Minder aansluiting met vriendinnen

Bij mij zou het er heel erg aan liggen wie van mijn vriendinnen zich zo zou gedragen. Ik heb er een paar met een moeilijke achtergrond en als die het opeens zo goed zouden hebben zouden ze daar zoveel over mogen praten als ze zelf willen en zou ik heel blij voor hun zijn. En van hen weet ik ook dat ze eerlijk zouden zijn als het even niet goed ging, en weet ik dat ze mij er niet op zouden veroordelen als ik wel vertel over wat er thuis niet zo goed gaat. Maar ik had ook ooit een vriendin die maar bleef vertellen over hoe perfect het bij haar allemaal ging. De baan was ideaal, haar man verdiende veel en daar had ze een fantastisch seksleven mee, ze was megapopulair bij veel vriendinnen, haar kind was geniaal, en ze beleefde van allerlei ontzettend bijzondere dingen in haar leven. Op het onrealistische af zeg maar. Nooit een vuiltje aan de lucht. Ik gaf daar complimenten over en reageerde blij voor haar, als zij het nodig heeft om daar een beetje in te overdrijven dan zal daar wel een reden voor zijn. Het was altijd een kwestie van haar dat verhaal laten afratelen, en daarna konden we weer gewoon gezellige dingen doen 😅 Slecht voorbeeld misschien, want een jaar later beweerde ze compleet het tegenovergestelde. Haar man was verschrikkelijk en had nooit de vaderrol op zich genomen (was op dat moment net in een burnout beland overigens), haar baan ging niet goed meer. Uiteindelijk is ze gescheiden en zelf in een burnout beland. Heb ik achteraf gehoord, want ik had het conta 't al voor dat moment verbroken omdat ze aan het stoken was tussen mij en andere vrienden. Dus ehm..tsja..welk advies kan ik daarin geven. Schat de personen in die dit bij je doen. Geef je veel om hen en denk je dat het echt zo goed met hen gaat, ben dan vooral blij voor ze als het goed met ze gaat en vertrouw erop dat ze er voor jou zijn als jij minder positieve verhalen hebt of eerlijk bent over wat die verhalen met jou doen. Geef je veel om hen maar denk je dat de verhalen niet kloppen, kijk dan of er een manier is waarop je een dieper gesprek met hen kan hebben over hoe het nou echt gaat. Denk je dat er wel meer niet klopt in je relatie tot die vriendinnen, ga dan even serieus bij jezelf na of ze je meer energie kosten dan dat ze je blijdschap brengen. Want misschien zijn jullie gewoon uit elkaar gegroeid.

Een heel verhaal, maar jouw verhaal bracht bij mij gewoon heel veel herkenning. Mensen kunnen echt veranderen zodra ze kinderen hebben.

Dat is enorm jammer.. Wat gebeurd er als jij minder materialistische en competetieve onderwerpen aanhaalt? Jullie levens kunnen totaal verschillend zijn, maar in een vriendschap zou je je wel gehoord moeten voelen. Een jaar geleden heb ik 1 vriendin om dezelfde reden op een wat lager pitje gezet. Ik was nooit leuk of spannend genoeg, gaf ze mij het gevoel. Liever de vriendinnen met de dure vakanties, super banen, en als er dan wat was, was ik het luisterende oor. Ik ben wel blijven luisteren, maar geen initiatief meer genomen. Ben iemand anders tegen gekomen, die nu mijn bestie is. Verschillende levensfase, kinderen andere leeftijden, maar dezelfde normen en waarden. Zoveel meer begrip en minder aanpassen. Zoek mensen bij wie je jezelf kan zijn.

Herkenbaar.. Met 2 vriendinnen zit ik nu in dezelfde fase qua kinderen. Zij denken echter heel anders over opvoeden, we zijn echt tegenpolen. Ik heb deze 'vriendschappen' na 2jaar helaas niet meer zo hoog zitten en eigenlijk onbesproken afgesloten. Erg jammer maar ik voel mij niet meer prettig om dingen te bespreken. Het koste mij ook echt enorm veel energie om deze vriendschappen te onderhouden en ik kreeg er een vervelende maar ook leeg gevoel voor terug. Sinds ik geen initiatieven meer toon of wat laat horen, hoor ik helaas ook niets meer van ze, dat zegt ook wel iets... Ik hoop heel erg iemand te treffen met wie ik weer een goede klik heb, iemand die energie oplevert en gewoon gezelligheid.

Wat apart eigenlijk dat ze zo'n ander beeld bij jou neerzette. Dank je wel voor je advies. Ik voel ook echt wel raakvlakken maar het materialistische/perfecte (relatie perfect, huis altijd schoon en smaakvol ingericht) staat voorop steeds lijkt het. Waardoor ik me ook minder voel want ik ga in Nederland op vakantie, heb een klein autootje en geen groot huis en een huis wat ook wel vaak een gezellige chaos is. Stom eigenlijk van mij om me er door te laten beïnvloeden maar toch gebeurt het.

