Moederschap valt tegen

Hee mede-moeder! Wat ontzettend dapper om hier wat over te zeggen. Kan goed begrijpen dat het soms allemaal zwaar voelt. Zijn er specifieke dingen die zwaar zijn? Heb je soms momentjes voor jezelf om echt even bij te komen? Kan het misschien zijn dat het ook allemaal een mentale druk op je legt? Het is echt niet gek dat het als moeder soms even te veel wordt. We houden altijd zoveel ballen hoog!

Niet iedereen geniet er alleen maar van hoor (ik niet althans en ik zie het om mij heen ook). Ik snap wel goed dat dat zo kan voelen als je zelf even in de put zit. Vergeet niet dat je middenin de tropenjaren zit en dat is gewoon pittig. Klagen is goed en gezond. Pak daar af en toe even heerlijk een momentje voor. Maar vergeet ook niet stil te staan bij de mooie momenten. Ik zie bij onze buurkinderen (5, 7, en 10) dat ze de hele dag buitenspelen en hun ouders chillen lekker in de tuin of doen hun eigen ding. Geen slapeloze nachten meer helpt enorm haha.

Je bent niet de enige die het moederschap zwaar vindt! En ook het gevoel van spijt komt bij meer moeders voor. Er is ook een documentaire over; spijtmoeders.

Herkenbaar hoor! Ik vraag me ook vaak af hoe mensen het hier nooit over hebben en geloof ook niet (en weet ook) dat iedereen dit soort momenten heeft. Heel vaak denk ik, wat een ellende dat ouderschap, zeker met kleine kinderen. Zou ze niet willen missen, maar zwaar vind ik het bijna elke dag! Een hele dag met m'n twee kinderen geeft me het gevoel alsof ik vast zit, alsof ik niet meer de regie heb over mijn eigen lichaam. Heel de dag dingen voor de kinderen doen, die dan ook nog zeuren, hangen of hun moment niet hebben, vind ik heel pittig qua mental load! Voel me wel even heel fijn als ze in bed liggen en als ze even niet thuis zijn en ik wel, maar ik mis ze dan en kan dan ernaar uit kijken dat ze er weer zijn. Als ze er weer zijn vind ik het na een half uur al vermoeiend. Zorg dat je genoeg tijd voor jezelf plant! En toch ook genieten van de kleine momentjes. De 5 minuutjes knuffelen per dag.

Ik kan totaal geen advies geven, als nieuwe moeder van een kind van 7 weken, maar dikke knuffel voor jou! Soms vind ik het ook stom, in het begin (eerste twee weken) helemaal en snapte niet wat mensen leuk vinden aan een baby, nu gaat het wat beter maar blijf ik mijn oude leven soms missen.. wanneer je dit uitspreekt naar mensen krijg je soms de raarste opmerkingen of onbegrip, er moet meer over gesproken worden! Wij weten ook niet of er een tweede komt omdat ik bang ben mezelf en elkaar kwijt te raken. Is dit iets wat jij ook bedoelt? Denk je dat als het er bij een was gebleven je dit gevoel minder had?

Ik vind het moederschap tot nu (4 maanden pas) toe echt geweldig. Maar het is dan ook iets waar ik al heel mijn leven naar verlang . Een gezinsleven. Noem me saai, maar ik heb helemaal geen drang een carriere te hebben. Ik wil babyknuffelen, verzorgen en kijk er zo hard naar uit mijn dochter de wereld te tonen. Overal waar ik kom zie ik mogelijkheden om het leuk te hebben met mijn dochter. Zou het helpen ala je teruggaat naar waarom je kinderen wilde? Wat is de reden dat je nu 2 kindjes hebt? Als je dat gevoel terug kan vinden lukt het misschien anders naar het moederschap te kijken?

Iedereen heeft momenten dat het moederschap even niet zo leuk is. Je bent niet de enige!

Met vlagen herkenbaar. Ik ben dol op mijn kids. Maar als ik alles opnieuw mocht doen. Zou ik niet aan kinderen beginnen. En dan niet eens omdat het niet leuk is, want dat vind ik het zeker wel. Maar al die verantwoordelijkheid en zorgen die je hebt. Daar heb ik mezelf enorm in vergist.

Hey! Ik denk ook dat je nu in een vrij druk stuk van de tropenjaren zit. Niet gek dat het soms echt tegenvalt. In hoeverre heb je hulp rondom de kinderen?

Ik zit hier ook compleet in een dip, weinig slaap, werken, een studie erbij en 2 kinderen. 1 en 4 jaar. Mijn man heeft totaal geen geduld en wil het liefst ook nog een 3e. En ik denk alleen maar. HOE dan?! Ondertussen slaapt 1 kind nog niet. Ik voel me zo onbegrepen en alleen.

Ik kwam dit topic tegen. Dit had ik nu dus kunnen schrijven. Ik vind het moederen op dit moment ook echt niet leuk. Ik werk niet dus zit fulltime met de kindjes. 4j en een baby. Vakantie voor de deur en kan wel huilen… ik ben kapot. Echt een totale opoffering, de hele dag opruimen, schoonmaken en eten maken. Ik ben nu precies de zeikmoeder die ik niet wilde zijn. Voel mij geen leuke vrouw op het moment. Echt om verdrietig van te worden. Met een kind was het leven net weer prima te doen en onder controle, maar nu met twee ervaar ik het als een totale opoffering. Zo dat is eruit 🥲

Wat heftig! Kan je de dingen in je leven anders inrichtten zodat je blij wordt van de dagelijkse activiteiten? Wie zorgt er voor jou? ♥️