Moeder is narcistisch. Hoe gaan jullie daar mee om?

Ik heb zelf zo een vader en 10 jaar terug het contact mee verbroken. Vanuit de overweging: ik wil alleen nog maar mensen om mij heen die mij gezond houden. Niet (geestelijk) ziek maken. Mijn zus hebben altijd gezegd: je moet moeder/vader zijn, voor je oma/opa bent. En als dat eerste al niet lukt.. dan zegt dat genoeg. Heb je het al eens met je moeder besproken?

Ik vind dit een lastige....... Je geeft aan dat je niet kan steunen op je moeder. Ze past bijv niet op, want haar arm doet zeer, maar werken op een veiling kan ze wel. Jouw kinderen zijn 1 en 3 jaar, die hebben overal nog hulp bij nodig. Zou ze dit niet uit bescherming voor de kinderen doen?? Ik weet natuurlijk niet of je moeder echt nep doet. Ik wil je zeker wel geloven, maar kan het niet zo zijn dat jouw gevoelens overrulen? En je dingen ziet, die er niet zijn? Je gaf aan dat je altijd het gevoel hebt gehad er nooit te mogen zijn...... En wat betreft luiers niet willen verschonen; daar ken ik er meer van 😉 Wel moeilijk dat ze verder geen interesse in je toont. Deels ook echt herkenbaar. Zelf een moeder die erg op haarzelf was. Kwam nooit langs of belde uit haarzelf. En ja, zo was zij nou eenmaal...... Ik hoop dat je bovenstaande niet verkeerd bedoelt!!

Hier ben ik het volledig mee eens. Dit is ook de reden dat er geen contact meer is tussen mijn man en zijn moeder.

Het is niet echt je mama's taak om op te passen of luiers te verschonen. Ik weet niet wat je met nep vrolijk bedoelt, maar toch fijn dat ze de sfeer vrolijk maakt als je kindjes er zijn? Ik krijg in ieder geval geen narcistisch idee rond je mama? Vanuit je berichtje dan toch. Misschien wel verkeerder verwachtingen van jou kant uit en verkerde communicatie misschien?

Ik heb ook een narcistische moeder. Ze manipuleerde altijd ALLES. ( Zelfmoordpoging doen en zeggen dat het mijn schuld was. Altijd zeggen dat ik dik was ondanks dat ik six pack had en daarom lelijkere kleding aan moest. Als ze geen aandacht kreeg rare dingen gaan doen zoals zonder geld naar Spanje willen verhuizen. Ruzies veroorzaken en dan bij mij uit komen huilen of mij haar door de scheiding laten trekken. Andersom deed ze vrij weinig. Als ik haar nodig was dan was ze nergens te bekennen en moest ik me niet aanstellen.) Dit is nog maar een kleine lijst van de afgelopen 4 jaar. Maar omdat ik toen de tijd zwanger was ( en door haar kindje verloren ben) hebben wij besloten dat wij zon giftig persoon niet om ons kind heen willen. Nu 35 weken zwanger van een meisje en ik gun haar liever mijn stiefmoeder als Oma dan mijn biologische moeder. Als je moeder echt zo slechte invloed is op je kids zou ik voor jezelf en je kids kiezen. Zo iemand kan heel veel schade brengen. Succes met je keuze 😘

Idd geen taak om op te passen en snap dat het vanuit het verhaal niet goed overkomt dat ze narcistisch is. Maar als ik alle voorbeelden moet noemen ben ik morgen nog bezig.. miss beste voorbeelden: oudste zoontje kwam met 7 dagen in het zh na een verslikking incident en toen mijn vriend snachts bij hem bleef in het zh en ik niet alleen wilde zijn thuis omdat ik te emotioneel was en ik haar vroeg bij me te slapen zei ze: maar dan slaap ik misschien slecht... ja sorry.. je dochter net bevallen en kindje in het zh.. en dan zo'n opmerking en niet bij je dochter slapen omdat ze anders zelf eens slecht slaapt.. naja en das 1 van de vele voorbeelden.. zoals miskraam gehad.. ik belde.. zegt ze: ach jeetje wat naar. Nou de volgende zal wel goed gaan. Verder geen appje, niet langsgekomen en nooit meer naar gevraagd.. het is gewoon.. ze is geen moeder en wil nu leuk oma spelen maar zelfs anderen worden ongemakkelijk als zij zo nep vrolijk doet ( vriendinnen van me die het zeggen op een verjaardag en m'n vriend is al helemaal klaar met dat gedrag) wellicht kan ze er zelf niks aan doen maar het blijft pijnlijk en vraag me nu dus af.. wat te doen ten opzichte van mijn eigen kids

