Naar gevoel voor toeschietreflex D-Mer of D-Tsr

Helaas heb ik er ook last van. Nu al 13 weken bij elke voeding. Wat een naar gevoel he? Bij mij is het ook een heimwee gevoel maar soms word ik ook heel misselijk en vaak ook heel verdrietig of somber. Ik kwam er bij toeval achter toen een moeder op instagram erover postte. Dat heeft mij ook enorm geholpen! Ik dacht ook dat ik gek werd of een pnd kreeg. Het helpt mij nu om afleiding te zoeken en te denken aan dat het snel weer over gaat. Mooi dat je er hier ook iets over post! Hopelijk heeft iemand er wat aan. Ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben, want zo vaak komt het niet voor denk ik. Hoelang hoop jij nog te voeden?

Dank voor je reactie. Wat knap dat je al 13 weken met dit gevoel aan het voeden bent. Ik had ook gelezen dat het weg kan gaan na 3 maanden en bij sommige vrouwen na 6 mnd of 9 mnd. Ik ben pas 7 weken borstvoeding aan het geven en wil eigenlijk wel zo lang mogelijk doorgaan, maar niet ten koste van mijn mentale gezondheid. De ene keer is het gevoel ook moeilijker te relativeren dan de andere keer. Afleiding werkt inderdaad en heel goed voor jezelf zorgen, qua slapen en voeding. Ik slik nu ook vit D3 op aanraden vd Lactatiekundige. Zij gaf ook als tip kolven en in mijn geval de productie proberen terug te dringen. Maar ik krijg het gevoel ook bij kolven, en zelfs ook als ik niet aan het voeden ben, want het is gekoppeld aan de toeschietreflex. Er is nog weinig over bekend, maar denk dat het vaker voorkomt dan we denken. Rust ook wel een beetje taboe op misschien. En ik las dat vrouwen soms onterecht postnatale depressie als diagnose krijgen, terwijl het D-Mer is. Hopelijk wordt er onderzoek naar gedaan. Ik heb ook kraamzorg, verloskundige en consultatiebureau ingelicht. Kan wellicht ook weer andere vrouwen helpen.

Nooit geweten dat er moeders zijn die dit zo ervaren, mijn 4de kindje is nu 10 weken, en telkens als ik borstvoeding geef, na even zuigen komt er bij mij ook een toeschietreflex vrij, maar ik ervaar dat als positief eerlijk gezegd ,zo weet ik dat de kleine volop melk krijgt en mijn lichaam werkt. Alles wat ik hier lees herken ik niet🤷‍♀️

Nou het is juist geen kwestie van het zo ‘ervaren’. De hormonen doen dit en je hebt hier zelf geen invloed op of controle over. Fijn dat jij er geen last van hebt. Dit berichtje was ook vooral bedoeld om moeders te helpen die dit ook hebben en er nog niet achter zijn dat dit bestaat en net als ik aan zichzelf gaan twijfelen. Terwijl het puur fysiek is en je dit niet zelf hebt gecreëerd, of in je hoofd zit.

Weet zeker dat er weinigen zijn die dit weten, ik wist het niet. Maar wat kun je eraan doen dan? Of wat heb je eraan gedaan zodat je hier minder last van hebt? Want dit lijkt me erg naar. Die toeschietreflex kreeg ik na een aantal weken bv geven niet meer zo hevig bij mijn andere kinderen. Alle 3 heb ik 6mnd bv mogen geven. Hopelijk is dat bij moeders die dit hebben snel voorbij, zodat je mag genieten van het geven van bv. Ik reageerde puur vanwege dat ik verbaasd was dat dit bestond. Nooit geweten dit.

Ik ging er gisteren op letten en het gebeurt inderdaad al minder vaak en niet meer bij elke voeding. Bij mij helpt het ook als m'n borsten niet te vol zitten en ik dus niet te lang wacht met voeden. Mooi dat je het streven hebt zolang mogelijk door te gaan, maar niet ten koste van jezelf! Hopelijk wordt het bij jou ook'minder. Ik kan daarnaast ook wel echt genieten van het voeden. Jij ook wel?

