Moeizame band moeder, maar kleinkind wil logeren

Hmm ik lees wel een aantal vreemde dingen, bij jullie beide. Waarom een hele week logeren? Ik vind het heel verdrietig voor de oudste dat hij niet mee mag. Als je al een kind bent met driftbuien en dan mag je niet komen omdat je ‘lastig’ bent, daar maak je de situatie denk ik alleen maar erger mee. Waarom dan een hele week? Als je 3 dagen doet trekt je moeder het ook beter, meer energie. En kan je oudste ook gezellig mee. Mijn hart breekt er een beetje van. Je moeder wil graag een uur vertellen wat ze gedaan hebben. Ik zie daar oprecht geen kwaad in. Ik vind het wel heel sneu dat jij vervolgens zegt dat je maanden geen contact meer wil? Terwijl je kind daar is? Vind dat heel gek om te zeggen. Je moeder is autistisch en voelt de situatie wellicht niet goed aan. Ze is nu overstuur schrijf je. Je moeder had geen belofte moeten doen. Dat is indd sneu. En om 19:30 naar bed zodat ze journaal kan kijken zal bij haar Autisme horen. Voor 7u wakker lijkt me niet zo’n probleem als het maar voor 3 dagen is! Ik vind het super lief van je moeder dat je kind(eren) daar zo lang mogen verblijven. Mijn zoontje is 2 en is misschien 2 nachtjes bij mijn moeder geweest. Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet zo. Enige tip: kort de trapjes in naar 2/3 dagen. Voor iedereen leuk, je oudste kan ook mee. En zet je irritatie opzij!

Waarom zo lang je kindjes bij iemand laten logeren die niet voldoende voor haar eigen kinderen kon zorgen? Maar je kinderen zijn nu aan haar gewend en ik vind niet dat je dat nu volledig af kan kappen. Misschien 1x in de maand 1 nachtje slapen en af en toe een dagje langsgaan. Zo te horen is het erg zwaar voor je moeder. Moeilijke situatie.

Pfoe, lastige situatie! Ik ben geen professional, maar wel ervaring met psychische problematiek in de (schoon)familie. Twee tips: - Je moeder is nooit behandeld. Dat lijkt me het grootste probleem hier. Is het mogelijk haar aan te sporen hulp te zoeken? - Je probeert zelf je moeder te helpen met bijv. een weekplanning, etc. Heel nobel en lief van je! Maar probeer je bij alles wat je doet af te vragen of het je verantwoordelijkheid is of die van je moeder (bijna altijd het laatste!). Die energie kun je beter ergens anders in steken.

Ik heb alleen een leestip: het boek 'De fontein' geschreven door Els van Steijn. En die tip geef ik je omdat je schrijft dat het je frustreert en verdrietig maakt dat je nu ziet waarom je moeder vroeger niet voor je kom zorgen. Het boek helpt je inzicht te krijgen in je familiesysteem en bij mij persoonlijk hielp het de emoties naar de ander een beetje te temperen. Interactie werd minder beladen omdat ik me minder irriteerde/frustreerde. Ook maak ik me niet meer overal verantwoordelijk voor. Wie weet brengt het boek jou ook iets.

Wat een lastige situatie! Maar zoals hierboven al is aangeven waarom breng je je kind/kinderen een week naar iemand die niet voldoende voor haar eigen kinderen kon zorgen. Probeer volgende keer eens 1 of 2 nachtjes. Kies de gulle midden weg dat zal jou moeder met autisme is meer rust momenten geven. En spreek dit dan ook duidelijk van te voren af duidelijkheid is vaak erg belangrijk. Ik zou ook geen discussie met mijn moeder aangaan als mijn kinderen daar zijn, en ik weet dat mijn moeder daar overstuur van zou raken. Dat ze jou wil bellen om te vertellen hoe of wat vind ik eigenlijk alleen maar heel lief. Misschien vind ze het wel eens fijn om te horen dat ze wel degelijk haar “best” doet op haar manier als oma zijnde. Mijn man heeft vroeger ook een moeilijke jeugd gehad, wel een ander verhaal. Maar zijn moeder is wel een lieve oma, kan ik haar soms achter het behang plakken als ze weer eens eigenwijs doet (Ja!!!). Maar ze doet wel haar best als oma op haar eigen manier. Probeer ook eens de goede kanten van je moeder te zien. En misschien samen eens een gesprek aangaan betreft je jeugd dat lucht op misschien wel voor beide.