Ze is nou eenmaal zo.. tja ik kan daar nog weinig mee want ik zelf vind dat als je als volwassene te horen krijgt van je dochter dat ze meer van je verlangt en het botweg wegwuift.. dan vind ik dat je toch echt te kort doet.. wellicht omdat ik zelf heel anders en juist zorgend in elkaar zit

Ik heb zelf ook zon moeder heb er bewust voor gekozen wat meer afstand te nemen. Ik heb dus amper contact met haar. Nu ik moeder ben realiseer ik me des te meer dat hoe zij met mij en haar kinderen omgaat, ik dit NIET wil voor mijn kind(eren) en het totaal anders ga doen. Wat ben je voor moeder als je niet omkijkt naar je kind? Maakt niet uit hoe jong of oud. Ik snap dat je het lastig vind dat jouw jongens dan geen oma hebben, maar is ze dit nu wel dan? Kost je toch alleen maar veel energie zo?

Ik heb ook zo’n moeder, oftewel ; geen moeder. Ik heb al geen contact vanaf vorig jaar september. Ben haar spelletjes zat. Heb geen zin meer in negatieve sfeer die ze mee brengt! En alleen leuk doet als ze er zin in heeft. Kies voor jezelf! Ze heeft ons nooit echt goed kunne verzorgen en de liefde geven die we nodig hadden en nu nog steeds niet. Het is erg jammer en zwaar, heb ook psychische hulp ervoor want het is niet niks dat je zo’n moeder hebt!

Is ze gediagnosticeerd met narcisme of heb je dat label zelf geplakt?

Ik ben er mee eens dat "nep vrolijk" misschien opzicht wel een goeie teken is. Hoort ook een beetje bij denk ik - mijn moeder en schoonmoeder lijken soms ook wel manisch als ze mijn dochter zien. Je geeft aan dat je oudste haar leuk vind, en zo lang er geen gevaar is, zou ik wel gewoon af en toe langs gaan. Voor mij komt het nu een beetje over alsof je haar wilt straffen omdat ze niet aan jouw verwachtingen voldoet - maar ik ken de hele situatie niet uiteraard. Wat vind jouw partner? Als ik het goed begrijp is ze er gewoon niet emotioneel voor je - ik lees niet echt iets manipulatiefs in je berichten waardoor je misschien bang bent dat het gevaarlijk zou kunnen zijn voor je zonen. Ik lees vooral dat ze sociaal heel onhandig is, maar het lijkt niet zo dat ze je pijn wilt doen. Hoe reageert ze als je zoontje pijn heeft of verdrietig is? Gaat ze troosten of vlucht ze? Ik denk zo lang ze probeert te reageren op je kinderen, ook al komt het voor jou nep over, dat er niet echt een reden is om jouw kinderen weg te houden. Maar ik ben ge-biased heh, want ik denk meteen dan aan mijn eigen moeder en dat ik weet dat ze verdrietig zou zijn.

Maakt toch niet heel veel verschil?

Denk dat het verschil maakt! Wat TS omschrijft klinkt niet als narcisme. Klinkt alsof TS bepaalde verwachtingen van haar moeder heeft die niet worden waargemaakt en oma gewoon wat egoïstisch is en/of sociaal onhandig. Als TS daardoor niet wil dat haar kinderen contact hebben met oma is dat haar goed recht. Maar in dat geval kan het TS ook nog helpen om naar zichzelf te kijken, naar haar verwachtingen, in hoeverre ze uit emotie handelt. Terwijl als oma narcist is dan is er weinig dat TS aan zichzelf kan veranderen om de situatie beter te maken. Dan is oma zo giftig dat contact verminderen of verbreken of harde grenzen afspreken misschien de enige optie is.

Ik zou vooral niet het contact forceren omdat het zielig is voor de kinderen. Ik had ook maar een oma als kind, en deze was ook alleen maar met zichzelf bezig, altijd ziek en nooit echt interesse in ons. Heb nooit echt wat gemist in mijn jeugd. Kreeg genoeg liefde van mijn ouders. Blijven hopen dat ze gaat veranderen gaat denk ik alleen maar leiden tot teleurstelling.

Natuurlijk maakt dat verschil. Dan kan iedere leek zomaar etiketjes uit gaan delen. Dat TO geen goede relatie heeft met haar moeder, maakt haar moeder geen narcist. Narcisme is een psychische stoornis, als dit niet is gediagnosticeerd dan moet je niet zelf gaan labelen. Wat zou jij er van vinden als jouw buurvrouw jouw kind erg druk vindt en overal gaat vertellen dat jouw kind ADHD heeft. Maakt het dan ook geen verschil?

