Moeilijk om me letterlijk bloot te geven

Er zijn hier al enkele topics van vrouwen die hetzelfde ervaren! Je zou even de zoekbalk kunnen gebruiken om ze te vinden. Wat naar dat je dit zo sterk voelt! Zou het helpen als je man bij je blijft tijdens het onderzoek en je je op hem focust? Als het helpt, ik heb nog nooit pijn of ongemak ondervonden bij een inwendig onderzoek! Maar belangrijk hierbij is wel dat je je kan ontspannen. Je kan voor het onderzoek aangeven dat je je hier ongemakkelijk bij voelt dan houden ze vast wel rekenenig hiermee! Ook draag of neem ik altijd een lange trui mee. Nu is het zomer dus zou je inderdaad in een jurk kunnen gaan. Dan hoef je enkel je slipje uit te doen. Dit zal vast niet helpen, maar er zullen nog inwendige onderzoeken gebeuren als je zwanger bent en bij een bevalling zal je je meer bloot moeten geven dan bij die onderzoeken. Dus wel goed om in kleine stapjes hieraan te wennen door bijvoorbeeld een uitstrijkje te laten maken nu. Ik ben er bijna zeker van dat je nadien enorm opgelucht zal zijn en merkt dat het helemaal niet zo erg is!

Ik zou het ook bij de arts aangeven dat je bang bent / zenuwachtig bent. Dan kunnen ze daar rekening mee houden en net ff wat meer tijd inplannen bijvoorbeeld. Is echt helemaal niet gek! Over het onderzoek zelf dat het geen pretje zal zijn (los van de naaktheid): ik heb serieus nog nooit iets gevoeld van een eendenbek of uitstrijkje. Is dus heel persoonlijk. Laat je daar niet door afschrikken. De tip van een rok of jurk vind ik heel slim! Dan hoef je niet in je blote billen door de kamer naar de behandeltafel te lopen. En voelt het ook op de tafel zelf iets minder naakt. De tip die je zelf noemde gebruik ik ook altijd wanneer ik ga: ik zeg altijd tegen mezelf: ze zijn vast “blij” als ik op die tafel lig. Normaal en fris gewassen. Ze zien vast veeeeeeel gekkere dingen elke dag. Cliche misschien maar het helpt mij wel echt een beetje relativeren.

Allereerst wat goed dat je dit wilt doen! Mijn enige tip is het gewoon doen. Ik denk niet dat je je op een bepaalde manier kan voorbereiden. De arts doet sowieso zo voorzichtig mogelijk en ze weten ook dat niemand dit onderzoek prettig vindt. Bij mij heeft het nooit pijn gedaan gelukkig. En in je zwangerschap zal je te maken hebben met inwendige echo’s, inwendig onderzoek.. de bevalling natuurlijk en evt de dagen ervoor met inleiden. De kraamweek ben je elke dag bloot voor controle. Maar ik denk dat puur die eerste keer lastig voor je zal zijn, dat is even een stap die je moet zetten! Komt echt helemaal goed! Waarschijnlijk sta je met een paar minuten weer buiten en ben je super trots op jezelf

Is het anders niet een idee om een afspraak te maken bij een psycholoog? En voornamelijk 1 die EMDR doet ? Ik heb zelf ook erg veel meegemaakt in mijn jeugd waardoor ik ook hiermee problemen heb/had. Ook heb ik het liefst zo min mogelijk mensen om mij heen omdat ik niemand durf te vertrouwen. In 2020 heb ik hiervoor EMDR gehad en dit heeft mij wel erg geholpen. Zo goed juist dat ik na mijn behandeling een vriend heb gekregen en uiteindelijk zwanger ben geraakt. (Heb helaas wel slechte smaak in mannen en ben nu een alleenstaande mama maar dat is niet erg) Ik vind het nog wel altijd spannend om in grote groepen te zijn maar ik doe het nu wel voor mijn zoontje en ben dan achteraf ook super trots op mijzelf. Je kan je angsten ook kenbaar maken bij de gynaecoloog en later bij je verloskundige, dan wordt hier rekening mee gehouden en gaan ze niet onnodig inwendige onderzoeken doen. Eerste keer dat ik een inwendige onderzoek kreeg van mijn verloskundige was toen ik 5cm ontsluiting had. Gynaecoloog ben ik eerlijk gezegd nog nooit geweest, voor de bevolkingsonderzoek vraag ik een zelf test zodat ik dat zelf kan doen

Je kunt diverse dingen doen om de drempel wellicht te verlagen Vraag je man mee Je kunt, als dat beter voelt, om een vrouwelijk gyn vragen

In mijn ervaring zijn mannelijke gynaecologen net begripvoller en voorzichtiger dan vrouwelijke... maar dat kan uiteraard toeval zijn.

