Mijn ouders geven niks om hun (klein)kinderen... wie nog meer?

Niet zulke ouders maar wel zulke schoonouders. Er zijn wel steeds incidenten geweest maar het ging er voornamelijk om dat ze niet begrijpen dat wij wisseldiensten draaien en dat op een zondag om 16:00 langskomen niet altijd praktisch is. Als we dan met een alternatief kwamen bijv zondagochtend rond een uur of 11 voordat onze avonddienst begon dan waren ze hoogst beledigd Ze hebben in totaal 5 kleinkinderen 2 van mijn zwager en schoonzus die ze niet meer zien en bijna 3 van ons waarvan ze de oudste 2x gezien hebben (ze is nu 5) en van jet bestaan van de 2 jongste niet eens wat afweten. Als ik dan kijk hoe mijn ouders met hun kleinkinderen zijn dan denk ik wat ontnemen jullie je toch veel en wat een eenzaam bestaan moeten jullie leven. Wel ben ik inmiddels zover dat ik zoiets heb van laat maar.

Als je wilt dat de relatie anders is, zal je actief stappen moeten ondernemen. Al eens een goed gesprek met je ouders gevoerd?

Ja dat inderdaad, laat maar... talloze keren geprobeerd contact te leggen en uitnodigen om langs te komen, wat een zonde om niet van je kleinkinderen te genieten. Mijn vriend heeft alleen nog maar zijn moeder en die leeft alleen nog maar voor haar kinderen en kleinkinderen, zo mooi om die relatie te zien tussen oud en jonge generatie 😊💜

Talloze keren helaas, ik ben altijd degene die dan maar weer eens belt, uitnodigingen stuurt bij de geboorte enzovoort, als ik niet bel hoor ik nooit meer wat van ze, ik ben niet enig kind, broers en zussen gaan ze hetzelfde mee om🙄 En van mij hoeft het ook niet, maar ik begrijp gewoon niet hoe zonder enige reden je kinderen en kleinkinderen je niks interesseren

Soort van herkenbaar. Ik heb mijn ouders ooit gevraagd waarom ze kinderen wilden. Papa antwoorde niet. Mama zei dat baby's schattig zijn en je met kindjes leuk kan spelen... dan krijg je dus taferelen als deze helaas. (Moet je je ook bedenken dat ze veel moeite hebben moeten doen om kinderen te krijgen!) Daarom vind ik berichtje van mensen die kinderen nemen zodat hun eerste een broertje of zusje zou hebben of omdat ze babyfever kregen van de baby van een vriendin altijd verdrietig te lezen. Je hebt veel meer dan dat nodig en er moet zeker meer groeien eenmaal de kinderenner zijn. Jammer genoeg kunnen of willen sommige mensen niet kijken naar de lange weg en denken ze dat kinderen tijdelijk zijn ofzo. Ik doe geen moeite bij mijn ouders. Mijn zus wel nog en ze is vaak gekwetst. Verdrietig dat je het ook hebt!

Mijn moeder weet ik niet maar mijn vader heeft altijd geroepen dat hij nooit kinderen wou om daarna toe te voegen dat hij wel van ons hield wat ongetwijfeld op zijn manier ook waar was, en mijn moeder? Nooit geweten eigenlijk waarom ze kinderen wou, we zijn 4 kinderen en ze heeft 5 miskramen gehad, dus ze hadden evengoed 9 kinderen kunnen hebben🤯 ze hebben ook nooit dingen met ons gedaan, geen vakanties, geen uitjes... dus eigenlijk niet bizar dat ze nu niet meer interesse tonen vooral sinds ze gescheiden zijn, maar inderdaad, waarom dan kinderen krijgen? En waarom ook nog eens zoveel, echt onbegrijpelijk...😒 Wij hebben ook 4 kinderen maar zij zijn ons alles en ik zou het ook fantastisch vinden als ik later oma mag worden, ik zal er dan heel zeker weten voor mijn kleinkinderen zijn en absoluut altijd voor mijn kinderen❤️ Zo intens triest dat er meer in zo'n situatie zitten, het doet ergens toch pijn dat je eigen ouders je niet belangrijk genoeg vinden om je überhaupt nog te spreken💔 Moeite doe ik ook niet vaak meer, je wordt toch altijd teleurgesteld helaas

Ja herkenbaar helaas. Ik heb een heel slechte band/geen band met mijn ouders. Vind het ook vreemd ze ouders te noemen want dat zijn ze niet. Sinds ik moeder ben snap ik nog minder van ze maar vooral de keuzes die zij hebben gemaakt. Met vlagen vind ik het pijnlijk voor m'n jongere ik en soms voor mijn kinderen omdat ik ze graag een leuke opa/Oma wens. Bij anderen zie je dat het ook anders kan. Mijn ouders hadden nooit vader en moeder moeten worden en bij navraag bij mijn moeder heeft zij dit ook niet heel graag gewild... het hoorde zo benoemde ze.

