Moeder overleden

Hey als eerste gecondoleerd met het verlies van je moeder! Wat een gemis, moet jij nu inleven! Zelf ben ik getrouwd na het overlijden van beide ouders en heb vorig jaar maart ons dochtertje gekregen! Ik weet wat je mee moet maken en weet wat voor onnoemelijk verdriet dit is! Maar probeer wel te genieten van je zoontje! Ik denk dat als ik zo door jou regels heen lees je moeder niks anders had gewild dan dat jij nu voluit geniet van je kleintje! Wat bij mij heel erg hielp is er over praten, en tegen je kleintje vertellen mama vind het zo verdrietig dat oma jou niet meer ziet opgroeien, maar mama zal steeds aan jou vertellen hoe en wie oma was! Verder stuur me gerust een berichtje! Sterkte met alles 😘😘

Gecondoleerd met het verlies van je moeder ❤️. Ik heb dit zelf nog niet meegemaakt maar wel genoeg ervaring met verlies en schuldgevoel. Wat mij enorm heeft geholpen is om er andere gedachten tegenover te zetten en die hebben inmiddels de overhand. Je kan bijvoorbeeld dankbaar zijn dat ze haar kleinzoon heeft gekend, en voor de dingen die jullie wel samen hebben meegemaakt. Dit neemt niet jouw verdriet weg, maar kan wel tegelijk ermee bestaan. Mijn ervaring is ook dat het enige wat je kan doen met schuldgevoel is onderzoeken of het terecht is. Je moest herstellen van een bevalling en in een nieuw ritme komen. Dus misschien had je ook niet meer kunnen doen dan je hebt gedaan. En dan is het gewoon een kutsituatie waar niemand wat aan kon doen en dat het simpelweg ongelooflijk stom is dat je moeder zo ziek werd en is overleden. Schelden op de situatie lucht voor mij een stuk meer op dan mezelf naar beneden halen. Mocht je erachter komen dat het schuldgevoel deels terecht is, dan is het enige dat je kan doen ervan leren en het in de toekomst anders doen zodat het niet voor niks is geweest. Heel veel sterkte gewenst met het verwerken van je verlies en heel veel plezier gewenst met je zoontje (ook dit mag er allebei tegelijk zijn).

Hoi, Allereerst gecondoleerd met je moeder 😢 Ik ben mijn moeder ook snel na de geboorte van mijn kindje verloren. We wisten ook dat ongeneeslijk ziek was. Vlak voor de bevalling ging mijn moeder plots slecht, maar krabbelde er weer bovenop. Ik was daardoor al ontzettend blij en vol vreugde dat ze mijn kindje heeft kunnen zien. Ik snap wel ook zeker jouw gevoel, dat ze dingen niet mee kan maken maar ook dat jij zelf dingen niet met haar kan delen. Ik heb de volgende dingen gedaan wat mij rust gaf. - haal juist kracht uit dat moedergevoel, hoe verdrietig ook. Je kunt de situatie niet veranderen. Probeer aan de mooie dingen van je moeder te denken en te beseffen dat zij dat moedergevoel me jou heeft mogen ervaren. Je moeder zou echt niet willen dat jij een schuldgevoel hebt 😘 - benoem je moeder en laat haar foto’s regelmatig aan je kindje zien. Als ze ouder wordt, vind je het fijn dat ze oma toch herkennen - mocht je werken, dan ga ik er vanuit dat je nog verlof hebt. Ik heb een paar weken extra verlof aangevraagd. Ik vond het heel heftig om te waken, alles regelen met de uitvaart en de week erop. Eigenlijk gaan die twee weken in een waas voorbij terwijl je in je verlofperiode zit. Door even wat extra weken eraan te plakken kreeg ik het gevoel iets meer van mijn kindje te genieten weer Ik wil je verder veel sterkte wensen 💋

Hey lieve mama Wat een verdrietige periode ga je nu door. Mijn grootste tip: Ze is altijd bij jullie! Hoe ik dit weet? Mijn beide kindjes geven aan dat ze o.a. mijn oma en mijn vader zien. Oma overleed toen de oudste 14 maanden was. En mijn vader toen ik 8 was. Mijn jongste van 2 jaar 2 maanden vertelt nu giechelend dat oma Anna hem komt kietelen. Mijn oudste van 4 jaar 2 maanden zegt dat ze er zijn als ze ze nodig heeft. Ze zal er altijd zijn als jij of je kindje haar nodig heeft!

