20 Reacties

4 jaar geleden
Probeer even los te laten. De nieuwe situatie hakt er soms stevig in. Het duurt een tijdje voor je weer een routine opgebouwd krijgt.
Stelselmatig lukt t beter en beter.
Je huis hoeft even niet spik en span te liggen.
Je hebt een baby is normaal dat alles even in het 100 draait.
Neem vooral niet teveel hooi op je vork want dan steven je inderdaad richting burn out en ben je veel verder van huis.
Kun je voorlopig geen beroep doen op iemand anders voor bv de schoonmaak en de strijk?

4 jaar geleden
Reactie op daegonna
Probeer even los te laten. De nieuwe situatie hakt er soms stevig in. Het d ...
Jaa ik kan me moeder vragen, maar dan voel ik me bezwaard maar moet het eigenlijk los laten, ik weet van mezelf dat ik altijd doorga, en niet gauw mij erbij neerleg, ben een doorzetter en ook als ik bijvoorbeeld griep heb ga ik door. Maar dit voelt zo anders en zwaar allemaal t voelt echt alsof ik op in storten sta..

4 jaar geleden
Reactie op Boysmom2023
Jaa ik kan me moeder vragen, maar dan voel ik me bezwaard maar moet het eig ...
Ik heb nog geen kindje (ben zwanger) maar herken wel veel in het niet kunnen loslaten, altijd maar doorgaan, alles zelf willen doen en vervolgens instorten. Ik heb zelf namelijk een burn-out gehad.
Als ik jou zo hoor zou ik naar de huisarts gaan. Liever zsm wat begeleiding dan door blijven buffelen ☺️ Ik heb gesprekken gehad met een praktijkondersteuner, zij heeft me geholpen om meer los te kunnen laten, meer uit handen te geven en rust terug te krijgen. Was erg laagdrempelige en praktische hulp. Ik heb er heel veel aan gehad!
Succes, je kan dit 💪🏻 Op tijd aan de bel trekken is beter dan te laat!

4 jaar geleden
Ik zou ook contact opnemen met de huisarts. En niet zoals hier gezegd wordt denken dat het erbij hoort etc. Als jij het gevoel hebt dat je overstroomt moet je daar echt iets mee doen. Beter nu aan de bel trekken dan wanneer je straks écht niet meer kan. Daar is een huisarts ook voor bedoeld, je kunt laagdrempelig contact opnemen met een hulpvraag 😘

4 jaar geleden
Ik zou ook contact opnemen met de huisarts. En niet zoals hier gezegd wordt ...
Hier ben ik het helemaal mee eens ☺️

4 jaar geleden
Vraag wel die hulp aan je moeder! Waarschijnlijk doet zij het graag en met alle liefde.. 😊
Wij hebben nu 3 weken ons dochtertje en m'n schoonmoeder heeft aangeboden om te komen schoonmaken, 1x in de week/ om de week.. Voelde me eerst ook bezwaard, maar zij doet het graag en grijpt het ook aan om bij de kleine in de buurt te zijn. Straks als ik weer ga werken, zal zij ook 1/2 dagen gaan oppassen en dan wil zij dit combineren met ook ff wat schoonmaken in ons huis.. Super lief en eigenlijk best heel fijn!! 🥰

4 jaar geleden
Trek vooral aan de bel bij je HA. Hulp is altijd handig - al is het om te praten. Ik herken veel van wat je zegt uit de tijd die ik had na mn bevalling. Zelf heb ik veel gehad aan het in kaart brengen van de klachten/zorgen/angsten en wanneer ik ze had. Daardoor kwam ik uit op diagnose PMS. Dit is op te lossen door o.a. beweging en ander voedingspatroon (of hormonen zoals anticonceptie)Nu 2 maanden verder en bijna nergens meer last van!
Ik zeg niet dat dit voor jou werkt maar de meeste zorgverleners zullen je ook vragen wanneer je klachten hebt en door dit nu alvast in kaart te brengen heb je alvast wat houvast

4 jaar geleden
Reactie op MammiVanMees
Trek vooral aan de bel bij je HA. Hulp is altijd handig - al is het om te p ...
Dankjewel ik ga morgen idd afspraak maken bij de huisarts !

4 jaar geleden
Klinkt herkenbaar.. mij hielp het vooral om met een paar meiden uit mijn centering groep te praten omdat zij tenslotte ook zwanger waren geweest en konden mee leven. Zat zelf ook tegen een postnatale depressie aan ondanks ik 100% van mijn tijd juist voor mijn zoontje wilde zorgen en spelen etc. Maar ik was doodongelukkig met mezelf, verschrikkelijk moe en voelde me compleet lamlendig. Zelfs gedachten als ze kunnen wel zonder mij enz. Uiteindelijk barstte de bom in huis met mijn vriend en toen besloten even een weekend naar mijn moeder te gaan plus open kaart te gaan spelen over wat er in mij omging. Dat in combinatie met de dames waarmee ik nog steeds spreek, maakt dat het inmiddels weer goed gaat. Af en toe een terugval maar dat mag en is normaal. Je kan naar de HA gaan als je denkt dat je dat helpt, maar die zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psycholoog of dergelijke. Bedenk dan ook of je daar echt wat aan gaat hebben ja of nee. Mijn ervaring is helaas daar niet goed mee dus vandaar dat ik zelf niet naar de HA ben gegaan

4 jaar geleden
Oja en mijn dieptepunt was idd rond de 3 a 4 maanden. Stopte toen ook met de borstvoeding, ging weer werken en de kleine ging naar de opvang en van onze slaapkamer af. Te veel voor een mammie die nog in de hormonen moest afbouwen 🤦😅 geloof me, die hormonen gieren nog flink door je lichaam.. zelfs nu na 7,5 maanden na de bevalling zijn ze bij mij nog steeds niet helemaal op het oude niveau 🤷

