Natuurlijk ouderschap

Wat leuk! Ik/wij doen het niet 100% volgens alle ideeën maar wel zoveel mogelijk. Ik zeg nml echt wel eens nee, en gebruik het zinnetje 'omdat ik het zeg' ook wel 😜 verder zijn wij wel echt kind volgend en hebben wij moeite met trainingen, kinderen laten huilen etc. Willen ook dat ze zelf dingen leren ontdekken ( wat betekent dat het huis geregeld een zooitje wordt) mistte wat dat betreft wel een beetje gelijk gestemden hier. ( zie gelukkig af en toe wel reacties waar ik me in kan vinden, maar toch veel topics ook niet)

Mag ik vragen hoe of wat met deze methode?? Nog nooit van gehoord namelijk mischien is het wel ietsvoor ons. Aangezien wij beide niet heel veel mochten (ja ik op een duur wel omdat ik anders gwn wegliep enz) maar wij willen ons zoontje gewoon bijv (nu denk ik heeel ver vooruit hoor ) maar als hij bijv een keer een sigaret wil proberen zou ik niet zeggen van nee en dit en dat. En zo eigenlijk met heel veel dingen. Echt slechte dingen zoals stelen ofzo zou hij matuuuurlijk wel op zn kop voor krijgen maar. Heb nog nooit van deze methode gehoord ?

Ik vind dat een lastige eerlijk gezegd. Ik 'flirt af en toe wel wat met sommige ideeën achter natuurlijk ouderschap maar met het stukje 'je kind mag zelf bepalen hoe alles gaat' ben ik het fundamenteel oneens. Ik zie ook in mijn omgeving hoe dit compleet verkeerd uitpakt. We kennen een aantal ouders die het natuurlijk ouderschap tot in de puntjes uitvoeren en je merkt aan de kinderen dat zij zich juist stuurloos voelen. In grenzen vindt een kind óók veiligheid, daar is er altijd zijn en benoemen wat je bij je kind voelt niet genoeg voor. In elk geval niet naar mijn overtuiging. Wat ik wel doe is mijn kind zoveel mogelijk volgen in zijn behoeften, zijn gevoelens zien en herkennen, zo lang als het ons beide lukte borstvoeding gegeven, de kleine veel, heeeeeel veel gedragen tot hij er zelf genoeg van had en het evenwicht bewaren. Bij voorbeeld door mindfullness met je baby/peuter toe te passen. Los van de principes die in dit artikel beschreven staan zijn wij ook zo natuurlijk mogelijk op een andere manier; wasbare luiers, voeding uit de natuur (liefst uit eigen moestuin) veel buiten spelen en zelf ontdekken en onderzoeken enz. Ik ben het dus met veel dingen wel eens vanuit deze stroming maar met (wat waarschijnlijk als de belangrijkste wordt gezien ) niet. Wat ik altijd een beetje mis in boeken, tijdschriften en forums van natuurlijk ouderschap (bv kiind) is de balans. Het is daar altijd alles of niets. Als je niet op eigen oerkracht bevalt bijvoorbeeld heb je al het gevoel dat je je kind ik weet niet wat aan hebt gedaan...

Wij doen ook niet 100% het natuurlijk ouderschap.. ik ben niet van het direct straffen maar na 30 x waarschuwen gaan ze ook de trap op of op de deurmat zodat we even stoom af kunnen blazen. De eerste 2 jaar slapen ze sowieso bij ons op de kamer of ze moeten zelf eerder al aangeven dit niet meer te willen. Zoon kreeg bijna 3 jaar borstvoeding en oudste dochter ruim 3 jaar. Toen stopten ze zelf. Dochter stopte op de dag dat haar zusje geboren werd.

Dit is ook precies hoe wij er in staan! Wij volgen de kinderen in ieder geval zoveel mogelijk in hun behoeften. Dus veel dragen, borstvoeding op verzoek zolang ze zelf willen en niet laten huilen, slaaptrainen etc. Voor mijn gevoel zijn er hier niet heel veel gelijkgestemden (in mijn geboorteclub gaan de meeste berichten over strakke ritmes en slaaptraining), maar misschien moet je beter weten waar je moet zoeken bijvoorbeeld met zo’n topic.

