Moederschap pittig, overdreven volgens vriend

Nee, je stelt je niet aan. Ik herken het gevoel wat je beschrijft heel erg. Wat vervelend dat je vriend dit niet erkent! Het is rete zwaar, en dat zal nog even zo blijven, maar je gaat uiteindelijk je draai hierin vinden en meer handen vrij krijgen voor je huishouden, echt waar! Ik heb nu een super behulpzame dreumes die het leuk vindt om me te helpen 😊 dus dat stukje rust komt echt wel weer terug!! Loslaten is moeilijk maar het is even zoals het is en probeer een manier te vinden om hiermee om te gaan. Mijn dochter kreeg ook borstvoeding en sliep veel beter in met papa dan met mij 🫠 Het enige advies wat betreft je vriend is dat je het zou kunnen proberen aan te kaarten op een rustig moment. Het wordt makkelijker, beloofd!

Nee, en je partner geeft geen steun. Lekker liefdevol zou ik dat vinden zeg! Hopelijk kan je het gesprek aangaan, dit zou voor mij echt niet houdbaar zijn! Je weet ook niet vooraf hoe lang of hoe pittig een kindje of fase is. Samen of niet. Maar ik ben hier echt heel stellig in hoor, zo makkelijk is het vaak niet natuurlijk. Sterkte!!

Instagram into parenthood is fijn trouwens :)

Lieve mama, je stelt je zeker niet aan. Ik vond het eerste jaar met een baby thuis ook hartstikke pittig. Kon ook janken als mijn vriend weer thuis kwam. De dubbele gevoelens; van je baby houden maar het ook allemaal even kut vinden. Het mag er allemaal zijn. En die erkenning zou fijn zijn als je dat kan delen met je partner die het dichtstbij je staat. Dat ontvang je op dit moment niet. Op een rustig moment ook gesprekken met mijn vriend gehad hoe hij mij beter kan steunen als ik er weer doorheen zat. Door te appen of bellen tussendoor hoe het gaat, dat ik mijn ei bij hem kwijt kan, dat ik op de momenten dat hij thuis is even mezelf mag afsluiten en door toch af en toe een momentje er samen tussenuit te kunnen gaan zonder baby om elkaar te kunnen blijven vinden. Zou ook erop wijzen dat jullie samen een kind hebben en gelijke partners bent in de relatie. Dus dat je wel mag verwachten dat hij ook minder met vrienden gaat afspreken en meer thuis is met zijn gezin. Vind dat echt niet fair tegenover jou. Mijn vriend was er ook veel avonden niet, maar dat kwam omdat hij avonddiensten had. Hij deed dan overdag wat er nodig was. En hij kan wel zeggen dat je de boel mag laten, maar je mag ook verwachten dat hij dat stuk dan overneemt zodat het van jouw schouders af kan. Je doet het super goed, gun je zelf dat compliment en neem het dan ook tot je dat je daarin rust mag vinden tussendoor. Besef ook dat het nog tijd kost om fysiek en mentaal te herstellen, je bent er nog niet! Ik had denk ik pas na een jaar dat ik me weer mezelf voelde. Vind kracht om voor jezelf op te komen en het gesprek te voeren met je partner wat je van hem nodig hebt op een rustig moment waarbij je op een gelijkwaardig manier kan spreken. Sterkte!

Aahw zo herkenbaar.. en super klote dat jouw vriend dit overdreven vind. Ik zou nog eens het gesprek aangaan op een rustig moment.. en aangeven dat ookal voelt hij het niet zo, dit voor jou tè veel begint te worden. Mijn man gaat ook graag eens weg in de avond.. maar hij gaat weg als de vaatwasser ingeruimd is, er opgeruimd is en alle kinderen in bed liggen. Ik heb dan geluk dat hij zelf niet tegen rommel kan.. vraag hem of hij óf minder vaak weg wilt gaan om jou bij te staan.. of je helpt met opruimen voor hij gaat. Misschien nog een praktische tip: ik maak elke ochtend een to do lijst. Van was vouwen tot vaatwasser uitruimen.. alles wat ik wil doen qua huishouden schrijf ik op. Het loopt dan niet over in mijn hoofd en als ik even handen vrij heb dan werk ik m’n lijstje af. En ik heb de baby echt heeeeeel veel in de draagzak! Dan kan ik het halve huishouden doen terwijl ik hem gewoon bij me draag. Vaak valt hij ook in slaap door mijn gewaggel😅

Je stelt je absoluut niet aan en ik snap je helemaal! 🥺❤️ Je vriend heeft geen idee...

