Mijn ex…

Uit je verhaal maak ik op dat de kinderen 1e kerstdag bij hem zijn en 2e kerstdag bij jou. Waarschijnlijk niet de reactie die je wilt maar het lijkt mij niet meer dan normaal dat je allebei een keer op en neer rijdt. Jullie willen beide de kinderen met kerst bij je hebben. Wat had je gedaan als de oudste dochter er niet was geweest en jullie hadden beide jullie poot stijf gehouden? Dan waren de kinderen misschien de hele kerst bij hem gebleven… Hoe doen jullie het als het geen kerst is? Een vriendin heeft ook een partner welke aan de andere kant van het land woont. Zij hebben de afspraak dat vader ze ophaalt voor het weekend en moeder ze na het weekend weer ophaalt. Ik kan begrijpen dat het vervelend is om in totaal 5 uur te moeten rijden, maar het is zijn volste recht om te gaan wonen waar hij wil. Tenzij hier andere afspraken over zijn vast gelegd natuurlijk… Zorg dat jullie samen duidelijke afspraken maken over het halen en brengen (welke dag/tijdstip) en leg deze desnoods vast als hij zich er niet aan houdt

Uit je verhaal klinkt het alsof je je snel aan hem irriteert en hoor ik aannames. Hoezo denk je dat zijn vriendin hem ver weg van zijn familie wil houden? Daarnaast komt het over alsof je gewoon niet blij bent met de hele situatie. Aan dat hij 2,5 verderop gaat wonen, kan je niks veranderen. Accepteren en ga samen om de tafel hoe je dit gaat oplossen qua heen en weer brengen

Vervelend, maar hij woont nu dus wel zo ver. Hoe had je het zelf anders willen zien rond kerst? Dat hij ze zelf kwam halen en terugbrengen tijdens de feestdagen zodat jij helemaal niet moet rijden? Is dit puur omdat je vindt dat hij maar niet zo ver had moeten wonen? Als je niet tijdens de feestdagen wil rijden zou je ook kunnen afspreken dat 1 van beide de kinderen dit jaar niet heeft en volgend jaar alle dagen krijgt? Ik zou zijn oudste dochter tegemoet rijden (of toch echt volledig zelf je kinderen halen om kerst te vieren...), het zijn jullie kinderen dus zij zou er inderdaad niet voor moeten opdraaien.

Ik zou me er niet mee bemoeien. Hij heeft het zo geregeld met zijn dochter. In principe heb jij daar niks mee te maken.

Ik zie het eerder dat hij het zo regelde omdat mama de kinderen niet wil halen en die vast heel graag kerst met mama willen vieren. Vind het naar voor de dochter dat zij degene wordt die een groot deel van kerst kwijt is omdat de ouders beide te koppig zijn hun eigen kind te vervoeren om kerst te vieren.

Hebben jullie hier geen afspraken over gemaakt in een ouderschapsplan? Als jullie beiden het gezag hebben dan moet jij zover ik weet toestemming geven als je ex wil verhuizen (en andersom). Die keuze heeft namelijk een grote impact op jullie kinderen. Als je die toestemming niet geeft, dan kan je ex naar de rechter stappen, die kijkt dan naar de belangen van beide partijen en die van jullie kinderen. Daarbij speelt de afstand en reistijd een rol. Tuurlijk heeft je ex het recht om een nieuw leven op te bouwen, maar een nieuwe relatie telt voor een rechter minder zwaar dan het belang van de kinderen.

Ik snap je wel. Het is frustrerend als een ouder zo ver weg gaat wonen. Mijn vader deed dit ook en dat heeft de relatie tussen mij en hem enorm beschadigd. Maar dat ter zijde. Het is het beste voor de kinderen als jij hier in meebeweegt. Mijn ouders reden elkaar altijd tegemoet. Was praktisch het handigst. Als kind vond ik het vreselijk want dan word je dus op een parkeerplaats overgedragen. Maar goed, dat zijn mijn eigen belader herinneringen. Meebewegen is wel het beste voor de kinderen. Die voelen het aan als er frustratie is tussen de ouders. Ik zou de kinderen zelf halen. Misschien kan je op tijd komen zodat je ook nog even mee kan doen met kerst? Dat vinden de kinderen vast geweldig.

