Meer willen werken maar partner wilt dat liever niet! Hoe doe jij dat?

En waarom wilt je partner niet minder werken? Het is een kindje van jullie allebei. Jullie zijn beide verantwoordelijk voor de opvoeding, niet alleen jij!

Partner 40 uur en ik 24, maar dit is in goed overleg gegaan. Ik wil graag tijd met onze dochter spenderen en voor hem was het dan lastig op werk qua functie om te minderen in uren. Maar als ik jouw verhaal lees maakt het me een beetje verdrietig. Jullie hebben samen een kind. Ik vind het dus heel kort door de bocht dat jij daar maar concessies in moet doen, terwijl je aangeeft dat je 32 uur fijn vindt. Je bent zoals benoemd in een andere reactie beide verantwoordelijk! Ik zou het gesprek aan gaan en duidelijk je grens hier in aangeven!

Precies dat! Maar hij is leidinggevende binnen een bedrijf dus door zijn functie is het onlogisch als hij minder gaat werken want dan is hij binnen een no time zijn functie kwijt.. Maar het nadeel is dat ik eigenlijk alleen voor een parttime baan kan gaan (werk nu in de zorg voor 32 uur maar wil iets totaal anders doen..)

Heb je hier voor het krijgen van kinderen wel eens samen over gesproken? Tot welk besluit ben je toen gekomen dan?

Ik werk 24 uur per week en moet zeggen dat dat echt voldoende is, zodra iemand ziek is plus huishouden, eten koken en het dagelijkse leven vind ik dat de perfecte balans. Ik volg wel een studie naast werk wat me zo'n 20 uur per week in beslag neemt, maar dan ben ik wel lekker thuis. Misschien iets voor jezelf beginnen vanuit huis?

Maar is hij dit gesprek al aangegaan? Hij heeft namelijk ook recht op ouderschapsverlof..

Tijd voor een goed gesprek. Krijgen jullie geen opvang voor de andere dagen geregeld? Of waarom wil hij dat jij minder gaat werken? En waarom jij, en hij niet? Hoe gaan JULLIE het doen met jullie zoon, dat is een goede vraag. Maar daar heeft hij net zo goed een aandeel in. Hoe wij het doen is minder van belang. Maar, wij werken beide 32 uur. Allebei 1 dag thuis met de ukkies.

Het blijft altijd de balans vinden en samen praten over wat voor jullie goed voelt. Ik heb fulltime en 24 uur gewerkt in de afgelopen jaren en gemerkt dat ik mijn baan en thuis het beste kan combineren als ik 32 uur werk. Dat maakt me op beide terreinen het gelukkigst. Maar toen mijn ex een tijdje werkloos was ben ik fulltime gaan werken, het gaat voor mij wel om de balans in het gezin. Toen wij uit elkaar gingen was het fijn dat ik ook voldoende inkomen had voor een stuk financiële zelfredzaam. Het zijn echt persoonlijke afwegingen van wat voor jou en jullie belangrijk is. Je partner zou wellicht ook tijdelijk ouderschapsverlof op kunnen nemen? Hij heeft hier recht op en een werkgever moet wel een heel goed verhaal hebben wil hij daar niet mee akkoord gaan. Dan kunnen jullie vanuit die tijdelijkheid samen kijken hoe het bevalt en hoe jullie het structureel willen invullen samen.

Je partner kan ook een dag minder gaan werken..

Jullie hebben beiden een kind en zijn beiden 100% verantwoordelijk. Waarom legt hij zijn verantwoordelijk bij jou neer? Doet hij dat vaker? Als jij graag ander werk wil en je man wil niet minder werken moet er dus meer opvang komen. Dat je als leidinggevende niet minder kan werken is echt onzin! Is echt een mentaliteits ding. Mijn man heeft ook een leidinggevende functie en is na de komst van onze zoon 32 uur gaan werken. Ik doe totaal ander werk. Mijn leidinggevende werkt ook 32 uur. Even heel lullig gezegt maar als jouw man opeens heel erg ziek wordt en niet meer kan werken is het niet zo dat het bedrijf dicht gaat. Of te wel hij is niet onmisbaar.

Zijn carrière kansen zijn niet belangrijker dan die van jou. Jij hoeft echt geen jaren stil te gaan staan in je groei, zodat je man lekker kan blijven groeien

Als geen van beiden minder wil werken, dan moet er meer opvang komen.. Qua doorgroeien snap ik het heel goed. Ik heb echt een paar jaar stilgestaan door m'n zwangerschappen. Maar ik had de tijd met mijn kleintjes niet willen missen Het is echt een afweging die gemaakt moet worden. Maar samdm@

Lekker makkelijk dat hij het zo bij jou neerlegt. Kind is van jullie samen. En op de vraag hoe wij dat doen: wij hebben voor we probeerden een kindje te krijgen globaal onze verwachtingen besproken en tijdens de zwangerschap dit precies ingevuld.

Jij wat uurtjes meer en hij wat uurtjes minder. Dat hoort er ook bij en niet alleen voor jou🤷🏼‍♀️ Wij werken beiden fulltime en als er iemand minder gaat werken, geldt dat voor ons beiden.

Ik zou niet zomaar je eigen wensen aan de kant laten schuiven. Je kan de situatie zo houden en de opvang daarop aanpassen, beide een paar uur inleveren of je partner levert een dag in waardoor jullie alle twee 32 uur werken. Jullie zijn samen ouders, dus samen verantwoordelijk voor een verdeling die ook aan beide kanten goed voelt.

Wij werken allebei 32 uur. 2 dagen opvang, 1 dag oma en allebei 1 dag met de kinderen. Het aantal uren dat ik werk is mijn keus. Uiteraard bespreken we het samen, maar ik geef de klap erop voor mijn uren. Ik zou gewoon blijven praten tot jullie tot een oplossing komen. En inderdaad, jullie hebben een kind. Hij dus ook.

Ik vind dat er wel heel oordelend over de man gedaan wordt. Niet iedere functie kan je zomaar een dag minder gaan werken. Als er voor de zwangerschap samen is afgesproken dat hij fulltime zou blijven werken, vind ik niet dat hij dat ineens op hoeft te zeggen omdat TS zich bedenkt. Ik vind wel dat de oplossing niet moet zijn dat jij maar thuis gaat zitten, maar dat er zo snel mogelijk extra opvang geregeld moet worden. Wellicht allebei wat extra verlof opnemen zolang jullie op de wachtlijst staan.

Ik oordeel eerder over hoe makkelijk hij naar z’n partner is over het feit dat zij maar minder moet gaan werken terwijl ze 32 uur fijn vind.

Wij hebben beiden een leidinggevende baan en werken beiden 4 dagen.

3 dagen naar de opvang ipv 2?