Dat lukt vaak wel redelijk maar toch reageren zij onderling dan alsnog vooral op de materialistische dingen en als ik dan vertel over onze vakantie naar bijvoorbeeld Maastricht, is het niet zo boeiend

Erg jammer dat het zo is gelopen en dat je je niet meer vrij voelt deze dingen te bespreken. Ik hoop ook dat je een nieuwe vriendschap op zal doen

Herkenbaar. Ik heb ook zo'n 'vriendin'. Onze kinderen zaten bij elkaar op school. De oudste bij elkaar in de klas. Sinds mijn kinderen naar een andere school zijn gegaan is het contact verwaterd. Niet meer elke dag appen, geen interesse meer. Wij waren ook de minst 'interesantste ' vrienden. Maar ze vroegen ons wel altijd als ze dan niemand hadden. Zij wilden dolgraag een 3e. Wij krijgen nu een 3e en volgens mij was ze daar niet zo enthousiast over. Ik laat het lekker. Neem zelf geen initiatief meer. Als ik af en toe een appje krijg, (vergeet ik ook wel eend terug te appen) maar dan stuur ik wat terug. Maar dikke mik gaat het niet meer worden. Voor ons geen druk sociaal leven, 6 x in de week naar sportclubs, dat streven in de beste willen zijn, interessant willen doen bij andere anders op school omdat het 'ondernemertjes' zijn. Bah.... er is meer geleased en schuld dan je lief is denk ik. En dat moet ieder voor zich weten... maar doe maar gewoon, doe je al gek genoeg:)

Ik zou het laten 'verwateren'. Vriendin van mij kende ik overigens ook al 30 jaar. Vanaf basisschool groep 1. Met tussenpozen geen contact.. overigens bij elkaar in de familie terecht gekomen en vriendschap weer opgepakt. Nu laat ik het gewoon bij af en toe een appje en dat is prima. Hoor ik ook alle problemen niet meer. :)

Hier helaas ook de verwachting dat dezelfde babyfase zou verbroederen maar helaas ook contacten door verwaterd. Hier is het vooral omdat ze het alleen nog maar kunnen hebben over hoe fantastisch hun kroost is en helemaal geen eigen persoonlijkheid meer hebben.

Ja vond ik ook gek. Ik heb zelf altijd het idee dat als er zo de nadruk wordt gelegd op uiterlijk vertoon, zoals een grote auto en mooie vakanties, dat er andere onzekerheden verbloemd worden. En dan bedoel ik als men het echt over niks anders kan hebben dan dat. Want er is niemand waarbij alles 100% goed gaat en als dat niet besproken kan worden dan voelt contact voor mij niet meer oprecht. Een beetje uitwijden (en mogelijk voor de grapwat opscheppen) over een extravagante vakantie zou ik zelf ook sporadisch ook kunnen doen natuurlijk, dus verder geen verwijten richting mensen die het wel eens over een grote auto of vakantie hebben. Trots mag er ook zijn. Maar met mate 😜

Mijn vriendin heeft ook de meest luxe vakanties, gemakkelijk kind en leuke uitstapjes terwijl wij er 1 hebben die goed op rust, regelmaat en reinheid vaart. Zelf vinden wij een camping in NL net zo fijn als een luxe reis naar buitenland. Vriendin brengt haar kind 4 dagen naar opvang waar hij ontbijt, luncht en avond eet. Het weekend vind ze altijd zwaar. 😂 Stiekem vind ik mij toch een betere moeder. ;)

Ik kreeg uit het bericht van de topicstarter juist het idee dat ze niet wil wedijveren met haar vriendinnen. Maar het gewoon eerlijk met elkaar over zowel de mooie als de minder mooie kanten wil hebben, zonder oordelen. 'Stiekem vind ik mij toch een betere moeder' lijkt mij ook een vorm van wedijveren, en geen manier om de sfeer tussen vriendinnen te verbeteren.

Wat maakte dat jullie de minst interessante waren? Gefeliciteerd met jullie derde en wat naar dat het toch ergens voelt als jaloezie. Dat van die lease en schuld denk ik ook, alhoewel ik hartstikke blij ben als ze zoiets moois kunnen bezitten maar dat opscheppen, hou ik niet van ook :)

Dat kan ook vrijheid geven dus, niet meer alle ellende aanhoren altijd. Ik heb ook een vriend waar altijd iets mee is, het is een schat maar soms zo'n energie drainer

Jammer:(

Klopt inderdaad, ik wil dat juist niet. Sterker nog, ik vind het ongemakkelijk. Ik gun ze alles maar het staat zo ver van mijn realiteit. Ik ga dan ook naar huis met een leeg ontevreden gevoel of ik ben van tevoren bezig alles tiptop in huis te krijgen omdat ik niet wil onder doen maar bah dat voelt eigenlijk niet goed

Ik herken het ook. Gewoon wachten of het een fase is. Jonge kinderen hebben is intens… En als je elkaar niet weer terugvindt, laten verwateren. Wellicht krijg je weer nieuwe contacten via klasgenootjes van je kind(eren).

Wat vervelend dat je het zo ervaart. Hoe was dit voordat jullie kinderen hadden? Zijn de gesprekken en verhoudingen onderling veranderd, of is jouw interesse en prioriteit veranderd nu je een kindje hebt?

En als je 1 op 1 afspreekt? Misschien voelt de een dan niet de behoefte om op te boksen tegen de ander. Wellicht kan je met 1 toch wat diepgang nog vinden. Of wat gaan doen met zn allen, niet kletsen maar samen werken. En ook goed om je heen kijken, ik werkte al 3 jaar samen met mijn bestie en hadden nooit gedacht vriendinnen te kunnen worden.