Misschien de knop omzetten dat je kinderen ophalen geen last is? Kunnen ze zelf al met het ov? Ik vind je een beetje vijandig overkomen. Zie meestal dat het 50/50 gaat, ook als 1 ouder ver weg gaat wonen. Ben je nog boos op hem?

Ik zou mijn poot stijf houden, maar dan ook alle andere keren dat er bepaalde afspraken zijn. Als het zo is dat de afspraak is dat hij ze terugbrengt of dit organiseert dan heeft hij dat nu gedaan. Dat zijn oudste dochter hier ja op zegt is haar keuze. Als ze al oud genoeg is om auto te rijden mag en kan ze ook zelf hierover beslissen. Dat zij wellicht ook moeilijk nee tegen haar vader zegt is iets tussen hen en niet jouw verantwoordelijkheid.

Dit inderdaad! Het is geloof ik ook zo vast gelegd dat wanneer je allebei ouderlijk gezag hebt dat je binnen een straal van zoveel km moet blijven wonen

Hij mag zoizo niet zomaar zo ver weg gaan wonen. Daar moet jij toestemming voor geven.

Ik heb ook het idee dat er nog boosheid zit. Je weet niet hoe dit wordt besproken daar, wij natuurlijk ook niet. Misschien heeft dochter het zelf wel voorgesteld? Heeft vader nog gezegd dat dat niet hoeft, maar wil zij dit perse doen? Dat vul ik natuurlijk zomaar in, maar het is wel een andere kijk. Hoe is jullie contact? Voor de kinderen is het het best als dit toch beter wordt. Zij voelen jouw frustratie naar hem toe. Het lijkt me vreselijk als hij zo ver weg gaat wonen. Maar daar zullen jullie nu toch harde afspraken over moeten maken. En dat jij kan aangeven dat je je vervelend voelt als bijvoorbeeld dochter dat gaat doen. Het liefst bespreek je dit nog voor de kerst. Anders zou ik me niet teveel bemoeien met hoe ze het daar regelen. Eventueel tegemoet rijden. Maar zij kiezen hier nu voor. Zij zegt ja. Hoe vervelend ook..

Klopt, als de rechter vindt dat de afstand te belastend is voor de kinderen, kan het zelfs zo zijn dat je ex weer moet verhuizen

Heel herkenbaar. De vader van mijn oudste heeft het, sinds hij een kind met zijn nieuwe partner heeft, ook over “zijn nieuwe gezin” en lijkt onze dochter steeds verder van zich weg te duwen. Co-ouderschap is omgezet naar een weekendregeling op zijn verzoek en ook hij is verder weg gaan wonen (40 min, dus waar hebben we het eigenlijk over) wat voor problemen zorgt. Al met al geeft hij mij en zijn dochter (zij spreekt dit zelf naar mij uit) het gevoel dat zij er niet meer bij hoort. Het is super pijnlijk, maar ik ben het gaan loslaten. Als hij zijn dochter wil zien, zal ik daar altijd aan meewerken en het aanmoedigen, maar ik ga niet meer pushen. Ik ga geen vakantieschema’s meer maken, ik ga hem niet meer aan alles herinneren, de verantwoordelijkheid ligt bij hem. En als hij dat niet wil of niet het initiatief neemt, dan maar niet. En ik moet zeggen dat dat echt heel veel rust geeft en frustratie wegneemt. Zijn verantwoordelijkheid ligt bij hem en zal hij zelf moeten nemen. Ik ga zijn shit niet meer voor hem oplossen en ik wil je adviseren, voor je eigen gemoedsrust, om hetzelfde te doen.

Heb niet alles gelezen maar ik versta je wel. Omdat hij zo ver gaat wonen moet jij maar een halve dag rijden voor de kinderen te gaan halen? Wat zou je gedaan hebben moest hij in Spanje zijn gaan wonen? Je kan het ook langs je neer leggen om de kerk in het midden te houden en er geen strijd van te maken. Als ik spiegel op mijn eigen leven zou ik er niet mee kunnen lachen. Ik ben elke dag 2 uur op de baan en in mijn vrije tijd wil ik niet ook nog eens megaver rijden. Ik zou dus wel, voor de verhuis naar God weet waar, aangeven dat het zijn keuze is en hij dus ook maar voor de logistiek moet zorgen. Maar dat is natuurlijk al gepasseerd. Welke afspraken zijn toen gemaakt?