Ik heb hier ook last van. Mijn man begreep het maar slecht. Die dacht dat ik het voeden vooral saai vond. Vandaag een gesprek gehad met de lactatiekundige die mij erop attendeerde. Ik vermoede al dat het iets hormonaals was. Ik zit zo op een roze wolk maar dat voeden vind ik verschrikkelijk. Maar het kosten even om de vinger op de zere plek te leggen. Ik dacht al bijna dat ik bij me man weg moest omdat ie me zo kwaad maakte. Maarja wel alleen tijdens het voeden. Ik vind het een lastig besluit om wel of niet door te gaan met borstvoeding

Wat rot dat je er ook last van hebt. Jammer dat je man het niet begrijpt. Is dat inmiddels, na uitleg van de lactatie kundige, wat verbeterd? Hij zou eventueel mee kunnen helpen door tijdens het voeden extra lief voor je te zijn of iets liefs te zeggen. Mij helpt afleiding erg. De tsr is na zo'n 6 weken echt enorm verminderd en nu is het zo goed als weg, dus ik ben heeel blij dat ik door heb gezet. Zeker omdat het steeds maar zo'n kort momentje is. Zijn er dingen die jou kunnen helpen waardoor je toch door kunt zetten? En zo niet, dan is stoppen ook oké he. Het moet wel te doen blijven. Maar zou zonde zijn als je achteraf spijt krijgt 😘

Wow ik herken dit direct van mijn vorige zwangerschap! Na 4 dagen borstvoeding opgegeven omdat ik er inderdaad ‘naar’ van werd! Nooit geweten dat dit een ding was, altijd gedacht dat ik ‘raar’ was en t gewoon niet aan mij besteedt was!!

Ja hij begrijpt het nu wel. Hij gaf al aan dat ie geen idee had dat ik me er zo rot bij voelden. Vandaag blijft ie wat meer bij ons tijdens het voeden

Ahh wat rot, zonde dat je dat toen niet wist he. Er zou meer bekendheid over moeten komen! Zou je het een volgende keer weer proberen (als die er komt) nu je weet wat het is?

Wat fijn ❤️ hoop dat het beter gaan dan!!

Ik moet heel eerlijk zeggen dat het mij vorige keer zo heeft afgeschrokken dat ik er deze keer voor kies om meteen met kv te beginnen. (Ben volgende week uitgerekend) Ik ging er vorige zwangerschap vol overgave in en was er zeker van dat borstvoeding het beste is en dat denk ik nog steeds. Ik had alleen wel met mezelf afgesproken dat ik er alleen mee doorging wanneer het voor baby én mij leuk zou zijn. Dat was het dus absoluut niet. Ik keek op tegen élke voeding en moest élke voeding huilen. Dat was in mijn ogen niet positief voor de band met mijn kindje. Als ik toen had geweten dat dit bestond, had ik waarschijnlijk andere begeleiding gehad tijdens de kraamweek, maar als ik lees dat het tot 9 mnd aan kan houden, denk ik dat ik alsnog snel was gestopt. Ik had me dan misschien wel een minder slechte moeder gevoeld en meer begrip gehad voor het gevoel wat ik had. Nu voelde het echt als falen, maar ondanks dat was ik ontzettend opgelucht toen ik eindelijk de knoop had doorgehakt. Kun je nagaan hoe klote ik me voelde door borstvoeding 😅

Ook in de categorie "nooit geweten dat dit bestond": https://lalecheleague.be/borstvoedingsaversie/#:~:text=Borstvoedingsaversie%20treedt%20meestal%20op%20bij,dat%20samenhangt%20met%20de%20toeschietreflex. (Voor het geval iemand dit leest en het half herkent maar niet helemaal)