Meiden van traditie

Van gelijke waarde zijn en dezelfde positie hebben in een gezin zijn twee heel verschillende dingen. Tuurlijk hebben zowel man als vrouw evenveel waarde maar ze nemen niet dezelfde positie in en ze zijn ook niet hetzelfde.

Wij zijn getrouwd in algehele gemeenschap van goederen en ook mijn partner verdient een stuk meer dan ik. Wij hebben ook taken en verantwoordelijkheden verdeeld. Alleen zorgt dat er bij ons voor dat we daarom vinden dat we allebei eindverantwoordelijk zijn, dus beslissingen nemen we samen en ieders mening telt daarbij evenveel. Maar misschien snap ik niet zo goed wat jij verstaat onder "eindverantwoordelijk"?

Ah ja, enige uitleg is wel op zn plaats. Ik ben momenteel aan het afstuderen op ongeveer 10% inzetbaarheid omdat ik met een chronische aandoening kamp. Door mijn aandoening en hoeveel impact dit op mijn leven heeft, is mijn hele ambitie nogal veranderd. Ik heb dus wel WO werk- en denkniveau, maar dat komt er totaal niet uit door mijn fysieke beperking. Ik heb helemaal geen zin om óók nog professionele ambities te hebben, ik ben al blij als mijn huis wat op orde is. Ik verveel me in zijn geheel niet. Ik heb dus wel veel tijd nodig om te rusten (bah wat haat ik dat woord), maar ik geniet er heel erg van om bijvoorbeeld achter mijn naaimachine te kruipen! En ik ben 100% introvert en ik kan gelukkig heel goed alleen zijn, waardoor ik ook me niet eenzaam voel. Ik merk nu dat ik wel wat beter ook in mijn vel zit dat mijn creatieve uitspattingen wat meer vorm krijgen en dat ik daar juist zin in heb. En als ik me wel eens verveel, dan heb ik wel ook genoeg mensen in mijn omgeving naar wie ik kan gaan. Maar ja nee, ik ben zelf nog aan het wennen dus dat dat deel ambitie en mentale uitdaging absoluut afwezig is. Wie weet komt dat nog eens terug, maar voor nu ben ik super content en heel erg blij dat mijn man mij in die zin kan ondersteunen. Ik doe graag wat voor hem terug, maar als dat niet altijd lukt, houdt hij evengoed van me 😊

Voor mij wel hoor. Ik en mijn man hebben exact dezelfde positie.

Over de woningbouw: ik snap heel goed dat veel mensen niet zomaar een huis kunnen kopen, dus zorg dat je ingeschreven staat, omdat ik vaak genoeg verhalen van mensen lees die niet (meer) ingeschreven staan en dan bij scheiding vinden dat ze urgentie hebben. Over uitkering/toeslagen: daarmee bedoel ik mensen mee, die niet hebben gewerkt, nu alleen komen te staan en ook niet willen werken of in ieder geval geen uur meer dan ze gewend zijn en dan bij de overheid komen aankloppen voor een bijstandsuitkering en/of toeslagen. Ik bedoel hier NIET mee mensen die ondanks een volledige baan of mensen die helemaal niet of niet volledig kunnen werken door zwaar beroep, ziekte, mantelzorg etc niet rond kunnen komen en daarvoor toeslagen of een uitkering nodig hebben. Of een vrouw met relatie wel of niet werkt, maakt mij in principe geen verschil. Het gaat erom hoe ze ermee omgaat als de zaken veranderen.

Nog een side note: ja, als je als vrouw niet werkt, ben je inderdaad afhankelijk van je man financiëel gezien. Maar heel praktisch, hij leunt wel ook sterk op mij voor de schoonmaak en koken en dergelijke. Als ik het niet doe, doet niemand de was, want hij vergeet dat naast werk en sociale contacten. Dus in zekere zin zijn we afhankelijk van elkaar, en dat zie ik ook niet zo gauw drastisch veranderen 😅🙃

Oke dat kan maar dat lijkt mij persoonlijk erg lastig en vaak voor discussie zorgen als je allebei evenveel werkt, evenveel voor je kind zorgt en evenveel in het huishouden doet lijkt me erg lastig.

