen goede relatie en hij heeft zelfmoord gepleegd en daar heeft iedereen een dauw van. Ik zelf ook maar het gaat nu goed , het is gewoon net als bij jullie vreselijk oneerlijk. En nu komen voor jullie alle eerste eraan, sinterklaas, kerst, oud en nieuw , verjaardagen etc en die doen pijn. Maar blijf over hem praten dat is ook goed voor de kinderen. ❤️

Hi Odile, wat vreselijk voor jullie ♥️ Een vriendin van mij is vorig jaar overleden bij een verkeersongeval en heeft haar man en zoontje van net 1 jaar achtergelaten. Aan de mensen die haar goed kenden is gevraagd om voor haar zoontje een stukje te schrijven/foto’s te sturen om een boek samen te stellen zodat hij zijn mama door die verhalen ook leert kennen. Verder heeft haar man contact met andere jonge ouders die hun partner vroeg zijn verloren. Daar heeft hij veel steun aan (ondanks dat hij dacht dat het niets voor hem was).

Wat een heftig verhaal, ik ken het zelf gelukkig niet, maar mijn moeder was 8 weken zwanger van mij, toen mijn overleed aan een auto ongeluk. Zij zat echt compleet in rouw, maar heeft met hulp van familie en vrienden de zwangerschap van mij goed doorstaan. Het is natuurlijk verschrikkelijk en ik wou dat ik mijn vader nog had gekend, maar ik hoor heel veel verhalen over hem, waardoor ik zelf een beeld ben gaan vormen. Ik praat nu over 35 jaar geleden, toen was er qua begeleiding nog weinig mogelijk, mijn moeder kan zo weer huilen als ze erover praat, heeft het nooit verwerkt. Ik denk als dat destijds mogelijk was geweest en voor jou dus nu in heden, ik er wel gebruik van zou hebben gemaakt. Rouw bestaat uit fases, besef komt denk ik pas veel later. Nogmaals sterkte…