Mijn moeder is geen betrokken oma

Persoonlijk vind ik dit heel vreemd… uiteraard heeft iedereen een andere band met zijn ouders maar als ik mijn schoonouders met me nichtje zie… die zijn als boos als ze een week weg gaat omdat ze dan geen oppas dag met haar hebben… Ik zou even het gesprek met haar aangaan hoe moeilijk ook, misschien zit haar wel wat dwars of id. Het is zonde als je kindjes geen leuke band met opa en oma hebben. Ik vind dat persoonlijk een van de mooiste banden die er bestaat…

Ik vind het ook wel bijzonder. Hoewel het overal anders is natuurlijk, mijn ouders gaan ook anders met onze kids om dan mijn schoonouders. Maar beide zien ze ze graag en het liefst zoveel mogelijk. Op mij komt het een beetje over alsof ze ergens mee zit (voor zover je dat uit één berichtje kan afleiden). Kun je het er eens met haar over hebben? Hoe is je eigen band met haar?

Ja heb ik ook! Maar de band met mijn moeder is ook zo. We spreken elkaar misschien 1 keer in de week elke zien elkaar eens in de 2 maand. We wonen ook niet bij elkaar in de buurt. Mijn zussen wonen wel bij haar in de buurt maar hun band is zeker niet beter. Gek genoeg komt ze ook zelden bij hun op visite. Geen enkel kleinkind heeft een goede band met haar. Wat extra gek is, is dat wij allemaal een super band hebben met onze eigen oma (mijn moeders moeder!). Die is totaal anders. Ik heb het geaccepteerd en vind het prima. Maar dat is wel een jarenlange emotionele strijd geweest. Ik accepteer en respecteer m’n moeder zoals ze is, en we hebben het gezellig als we elkaar zien.

Een goede band met opa en oma is fantastisch, maar denk ik niet iets wat je af kunt dwingen. Je moeder heeft ook haar eigen leven en haar eigen behoeften, ze is het niet verplicht om een hele vetrokken oma te zijn. Ik kan me wel voorstellen dat het heel lastig is als je zelf wel behoefte hebt aan die betrokkenheid en die blijkt er niet te zijn. Daar kun je vast een mooi gesprek over hebben met je moeder. Misschien vergroot dat haar betrokkenheid, misschien ook niet, dat is aan haar. Maar dan heb je het geprobeerd en ben je in ieder geval je ei kwijt 👍

Die van mij is buiten beeld. Heerlijk zelfs. Na jaren van drama en "slechte" dochter zijn kan ik haar missen als kiespijn. Tien jaar drama-vrij en geen gedoe meer met haar stoornissen. Saaaaaaaaalig! Ze is welkom als ze zich als volwassene kan gedragen. Oh, wacht, wat zeg ik nu? Dat gaat in geen miljoen jaar gebeuren 😂🤣

Ik herken je topic wel, ervaar dit zelf ook. Mijn moeder is vooral druk met haar eigen leven. Naar de buitenwereld toe toont ze trots de foto's en verhalen over haar kleinkinderen, maar naar mij en mijn zus toe veel minder. Mijn moeder is ook geen knuffelaar en vertelt me niet persoonlijk dat ze trots op me is. Maar dat is ze wel, dat weet ik zeker. Ik denk dus dat ze vindt dat wat ze doet al heel veel is en ik daar een andere mening over heb 😉 mijn zus haar kinderen zijn al pubers en hebben een prima band met oma, maar niet heel innig

Heb je dat wel eens aan haar gevraagd, of zij dat niet jammer vindt dat er weinig band is? Ik zou daar ook wel een beetje verdrietig om worden denk ik.. Hier kreeg ik juist net weer een opmerking dat ze hem al zolang niet gezien heeft - lees 2 weken 🤪 Ik weet dat het uit liefde komt die opmerking, dus ik lach erom. Maar zoveel liever op deze manier dan andersom zoals bij jou 😢

Gewoon laten gaan. Hier net zo. Mijn moeder is druk met haar andere kleinkinderen die nu ook straks in huis wonen bij haar. En informeren naar mij en mijn baby is al vanaf de zwangerschap te veel moeite. Ik stuur niets meer. Zij vraagt niets meer. Maar praat wel steeds over de andere 2 die nu zo zielig zijn want papa en mama gaan scheiden. Gister heb ik de telefoon erop gegooid. Mij bellen en alleen klagen over zichzelf en de andere kinderen. Ik vind het goed met haar. Ga mijn tijd en energie er niet meer in steken als ze geen moeite terug doet. En ik hoef haar geklaag ook niet meer te horen over haar shit. En heb haar dat ook laten weten via de app laten weten. Heb nog geen reactie terug dus mijn idee is lekker rustig.

