Mom rage

Wat heftig! Wat knap dat je dit deelt. Zeker herkenbaar hoor. Hoop dat je snel weer wat rust kan vinden en het kan bespreken met je partner. Cliché, maar ouderschap doe je samen.

Herkenbaar! Soms wil je gewoon wat meer waardering. Je doet zo je best alles te reilen en zeilen, voor alles en iedereen te zorgen, en soms heeeeel soms als je eens wat vraagt, hoop je dat diegene dat dan even doet zonder te mokken. Maar als dat niet gebeurt, dan verlies je wel eens je geduld. Super kut dat je muur zo hard was, maar zo heb ik wel eens een gat in de deur geslagen 🤓😵‍💫 ook niet zo handig! ( dat is wel heel lang geleden bij mn ex) Sterkte! En geef af en toe je grenzen aan. Je man zou nu ook achter zn oren moeten krabben dat dit zo ver is gekomen.

Dankjewel voor je reactie. Doet me goed. Hij is er ook van geschrokken en ziet nu wel in dat hij er zijn aandeel in heeft. Ik ben gewoon veel te mild en moet inderdaad mijn grenzen beter aangeven. Het is me vandaag compleet duidelijk geworden dat ik anders roofbouw op mezelf pleeg.

Heel herkenbaar!! Ik heb ook vreselijke frustraties over mijn vent. Ik weet dat ik alles alleen moet doen, ok tot zover was t al duidelijk toen ik zwanger werd, maar als er dan geen enkele waardering/erkenning voor komt voor alle inspanningen die ik doe en hem kost het kleinste ding al teveel moeite..ja, dan word ik ook kwaad zo nu en dan. Wij wonen niet samen dus ik stamp gewoon weg met de kleine of stuur hem de deur uit, maar anders had t mij zomaar ook kunnen gebeuren uit wanhoop, frustratie en gewoon uitputting (helpt ook niet om altijd helder te denken en handelen). Het is gebeurd, niet fijn en flink schrikken. Hoe reageert je partner erop? Wel goed nadenken hoe je nu anders ermee om kan gaan. Ben ik ook aan het uitvogelen omdat ik onze kleine deze spanningen niet wil meegeven, geen negativiteit over haar papa wil meegeven en haar niet het slechte voorbeeld wil geven qua relatie. Gaat met vallen en opstaan, maar ik ben wel echt beter mijn grenzen aan t bewaken en probeer me niet te druk te maken over zijn gedrag: hij verandert niet, of ik me er nu over opwindt of niet. Niet slecht over voelen, maar van leren.. Sterkte!!!

Veel beterschap! Het klinkt alsof je (te?)veel te verstouwen hebt. Ik hoop dat dit bespreekbaar gemaakt kan worden met je partner, ik gun je hulp en ondersteuning vanuit je familie/vriendenkring/netwerk. Ik herken de wanhoop overigens ook wel hoor, dat is menselijk, maar ik heb zelf de mazzel dat ik op mensen in mijn omgeving terug kan vallen in zo’n geval. In elk geval sterkte!

Precies wat je zegt, hormonen, slaaptekort, frustraties en dan onterecht afgesnauwd worden...kan me voorstellen dat het je even teveel werd en je van pure frustratie de muur aanvloog. Ja kut, maar vooral een teken dat je er niet zo lekker bijzit. Hoe kun je hierin voor jezelf zorgen, zodat je je weer wat beter voelt? Dat lijkt me een veel fijnere vraag dan straffend en oordelend kijken naar de situatie van vandaag. Hoe kun je nu lief zijn voor jezelf en voor jezelf zorgen (zodat je kan voorkomen dat je overloopt en destructief gedrag laat zien)? Be kind to yourself momma!

Onze oudste was 3 maanden oud en mijn hormonen gingen alle kanten op. Mijn man had toen nog niet door dat ik niet rustiger word door 'even rustig doen' te zeggen 😉... lang verhaal kort: ik wilde mijn woede even afgezonderd botvieren door tegen de muur te schoppen.... met alleen sokken aan... Gebroken teen, hij 'knakt' af en toe nog. Voor mij was het een wijze les, hopelijk voor jou ook. Mijn man en ik kennen elkaars gebruiksaanwijzingen inmiddels beter, maar soms moet je de onmacht (want dat is het) even kwijt. Nu ga ik naar onze slaapkamer om keihard op mijn kussen te rammen. Net zo fijn, niet pijnlijk. Wees niet te streng voor jezelf en praat er eens goed over met je partner. Succes!