Ik denk zelf dat het overgrote deel idd de strakke ritmes e.d. aanhoud omdat dat een beetje "de norm" is geworden. Zonde want we komen daardoor toch wat verder van onze natuur te staan

Ik zit er nog niet zo heel erg in moet ik zeggen, maar houdt natuurlijk ouderschap niet juist in dat je ingaat op de behóéften van je kind? En dat dat niet altijd is waar je kind letterlijk om vráágt? Een kind wat bv heel druk is en als een ongeleid projectiel door de kamer rent, zou je dan dus niet gewoon maar moeten laten rennen (wat ws onder het mom van natuurlijk ouderschap wel eens wordt gedaan)... Als je ziet dat je kind tijdens het rennen hoogrood ziet en scheel uit zn ogen kijkt heeft het ws juist behoefte aan afgrenzing en rust! Maar het kan niet meer uit zn eigen 'hyper' komen (want emotieregulatie moet je leren). Alleen zou je die sturing binnen natuurlijk ouderschap dan dus bieden omdat je kind behoefte heeft aan rust, en niet omdat jij last hebt van het rennen. Op diezelfde manier heeft je kind als het wél echt even 'moet' rennen behoefte aan een veilige omgeving om ongeremd te kunnen bewegen. Dus kun je je kind meenemen naar de tuin waar het heerlijk kan rennen zonder steeds tegen de koffietafel aan te knallen, ipv boos te wordem en zeggen dat het rustig moet gaan zitten. Natuurlijk ouderschap is dan zeker niet hetzelfde als deurmat-ouderschap en je kind zomaar alles geven wat hij denkt te willen. Of heb ik het dan helemaal verkeerd begrepen?

Wat fijn! Zit op Facebook ook wel bij een groep. Maar in directe omgeving niemand die durft los te laten in 'hoe het hoort'. Zeker nu ze nog zo klein zijn vind ik dat zo jammer. Gaat dan zoveel energie zitten in iets wat voor mijn gevoel niet nodig is.

Nee dat heb je helemaal goed begrepen.

Nee dat klopt mijn inziens wel.. maar hier dus soms wel deurmat ouderschap omdat ze anders gewoon echt niet luistert 😂😅

Ja inderdaad! Het is net alsof kinderen niet meer gewoon kind mogen zijn maar geprogrammeerde robotjes die zo snel mogelijk zo min mogelijk van hun ouders moeten vragen, dus snel terug naar 4 voedingen, doorslapen etc.

Ik heb dit even gelezen, ik had er namelijk nog nooit van gehoord dus ik was wel geïnteresseerd. Maar ik zie niet echt iets aparts staan, volgens mij doen 9 van de 10 ouders die dingen, of ben ik gek? 😜 Het enige wat ik zelf niet doe is borstvoeding geven (en zeker niet zo lang mogelijk) en mijn zoon slaapt op zijn eigen kamer. Maar verder..

Ja ik werd laatst ook op de groep van Kiind gewezen, erg fijn om te zien dat er toch meer mensen zijn die er hetzelfde instaan!

Weet je het zeker? 😉 kijk maar eens naar de meeste topics hier... veel gaan toch over slaap schema's, flessen afbouwen etc. Prima voor de mensen die dat nodig hebben hoor ( of prettig vinden) maar dat past er niet echt bij. Ook echt straffen vind ik persoonlijk niet. De hoek echt alleen als er echt een grens over gegaan wordt

Ja, maar ik heb mijn baby de eerste paar weken op schema gevoed en daarna over gegaan op verzoek. Maar op een gegeven moment krijg je, juist door op verzoek voeden, vanzelf een schema. En flessen afbouwen doe ik wel, en die vervang ik dan voor andere voeding. Maar hoe kan jij dan aan je kindje zien dat hij dat niet wil ofzo? 😜 ik begrijp het niet echt. Dit is gewoon interesse trouwens, niet afkeurend bedoeldm

