Niet meer de vrouw die ik was

Op dit moment heb ik een heel laag zelfbeeld. Na mijn bevalling voel ik me mijn vrouwelijkheid kwijt en herken ik mezelf nauwelijks nog. Dit gedicht heb ik geschreven vanuit die pijn — in de hoop dat ik dit lichaam ooit kan accepteren zoals het nu is. En misschien, heel misschien, helpt het iemand anders zich iets minder alleen te voelen.

Heel erg mooi geschreven! Heel erg herkenbaar. Ik ben ook nog steeds 10 kilo zwaarder en mijn jongste is 3. Maar ik kan wel zachter naar mezelf kijken inmiddels! En lief voor jezelf zijn, je mooi aankleden en wel opmaken doen echt wonderen! Zelf heb ik dit gedicht geschreven toen mijn oudste een baby was. Ik heb je eindeloos gewiegd, getroost, gevoed. In het donkerst van de nacht Waar de sterren ons verlichten, De maan stil naar ons lacht. Je bent zo klein en kwetsbaar, ‘S nachts moe, hongerig of bang. En dan vind je rust, In mijn kusjes op jouw wang. Het is ontroerend hoe jouw lijf ontspant, Met mij dicht in jouw buurt. Maar voor mij is het soms moeilijk, Hoe eindeloos die nacht duurt. Heet je daarom moeder? Omdat je niet kan slapen gaan? Moeder zijn is óók in de nacht, Meer dan een fulltime baan. Maar als ik dan jouw handje voel, Zachtjes kriebelend in mijn nek, Dan voel ik de onvoorwaardelijkheid van mij en jou. Aan liefde geen gebrek. Hoe lang die nachten ook duren, De jaren vliegen voorbij En straks verlang ik heel hard terug, Naar jouw hand in die van mij. Want als ik later oud en grijs ben, En jij sterk en vol kracht, Dan denk ik weer met weemoed terug, Aan het donker van die nacht.

Blijf in jezelf vertrouwen! Bij mijn eerste zwangerschap ruim 35 kilo aangekomen en na 3 jaar was ik lichter als voor mijn bevalling. Een jaartje van genoten en nu weer zwanger en weer 30 kilo aangekomen.. ook ik vind het moeilijk maar heb wel vertrouwen mezelf weer terug te vinden in de toekomst! ❤️ You go girl! 🩷🩵

Wat een mooi gedicht! Het raakte me echt.. en ik denk voor elke mama herkenbaar!! Ik heb mij na alle 3 mijn bevallingen zo gevoeld .. maar naar die new Born fase kreeg ik weer een SLAYY 💅🏻 fase . Op een dag word het beter lieve mama’s🥰

Heel mooi gedicht. In het eerste deel lees ik veel postpartum gevoelens. Later acceptatie en liefde. Misschien volgt nog wat later zelfs trots!

♥️

Prachtig en herkenbaar ❤️

Wat herkenbaar, mooi omschreven.. Stond net nog te kijken naar al die lijntjes in mn gezicht sinds de 2e zwangerschap, de 8 kilo die ik als souvenirtje er aan over heb gehouden.. en de billen die weg (?) zijn.. En een paar minuten later ben ik de jongste aan het troosten, en besef ik mij hoe bijzonder en mooi het is om voor iemand de aller fijnste en veiligste plek ter wereld te zijn.. Pff janken weer 😅

Nou maar die billen. Kon ik mijn buik maar naar mijn billen verplaatsen. Ik probeer tegelijkertijd mild te zijn. Zeker omdat ik mijn kinderen ook mee wil geven tevreden te zijn met jezelf en ze een gezonde relatie met hun lichaam en voeding gun.