Ag jeetje nou wat een kut situatie zeg. Gecondoleerd met je mama én nog gefeliciteerd met de geboorte van je kindje. Dingen mogen en kunnen naast elkaar bestaan. Je kan en mag verdriet hebben om het overlijden van je moeder én ook genieten van je kleintje. Zorgen over de toekomst mag er ook zijn maar misschien vind je troost in de gedachte hoe je haar levend kan houden in herinnering. Bijvoorbeeld door foto’s of vertellen over oma aan je kleintje 🧡

Jeetje, ik heb geen tips voor je. Heel veel sterkte en gecondoleerd nog ❤️

Ik verloor mijn moeder toen onze oudste dochter 9 maanden oud was. Ik herken ergens wel jouw schuldgevoel, maar ik denk dat dat schuldgevoel ongegrond is. Ik heb bij mijzelf ontdekt dat wanneer ik geen enkele controle over een situatie heb, ik heel kritisch naar mezelf toe wordt, ik betrek dan alles op mezelf. Het is een soort copingsmechanisme om een gevoel van controle te krijgen (in mijn geval, misschien herken je dit bij jezelf?). Het gemis was enorm. Vooral bij elke mijlpaal van mijn dochter was er een stemmetje in mijn achterhoofd dat zei: dit maakt mijn moeder niet mee. Of: mijn dochter zal nooit weten wat voor geweldige oma ze had. Het gekke was; na mijn moeders overlijden ontdekte ik heel veel overeenkomsten tussen mijzelf en mijn moeder. Ik keek in de spiegel en ontdekte ineens dat ik haar neus heb. En een keer toen ik yoga deed, zag ik dat ik haar voeten heb. Dat waren van die besefmomenten dat mijn moeder doorleeft via mij, en ook via mijn dochter. In het begin heb ik me ook weleens schuldig gevoeld dat ik niet verdrietig genoeg was, of juist te veel. Of dat ik te weinig voor haar gedaan had of te weinig naar haar geluisterd had of wat dan ook. Maar; het is je moeder. Jij draagt niet de verantwoordelijkheid naar haar toe zoals zij die naar jou draagt of jij naar je zoontje. Ik weet zeker dat je moeder het snapt, ze is zelf immers ook jonge moeder geweest. Het belangrijkste wat je als jonge moeder kunt doen, is voor jezelf en je pasgeborene te zorgen. Wat mij hielp is beseffen dat geluk en verdriet naast elkaar bestaan en dat dat oke is. Ik ging veel naar buiten toe wandelen, mediteren en schrijven. Ik was begonnen om een soort herinneringsboek voor mijn dochter te maken met allerlei herinneringen aan mijn moeder, het is er alleen nooit van gekomen om het af te maken. En praat erover, heb je broers/zussen? Ik vond het heel fijn met mijn zussen erover te praten, over het gemis, maar ook de fijne herinneringen. Ook kon ik goed praten met een oude vriendin die mijn moeder ook goed kende en gelukkig met mijn partner. Heel veel sterkte ❤️

Gecondoleerd 😘, hier ouder verloren toen ik nog geen kinderen had. Maar herken het schuld gevoel, had ik maar.. Beste tip die ik hiervoor heb gekregen is je hebt op dat moment alles gedaan wat je kon en wat op dat moment goed was.