Je stelt je niet aan, het eerste jaar is gewoon pittig. Maar lees ik nu dat je het huishouden doet terwijl je kind slaapt? Mijn eerste tip is namelijk om dat alleen te doen als je kind wakker is, eventueel in de draagzak, dan kun je tijdens de dutjes rust proberen te pakken. Liever twee keer zo lang bezig en daarna een uurtje niks dan helemaal geen rust op een dag.

Nee, je vriend heeft geen empathisch vermogen.

Och wat wordt respectloos behandeld zeg! He wat is dat naar. Ik denk dat het goed is dat jullie een goed gesprek voeren. Patronen die zich nu vormen blijven vaak heel lang. Als dit de dynamiek niet is die je zo jarenlang wilt moet er iets veranderen. Dan ga je nooit steun krijgen als je dat nodig bent, en dat verdien je wel. Het is zeker niet gemakkelijk om zoveel in je eentje te doen en van die slopende dagen ertussen hebben. Het is niet zo dat hij jou moet helpen of dingen moet overnemen van je. Hij moet gewoon ook zijn deel doen.

Ik word van dit soort berichtjes altijd een beetje recalcitrant.. Laat je vriend eens drie dagen achter elkaar voor de kleine zorgen en ga zelf een weekendje ontspannen! (Ik weet dat het zo niet werkt he, maar toch..) Denk dat het tijd is voor een goed gesprek. Hoop dat hij gaat inzien hoe zwaar het ouderschap is en dat jullie dit samen moeten oplossen ❤️

Ik heb geen reacties gelezen. Maar, ik ben benieuwd of je vriend wel (vaker) dagen alleen net de kleine is. En dan echt hele dagen? Vaak is het makkelijk praten als je af en toe een paar uurtjes alleen bent met de baby, maar verder eigenlijk de grootste zorg op jou komt. En dan idd het hele huishouden, en nee dat staat niet op 1 maar je wil het wel leefbaar hebben en om rust in je koppie te krijgen moet dat wel ook een beetje opgeruimd zijn toch. De was gaat maar door, de vloer moet schoon (zeker met een kleine die bijna of misschien al het huis door kruipt), boodschappen etc. Ik weet natuurlijk niet hoe dit bij jullie is verdeeld, maar ik denk door de regels heen te lezen dat jij veel meer belast wordt hiermee. En dus ook met de zorg van je zoontje. Zo is dat denk ik wel in veel huishoudens, maar dan moet je vriend echt even wat empatischer reageren en beseffen wat je allemaal op je schouders draagt voor het gezin!

Mijn belangrijkste tip: doe huishouden juist als je zoontje wakker is en maak van de momenten dat hij slaapt een rustmoment voor jezelf. Anders hou je dit niet vol. Ik ben al vrij vroeg begonnen met mijn dochter betrekken: eerst alleen in het stoeltje kijken, nu helpt ze met de was uit de machine halen, de was aangeven bij het ophangen, we gooien samen haar duplo in de bak. Met stoffen krijgt ze een eigen doekje. Anders hou je dit niet vol. En wat betreft partners: die van mij kan niks mee als ik ''klaag'' maar als ik concreet vraag om te stofzuigen of de luierzak weg te brengen doet hij dat zeker wel.

Het wordt tijd dat je vriend eens een weekendje in zijn eentje voor jullie kind gaat zorgen 😉

Ik wilde dit net zeggen. Het boek Jagen, verzamelen, opvoeden vertelt hier meer over, ook waarom dat prima is voor kinderen en ze op die manier ook onverdeelde aandacht van je krijgen.

