Mijn ex en ik zijn 5 jaar uit elkaar, na wisseling van tig vriendinnen lijkt zijn relatie van nu vastigheid te krijgen. Maar… zijn nieuwe relatie lijkt hem ver weg te willen houden van zijn familie en kinderen. Hij gaat 2,5 uur verderop wonen en dit is nu al steeds een toestand met heen en weer brengen. Zo ook met kerst, hij hoeft zelf maar 1x op en neer te rijden en heeft er voor gezorgd dat zijn oudste dochter (dus de halfzus van onze 2 gezamenlijke kinderen) ze thuis brengt. Zij moet dus 2,5 uur naar ons adres rijden en dan nog een uur terug naar waar ze zelf woont. Hoe hij ze zo gek heeft gekregen weet ik niet maar ik heb deze keer mijn poot stijf gehouden door te zeggen dat ik niet eerste kerstdag avond nog ergens heen wil gaan rijden om mijn kinderen op te halen. Nu voel ik me schuldig, naar de oudste dochter toe. Zij vangt dus nu op wat eigelijk de vader had moeten doen. Zijn kinderen thuis brengen. Als zij het niet doet, moet ik dus zelf gaan rijden terwijl hij die ervoor koos ver weg te gaan wonen lekker rustig zijn eerste kerstdag kan afronden. In principe regelt hij het vervoer voor onze kinderen maar het voelt zo verkeerd, naar de oudste dochter toe. Zouden jullie alsnog zwichten en je kinderen gaan ophalen? In ieder geval haar tegemoet rijden en zelf (voor de miljoenste keer) je planning erop aanpassen. Ik heb hier trouwens zelf 1000 keer naar moeten vragen, of hij al weet hoe het met kerst gaat lopen zodat ik zelf ook afspraken kan maken. Nu ben ik zelf altijd zo geweest dat er ergens altijd ruimte blijft om paraat te staan om ze alsnog op te kunnen halen (zoals nu dus weer) en ik denk dat hij daarom zo laks is met afspraken maken, zo van. Zij regelt het uiteindelijk toch allemaal wel. Hebben jullie tips om dit beter te kunnen regelen in het vervolg zonder er zelf last van te hebben?