Wat ontzettend verdrietig voor jou en je gezin zeg! Kan me goed voorstellen dat als ze je oudsten maar 3-4 keer gezien hebben ze niet ‘ineens’ interesse hebben nu je tweeling van 1,5 er is, maar het is wel ontzettend verdrietig dat dit de situatie is.. ik vind je ouders daarin écht een grote verantwoordelijkheid dragen: zij wilden kinderen en kregen jou, dus ik vind het ook zeker aan hen om te investeren in hun kind(eren)! Daarmee wil ik eigenlijk zeggen: probeer de schuld niet bij jezelf te leggen. Tuurlijk heeft iedereen een aandeel in een probleem, maar wat ik zeg: als jouw ouders vind ik dat zij hierin meer verantwoordelijkheid hebben dan jij. Het klinkt namelijk alsof jij het al die jaren heus geprobeerd hebt, maar steeds de deksel op je neus kreeg. Ik hoop dat je mooie mensen om je heen hebt die jou en je kinderen wel op waarde schatten! Ik herken het zelf niet, ik heb een hele fijne band met mijn moeder. Mijn vader en schoonouders zijn overleden, die hadden met liefde deel uitgemaakt van ons leven en dat van mijn dochters maar dat mocht niet zo zijn. Ben daardoor nog dankbaarder dat mijn dochters óók mijn moeder haar wereld zijn, maar ben me er ook van bewust dat dit alles behalve vanzelfsprekend is.

Zo simpel werkt dat helaas niet. Een relatie komt van beide kanten.

Ook heel erg verdrietig voor jou Ikigai! Ik hoop dat ook jij lieve mensen om je heen hebt die jou zien voor wie je bent.

Geen ouders maar wel schoonouders die dit doen. Heel pijnlijk en probeer ik het los te laten, nog niet gelukt

Deze reactie is toch veel te simpel! Deze ouders zijn totaal niet betrokken bij hun (klein)kinderen. Echt bizar Twinlife! Hebben je ouders misschien een diagnose? Ben je zelf al in therapie geweest hiervoor? Het lijkt me heel heftig voor je!

Helaas hier ongeveer in hetzelfde schuitje. Mijn vader is overleden tijdens de zwangerschap van onze eerste zoon (tevens eerste kleinkind van mijn ouders), maar inmiddels is de tweede er ook al en de interesse is nog steeds ver te zoeken🙈 Laatste keer dat ze hen heeft gezien is op de verjaardag van de oudste (23-07), dus nu inmiddels alweer 7 maand verder. Jongste zoontje van 02-05-2024 heeft ze nu al welgeteld 2 keer gezien: 1x op kraamvisite na de geboorte en 1x dus op de verjaardag van onze oudste zoon. Soms appt 1 van ons hoe het gaat met de ander, maar that's it eigenlijk. Geen diepgaande gesprekken ofzo. Heb nog 2 jongere zusjes waar ze wel veel contact mee heeft🤷🏼‍♀️ ik heb het maar geaccepteerd hoe het is en ben nog extra dankbaar voor mijn lieve schoonfamilie ❤️

Wat pijnlijk voor je. Dat je zo'n deinteresse hebt voor zowel je kind als kleinkinderen. Weet je zeker dat er niet iets voorgevallen is waar je niet vanaf weet, dat het onbewust ertussen staat. Omdat ze met je zusjes wel beter contact heeft. Wat doen ze anders of waarom wel interesse in hun? Hoe is het contact tussen jou en je zusjes? Heb je al eens gevraagd aan je ouders waarom ze geen interesse hebben in je? Ik vind het moeilijk te begrijpen! Pijnlijk voor jou! Hopelijk heb je wel een lieve man en schoonfamilie.

Nee er is nooit iets voorgevallen, ze zijn ook niet hecht met broers en zussen, die zitten in hetzelfde schuitje dus het is echt algemeen. We noemden ze als kind ook geen papa of mama maar bij hun voornaam gewoon. Volgens mij paste het hele ouderschap gewoon niet bij ze maar waarom dan 4! Kinderen?... tja, dat weten alleen zij natuurlijk. Mijn schoonfamilie is echt super, schoonmoeder geniet zo intens van kleinkinderen en ooms en tantes, neefjes en nichtjes maken het beeld compleet Dat maakt het ook meer onbegrijpelijk als ik zie hoe het ook kan. Waar ik nu steeds meer mee zit merk ik, is van stel ze komen te overlijden, dan heb ik ze al jaren niet meer gezien en kennen ze de helft van hun kleinkinderen niet, echt onbegrijpelijk... En als ik bel zou je zo een leuk gesprek kunnen hebben en dan denk je waarom? Waarom kom je niet even langs? Waarom vergeten jullie al onze verjaardagen? Waarom niet een berichtje voor kerst of met Nieuwjaar? En als ik iets stuur krijg je een dankje, punt. Niet meer, niet een hoe gaat het of wat is er voor nieuws bij jullie... Ik ga hun niet meer contacteren, ik bedoel, waarom zou ik dat nog doen? Waarom blijf ik contact zoeken na al die jaren? Zo stom van mij, ben benieuwd of ik ooit nog iets van ze hoor🙄