Maak dit van te voren bespreekbaar, dit is echt wel prettig voor zorgprofessionals om van te voren te weten om zo met jou de beste manier te vinden voor onderzoeken etc. Het is idd makkelijk om lang shirt rok of jurk aan te trekken of trui met legging die je makkelijk weer aan trekt. Iemand meenemen zoals je man die je vertrouwd is ook prettig. Mochten ook de tips van iedereen niet helpen kan je eventueel je angsten, onzekerheden te bespreken met een praktijkondersteuner. Het is ook niet het leukste om te doen om jezelf bloot te geven aan een vreemde ookal is een zorgprofessional. Je angst daarin is echt niet vreemd maar wel meer aanwezig dat het je mogelijk kan belemmeren. Ik hoop voor je dat je voor jezelf de best passende tips kan gebruiken van iedereen en straks hopelijk onderzoeken, zwangerschap en bevalling zo prettig mogelijk doorkomt.

Eventueel naar een psycholoog gaan voor therapie.

Ben het hier overigens ook mee eens, ik vind mannelijke gyns meestal zachter.

Voor het uitstrijkje zelf is een alternatief: een thuistest. Maar bedenk ook dat je tijdens je zwangerschap en vooral rond de bevalling ook flink vaak bloot zal zijn in het bijzijn van anderen. Dus goed om wel hiermee aan de slag te gaan!

Zeker bespreekbaar maken met je gynaecoloog en vertellen dat je zoveel angst en schaamte hebt, en inderdaad een kleedje aandoen! Dat vind ik ook altijd fijner. (Enkel bij uitwendige echo’s op de buik geen kleedje aan doen want dan moet je alles naar boven halen😉)

Daarom ook 'als dat beter voelt' toegevoegd. Ik kom ik mijn werk ook wel vrouwen tegen die (vroeger) misbruikt zijn, en sommigen zijn panisch bij het idee dat er een man in de ruimte is. Anderen zijn er akkoord mee zolang er ook een vrouw in de ruimte is, weer anderen vinden alles goed. De optie is er. Uiteraard ook om bewust om een man te vragen.

Heey, Heel herkenbaar wat je schrijft! Ik ben nu 30 en heb maar eenmaal een inwendig onderzoek gehad bij de huisarts omdat ik een hele grote bult voelde. Zij weet van m’n geschiedenis maar ik kreeg opeens een vervanger en die ging hier ontzettend ongevoelig mee om waardoor het onderzoek ook niet is gelukt. Ze kwam gewoon niet binnen omdat ik volledig in paniek raakte. De bult is vanzelf verdwenen en ik durfde geen nieuwe afspraak te maken. Had me altijd voorgenomen om als ik de oproep op m’n 30ste kreeg weer te gaan indien dit nodig was na de thuistest maar ben inmiddels dus zwanger en dat moet uitgesteld worden 😂. Mijn tips door deze ervaring: - Geef als je de afspraak maakt al heel duidelijk aan dat je hier moeite mee hebt en je niet weet hoe je gaat reageren. Dan kunnen ze extra tijd inplannen. - Ook kun je van tevoren aangeven graag een plastic eendenbek te willen want dat is veel minder gevoelig. - Een hpv test zou je ook thuis kunnen afnemen en dan hoeft er helemaal niemand te kijken als je een goede uitslag terugkrijgt. Qua zwangerschap en bevalling. Ik heb direct bij mijn verloskundige aangegeven dat ik bereid ben alle onderzoeken te doen mits dit in het absolute belang is van mijn kindje. Maar dat ik hier graag op voorbereid en in begeleid wordt. Zou houden hier heel goed rekening mee! Ik ben nu 29 weken zwanger en heb nog geen enkel inwendig onderzoek/echo gehad omdat het gewoon niet medisch noodzakelijk is geweest. Misschien over 4 weken wel nodig om de placenta te kunnen lokaliseren (die ligt op het randje) maar we kunnen het dan eerst weer uitwendig proberen. Ik heb nu ook 4 weken de tijd om aan dat idee te wennen dus dat geeft ruimte om na te denken of ik iemand mee wil nemen of niet. Betreft de bevalling gaan ze mij van te voren met de gynaecoloog bespreken. Als ik medisch zou worden is het ziekenhuis dan ook goed op de hoogte van mijn voorgeschiedenis en kunnen ze daarin trauma sensitief werken. Ook probeert de verloskundige erbij te blijven, zelfs als ik medisch wordt, maar dit kunnen ze niet garanderen. En we nemen wat extra tijd om m’n bevalling voor te bespreken. Wat wel en niet te doen, hoe te communiceren etc. Ik voel me ontzettend goed gesteund en begeleid en heb tot dusver ook helemaal geen last gehad van m’n trauma’s of angst dat dit op gaat spelen ❤️. Veel geluk

Misschien is het ook handig om in therapie hierover te gaan. Want straks moet je bevallen en dan? Dan lig je of naakt of half naakt met allemaal mensen om je heen 😅 en dat is nog het minst erge.

