Moederschap, werken, partner, sociaal leven en huishouden… hoe?

Heel herkenbaar! Dochter is bijna 2 jaar. Ergens altijd wel het gevoel iets of iemand tekort doen. Ons weekritme is heel erg fijn. Wel werk ik 4 dagen. Ik heb 1 middag zonder kind en daarin doe ik weleens iets voor mezelf of doe ik thuis wat. Daarnaast heb ik weinig reistijd ivm thuiswerken. Ook een nadeel omdat kantoor ook een uitlaatklep is.

Ik vind alle ballen hoog met 4 dagen werk ook maar een uitdaging! Toen laatst iemand vroeg wat mijn hobby was, was ik bijna geneigd om te zeggen “de was vouwen” ;-) Mijn zoon is 1,5 en ik ga er van uit dat het beter wordt als hij ouder is. Bijv als hij naar school gaat op de “mamadag”, dan ziet de week er alweer heel anders uit!

Herkenbaar. Bij mij werd het beter toen kind 1,5 was en doorsliep. Ik voelde me weer fit, ging twee keer per week sporten, af en toe wat leuks doen met partner of erop uit met vriendinnen. Toen had ik het gevoel dat er balans was. (Nu zwanger dus terug bij af 😅). Wel is en blijft het keuzes maken. Welke vriendschappen hebben prioriteit? Hoe vaak naar familie? Huishouden heb ik behoorlijk losgelaten. We onderhouden het, maar het is niet spik en span. Vind ik zonde van mijn tijd naast 4 dagen werken.

Herkenbaar! Ik vind het eerlijk gezegd echt niet te combineren alles... En ik denk dat de oplossing ligt bij inleveren en accepteren (in mijn geval). Echter vind ik beide lastig. Inleveren doe ik bijvoorbeeld op hoeveelheid werken en sociale kring is een stuk beperkter. Maar nogsteeds schiet ook het huishouden erbij in. Het voelt alsof ik altijd tijd te kort kom en als ik even tijd heb weet ik vaak niet waar ik moet beginnen waardoor ik een soort black-out krijg. Ik ben heel benieuwd naar tips!

Overigens heb ik een partner die het meeste in het huishouden doet, dat helpt ook 😂👍

Oh dat scheelt ook wel hahah! Maar vooral de tijd voor jezelf, sporten of er op uit ik merk dat ik mezelf zo snel afzonder

1. Wachten totdat je kind naar school gaat 2. Met partner beter verantwoordelijkheden delen en niks doen als hij nalatig is 3. Schoonmaker vinden 4. Zoveel mogelijk dingen zo makkelijk mogelijk maken 5. De lat niet zo bizar hoog leggen. En dan… Gewoon gaan naar die sport, naar de kapper, de schoonheidsspecialiste, die vriendinnen of wat dan ook. 😘 Vandaag kwamen er nog mensen over de vloer en het was echt niet netjes opgeruimd in huis, dan denk ik; dat hoort er nu eenmaal bij. 2 kinderen en samen 8 werkdagen.

En wat als je het gewoon wel een keertje doet? Ik zou zeggen: neem die tijd, ga lekker sporten of erop uit, je zult je echt beter voelen 😘

Ergens las ik een keer dat als je altijd alles maar doet, je partner geen tijd heeft om iets op te pakken. Wij stemmen het vaak af wie wat doet. Als de jongste slaapt, ruimen de oudste en ik op en doen kleine klusjes: samen bedden verschonen, vaatwasser, was, stofzuigen, enz. Ik cijferde mezelf ook helemaal weg ivm bv bij de eerste en nu bij de tweede geef ik iets meer grenzen aan, ook omdat er nu twee zijn.