Jeetje echt onbegrijpelijk, mijn schoonmoeder is ook weduwe en haar kinderen en kleinkinderen zijn juist nu nog meer haar reden om nog te kunnen genieten van het leven. Ik kan me het niet indenken dat ik straks mijn kinderen niet meer hoef te zien, niet geïnteresseerd zou zijnin kleinkinderen... wat naar voor jou zeg, eigenlijk dubbel verlies, je vader die je kinderen nooit heeft mogen zien 💔 en je moeder die dat wel kan maar geen interesse toont😔 intens triest voor jou zeg😦 maar gelukkig heb je wel een leuke schoonfamilie 🍀😊

Ik kan me hier niks bij voorstellen, maar het lijkt me echt niet leuk. Heb je er wel eens met je ouders over gesproken? Niet verwijtend, maar gewoon benoemen van goh hebben jullie behoefte om de tweeling te zien? Of dat ze verwachten dat jullie initiatief nemen, of dat ze er geen behoefte aan hebben en zo niet waarom niet? Ik zou dat soort vragen wel beantwoord willen hebben zodat je er iets mee kan of het kunt afsluiten voor jezelf. Soms zit er een heel andere reden achter dan je denkt, misschien denken ze wel dat jij niet op hen zit te wachten bijvoorbeeld ik zeg maar wat. Communicatie is belangrijk. Dan weet je ook hoe je erin staat en wat je erover kunt zeggen tegen je kinderen als ze ouder zijn. Hoe was jullie band voor de scheiding van je ouders? Wel apart ook dat allebei je ouders dus geen interesse tonen? En dat terwijl ze gescheiden zijn en onderling ook geen contact meer hebben?

Hier ongeveer hetzelfde, maar dan met schoonmoeder. Riep serieus al toen ik 21 was wanneer ze oma ging worden😅 ze geeft nog even geduld moeten hebben, want op mijn 30ste kwam onze zoon. Ze had tijdens de zwangerschap al weinig interesse. Dat vonden we nog niet zo boeiend. Maar toen ook het contact na de geboorte vaak uitbleef vonden we dan vreemd. Schoonmoeder is al een aparte en niet zo sociaal. Je kunt niet echt een fatsoenlijk gesprek voeren. Mijn vriend heeft ook helemaal niets met zijn eigen moeder. En nu ze eigenlijk nooit interesse toont al helemaal niet meer. Hij heeft veel meer met mijn ouders. Nu onze tweede is geboren hebben we ze pas 2 keer gezien. Ze zal dan ook nooit vragen hoe het gegaan is of iets dergelijks. Ook stuurde we afgelopen week de foto's van de gezinsshoot die er hadden laten doen. Dan krijgen we alleen een opmerking over dat ze gaat uitvogelen hoe ze het mapje geopend krijgt😂 verder niet gehoord wat ze er van vond ofzo😅 ik vond het eerst erg vervelend voor kijn vriend dat het contact met zijn moeder zo loopt. Maar mijn vriend boeit het dan weer niet dat hij weinig contact heeft met zijn moeder, dus we laten het maar zo. We hebben gelukkig mijn ouders die wel veel interesse tonen.

Best meerdere mensen met zulke verhalen hier. Ik vind dit echt onbegrijpelijk dat je je eigen kind zo kan behandelen, jouw vriend dus in dit geval. Sneu voor hem, maar waarschijnlijk weet hij niet beter is ze altijd zo geweest? Zulke mensen hebben enorme issues waardoor ze niet kunnen lief hebben. Ook zo'n opmerking alleen over het mapje komt op mij over als afgunst, alsof ze niet kan verkroppen dat jullie gelukkig zijn ofzo? Ik zou dan ook snel klaar zijn met zo'n iemand en vrijwel niks meer laten horen als er niks vanuit haar kant komt.

Toevallig laatst in een ander topic hierover al een berichtje geplaatst maar ook bij ons is de schoonfamilie totaal niet geïnteresseerd in ons of mijn man of straks het kleinkind. De hoeveelheid interesse die ze tot nu hebben getoond in de zwangerschap is op 1 hand te tellen. Al helemaal in vergelijking met mijn ouders die wekelijks updates vragen, willen meebetalen aan babyspullen en vaak langskomen. De relatie tussen schoonvader en mijn man is al jaren slecht, maar nu lijkt het gewoon nog erger. Wij hebben dus voor na de geboorte van ons kindje ook maar geen verwachtingen meer, dan valt het hopelijk een beetje mee.