Bedankt voor alle snelle reacties 😃. Mijn eigen band met haar is wisselend geweest over de jaren. Voor mijn puberteit was er weinig aan de hand, maar tussen mijn 12e en 19e was er veel strijd en wederzijds onbegrip. Toen ging ik het huis uit en werd het wel beter. Maar we zijn ook van elkaar vervreemd geraakt. Jullie hebben wel gelijk, ik moet dit een keer met haar bespreken. Dan kan ze zelf bewust de keuze maken om wel of geen betrokken oma te zijn.

Misschien is het iets met haar geheugen? Ik weet niet hoe oud ze is maar wellicht vergeet ze oprecht bepaalde dingen. Dit kan ook vroeg ontstaan.

Ik denk dat je misschien een iets te romantisch beeld verwacht van een liefhebbende oma die graag betrokken is bij de kleinkinderen. Helaas is niet iedereen zo. Je kan niet een band forceren die er niet is. Ik begrijp wel helemaal je frustratie hoor. Mijn familiebanden zijn ook niet goed en het doet me soms ook wel wat dat familie leden niet betrokken willen zijn bij mijn dochter. Ik kies ervoor om deze mensen dan ook te laten. Als kind had ik zelf een oma die totaal niet lief was en dat was voor mij heel verwarrend. Dat heb ik liever geen oma voor mijn kind.

Sommige mensen zijn altijd druk druk druk. Vind het persoonlijk een k*t smoes. Iedereen kan druk zijn, het is maar net of je ergens tijd voor wilt maken. Zou het niet persoonlijk opvatten. Je wilt graag voor je kinderen een goede band met haar, maar denk je eerlijk dat dit nog gaat komen? Ik denk het niet, dan was dat er al geweest. En je wilt niet dat je kids later teleurgesteld worden door hun oma, dus misschien maar gewoon zo laten.

Denk dat je hierover het beste met haar in gesprek kunt gaan

Sluit ik me bij aan. Iedereen heeft een ander beeld, ik vind opa’s en oma super belangrijk maar ik heb dan ook een goede ervaring en kan het me niet voorstellen. Je leest hier nu ook andere reacties maar goed, misschien zit er wel gewoon iets dwars bij je moeder waardoor ze zo doet.. zonde om niet alles geprobeerd te hebben voor een fine relatie tussen oma en je kleine

Hoe was haar band met haar eigen opa en oma? Misschien is ze bang iets verkeerds te doen ofzo of te opdringerig te zijn. Of misschien is ze echt heel moe en weinig energie door haar leeftijd (heeft zij iets onder de leden?). Echt jammer dat de band minder is dan je je had voorgesteld Wat ik ook nog zit te denken... Dat je kind moet huilen in haar buurt zou me wel zorgen baren, waarom is dat? Is ze misschien een keer per ongeluk hard tegen je kinderen uitgevallen ofzo en zijn ze sindsdien bang voor haar? En wil ze dat voorkomen dat het nog een keer gebeurd.... Misschien vergezocht maar kan wel zo zijn

Mensen variëren ook gewoon heel erg. Mijn ene grootmoeder is echt verzot op familie en haalt er zoveel voldoening uit alle banden warm te houden. Niks maakt haar blijer dan een telefoontje dat je een kopje thee komt drinken, al is het maar een half uurtje op de terugweg uit werk, en ondanks haar inmiddels hoge leeftijd komt ze op verjaardagen en feesten altijd nog even langs. Midden in haar woonkamer staat een groot dressoir met foto's van alle familieleden, elke paar jaar en bij elke grote gebeurtenis van een familielid ontvangt ze graag nog een nieuwe geprinte foto voor in de set. Er ligt nooit één stofje op dat dressoir. Mijn andere grootmoeder is een aantal jaar geleden overleden. Ik had haar toen al meer dan tien jaar niet meer gezien. Zij was ook een vriendelijke vrouw die op zich plezierig genoeg was in de omgang. Maar die warmte was er niet echt en moeite om banden te onderhouden deed ze ook niet. Je kon daar op bezoek of anders zag je haar toch gewoon niet. Na een akkefietje met haar zoon - mijn vader - staken wij daar ook geen moeite meer in en is dat verwaterd. Op het eind ging ze dementeren dus voor haar dood heb ik haar ook niet meer bezocht. Ze zou me toch niet herkend hebben. Je doet er weinig aan - mensen zijn zoals ze zijn, je kunt ze niet afdwingen om jou of jouw gezin als prioriteit te zien.