Ik begrijp je best hoor, ik heb het niet in die mate, maar ik lig nou ook niet echt bepaald graag in m'n naakie op die stoel. Blijft enorm onwennig aanvoelen.

Ik vind het ook verschrikkelijk.. eerlijk..heb de eerste keer een uitstrijkje gedaan met heel veel tegenzin en wakker liggen voordien.. was ook niet fijn. Nadien lekker die zelftest gedaan. Mijn kinderwens won het van mijn angst. wel heb ik het overal aangegeven dat ik het vreselijk vind en dat ik tijdens vaginale onderzoeken half in de paniek schiet.. allemaal even lief en aardig voor me geweest en ruim de tijd genomen. Nu 3 kinderen.

Wat lastig hé die innerlijke strijd? Zelf worstel is met een gegeneraliseerde angstoornis. Ik had een grote kinderwens maar durfde uit angst voor de bevalling niet zwanger te worden. Om deze reden heb ik, voordat we zwanger probeerden te worden, eerst contact opgezocht met de verloskundige om te zien of ze mij konden helpen met mijn angsten. Dit gaf mij zoveel vertrouwen en 4 maanden later waren we zwanger. Door mijn angsten met de verloskundige te bespreken hebben ze mij super goed geholpen. Zo had ik al een paar keer kennis gemaakt met een gynacologe en hebben ze een dossier van mij aangemaakt zodat het personeel op voorhand mijn angsten wisten. Uiteindelijk ben ik ingeleid en heb ik een hele fijne bevalling gehad omdat het ziekenhuis personeel heel goed rekening heeft gehouden met mijn angsten en wensen. Dit kon alleen omdat ik heel open was. Moraal van mijn verhaal: probeer je gedachten te delen met de professionals en vertel wat je wel of niet prettig vindt. Ze zullen zeker met je mee willen denken hoe het voor jou prettiger kan worden. Daarbij heb ik gemerkt dat het beter is om manier te vinden hoe je jezelf kunt kalmeren dan oplossingen zoeken hoe je het minder spannend vind. Succes, je kan het 🍀❤️

Een paar tips die zouden kunnen helpen: - je man mee naar de afspraak - van tevoren aangeven dat je er tegen opziet en het eng vind - vragen om een vrouwelijke gynaecoloog - jurkje aan naar de afspraak (hielp bij mij enorm omdat je je dan veel minder bloot voelt en je hem zo kunt neerleggen dat je zelf niet ziet dat je geen onderkleding meer aan hebt) Heel veel succes❤️❤️

Ik herken je verhaal een beetje, maar heb bij de 'nodige' vormen van blootgeven totaal geen schaamte of moeite omdat ik idd denk 'joh vanochtend lag hier nog iemand met een stinkende vulva vol met extreem lange haren'. Dus wanneer het medisch/klinisch is, vind ik het echt geen probleem omdat ik in mijn hoofd heb bedacht dit is hun werk. Ik sta voor de klas en zij hebben hiervoor gekozen. Verder herken ik je wbt bikini, praten over seks etc, maar komt meer door preutsheid van mijn kant ;-)

Even een gekke vraag misschien, maar waarom zou je je laten onderzoeken voordat je actief met je kinderwens aan de slag gaat? Dat is toch helemaal niet nodig? Misschien ben ik wat ouderwets hoor, maar onderzoeken komen toch pas als het niet lukt? En als jij ervoor kiest niet mee te doen met het onderzoek naar baarmoederhalskanker, dan is dat helemaal jouw keuze, maar dat staat niet in de weg van een zwangerschap. En ook tijdens je zwangerschap. Inwendige echo’s en onderzoeken zijn meestal helemaal niet nodig. En ook toucheren is geen must als je gaat bevallen. Daar mag je echt “nee” op zeggen. Dus mijn advies zou zijn: doe niks waar jij je niet prettig bij voelt, en voel je niet verplicht om onderzoeken/handelingen te ondergaan die jij niet wil. En natuurlijk is psychologische hulp oid een goed idee als het je in de weg zit, zeker doen! Maar niks moet! Jij bent baas over je eigen lichaam, medische noodzaak als uitzondering natuurlijk.