Laat mij weten als je het antwoord hebt gevonden! 😅

Nog steeds lastig, dochter is 1 jaar. De ene week heb ik het helemaal onder controle, de andere week zit ik er een beetje doorheen. Ligt er ook aan omdat de werkdruk op werk ontzettend hoog is op dit moment, terwijl mijn ambities op werk niet meer zo zijn als 3 jaar geleden 🫣. Ik vind mijn werk leuk, maar het is wel maar werk. Vanaf komend najaar ga ik 1 dag per 2 weken extra werken (op rustige vrijdag) en dan komt mijn moeder oppassen. Ik hoop dat hiermee de balans iets beter is.

Ik heb er erg lang over gedaan beetje modus te vinden Ik wilde vooral niet de manager van het gezin zijn maar dat ben ik toch Vriend is de aannemer, klusser en verzorgt alle fietsen, auto's en dergelijke in huis Het stijgt me soms echt naar mn hoofd en dan zeg ik Yo Jij moe, ik moe , afwas tot t plafond, huis ontploft, zeikwad en eten koken, wie doet wat? En dingen plannen Zoald Minimaal 1x per twee weken een avondje uit met vrienden 2x avond sporten 1x per maand oppas/logeren en uiteten met elkaar

Wij hebben 4 kinderen en we werken fulltime. De lat ligt hier wat lager. Als de vaatwasser elke dag maar aan staat is het goed. En elke dag tenminste een was draaien. De was opvouwen blijft er wel eens bij. Speelgoed opruimen doen we aan het einde van de dag. Afspreken met anderen doen we wat minder vaak dan wat we willen. Maar we zitten ook nog aan slaapjes vast van de kleintjes. Het scheelt dat de rest ook kleine kinderen hebben. Dus die hebben het ook druk. Afspreken komt vanzelf wel weer een keer.

De eerste 1,5-2 jaar was voor mij echt overleven. Dat kwam deels ook omdat ons kind nooit uit een fles heeft willen drinken (dus alle voedingen in het eerste jaar op mij terecht kwamen) en daarnaast ook een heel slechte slaper was. In combinatie met een veeleisende baan en vijf dagen werken was er weinig ruimte voor andere dingen. Ik werkte veel 's avonds en de avonden dat ik niet hoefde te werken ging ik meestal om 21.00 uur naar bed. Tijd voor mezelf, mijn sociale leven en aandacht voor mijn partner voelde in die periode echt als een impossible trinity 😅

Niet! Ik liep mezelf compleet voorbij. Ik kon gelukkig mijn baan opzeggen. En dan nog is het nog steeds rete pittig.

De lat voor jezelf wat lager leggen. Ik was iets te perfectionistisch, maar merkte al heel snel dat ik dat niet ging volhouden. Uiteindelijk wordt er niemand minder van als de wasmand twee dagen langer uitpuilt, of ik het stofzuigen een keer oversla. Daarnaast hebben we hier ook een duidelijke taakverdeling. Zo kook ik bijvoorbeeld nooit, ook niet als ik de hele dag thuis was. Mijn vriend kookt altijd. Daarentegen raakt hij de was niet aan (mag niet van mij 😅). Tijd voor jezelf maken is wel heel belangrijk! Ga tenminste 1 avond per week even lekker sporten, of afspreken met vriendinnen/vrienden. Je bent niet alleen moeder/partner maar ook nog steeds gewoon jezelf.

Poe, bij mij kwam de balans er wat meer in tegen de tijd dat onze zoon 1,5 was. Tussen 1,5 en 2 jaar ben ik gaan afbouwen tot helemaal gestopt met bv. Tegen die tijd wilde ik mijn lijf wel weer voor mezelf, inclusief sex. Een leuke partner zijn doe je samen, gun jezelf en elkaar waar behoefte aan is en wees vooral lief voor elkaar en vergeet jezelf niet. Hoe dat eruit ziet, zal voor iedereen anders zijn. Maar vooral, probeer het moeten los te laten. Alleen de echte prio’s doen. Wat iemand buiten jullie nieuwe gezin vindt dat jullie zouden moeten doen, is niet belangrijk.. Geen fut? Echt geen zin? Lekker laten zitten! Het is gewoon een mooie maar ook echt pittige tijd..