Wat vervelend! Even voor jouw gevoel, dit had mij ook kunnen overkomen. Herkenbare frustratie de eerste maanden kwam ook bijna alles op mijn schouders neer, ook de nachten, terwijl ik ook parttime werk ("jij werkt maar parttime en kunt de hele dag achter je bureau zitten dus daar wordt je niet moe van...") ik kon zn bloed ook wel drinken soms. Het gaat nu iets beter, maargoed hier heb ik ook met mn telefoon een gat in de deur gegooid, ik had met zijn sleutels gesmeten en nu zitten er gaatjes in het behang van die sleutelbos.. Heb er maar een vaas met pluimen voor gezet 😅 ik ben meer van het smijten, zo zijn er ook een paar borden gesneuveld die ik iets te hard in de gootsteen smeet uit frustratie. En ik zou mn kind ook nooit wat aandoen, maar ik denk dat het menselijk is dat je je frustratie soms even moet uiten. Door die vermoeidheid kun je je impulsen soms wat minder goed beheersen denk ik. Maargoed beterschap! Nu moet hij wel wat meer helpen, want jij zit in het gips.. Geluk bij een ongeluk? 👀

Lieve mama’s, jullie reacties doen me echt goed. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die deze gevoelens heeft. En ja, hij zal me de komende tijd wat meer moeten helpen.

Dit had mij ook kunnen overkomen! Er komt zoveel op je schouders terecht en kunnen ontladen is er niet bij. Heel menselijk om dan je frustraties te uiten. Beterschap met je hand ❤️

Superherkenbaar! Ik zou soms ook echt het liefst dingen aan gort willen smijten, of ergens keihard tegen rammen om m'n frustratie kwijt te kunnen. Ik durf mezelf alleen niet zo te laten gaan.. Ik las laatst iets over een rage room. Waar je alles kapot kunt slaan of gooien. Zat er eigenlijk aan te denken om daar een keer heen te gaan. Alles opsparen qua frustratie en dan daar eruit laten. Gok dat daar veel moeders komen.. 🤭

Ik heb na een zeeeer frustrerend bezoek aan mn schoonouders samen met mn beste vriendin een servies uit de kringloop kapot gesmeten. Fantastisch

Heel herkenbaar verhaal . Ik eindigde vorige week zaterdag op de operatie tafel. Was ook even klaar met me man en was de afwas aan t doen . In mijn boosheid zet ik een porseleinen kopje te hard op t aanrecht die brak en ging zo me hand in . Pezen stuk en slagader door . Ik was er even zo klaar mee allemaal en als je dan inderdaad slaap tekort en alles hebt denk je even niet helder na en dan is zo’n ongelukje zo gebeurd . Ik vindt het erg naar voor je dat het gebeurd is maar ik snap wel van waaruit het komt . En dan kun je beter de muur een mep geven dan je partner toch ? Waar ik wel ook even benieuwd naar ben is hoe jij nu je kind verzorgd ik vindt dat echt lastig mag niks met die hand . Beterschap en sterkte en hopelijk gaat je partner wat meer helpen zodat je meer rust hebt !

Lijkt me heerlijk!!! En daarna een paar uur tot rust komen in zo’n prikkelloze ruimte 🥹

Dankjewel🙏

Aah wat vervelend dat je iets soortgelijks hebt meegemaakt!! Dan kunnen we elkaar de hand schudden.. eeeh oh wacht… 😂😭 Hoe ik het allemaal ga doen met 1 hand weet ik nog niet. De belangrijkste dingen, luiertje en flesje lukken wel met 1 hand heb ik al gemerkt. Wondermensen zijn wij moeders ook eigenlijk hè. Ik krijg woensdag te horen of het alsnog geopereerd moet worden. Vandaag is het gezet en ze maken dan foto’s om te kijken of dat genoeg is. 🤞

Jij ook beterschap trouwens 😘

Zo goed idee!! Ik gebruik heel soms een autoritje om alle frustratie er uit de gooien. Dan schreeuw de longen uit m'n lijf en gooi ik alles er uit wat me dwars zit. Volgende dag misschien wat schor maar daarvoor hoef je niet naar de hap 😜

Hormonen zijn rare jongens en van slaaptekort wordt niemand een leuker mens. Dus ja, herkenbaar. Zonder die twee kan ik trouwens ook aardig vurig (red head) zijn. Vriend heeft zo ooit zijn telefoon naar zijn harses gekregen en daar toen een flinke buil aan overgehouden. Sorry, not sorry. Ik bleek beter te kunnen mikken dan gedacht 🥲 Maar als het excessen zijn en dit weer even een leermomenten voor je is, dan is er geen man over boord, lijkt me. Lees hier trouwens iemand die op kussens slaat. Die ga ik ook eens proberen!

Heel herkenbaar, vooral de opmerking als hij na een dag thuiskomt uit zijn werk dat hij moe is ‘want IK heb gewerkt’ (alsof ik dus niets doe thuis)… hier vlamt het thuis ook geregeld hoor! Uit ervaring weet ik dat alles na een maand of 8 a een jaar beter wordt, maar hoe vaak ik ook praat: het lijkt niet duidelijk te worden. Wij kunnen beiden opvliegend zijn, dat werkt niet mee. Beterschap met je herstel!