Ik ga er voor een groot stuk wel in mee. Wij kiezen een beetje voor de gulden middenweg. Ik probeer hem dikwijls zelf te laten beslissen en zal hem niet vaak iets opdringen. Echter ben ik wel van mening dat een kind niet altijd weet wat best is voor hem en dat dan mijn taak als moeder is om daarin bij te sturen. Ik hou me niet zozeer aan schema's maar wel aan bepaalde ritmes. Ik merk dat dat hem ook wel echt ten goede komt. Een kind heeft vaak wel nood aan een zekere structuur en voorspelbaarheid. En dat probeer ik hem hier en daar dus ook wel te bieden als zijnde een houvast. Elk kindje is anders en heeft verschillende noden en behoeftes maar sommige dingen, de basis, daar probeer ik mij toch soms ook wel wat aan vast te houden

Kiind heeft een hele fijne Facebook pagina over Natuurlijk Ouderschap. Daarnaast bestaan er ook veel mooie boeken over natuurlijk ouderschap zoals ‘Mild ouderschap’ ‘Onvoorwaardelijk ouderschap’ ‘Wat een baby nodig heeft’. Daarnaast zijn er ook een aantal interessante gedragspsychologen die dezelfde stroming hebben. Natuurlijk ouderschap past heel goed bij ons als volwassenen en als ouders. Maar het belangrijkst is dat het ook bij ons kind past. Voor nu wel, maar wie weet ontwikkeld zij zich op een bepaalde manier waar weer een betere methode bij past.

Interessant topic dit. Ik vind persoonlijk dat een soort sleutelwoord ‘aandacht’ zou moeten zijn. Zo veel ouders zien hun kinderen geeneens. Die vliegen van opvang naar oma naar weer een andere plek en de tijd die ze als gezin doorbrengen moet een evenement zijn. (Efteling, dierentuin, pretpark). Alles om het kind maar bezig te houden en te vermaken. Ik denk dat er een enorm gebrek is aan gewoon aandacht voor een kind. Aandacht op een gewone dag, die saai is, waar niets bijzonders gebeurt. En niet alleen maar aandacht in perfect uitgemeten stukjes ‘quality time’ (jak) die op zo’n manier in de agenda past dat de ouders er zo min mogelijk last van hebben. Dit klinkt nogal hard maar dat komt omdat ik me er gigantisch aan kan storen als ouders hun kind als taakje zien in plaats van levend wezen dat zij zelf op de wereld hebben gezet. Zonder die gewone alledaagse aandacht kun je je kind nooit echt leren kennen volgens mij en dus ook niet inspelen op behoeften. Dat daargelaten vind ik óók dat kinderen duidelijke structuur en grenzen nodig hebben en vind ik het oneerlijk om een kind al op jonge leeftijd (al is het goedbedoeld) disproportioneel veel verantwoordelijkheid te geven. Zelf een t shirt kiezen, leuk. Zelf met min twintig zonder jas naar buiten willen, nee, grens, gaat niet gebeuren. Kortom, wat mij betreft begint het bij je kind eerst maar eens meemaken op een doodgewone dag. Niet tien keer, niet twintig keer, maar honderden keren. Leer je kind en haar behoeften kennen. En begrens waar nodig. Ik weet niet welke stijl van opvoeden dit is haha. Maar dit is de mijne in een notendop denk ik.

Hoe ik aan mijn kinderen kan zien wat ze nodig hebben? Zullen we klein beginnen? 😜. Maar als we het over voeding hebben vrij simpel.... mijn dochter kreeg kv op verzoek. Door veel net haar bezig te zijn wist ik haarfijn of xe hinger had, moe was of wat anders. Had ze honger kreeg ze een flesje. En omdat ze op verzoek kreeg kreeg ze veel vaker een flesje dan 'normaal' maar dronk ze ook kleinere beetjes. Ergens tussen 4e en 6e mnd zijn wij vast eten volgens de kleintjes manier gaan aanbieden. ( Google maar 😉) daardoor is ze zelf minder vaak om flessen gaan vragen en heeft ze die zelf afgebouwd. ( ze heeft trouwens nooit meer dan 130 per keer gedronken, en dat waren al uitzonderingen. Hierbij denk ik omtrent voeding ook.... ik wil ook vaker dan bijv. 4 keer per dag wel iets eten en/of drinken. Dus waarom baby's van die mega flessen zo min mogelijk op een dag?