Ohhh lieve moeder, heel herkenbaar en ik denk dat dit voor velen herkenbaar is. Ik ben alleenstaand dus alles is sowieso op mij ‘aangewezen’ maar ik kan daardoor wel beamen hoe pittig het soms is. Wat voor mij al enorm helpend is is erkenning vanuit m’n omgeving, het lijkt me erg lastig dat je vriend er zo laconiek over doet. Dat klinkt niet erg ondersteunend, en ik weet zeker dat als hij een weekend alleen is met de kleine hij ook gesloopt is ;-). Soms wat extra handjes die kunnen helpen met bijvoorbeeld even een rondje stofzuigen kunnen al wat druk van de ketel halen. Heb je andere mensen in je omgeving die je bijvoorbeeld eens per week even kunnen helpen/ontlasten? Of als je concreet aan je vriend vraagt wat je nodig hebt, zoals; “schat, ik zou het erg fijn vinden als je even wil stofzuigen”? Ik ben van mening dat het huishouden inderdaad even op een lager pitje mag staan maar het is wel fijn voor de rust in je hoofd om het in ieder geval wat opgeruimd te hebben. Ikzelf doe het huishouden als mijn dochter wakker is (en dan niet zo grondig als normaal, maar genoeg om het een beetje toonbaar te hebben). Zo ziet zij ook wat er zoal in huis gebeurt en kan ze als ze ouder is een handje meehelpen, wat voor kindjes juist ook erg verbindend is. Lekker samen opruimen, vinden ze reuze gezellig! En ik pak zelf altijd een rustmomentje als ze slaapt. Dan kom ik weer even op krachten :) Hopelijk kan je wat met de tips die je hier krijgt. Sterkte en succes!🍀

Ik snap jullie tip, en op zich idd helemaal eens! Maar ik geloof ook te lezen dat @ts dagen heeft dat ze haar kleine niet veel kan wegleggen om iets te doen. En tja, dan kan je wel willen maar dit levert meestal alleen maar meer stress op. Als je kindje tevreden ligt te spelen dan kan je ff lekker wat doen ja. Maar ligt je kindje alleen maar te huilen, dan lukt het de meeste mensen echt om lekker even door te gaan met de was of stofzuigen terwijl je kleine je eigenlijk nodig heeft.

Het is ook zwaar. Ik heb altijd het huishouden gedaan met mijn kind in draagzak of in een stoel. Zodat ik even rust moment kon pakken als hij wel even sliep. Soms sliep hij op mij maar dan ging ik ook gewoon zitten. Het is ook gewoon zwaar. Probeer eens een rustig gesprek met je vriend. Zeg dat hij gerust eveb weg kan, als de kleine slaapt.

Neen, je stelt je niet aan en ...ik ben er na het moederschap van overtuigd dat de meeste mannen (ook de mijne) echt niet goed bij hun hoofd zijn. Mooier kan ik het echt niet zeggen..

Dit! Ga vaker weg! Dan ziet hij ook eens in wat het van je vergt. De mijne is dan helemaal gesloopt na een dag. En dan heeft ie als taak alleen de kinderen verzorgen gehad, daar zit het huishouden niet bij😉

Nee je stelt je niet aan... Maar mag ik vragen waarom je bij een verkoudheid helemaal "aan" staat ? Je zou een diffuser kunnen halen en dan van chi of geurwolkje een speciale olie Kinderen zijn leuk maar ook heel moeilijk en zwaar. Onze baby is nu 3 maanden met een hele slechte start, mijn huis is een tering zooi en ik schaam me dood als nu iemand voor de deur zou staan. Ik heb me er maar even bij neergelegd dan is mijn huis maar even een bende, het is niet perse vies. Ja er zal vast ergens een spinnenweb hangen maar ik heb nu even zoiets van het komt wel weer. In de avond en tussendoor doe ik wat kleine dingen en mn man die werkt die doet ook vaak wat en verder wil ik ook gewoon even bijkomen of even iets leuks doen met of zonder kind. Ik heb kinderen en er wordt hier geleefd. Beter dat dan dat ik alleen maar aan de poets ben 🤷🏻‍♀️