Een Narcist zover krijgen dat hij of zij zich laat diagnostiseren is bijna onmogelijk. Probeer het maar eens. Meestal vinden die mensen namelijk bij hoog en laag dat zij het slachtoffer zijn en daarom absoluut geen psychische hulp nodig zijn. Mijn moeder is ook niet gediagnosticeerd maar omg wat een Narcist. Volgens haar niet hoor want door haar eigen waanideeën zijn afgespeelde gebeurtenissen niet zo gegaan en blijft ook bij haar standpunt.

Los van dat het leuk is om een goede band te hebben. Is het een oma en geen moeder.. Waarom verwacht je dat ze oppast en luiers verschoont? Ik zou lekker van jezelf en je eigen gezin uit gaan en niet ervan uit gaan dat andere dingen met jouw kinderen MOETEN doen.

Ik lees in geen enkele situatie van de TO dat hierbij evt sprake zou kunnen zijn van narcisme. Wel een verschil in verwachtingen en teleurstelling bij TO, wat ik me in haar situatie echt kan voorstellen, maar dat is echt wat anders dan narcisme. En ik vind het kwalijk om met etiketjes te plakken, laat dat alsjeblieft aan de psycholoog over. Je kunt er mensen mee schaden. En ongeacht welk etiketje je plakt, je moet een manier vinden om met een persoon om te gaan, ongeacht wat hij of zij mankeert.

Ik denk dat vooral jouw hoge verwachtingen hier een rol spelen. Ik lees namelijk in jouw bericht, en ook in jouw verduidelijking, geen tekenen van narcisme? Een gebrek aan empathie is hier misschien meer op zijn plaats. En ik snap dat je dat kwetst. Heb je er al eens met je moeder over gesproken? Ik snap dat je hier op het forum vaak verhalen leest waarin opa's en oma's heel erg betrokken zijn. En ik snap dat je dat zelf ook heel graag zou willen. Maar waarom verwacht je van je moeder dat ze oppast en dat ze luiers verschoont. Verzorging is natuurlijk jouw taak. En oppassen, het is natuurlijk niet haar kind. Ze heeft alle recht om niet op te passen. Dat ze overdreven vrolijk doet bij je kinderen is ook niet zo gek hoor. 🙂 Zijn veel grootouders die dat doen. Snap wel dat dat heel irritant is, maar dat moet je dan aangeven. Anders weet zij het natuurlijk niet Vanuit mijn eigen ervaring:ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik er moest zijn. Niks was goed aan mij, ik was een rotkind, weet ik het. Toen ik ook nog een carrièreswitch maakte van een super goed betaalde baan naar het onderwijs (basisschool), was ik helemaal dom. In gesprekken met anderen liet ze maar al te graag merken hoe dom ik was. Als ik ergens mee zat, wuifde ze mijn gevoelens weg. Ik kon nooit bij haar terecht. Toen ik zwanger was, was zijn helemaal niet blij. Geen gefeliciteerd kon er vanaf en ze wilde het mijn broertje zelf vertellen omdat het een grote schok is. Tijdens mijn zwangerschap NOOIT een woord over hoe het ging, hoe ik me voelde. Ze wist dat ik 3 miskramen had gehad. Totaal niets over gehoord. Maar dit alles maakt haar nog geen narcist. Ik zie vooral iemand met een gebrek aan empathie. Na de geboorte was m'n moeder dolblij met mijn zoontje. Maar:ze past ook niet op hoor. En luiers verschonen doet ze ook echt niet. Dat hoeft toch ook niet? Langskomen doet ze ook niet uit zichzelf en als ik dan niet langskom is het weer slecht van mij. Tuurlijk doet het voorgaande mij heel erg pijn. Ik vind het verschrikkelijk. Vooral omdat de andere oma wel reuze betrokken is. Maar het voorgaande maakt mijn moeder nog geen narcist. En het niet willen oppassen etc is natuurlijk haar goed recht. Denk dat ik dat later ook niet zou willen als mijn kind een kind heeft. Mijn tijd van zorgen voor en grootbrengen van is dan geweest. Ik vind het bijvoorbeeld ook vreselijk om op neefjes of nichtjes te passen. Andere tantes zullen dat geweldig vinden. Zou het niet kunnen zijn dat jouw gevoel dat je er niet mag zijn in combinatie met jouw hoge verwachtingen hier het 'probleem' is? Dat je teleurgesteld bent dat je moeder jou zelfs nu niet ziet en dat je gehoopt had dat ze een oma zou zijn zoals veel verhalen hier op het forum? Kortom:ik denk dat het hier belangrijk is om je verwachtingen bij te stellen en met jemoeder in gesprek te gaan over de dingen die je vervelend vind. En natuurlijk kun je altijd beslissen om geen contact te hebben. Als je echt vindt dat je moeder een slechte invloed heeft op de kinderen, kun je ze er beter weghouden.

Dus je moeder is een narcist omdat zij niet voldoet aan jouw eisen? 🤔