Wat ontzettend naar zo 😔 alleen vraag ik me af voor ts, hij nam het initiatief om de kinderen te halen om kerst bij hem te vieren, hij zorgt er ook voor dat ze weer bij mama raken om daar kerst te vieren nadat mama het initiatief niet wilde nemen de kinderen te halen om kerst bij haar te vieren. Als papa geen plan maakte en mama geen moeite doet blijven kinderen dus eigenlijk bij de papa en zien ze net mama niet... ik lees bij ts eigenlijk niet dat de papa zijn kinderen niet wil zien enkel een oordeel dat zijn nieuwe vriendin hem weghoudt van zijn kinderen doordat ze verder gingen wonen terwijl hij wel die afstand wel rijdt ze te halen voor kerst? Ts, Ik snap dat het voor jou heel zwaar is als er zoveel afstand is en vraag me inderdaad af hoe de regeling ervoor was en of hij dat zomaar kon doen, maar je kinderen hebben er weinig aan als jij weigert hen te halen zodat ze weer bij jou kinnen zijn. Je kinderen kozen niet zover te wonen. Of had hij eerst gezegd dat hij ze wel terug zou brengen? Maar dan nog zou ik aan je kindjes denken, die vinden het vast ook veel fijner om op kerst met mama in de auto kerstliedjes te zingen op weg naar huis.

En plaats alles in tegenwoordige tijd want het moet nog komen en de rest van de slechte zinsbouw en fouten. Echt waar staat mijn hoofd 😒

Ik zou zeggen dat is tussen hem en zijn oudste dochter( die al een rijbewijs heeft en dus minimaal 18 is). Hij heeft het vervoer geregeld, hoe is aan hem tenzij niet veilig etc. Als je je er nu mee gaat bemoeien, dan geef je het signaal af dat jij het vervoer wil regelen/op je wil nemen. En wie weet vindt oudste dochter het wel gezellig in de auto. Kerstmuziek aan, meezingen etc.

Je geeft aan dat hij normaal gesproken zelf het vervoer regelt. Dus als het incidenteel gebeurd, dat ik ze zelf op zou moeten halen, had ik dit zeker gedaan! Belang van de kinderen heeft bij mij eerste prioriteit. Als ik daar mijn kerstavond voor op zou moeten geven, so be it😅 Als ik ze wekelijks op zou moeten halen, dan was dit een ander verhaal geweest. Ook zou ik standaard regelingen vast laten leggen in een ouderschapsplan, zodat je niet elk jaar weer opnieuw die frustratie hoeft te hebben. Dit maakt het ook veel duidelijker naar de kinderen toe (en duidelijk voor je eigen planning). Wil je in het vervolg niet meer met kerst op en neer te hoeven jagen. Dan zou je de regeling kunnen maken: ene jaar kerst bij vader, oud en nieuw bij moeder & het jaar volgend, andersom.

TS gaf aan dat er vervoer is en vraagt tips hoe dit in het vervolg te kunnen regelen, zonder er zelf last van te hebben. Mijn tip is niet om de kinderen maar bij papa te laten 😅 maar om meer los te laten en het hem zelf te laten regelen en zich er niet mee te bemoeien. Misschien had ik dat duidelijker moeten maken, maar ik wilde bij TS vooral aangeven dat ik haar helemaal snap, met alle frustratie en gedoe, omdat er een aantal reacties waren over dat TS aannames zou doen of dat zij ook een keer moest rijden. Als je uit elkaar gaat, maak je afspraken over hoe je de zorg van een kind zult regelen samen. Door een nieuwe relatie kan dat ineens onder spanning komen te staan of alles wordt ineens over de schutting gegooid. Dat de man van TS ineens kiest te verhuizen, gaat hoogstwaarschijnlijk tegen eerder gemaakte afspraken in. Ik snap heel goed dat TS hem niet tegen houdt, maar ook zijn logistieke problemen niet op wil lossen.