Dank voor de reacties en het meedenken. @Skunkeler: ze is haar hele leven zo ongeveer behandeld, maar niet met de diagnose autisme. Inmiddels heeft ze nog wel psychische ondersteuning, en diegene denkt ook aan autisme. Maar ze is eind 60 en wil ook niet nog weer hele trajecten in. Mij geeft het wel wat handvatten in de omgang met haar nu zowel zij als ik denken aan autisme. Er vallen veel puzzelstukjes op zijn plaats. @Kantoortroela: thanks voor de leestip! Zoiets kan ik zeker gebruiken. @Koos_naamloos: zo lang is meer ivm de planning. Het is 3 uur rijden heen, en ook weer terug. Nu ik zwanger ben trek ik dat niet in één keer. Ook is het voor de oudste lang in de auto als hij mee moet brengen. Bij haar slapen is erg beladen dus beperk ik momenteel zoveel mogelijk. Ze keurt ook mijn zwangerschap af, dat soort dingen maken het gewoon zwaar. Mijn zusje ging toevallig naar haar toe en kon mijn zoon meenemen. Hij vindt het heel leuk om daar te zijn. Vervolgens is het voor mij ook handiger om thuis maar één kind te hebben waar ik oppas voor moet regelen in de vakantie. Hij logeert dan wel eens bij zijn tante, we gaan 1-op-1 leuke dingen doen en soms een paar dagen BSO. Ik ben komende week vrij en dan ga ik de jongste ophalen, oudste mag ook mee, en ik heb familie gevraagd of ik daar mag slapen. Wanneer ik mijn moeder vraag of het niet te zwaar is zegt ze altijd van niet, en dat ze daarna alle tijd heeft om weer bij te komen. Wat ook wel weer waar is. Maar misschien volgende keer maar korter doen idd. Ik heb gevraagd of mijn oudste er vanaf de ochtend mag zijn als ik de jongste ophaal, en dat ik dan met de jongste op pad ga, zodat de oudste overdag met haar alleen kan zijn. Maar ook dat kon ze nog niet toezeggen. Ik probeer het voor de oudste te compenseren door dus met hem leuke dingen te doen, mijn man ook. En hem uit te leggen dat het niet aan hem ligt, ze kon vroeger ook niet voor mij zorgen. Maar toch blijft het pijnlijk. En over dat maanden geen contact; dat was dus de afgelopen maanden. Ik zei haar vandaag na onze discussie dat ik weer begreep hoe dat kwam. Ik ga haar volgende week sws zien. Maar telefonisch contact met haar is best lastig. Ze klaagt over alle mensen om haar heen, zij is slachtoffer van de hele wereld. Maar vragen naar hoe ik me voel of hoe het met de zwangerschap gaat, doet ze niet. En idd die irritatie moet ik opzij leren zetten. Het blijft me elke keer weer kwetsen hoe alles om haar draait. Dan krijg ik weer flashbacks van vroeger als ze me zo teleurstelde in dingen. Waardoor mijn reactie veel heftiger is dan past bij de situatie nu.

Van wat ik allemaal lees zou het voor mij veelste veel gedoe zijn. Ik denk dat je hiermee je kinderen, je moeder en vooral jezelf belast met je kinderen bij hun oma te laten logeren. Het onderscheid wat in de kinderen gemaakt wordt vind ik oprecht hart verscheurend. Ik zou het laten bij op visite gaan bij haar. Ik snap de, afstand maar dit zou ik zelf dan overbruggen met een nachtje in een airb&n of hotel.