Sterkte ❤️ Je bent in rouw en dat is goed, je schuldig voelen is niet nodig maar heeft ook geen zin. Jij hebt gedaan wat voor jou op dat moment goed was en goed voelde. Ik geloof ook wel dat jouw moeder zeker trots is op jouw/jullie. Jouw zoontje was zó klein, wat had ze veel meer kunnen meemaken dan de liefdevolle momenten die ze meegemaakt heeft ? Laat staan dat het voor haar misschien zelfs wel te veel was geweest. Je zoontje zal veel dingen niet met oma meemaken maar hij zal niet beter weten, het is voor hem normaal. Jij weet wat hij zal missen, je kan wel altijd over oma vertellen. Dat doe ik ook met mijn zoon, die is nu 6, een paar jaar terug vroeg hij in bed "wie is die meneer ? " Ik vroeg welke meneer en hoe die uitzag en hij omschreef exact mijn vader terwijl hij nooit een foto gezien heeft o.i.d. Wie weet heeft jou straks ook die mooie ervaring 😉 Ik denk dat je nu vooral jezelf toe moet en mag staan om je eigen verdriet te hebben en het allemaal oke is 😘

Hey, heel veel sterkte. Ik herken dat je schuld en rouw tegelijk voelt. En dan ook nog alle gevoelens voor je kindje. Wat ik altijd doe: als ik verdrietig ben, laat ik me even overstromen, maar zet ik wel eerst bewust het schuldgevoel aan de kant. Ik voel alleen het verdriet. Dan kan ik ook weer de liefde voelen. Als het grote verdriet voorbij is, dan laat ik het schuldgevoel toe, waartegen ik dan zeg dat dat niet nodig is. Als moeder (dat zijn we hier allemaal) zou ik tegen mijn kind zeggen, als het zich zorgen maakte of ze wel "genoeg op bezoek was gekomen: Kindje, maak je geen zorgen. Ik hou van jou en je was een fantastische dochter voor mij. Ik ben trots op je en zo blij met mijn nieuwe kleinkind. Ik vind het zo erg dat ik je heb moeten verlaten op zo'n belangrijk moment in je leven, maar heb ook vertrouwen in dat je dit kan. Ik ben voor altijd je moeder. Heel veel sterkte. Wat mij soms helpt in mijn verdriet is weten dat er zoveel mensen zijn die ook verdriet hebben, en dat we dit aankunnen. Wij kunnen dit.

Och wat vreselijk voor je, op Moederdag ook nog 💔 Sterkte gewenst! Mijn moeder overleed plotseling, 3 weken na de geboorte van onze tweede zoon. Ze heeft de dag voor haar overlijden nog op hem gepast. Het is nu bijna 2 jaar geleden dat het gebeurde. Vooral het eerste jaar vond ik zwaar maar dat komt ook door de hormoonschommelingen na de geboorte, borstvoeding geven (en afbouwen) en herstel na een keozersnede en zware zwangerschap. En niet te vergeten die baby die veel aandacht vraagt. Wat vervelend dat je je schuldig voelt, dat is echt niet nodig. Je kunt moeilijk met een jong kind 24/7 bij een ongeneeslijk zieke in de buurt zijn. Je hebt gedaan wat je kon, ik hoop dat het lukt om ook dankbaarheid te voelen voor de tijd die ze met hem heeft door kunnen brengen.

Wat ontzettend verdrietig! Mijn moeder is in maart plotseling overleden. Zelf heb ik een dochter van 2.5 en een zoontje van bijna 8 maanden. Het doet zoveel pijn dat ze hun mijlpalen niet (verder) fysiek mee zal maken maar wat ik probeer te doen is erop te vertrouwen dat ze er op een of andere manier toch bij is. Ook praat ik hardop tegen haar en zeg ik dat ik haar mis. Mijn dochtertje mist haar ook. Wat we dan vaak doen is met zn viertjes hand in hand zitten en dan zeggen we "oma we missen je en we houden van je". Ik wil je heel veel kracht en ontzettend veel liefde toewensen!