Ja bij ons is het zeker ook zo dat mijn mening telt. Hij heeft bijvoorbeeld liever dat ik helemaal niet werk (dit heeft zijn redenen die persoonlijk zijn) ik wil wel graag 2 dagen werken. Dan praten we met elkaar dan snapt hij dat en geeft zijn goedkeuring. Stel hij zou die niet geven dan was mijn beslissing ook anders geweest denk ik. Als het over ons kind gaat is het zo dat we op het punt van vaccineren allebei een andere gedachte hebben. Ik volg hem daar wel in omdat het ons kind is. Ik vindt hem eindverantwoordelijke daarin en wil daarin ook niks tegen zijn wil in doen. Meer zo bedoel ik het.

Het is denk ik wat je gewend bent of wat je zelf ambieert. Mij lijkt het juist weer lastig als je niet evenveel ergens aan bijdraagt :-). Bij ons is het gewoon: de ene dag kook ik, leg hij ons zoon op bed. De dag erna is het omgedraaid. Iemand brengt ons zoon naar de opvang, de ander haalt hem. Ik heb een mamadag, hij heeft een papadag. Etc. Maar dit is wat voor ons werkt en waar we ons beide prettig bij voelen.

Mag ik hier iets over vragen (zonder vooroordeel)? Wat maakt dat zijn idee over bijvoorbeeld vaccineren dan de einddoorslag geeft terwijl in het algemeen jij misschien veel meer zorgt draagt over jullie kind/kinderen?

Ik begrijp zijn gedachte hierover en mijn idee is dat hij eindverantwoordelijk is. Dus als hij daarbij blijft volg ik hem. Niet dat hij mij dwingt om hem te volgen ofzo helemaal niet maar ik zou hem verdriet doen mijn gedachte door te voeren en dat wil ik niet

Heb de documentaire niet gezien maar ik ben blij dat ik een vrouw van traditie mag zijn! Een gezegend goed voor mij. Ik hoef niet te werken. Mijn man verdiend prima. En nee als ik alle luxe wil wat deze wereld te bieden heeft redden wij het niet om rond te komen, maar door prioriteiten te stellen gaat het prima en hebben we beide wat we willen. Wij zeggen vaak geld is hellemaal niet belangrijk, maar de liefde voor elkaar en als gezin is vele malen belangrijker. Ik zie helaas zeer veel gezinnen om ons heen die bulken van het geld omdat papa en mama werken, die kinderen krijgen alles wat ze maar willen maar de liefde ontbreekt in alle opzichten.....dat vind ik best triest. Of dat kinders steeds alleen thuis komen, die dan geen terugval hebben op hun veilige basis:vader of moeder. Ik ben daarbij blij dat ik bij mijn dochter thuis kan zijn, dat ik zelf de opvoeding kan en mag geven. Ik zie mijn man als het hoofd van het gezin en die zorgt dat er geld op de plank komt, en dat wil hij ook zo, en nee die is niet vanuit de traditie groot gebracht, maar die komt wel eens voor zijn werk op verschillende kinderdagverblijven door het hele land en zegt dan voor geen miljoen ter wereld ga jij onze kleine meid NIET naar een dagverblijf brengen, dan werk ik wel harder. 😊 En ik veroordeel niemand, ik bedoel een ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt! Maar vergeet vooral geen liefde te geven aan de kinders, want dat is de maatschappij van de toekomst

Ja dit 😄 mijn man zal zijn bedrijf nooit kunnen runnen als hij mij niet had. Hij kan niet het huishouden, de zorg voor de kinderen én zijn bedrijf runnen tegelijk. Dus dan moet hij of veel winst inleveren en op een houtje gaan bijten of zijn kinderen gaan verlozen of gewoon met mij getrouwd blijven 🤪