Wij hebben een schoonmaakster, dus in het huishouden doe ik alleen de was en boodschappen. Samen met mijn man verdelen we het koken, vaatwasser in en uitruimen en natuurlijk de zorg voor de kinderen. Nu vlak na de geboorte van de tweede heb ik wel tijdelijk nog een wat scheve verdeling en minder tijd voor mijzelf, ik heb gelukkig wel verlof tot iets meer dan 4 maanden. Ik hoop binnenkort weer het sporten op te pakken. Dan heb ik vaak 2 vaste dagen en 1 dag die ik nog probeer te gaan sporten en meer flexibel in plan. Mijn man en ik delen ook onze agenda en als er iets leeg is dan kun je meestal wel wat inplannen, wel in overleg. Zo kan ik met vriendinnen afspreken en mijn man ook met vrienden. En als de tweede weer iets ouder is zullen we ook zelf weer naar een concert of ééndaagsfestival gaan en de hulp van opa's en oma's in schakelen of één van de tantes. We hebben daarmee vier mogelijk opvang adressen. Het werd bij de eerste ook makkelijker toen ik stopte met borstvoeding na 9 maanden. Dit keer zal het dus ook wel na 9 maanden a 1 jaar makkelijker gaan worden, want ben tussen die periode weer van plan te gaan stoppen. Ik zou dus een paar vaste momenten in plannen, maar ook op momenten wat kunnen in plannen en je man thuis te laten met de kinderen en hulp van buitenaf in schakelen. Dat doen we dus binnen de familie, maar ook de schoonmaakster. Ik maak mij verder ook niet heel druk over het huishouden. Kan makkelijk de boel de boel laten. Ik heb dus ook weleens een wasmand die gevouwen moet worden een week laten staan, totdat ik er tijd voor had.

Ik vind het ontzettend lastig en zeker bij 7 maanden was die balans er gewoon echt nog niet. Het werd echt beter toen het aantal voedingen af nam en toen we borstvoeding savonds vervangen hadden door fles. En toen slapen beter ging. Als je zeker weet dat je kind gewoon gaat slapen om 7 uur, dan ga je gewoon veel makkelijker zonder schuldgevoel savonds de deur uit. Ik werk ook 4 dagen maar leg de lat voor mezelf veel lager dan ik voor de geboorte van mijn dochter deed. En de grap is, niemand heeft door dat ik minder hard werk dan voorheen (denk ik). We hebben, na lang aandringen van mijn man, eens in de 2 weken een schoonmaakster. Dat voelde voor mij als falen (slaat nergens op, ik weet het), maar o wat fijn. Verder moeten we onszelf dwingen om opa en oma vaker in te schakelen. We hebben de luxe dat beide opas en omas dichtbij wonen en oppassen geweldig vinden, en toch voelen we ons bezwaard. Daar proberen we steeds vaker overheen te stappen.

Haha, ja, hier precies hetzelfde. We hebben de taken verdeeld, dus man is chef keuken, dus hij doet de boodschappen, koken en keuken schoonmaken, ik doe de was en de rest van het schoonmaken in huis. Dat helpt denk ik al wel heel erg dat voor het afbakenen van je taken, dat je niet het gevoel hebt álles te moeten doen. Verder had ik met 7 maanden ook nog niet het gevoel controle te hebben over alles. Dat kwam pas toen mijn zoontje over ging naar 1 dutje en eindelijk overdag in zijn bedje sliep (rond 14 maanden) ipv in de draagzak. Daardoor had ik overdag ook veel meer tijd om mijn taken te doen of even uit te rusten. Dus je moet het denk ik ook wat tijd geven, het komt vanzelf. Verder helpt het ook om vaste avonden te plannen dat je iets voor jezelf hebt. En idd, zoals al gezegd, de lat lager leggen, zowel in het huishouden als op je werk en hulp durven vragen. Kan je 1 dag thuiswerken in de week? Dat scheelt ook al, want dan kun je tussendoor even een wasje aanzetten, of even als minipauze de stofzuiger door de woonkamer halen.