Gecondoleerd. Het voelt als een conflict, genieten van je kindje maar ook aan het rouwen zijn. Mijn moeder is een paar dagen voor moederdag overleden dit jaat. Ik herken heel erg het schuldgevoel en de mooie momenten die ze gaat missen. Ik mis haar zo. Het echte gemis begint nu pas. Er zijn dingen gebeurt met de kinderen die ik wil vertellen. Een van de meiden krijgt de eerste tandjes bijvoorbeeld en dat zou ik zo graag met haar willen delen maar dat kan niet. Ik heb geen tips voor je helaas maar ik lees ontzettend mooie reacties.

Gecondoleerd. Mijn moeder is helaas ook overleden en ik ken je gevoelens zeker. Maar jezelf geen schuld gevoel aan te praten. Kijk naar het positieve. Soms doen mijn kinderen is of zeggen ze iets en dan denk ik zo zou mijn moeder dat ook doen.

Dit is zo herkenbaar! Dat willen delen maar niet kunnen. Tranen springen weer in mijn ogen. Voelt zo oneerlijk en tegelijkertijd ben ik zo dankbaar voor mijn prachtige kinderen. Liefs

Ik ben benieuwd of TS nog actief is of anders andere meiden die hier op gereageerd hebben? Wij weten sinds dinsdag dat mijn moeder leverkanker heeft. Morgen om 14 uur horen we de daadwerkelijke diagnose en of er nog behandelmogelijkheden voor haar zijn. Ik ben gebroken van verdriet. De kans dat we mijn moeder binnen een jaar gaan verliezen is gewoon best groot. Ik raak compleet in paniek bij die gedachte en vraag me af of ik wel met dat verlies kan omgaan. Ik vind dit hele proces al enorm zwaar, laat staan als we haar echt gaan kwijtraken 💔 Ik vroeg me af of jullie hulp hebben gezocht bij de weg er naar toe (voor degene bij wie hun moeder niet onverwachts is overleden) of na het overlijden? Mijn man steunt me maar ik wil mijn emoties niet tonen bij mijn dochter (2j9m) dus ik trek me terug om het verdriet te kunnen laten gaan maar niemand ziet dan hoe het met mij gaat. Ik ben gewoon aan het hyperventileren dan 😢

Het spijt me zo! Verschrikkelijk 😥 heel veel sterkte de komende tijd.

Ik ben nog actief, je mag altijd een berichtje sturen 🫶🏼

Heel veel sterkte. Ik ben mijn moeder ook verloren aan kanker. Al met al heeft het drie maanden geduurd sinds de diagnose en overlijden. Ze is een week na mijn 26ste verjaardag overleden in 2021. Ik ben in 2023 mijn eerste kindje gekregen. Je mag mij ook altijd een berichtje sturen

Ik ben mijn moeder verloren aan leukemie. Mijn dochter was toen 9 maanden oud. Ik liep al bij een psycholoog voor wat anders, maar na mijn moeders overlijden heb ik daar wel EMDR voor gehad. Voor mij was dat erg helpend. Waarom wil je je emoties niet tonen bij je dochter? Toen mijn kinderen wat ouder waren, heb ik ook een heel verdrietige periode meegemaakt. Af en toe moest ik erg hard huilen, dat kon ik ook niet ophouden. Ik heb soms wel in het bijzijn van mijn kinderen gehuild. De oudste vroeg dan wel: 'Wat is er mama?' Dan zei ik: 'Mama is even heel verdrietig, maar dat komt wel goed. Daar hoef jij niks mee.' En dan was het goed en ging ze spelen. Sterkte! Het is een heel moeilijke periode, ook het (nog) niet weten ❤️ Je mag me ook een berichtje sturen als je dat wilt