4 jaar geleden
Reactie op Iriskepp
Klinkt herkenbaar.. mij hielp het vooral om met een paar meiden uit mijn ce ...
Daar dachr ik idd ook al aan dat de ha me waarschijnlijk gaat doorsturen, maar het scheeld ik heb een goeie band met me ha en vind t fijn om me verhaal aan haar te kunnen doen en in deze corona tijd spreek je al niet veel mensen, en met me vriend erover praten is soms moeilijk omdat in mijn ogen ook hij een aandeel hierin heeft omdat ik vaak t gevoel heb dat hij alles uit me handen pakt, of als ik de kleine wil troosten boven hij na 5min al roept als t niet wil neem maar na beneden ( bij mij komt het dan over alsof ik niet weet wat ik moet doen) en soms voel ik me net een oppas ipv moeder.. maar we gaan zien hoe en wat, en sinds ik aan t werk ben word alles alleen maar erger ik kom thuis met hoofdpijn en ben kapot.

4 jaar geleden
Het is ook een grote verandering en zware belasting. Ons kindje is 6 maanden en we beginnen nu pas een beetje een nieuw ritme te vinden. Wij werken allebei fulltime, dus we hebben wel direct een schoonmaakster geregeld. Die komt om de week en dat is best betaalbaar en scheelt echt enorm veel! Ik werk volledig thuis en die kleine klusjes zoals een was aanzetten of de keuken opruimen vaak snel tussendoor/ direct terwijl ons kindje op de opvang is. Probeer hulp te regelen/ te vragen want anders loop je het risico dat je straks inderdaad een burn-out hebt en dan kun je helemaal niks meer. Sterkte!

4 jaar geleden
Reactie op Boysmom2023
Daar dachr ik idd ook al aan dat de ha me waarschijnlijk gaat doorsturen, m ...
Heel herkenbaar.. ik app nu met een paar dames en soms gaan we wandelen met de kids erbij. Misschien ook iets voor jou? Zoek idd iemand waarmee kan je kan praten die niet in je bubbel zit. Degene die dicht bij je staan, hou je je altijd bij in en dit is juist niet wat je moet doen in deze fase. Ik had hetzelfde met mijn vriend. Ik irriteerde mij mateloos en andersom ook. Wat bleek, ik irriteerde me omdat hij continue zich bemoeide of opmerkingen maakte over hoe ik met onze kleine omging. Andersom had hij weer het gevoel dat ik hem controleerde en bekritiseerde. Dit kwam omdat ik de eerste maanden echt een mama beer ben geweest en liever niet had dat iemand aan hem zat 😅 pas toen de bom barsten kwamen we hierachter. Nu is dat nog steeds wel iets maar veel minder als eerst plus we wijzen er nu elkaar op. Dat scheelt een hoop! Maar snap je, omdat het je partner is word je er nog onzekerder door omdat dat degene is waar je normaal voorledig op steunt. Besef wel dat het voor jullie allebei de eerste keer is en dat het ontzettend spannend is. En ieder beleeft dit ook anders 🤗 en met het werken wordt het echt beter, geloof me! Ik ben nu blij dat ik kan werken want dat is echt even me time en je onder de volwassenen begeven etc. Tuurlijk denk ik dan aan de kleine, maar je bent ook even los. En dat kan een mens zeker goed doen!

4 jaar geleden
Reactie op Iriskepp
Heel herkenbaar.. ik app nu met een paar dames en soms gaan we wandelen met ...
Wat een fijne reactie! Zoals je omschrijft zo voelt t ook bij mij, mijn vriend maakt ook idd opmerkingen en bemoeien wat ik moet doen, en ik denk erger me daar dan idd aan, en me vriend vind t juist lastig als hij wat vraagt over de kleine ik geen goed antwoord geef. Bijvoorbeeld hoeveel geven in flesje? En dan zeg ik ja kijk maar.. ( dit omdat ik dan denk ja je weet t toch altijd zo goed) haha. ( het is vaak ook mijn fout hoor) maar het is echt alles bij elkaar dat je denkt pfff.

4 jaar geleden
Reactie op Boysmom2023
Wat een fijne reactie! Zoals je omschrijft zo voelt t ook bij mij, mijn vri ...
Jaa idd, snap het helemaal! Ik heb toen letterlijk het schema van onze kleine op papier gezet en dat doe ik nog steeds. Niet alleen voor ons zelf maar ook voor oma die oppast en voor de opvang. Plus voor het consultatiebureau ook wel handig als je eventueel vragen hierover hebt, dan kan je precies zeggen hoe of wat. Maar de kern is en blijft, ga praten met iemand waarbij je je comfortabel voelt. Plus praat met je vriend als je eraan toe bent om alle kaarten op tafel te gooien zonder oordeel. Ik heb voor valentijn het spel vertellus gekocht, dat doen we nu af en toe en helpt wel! Plus we zijn tot nu toe 2 keer een nachtje weg geweest met z'n tweeën, even quality time. Want dit is en blijft hard nodig, het is tenslotte ook een zware tijd voor je relatie en je moet elkaar niet vergeten. Dit blijven we ook de komende tijd nog doen want zo voelen we ons toch weer even een stel ipv ouders. Allemaal zo cliché maar zo waar 😅

4 jaar geleden
Lijkt me juist ontzettend logisch dat het een tijd duurt voor jullie een nieuw ritme hebben gevonden met twee banen en een baby die elke maand weer een nieuw ritme heeft. Deel het huishoudelijke en verzorgingswerk eerlijk met je man, praat er over en houd wat lagere standaarden in het huishouden aan. Niemand denkt als hij oud is had ik maar meer gestofzuigd.