@Trotsemama: ja ik voel me er ook wel slecht over dat ik juist nu een discussie met haar heb gehad. Zeker nu ik zwanger ben kan ik nog minder van haar hebben. Een gesprek over mijn jeugd hebben we gehad, maar ondanks dat ze heel gevoelig is, kan ze zich nooit goed voorstellen hoe iets voor een ander is. Haar goede kanten als moeder en oma moet ik idd meer proberen te zien. Dat lukte me eerst wel beter. En wanneer ik ze wel zie, vind ik het alsnog lastig te benoemen tegenover haar. Daar zit oud zeer in de weg vanuit mijn kant vrees ik. Ik ben met dit soort issues ook wel bij psychologen geweest overigens. Misschien weer eens tijd. @Grace: Ja, zou je dan je kind en haar die dagen samen ontnemen? Mijn jongste heeft thuis best wel te lijden onder alle aandacht die de oudste opeist, en de sfeer die er door hem vaak niet beter op wordt. Bij oma krijgt hij alle aandacht en is er rust. Dat ik er last van heb neem ik daardoor maar voor lief. Al is het zwaarder nu ik zwanger ben. Maar ergens helpt het me ook doordat ik nu een week geen ruziënde broers heb thuis, maar gewoon tijd voor één kind. Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen als jij in mijn plaats zou zeggen dat het niet eerlijk is voor de oudste, dus dan maar allebei niet logeren. Ik denk dat ik het hier met de oudste ook over moet hebben. Hoe erg hij hier mee zit.

wat een complex/ beladen verhaal! Lijkt me een mega lastige situatie zeker nu je ook zwanger bent. Misschien heb ik wel tips die je kunnen helpen of kan ik met je meedenken vanuit mijn werkervaring en kennis als psycholoog. Je mag me ook een berichtje sturen als je dat een fijnere manier vind!

Ja dat is goed, ik stuur je dan eerst een vriendschapsverzoek.

Wat een ingewikkelde situatie! Naar voor je en helemaal met je zwangerschap. Wat misschien kan helpen is zelf gaan praten met een professional. Een psycholoog bijvoorbeeld. Dan kan je wellicht hulp krijgen in hoe jij ermee om kunt gaan. Het boek De Fontein heeft mij erg geholpen. Gaat over familiesystemen en de plek die iedereen heeft. Het heeft me ook doen inzien dat ik jarenlang heb gedragen wat niet van mij is, maar van m’n ouders. Daardoor kon ik het ook makkelijker loslaten, dat gevoel er steeds voor de ander te moeten zijn. En misschien nog een heel praktische tip: je zou ook een nachtje in een hotel kunnen verblijven in de buurt eventueel met je kinderen. Dan zien zr hun oma wel 2 dagen, maar kun jij ook bewaken of het goed gaat. Nadeel is alleen wel die lange autorit en ik snap heel goed dat dat niet fijn is als je zwanger bent. Veel liefs en sterkte! En bij twijfel: zet altijd jezelf op nummer 1. Alleen zo kun je er het beste zijn voor je omgeving.

Dankje, ben nu wel echt benieuwd naar dat boek. Hotel doe ik soms idd, maar is met zn 3tjes toch minstens €80. Daarom vraag ik soms ook familie of ik bij hen mag logeren. Ik ga denk ik volgende week een brief aan mijn moeder schrijven waarin ik uitleg waarom ik vaak zo heftig reageer. Dat het me raakt in mijn oude pijn en dat ik daar aan werk.

Lastige situatie hoor, heel veel tweestrijd zo te lezen. Ik zou het denk ik niet zien als het ontnemen van de dagen. Zeker niet als je inderdaad bij familie kan overnachten en je je kids alsnog even bij hun oma kunt laten. Goed idee van je om met je oudste te bespreken hoe hij erin staat. Succes met het maken van je keuzes, maak je met je hart dan zit je altijd goed. :).