Verwaarlozen

Er sluipt wel een klein vooroordeel in door te zeggen dat je heel veel gezinnen ziet waarbij de ouders werken en de liefde ontbreekt. Die liefde kan net zo goed ontbreken bij de moeder dit thuis zit of bij de vader die altijd weg is. En mijn kind staat altijd te springen om naar de opvang te gaan, want daar kan hij met zijn vriendjes en de leidsters spelen. En hij gaat er niet zo blij heen omdat hij het thuis zo vervelend heeft :-)

Hier staan anders best een aantal aannames en oordelen. Ik werk niet alleen voor het geld, maar ook om mezelf te ontplooien en nuttig te maken. Dat staat op geen enkele manier de liefde voor mijn toekomstige kind in de weg. Doen alsof er mensen die beide werken minder van hun kind houden vind ik niet ok. Waar merk je dat aan? En vind je ook dat je man minder van zijn dochter houdt omdat hij altijd van huis is omdat hij al het geld moet binnenbrengen?

Kijk het is maar net zoals je het ziet😉 ik vind dat ik mezelf ook ontplooi tot: manager, moeder, schoondochter, zus, schoonzus, huisvrouw, snottebellenvanger, coach, wekker, verpleegkundige, arts, pinautomaat, taxichauffeur, slaapliedjes zanger, lerares, kokkin, politieagent, speurder, uithangbord, extern geheugen, leugendetector, mediator, wasvrouw, huishoudelijk medewerker....echt zoveel beroepen heb ik nog nooit gehad, dus ontplooi mezelf prima, daarnaast hoop ik mezelf nuttig te maken door mijn kind/kinderen de waarden en normen mee te geven en hun dat te leren. Waaraan ik dat merk? Ouders die zoveel stress ervaren doordat ze zoveel werken en dit afreageren op de kinderen, dat kinderen zeggen ik speel liever daar want papa en mama hebben geen tijd voor mij, of snauwen mij steeds af. Luister mijn vader was weinig thuis maar toch wist ik dat ik een vader had, bij wie ik terecht kon. Zo is dat ook met mijn man. Man en vrouw horen 1 te zijn. Er zijn vele vaders en moeders bij wie carrière maken op nummer 1 staat en kinderen.....ach ja die hebben we wel maar die redden zich wel

Ja? Het is toch wat ik constateer in mijn omgeving? Ik zeg niet: dat de liefde niet kan ontbreken waar vader of moeder wel thuis is, dat zie je helemaal nergens staan toch? Dat is invullen wat jij nu doet.....jammer.

Volgens mij reageer je erg aangevallen. We geven alleen een andere blik op de situatie. Maar knap dat jij aan de buitenkant kan zien dat al die gezinnen met werkende ouders in geen enkel opzicht liefde tonen of hebben voor hun kinderen!

Denk dat t m ook zit in t oordeel naar kinderdagverblijven. Je zegt idd niet letterlijk dat alle gezinnen waarbij twee ouders werken het zielig is voor de kinderen, maar je zegt ook niet dat je gelooft dat t anders kan (alleen t advies om er altijd voor te zorgen dat er genoeg liefde is). Als ik kijk naar mijn situatie vroeger had t echt niet beter geweest als mijn moeder thuis was gebleven. Ze is altijd al alleen echt met zichzelf bezig geweest, heb nooit echte aandacht van haar gehad... ok 1 uitzondering en ik schrok me kapot, zo erg dat ik t nu nog steeds levendig voor me kan halen... En t zit m echt niet in een gebrek aan liefde, ik geloof dat ze zielsveel van mij (en mijn broer en zus) houdt.. maar ze is emotioneel erg onvolwassen en heeft haar trauma's nog niet verwerkt... Wat ik wil zeggen is dat t mooi is dat dit voor jullie werkt, maar dat het geen magische formule is voor iedereen...